Op C|Net is interessant artikel verschenen over de achtergrond van de overstap naar koper, waar alle grote namen op het gebied van processors en andersoortige chips mee te maken hebben. Het grote probleem van het alsmaar weer kleiner maken van de draadjes op chips is dat er minder stroom doorheen kan, de weerstand wordt op een gegeven moment tè hoog. Overstappen op een ander materiaal werd daarom onvermijdelijk. Koper is minder dicht en laat daarom 30 tot 40% makkelijker stroom door dan aluminium. Bovendien was het een heel stuk goedkoper dan alternatieven als zilver en goud. Het metaal heeft verder een stuk minder last van electromigration, het verschijnsel waarbij atomen zich verplaatsen wanneer er een constante stroom doorheen loopt, waardoor een microchip kan falen.
Er zijn natuurlijk ook een aantal nadelen, zo kan koper niet als een chemische damp op de chips worden aangebracht, maar moeten er microscopische geultjes worden gegraven. Bovendien kunnen complete wafers met tientallen chips verknoeid worden door een kleine hoeveelheid koper op een plek waar deze niet thuis hoort, omdat het in tegenstelling tot aluminium verre van inert is. Er zijn speciale isolatielagen voor op de wafers verzonnen en hele fabrieken werden opnieuw ingedeeld, om te voorkomen dat er meer contact dan strikt noodzakelijk is plaatsvindt. Toch verloopt de overgang soepel, de industrie heeft dat voor een deel te danken aan het onderzoek van IBM in de jaren 80:
The first chip to use copper, a 400MHz Power PC from IBM, came out in September 1998. Except for a few occasional glitches, the conversion has largely succeeded across the industry.
"It's actually less expensive to work with copper. You can eliminate a few steps," Insight 64's Brookwood said.
Added Kevin Krewell, an analyst at Microprocessor Report: "When you change materials, it can be scary, but copper is not esoteric. If you handle it right, you do OK. Guys like IBM knew their stuff, and they got it right."
Pentium 4 core van dichtbij
Bedankt JAMF!