Wetenschappers van het Amerikaanse MIT willen een ontwerp voor een goedkoop, relatief eenvoudig te maken beademingsapparaat publiceren. Dit ontwerp gaat uit van een automatische bediening van beademingsballonnen, die normaal gesproken handmatig worden gebruikt.
Het team van het Massachusetts Institute of Technology heeft onlangs een website over zijn ontwerp online gezet. Het gaat simpel gezegd om een gemotoriseerd apparaat dat automatisch de in de medische sector breed beschikbare beademingsballonnen samenperst, met als gevolg dat er lucht en zuurstof in de longen van de patiënten komt. Het is de bedoeling dat de ontwerpen van het apparaat, die geheel vrijgegeven zullen worden, een bijdrage leveren aan de tekorten van reguliere beademingsapparaten die beginnen te ontstaan en daarmee aan het in leven houden van patiënten die getroffen zijn door covid-19.
Hun MIT Emergency Ventilator Project, of E-Vent, is al ingediend bij de Amerikaanse toezichthoudende instantie, de Food and Drug Administration. Dat is gedaan conform de Emergency Use Authorization-regeling, waarmee de toezichthouder in uitzonderlijke crisissituaties op het gebied van de volksgezondheid snel toestemming kan verlenen aan het gebruik van niet-goedgekeurde apparaten voor noodgevallen.
De onderzoekers zeggen dat ze vier sets aan materiaal aan het produceren zijn die op de E-Vent-website zullen worden geplaatst, zoals een referentieontwerp, instructies en testresultaten op basis van 'diermodellen'. Ze geven aan dat er de nodige problemen aan het licht zullen komen, zoals altijd bij het opschalen van een productieproces. Ze zien de website dan ook als een middel om feedback te krijgen en zodoende alles zo snel mogelijk helemaal geschikt en inzetbaar te maken voor productie.
Het is niet helemaal duidelijk wat de actuele status van het project en de ontwerpen is, maar MIT Technology Review schrijft dat het onderzoeksteam vorige week al de bedoeling had om zijn apparaten te testen op varkens. Het is onduidelijk of dat al is gebeurd en wat de resultaten daarvan zijn. Ook zal een belangrijke vraag zijn of het veilig en efficiënt is om een patiënt met covid-19 te beademen op basis van het samenpersen van een beademingsballon die normaal gesproken alleen voor relatief korte duur en handmatig wordt ingezet.
Dit project komt niet ineens uit de lucht vallen. Zo'n tien jaar geleden schreven de onderzoekers, toen nog studenten, al een paper over het ontwerpen en testen van een relatief goedkoop, draagbaar, mechanisch beademingsapparaat dat uitgaat van de beademingsballonnen. Destijds is de productie echter niet van de grond gekomen. In het huidige ontwerp dat door de toezichthouder wordt bekeken, zijn enkele aanpassingen doorgevoerd, zoals een metalen frame.
De onderzoekers schreven in 2010 dat hun ontwerp bedoeld is voor noodsituaties met grote aantallen slachtoffers en met name in omgevingen en landen met weinig middelen, zoals in ontwikkelingslanden. In deze landen is een gebrek aan voorbereiding voor situaties waarin veel slachtoffers kunnen vallen, zoals bij grieppandemieën, schreven ze. De onderzoekers schreven destijds dat hun toenmalige ontwerp, eenmaal geproduceerd in grotere aantallen, per stuk minder dan tweehonderd dollar zou moeten kosten, waarmee het vele malen goedkoper is dan de reguliere beademingsapparaten die nu zo gewild zijn op intensivecareafdelingen in ziekenhuizen die met relatief veel covid-19-patiënten te maken krijgen.