Wii-ontwikkelaars moesten zich schamen

Nintendo kwam onlangs met een officieel persbericht waarin het zich min of meer verontschuldigde voor het feit dat andere spellenmakers tot nu wat ‘minder succesvolle’ Wii-games hadden gemaakt. Anders gezegd; alleen de Wii-games van Nintendo zelf worden gekocht door de gamer, de rest blijft in de rekken liggen.

Ik chargeer uiteraard. Mario & Sonic op de Olympische Spelen van Sega staat al weken bovenaan in de top 10 van best verkochte Wii-titels en steekt daarmee zelfs de heilige Wii-graal Super Mario Galaxy naar de kroon. En MySims van Electronic Arts is volgens een presentatie drie miljoen keer over de toonbank gegaan. Niet slecht voor een simpele Animal Crossing-kloon. Voor de rest is het echter huilen met de pet op.

Veel mainstream Wii-bezitters kopen überhaupt geen game bij de aanschaf van hun nieuwe spelcomputer omdat Wii Sports erbij gebundeld zit. En als er dan toch een tweede of derde titel gekocht wordt, dan is dat vaak Wii Play, Super Mario Galaxy of Braintraining; allemaal titels van Nintendo. Toch is het vreemd dat Nintendo het opneemt voor de zogenaamde third-party ontwikkelaars; spellenmakers die onafhankelijk van Nintendo opereren. Nintendo stelt dat naarmate de makers de Wii-hardware beter doorgronden, de Wii-titels vanzelf beter en leuker worden en dus ook beter gaan verkopen.

Of die commerciële geruststelling bewaarheid wordt, is nog maar helemaal de vraag, maar dat Nintendo het opneemt voor spellenmakers die in de meeste gevallen gewoon middelmatige meuk afleveren, dat doet de wenkbrauwen fronsen. Nintendo zou die third-party ontwikkelaars juist een spreekwoordelijke schop onder de kont moeten geven. Of ze met een megafoon in de oren moeten toeteren met de woorden: Doe Beter Je Best!

Er is sinds de introductie van de Wii veel te gemakzuchtig omgesprongen met de mogelijkheden van de nieuwe spelcomputer. Het resulteerde in een stroom aan flauwe partygames die Wii Sports trachten na te doen en aan geforceerde pogingen traditionele games koste wat het kost naar de Wii te brengen. Dieptepunten waren er genoeg, van Balls of Fury tot verplichte port-nummertjes Far Cry en Splinter Cell: Double Agent en halfslachtige sporttitels.

Dat het wel degelijk anders kan, bewees recentelijk het kleurrijke en in het oog springende Zack & Wiki: Quest for Barbaros’s Treasure van Capcom. Ja, Capcom is een Japans bedrijf en zal dus wel heel vroeg een Wii-ontwikkelmachine in huis hebben gehad, maar wat de ontwikkelaar vooral heeft gedaan is de tijd genomen voor een uniek en innovatief product. De Wii-besturing van deze koddige adventure die doet denken aan de Monkey Island point-and-click adventures van weleer is sprankelend, verrassend en tegelijkertijd briljant simpel van opzet. De puzzels zijn fris en prikkelend en de toepassingen van de Wii-mote worden op een leuke en uitermate plezierige manier geïmplementeerd. Het schudden aan een boom, het doorzagen van hout, een gong luiden, een baby in slaap wiegen, een worm aan een vishaakje doen, hendels omzetten, blokken stapelen en ga zo maar door... de besturing voelt natuurlijk en dat maakt deze bontgekleurde game alleen nog maar beter.

Capcom zet met Zack & Wiki de andere third-party spellenmakers ongenadig te kijk. Wat nu, de Wii nog niet doorgrond? Capcom kan ermee lezen en schrijven! Helaas gaat commercieel succes maar al te vaak niet hand in hand met kwaliteit: Zack & Wiki verkoopt slechts mondjesmaat in Nederland. Heel jammer, want de game verdient een beter lot. Zeker de wat serieuzere gamers die alle sterren in Super Mario Galaxy reeds gehaald hebben, zijn het aan zichzelf verplicht Capcoms cartooneske kleinood in huis te halen. En alle spelontwikkelaars die maar niet begrijpen waarom hun Wii-titels niet verkopen, moeten eveneens Zack & Wiki aanschaffen… als studiemateriaal!