Op de site van de Scientific American is een artikel geschreven over de "World Wide Computer", de mogelijkheid van operating systems die over het internet functioneren. Dit noemt men een ISOS, een Internet-scale operating system. Het stukje software waarmee de consument te maken krijgt is een "ISOS agent" die communiceert met ISOS servercomplexen. Deze software en hardware zou aangelegd en onderhouden moeten worden door de overheid of een overheidsinstantie.
Hierna wordt er verder ingegaan op hoe de werking van zo'n systeem zou moeten zijn, welke problemen er zijn op het gebied van eerlijke verdeling van processortijd, en het feit dat er veel verschillende OS-en en typen processors zijn die allemaal samen moeten gaan functioneren. Een ander probleem is de betaling voor rekenkracht:
"Resource buyers send the servers task requests and application agent programs (to be run on hosts). An online service provider can ask the ISOS for a set of hosts on which to run, specifying its resource requirements (for example, a distributed backup service could use sporadically connected resource hosts--Mary's laptop--which would cost less than constantly connected hosts).
The ISOS supplies the service with addresses and descriptions of the granted hosts and allows the application agent program to communicate directly between hosts on which it is running. The service can request new hosts when some become unavailable. The ISOS does not dictate how clients make use of an online service, how the service responds or how clients are charged by the service (unlike the ISOS-controlled payments flowing from resource users to host owners)."
Men besluit dit artikel met de conclusie dat zolang er nog maar een kleine basis van gebruikers is, er niet veel aan programmatuur voor dit soort systemen gedaan zal worden. Echter, als eenmaal meer ontwikkelaars en gebruikers het nut van dit systeem in zullen zien, zal dit systeem explosief groeien.
Met dank aan TweakerWannabe voor de tip.