Wetenschappers van de TU Delft hebben herschrijfbaar geheugen gemaakt waarbij door het verschuiven van slechts één chlooratoom een 0 of een 1 gevormd wordt. Daarmee wisten ze een geheugenblok van 1 kilobyte of 8000 bits te maken.
In vergelijking met de huidige vormen van opslag is dat een orde van grootte van twee tot drie keer meer. Het team wist een opslagcapaciteit te bereiken die op grote schaal uit zou komen op 80 terabit of 10 terabyte per vierkante centimeter. Het opslaan zelf is alleen nog erg omslachtig: het moet gebeuren bij -196°C oftewel de temperatuur van vloeibaar stikstof in een vacuüm. Ook zijn de lees- en schrijfsnelheden nog zeer laag: het lezen van een blok van 8 bij 8 bits kost nog ruim een minuut en het schrijven duurt nog zo'n 3 minuten per blok.
Het hele geheugenblok van een kilobyte bestaat uit een grid van 12 bij 12 blokken van elk 8 bytes, ofwel 64 bits, legt Sander Otte, onderzoeksleider en natuurkundige aan de TU Delft, aan Tweakers uit. "Om de bits van chlooratomen te scheiden, moeten er eveneens chlooratomen om de bit heen liggen en omdat elk atoom drie of vier buren heeft, blijven de atomen goed op hun plek. Deze enkele laag chlooratomen ligt op een substraat van koper." De atomen zijn ionisch gebonden doordat het een zoutverbinding is, namelijk koperchloride. "Daardoor zitten de atomen relatief stevig op het oppervlak, terwijl die atomen in het verleden bij andere experimenten er vrij los op lagen", zegt Otte, die voor de werking de vergelijking maakt met een schuifpuzzel.
Elk blok chlooratomen is anderhalf keer zo hoog als breed omdat de chlooratomen in de lengterichting moeten kunnen schuiven om een 0 of een 1 voor te stellen. De atomen worden met behulp van een scanning tunneling microscope of stm afgelezen of verschoven. Dit type microscoop kan niet alleen atomen individueel 'zien', maar ze ook verschuiven. De microscoop gaat één voor één over de individuele atomen heen en kan zo het geheugen lezen en schrijven. Daarbij is een lege ruimte een 0 en een ruimte opgevuld met een chlooratoom een 1.
"Een essentiële stap in dat proces is dat het volledig autonoom kan werken, waardoor het goed is op te schalen. We hebben hier een aantal blokken afgeschreven en dan staat in een marker dat het blok kapot is, zo kun je om kapotte sectoren heenwerken." Er is volgens Otte geen fysische reden waarom opschalen niet zou kunnen: "Het koperkristal dat wij gebruiken is millimeters in omvang. Waar we tegenaan lopen is dat de stm op microschaal nauwkeurig kan lezen, maar dat als je wil opschalen je een stappenmotor nodig hebt, en die zijn veel minder precies. Daar ligt een taak voor industriële ontwikkeling. Fysisch gezien zie ik geen obstakel."
Toch is temperatuur nog wel een probleem, al is het een stuk minder lastig te koelen met vloeibaar stikstof tot 77K in plaats van vlak boven het absolute nulpunt van -273 graden Celsius waarmee vroegere experimenten werden uitgevoerd. De eerste experimenten met het rangschikken van atomen werden begin jaren 90 door IBM gedaan. Het bedrijf wist 25 xenon-atomen te rangschikken. "Die techniek is de afgelopen 25 jaar niet echt veranderd en dan hebben wij nu toch wel echt iets nieuws bedacht", zegt Otte. "Er liggen bij ons 8000 missende atomen op hun plek en 60.000 chlooratomen en het systeem werkt ook nog autonoom."
Een volgende stap is het kijken naar andere atomen binnen de halogenen. "We kunnen kijken naar andere halogenen, zoals jood. Misschien zijn er combinaties te vinden die richting kamertemperatuur gaan. Maar voor mij persoonlijk gaat de boodschap aan dataopslag voorbij. We kunnen een wereld met atomaire precisie heel goed controleren. Als we de vrijheid hebben om dit atoom daar te leggen en dat atoom daar, dan kun je die eigenschappen doorgronden. Dan is alleen onze fantasie nog de limiet en dan vind ik dataopslag nog een eenvoudig voorbeeld."
Otte hoopt dat het 'simpele recept' snel door anderen gereproduceerd wordt. "Veel bedrijven en universiteiten hebben de apparatuur en kunnen er nu mee aan de slag.
Op de vraag waarom ze een tekst van de beroemde natuurkundige Richard Feynman gebruikt hebben in hun voorbeeld, zegt Otte: "Feynman was een visionair. Hij zei op een gegeven moment tegen zijn vakgenoten psychologische barrières weg te nemen. Hij beschrijft letterlijk in een paar zinnen dat we ooit iets per 100 nanometer kunnen. En wij kunnen nu al met 1 nanometer uit elkaar dingen doen."
Otte heeft het werk niet alleen gedaan. Zijn promovendus Floris Kalff heeft met name de automatisering voor zijn rekening genomen. Het artikel is te vinden in Nature Nanotechnology.
1. Beschrijving atoommarkers 2. Geheugen van 1kB met deel van Richard Feynman's college waarin hij zegt "er is genoeg ruimte aan de onderkant" 3. Zelfde geheugen met andere tekst uit "De oorsprong der soorten" of Origin of Species van Charles Darwin