IBM is erin geslaagd drie bits per cel op te slaan in phase-changegeheugen. Het bedrijf wist dit te doen in combinatie met een pcm-array van 64k-cellen. De doorbraak kan de kosten voor het geheugen flink terugbrengen.
Phase-changegeheugen, of pcm, kan met drie bits per cel goedkoper worden dan dram en de kosten kunnen dichter bij flash komen te liggen, zegt Haris Pozidis van IBM's onderzoeksteam voor non-volatiel geheugen in Zürich.
IBM slaagde erin de hoeveelheid opgeslagen bits per cel te verhogen dankzij nieuwe methodes om de staat van de cel te meten of uit te lezen. Deze meetmethoden zijn ongevoelig voor 'drift'. De uitkomst van de meting is afhankelijk van de elektrische weerstand maar drift maakt dat deze weerstand instabiel is, wat de uitkomst potentieel kan verstoren.
Daarnaast houdt IBM rekening met variabelen die van invloed kunnen zijn op de staat van informatie bij de detectie van opgeslagen data, zoals temperatuurschommelingen. Met een testopstelling van vierenzestigduizend geheugencellen wist IBM zo data uit te lezen bij temperaturen variërend van kamertemperatuur tot 80 graden Celsius. Bovendien lukte dit met lage foutmarges, ook nadat het pcm een miljoen keer van staat veranderd of beschreven was.
De toename van de datadichtheid in combinatie met de robuustheid bij het uitlezen maakt pcm een geschikter kandidaat als alternatief voor dram en flash, volgens Pozidis. De wetenschapper denkt aan toepassingen waarbij databases vanuit pcm te benaderen zijn en als alternatief voor flashopslag in datacenters. Pcm zou daarbij als universeel geheugen, dus zowel opslag en werkgeheugen, dienst kunnen doen.
Phase-changegeheugen werkt met een materiaal dat onder invloed van een spanningspuls verandert van een kristallijne structuur in een amorfe structuur en omgekeerd, waarbij de interne weerstand van laag naar hoog en vice versa verandert. Deze instelbare weerstand kan worden gebruikt als datadrager. Pcm combineert de snelheid en zuinigheid van dram met de non-volatiliteit van flash, maar de beperkte dataretentie en de hoge kosten vormden tot nu toe struikelblokken om een bruikbaar universeel alternatief te zijn.