Medicare heb je
deels gelijk. Voor de andere staatsprogramma's Medicaid en VA niet. Dat is logisch, want Medicare gaat via
private verzekeraars, welke zelf onderhandelen, en Medicaid en VA niet. Er is een discussie of de overheid een rol kan spelen, omdat achter de schermen zij immers de zaak betalen, maar het risico is dat het aanbod dan schaarser wordt.
Voor andere Medicare medische kosten onderhandeld de overheid namelijk wel, en dat zorgde er domweg voor dat bepaalde medische faciliteiten geen Medicare meer aanboden omdat de door de staat vergoede tarieven onder de kostprijs van de ziekenhuizen lagen. Uiteraard kun je ziekehuizen etc dwingen voor die lagere kosten te werken, en dat gaat vast wel lukken, maar dan krijg je dus Nederlandse toestanden zoals wachtlijsten, schrappen van bepaalde behandelingen, lager betalen verplegend personeel, etc.
Winst is dan dat behandelingen goedkoper worden en dus betaalbaarder voor mensen met een kleinere beurs, maar nadeel is dat voor de rest de kwaliteit van de zorg ietsje daalt.
Dat is overigens geen pleidooi voor Amerikaanse toestanden, maar enkel om aan te geven dat de realiteit veel complexer ligt dan Nederlandse zorg is goed en betaalbaar vs Amerikaanse zorg is duur en dus onbereikbaar. Ik ken beide systemen uit ervaring, en beide hebben flinke nadelen, en anderzijds weer hun voordelen.
De VS betalen per hoofd van de bevolking meer dan andere landen voor hun gezondheidszorg, terwijl een hoog percentage onverzekerd is (en dankzij het uithollen van de Affordable Care Act komen veel mensen die net een paar jaar verzekerd waren weer zonder te staan).
En ook dit is niet direct te vergelijken. Je moet altijd in de cijfers kijken. In de VS betaald men meer per hoofd van de bevolking, mede omdat men ook meer zorg consumeert. Ondanks de inderdaad soms smerige praktijken van Amerikaanse verzekeraars, worden wordt in de VS ook meer zorg geconsumeerd. Bj zaken als onderwijs zeggen we altijd "meer geld als % BNP is goed", maar bij zorg doen we net alsof minder uitgeven niet ook vaak betekend minder zorg consumeren. In Afrika consumeert men immers
nog minder per hoofd van de bevolking.
Ik verwijs wederom naar veel behandelingen en medicijnen die in Nederland gewoonweg niet beschikbaar zijn of achter een kostenremmende wachtlijst zitten. Die 'verderflijke' winst speelt ook een rol, maar op de totale zorg is dat ook maar beperkt.
Merk verder op dat in Nederland AWBZ vaak niet meegenomen wordt in 1-op-1 vergelijkingen.
Je hebt overigens niet ongelijk als je dit zegt: "
De kwaliteit van de medische zorg in de VS kan hoog zijn als je het kunt betalen". De zaak is dus een middenweg te vinden tussen beschikbaarheid hoog houden, zonder de kwaliteit te remmen/aan te tasten. In Nederland zijn we inmiddels zover dat bepaalde behandelingen gewoonweg niet bestaan of op rantsoen zijn. Dat moet je ook niet willen.
Merk verder op dat er grote verschillen zijn tussen verzekeraars. Ook in de VS heb je zeer grote verzekeraars dia non-profit zijn, fungeren via systemen als "huisarts als firewall voor de specialist", en in bulk onderhandelen met bepaalde ziekenhuizen/artsen, etc. Je moet dan net als in Nederland via hun netwerk of een zeer groot deel zelf betalen. veel Amerikanen willen dat echter niet omdat ze zelf hun arts willen kunnen kiezen. In Nederland is er ironisch genoeg
vanuit juist de verzekeraars sterk lobby-werk om de vrije keuze nog verder af te schaffen.