Het ziet er steeds slechter uit voor het traditionele visitekaartje. Hoewel hier en daar nog een poging wordt gedaan om het concept van de uitwisselbare kartonnetjes nieuw elektronisch leven in te blazen, wint de stelling dat het papier overbodig is en het uiteindelijk gewoon om de data gaat, steeds meer aan kracht. Een werkelijk probleemloze methode om twee pda's kennis te laten maken als de eigenaren elkaar ontmoeten was er tot dusverre nog niet echt. Op beurzen valt wel geregeld een soort paringsdans te bewonderen als twee handelaren proberen - 'nee, wacht even, als ik 'm nou zó hou...' - om een Bluetooth-gsm'etje met een WiFi-enabled pda te laten praten, maar voor een apparaat dat een ferme handdruk direct laat volgen door een handshake, zou beslist een markt moeten zijn.
Zo'n apparaatje is dus precies wat Microsystems Integration Laboratories van het Japanse NTT heeft gebouwd. Het gadget, dat ongeveer 50 gram weegt, wordt aangesloten op mobieltje of pda, en beschikt over 'optische elektrischeveldensensors' die kunnen vaststellen of de gesprekspartner een vergelijkbaar machientje draagt. Is dat het geval, dan wordt tijdens lichamelijk contact een laagvoltaïsch stroompje gebruikt om de benodigde gegevens over te zetten. De techniek, die binnen twee of drie jaar in consumentenelektronica toegepast zou kunnen worden, kent meer toepassingen dan alleen ter vervanging van het visitekaartje. Zo zou ook een medicijnenverpakking er mee kunnen worden uitgerust: als iemand anders dan de patiënt naar de pillen grijpt, kan het flesje waarschuwend piepen. Ook kan een slot worden gebouwd dat alleen opengaat als de juiste persoon de deurklink beetpakt.