ESA-ruimtevaartuig op weg naar Mercurius neemt kiekjes van de aarde

Het BepiColombo-ruimtevaartuig van de ESA en JAXA heeft tijdens zijn eerste van negen fly-by's een reeks afbeeldingen van de aarde genomen voordat het op zijn dichtstbijzijnde punt van onze planeet kwam.

De BepiColombo-missie van de Europese en Japanse ruimtevaartorganisaties heeft zijn eerste fly-by met succes voltooid. Vrijdag scheerde het ruimtevaartuig om 06:25 uur op een afstand van minder dan 12.700 km langs het aardoppervlak. Donderdag nam het vanuit de ruimte enkele afbeeldingen van de aarde. Volgens de ESA waren de 34 minuten waarbinnen BepiColombo in de schaduw van de aarde vloog spannende momenten, omdat het voor het eerst na de lancering was dat de zonnepanelen geen direct zonlicht ontvingen.

BepiColombo ESA JAXA

Nu dat moment succesvol doorstaan is, kan BepiColombo verder met zijn zeven jaar durende reis naar Mercurius. ESA en JAXA lanceerden het ruimtevaartuig in 2018. Er volgen de komende jaren nog twee fly-by's langs Venus en nog zes bij Mercurius zelf. Eenmaal aangekomen gaan ESA's Mercury Planetary Orbiter en JAXA's Mercury Magnetospheric Orbiter onder andere onderzoeken hoe Mercurius is gevormd. Delen van de wetenschappelijke instrumenten zijn al geactiveerd om beelden van de maan te maken en metingen van het aardmagnetisch veld te verrichten. Dit helpt om de instrumenten te kalibreren voor hun uiteindelijke werk.

Lees meer

IT-banen

Reacties (37)

wildhagen

Ruimtevaart
Wetenschap

10 april 2020 14:17

Eenmaal aangekomen gaan ESA's Mercury Planetary Orbiter en JAXA's Mercury Magnetospheric Orbiter onder andere onderzoeken hoe Mercurius is gevormd.

Dat is maar één van de 12 objectives.

Dit zijn de objectives die BepiColombo allemaal gaat onderzoeken:

- What can we learn from Mercury about the composition of the solar nebula and the formation of the planetary system?
- Why is Mercury's normalized density markedly higher than that of all other terrestrial planets, Moon included?
- Is the core of Mercury liquid or solid?
- Is Mercury tectonically active today?
- Why does such a small planet possess an intrinsic magnetic field, while Venus, Mars and the Moon do not have any?
- Why do spectroscopic observations not reveal the presence of any iron, while this element is supposedly the major constituent of Mercury?
- Do the permanently shadowed craters of the polar regions contain sulphur or water ice?
- Is the unseen hemisphere of Mercury markedly different from that imaged by Mariner 10?
- What are the production mechanisms of the exosphere?
- In the absence of any ionosphere, how does the magnetic field interact with the solar wind?
- Is Mercury's magnetised environment characterised by features reminiscent of the aurorae, radiation belts and magnetospheric substorms observed at Earth?
- Since the advance of Mercury's perihelion was explained in terms of space-time curvature, can we take advantage of the proximity of the Sun to test general relativity with improved accuracy?

Zie https://sci.esa.int/web/bepicolombo/-/31350-objectives

Overigens zijn er niet alleen instrumenten aan boord van ESA en JAXA, ook twee niet ESA leden hebben een onderzoeksinstrument in BepiColombo zitten.

Dit zijn namelijk Rusland, die zowel de "Mercury Gamma-ray and Neutron Spectrometer (MGNS)" als de "Probing of Hermean Exosphere by Ultraviolet Spectroscopy (PHEBUS)" aan boord hebben (PHEBUS is een samenwerking tussen Rusland en Frankrijk).

De andere is de VS die, samen met Italië, de "Mercury Orbiter Radio-science Experiment (MORE)" aan boord hebben.

[Reactie gewijzigd door wildhagen op 27 juli 2024 02:33]

govie @wildhagen • 10 april 2020 17:52

Weet iemand wat men beboeld met het laatste punt: Spacetime dinges van mercury?

multikoe

Ruimtevaart
Wetenschap

@govie • 12 april 2020 08:49

@deguus geeft het begin van het antwoord en omdat ik nu toch even weinig te doen heb, hier een iets uitgebreider antwoord.
De banen van de planeten kunnen we met Newtons zwaartekrachttheorie vrij goed voorspellen, maar men ontdekte al vrij snel dat Mercurius, dat erg dicht bij de zon staat, zich niet hield aan die zwaartekrachtwetten. De baan van Mercurius is een ellips, net zoals de banen van de andere planeten, maar het hoogste punt van die ellips verplaatst zich steeds een beetje.

Met Einsteins Algemene relativiteitstheorie werd daar een verklaring voor gevonden. Einsteins Algemene Relativiteitstheorie geeft een verklaring voor zwaartekracht (waar Newton feitelijk alleen beschreef wat we zagen) door te stellen dat er iets bestaat als ruimte-tijd, die vervormd wordt door massa. Einsteins theorie voorspelde dat licht (dat in het oude systeem geen massa had) zou worden afgebogen door een grote massa en dat banen van objecten in zo'n sterk zwaartekrachtveld zich net even anders zouden gedragen. Beide voorspellingen konden worden bevestigd: tijdens een zonsverduistering kon worden waargenomen dat een ver weg gelegen ster zich verplaatste toen hij vlak bij de zon kwam (het licht van die ster werd afgebogen). En de vreemde baan van Mercurius werd er door verklaard.

Ik neem aan dat je met een ruimtesonde in een baan rond Mercurius allerlei metingen kan doen die de kromming van de ruimte-tijd kunnen bevestigen. Hoewel ik me eigenlijk wel afvraag waarom je dat nog zou willen, want Einsteins theorieën zijn op heel veel andere manieren al bevestigd.

[Reactie gewijzigd door multikoe op 27 juli 2024 02:33]

govie @multikoe • 12 april 2020 09:51

bedankt! weer wat geleerd, warp 9 engage.

deguus @govie • 10 april 2020 19:44

"-Since the advance of Mercury's perihelion was explained in terms of space-time curvature, can we take advantage of the proximity of the Sun to test general relativity with improved accuracy? "

ze willen gaan kijken of ze relativiteit beter kunnen testen omat het dichter bij de zon licht.

broes_willems @deguus • 11 april 2020 19:31

.......
ze willen gaan kijken of ze relativiteit beter kunnen testen omat het dichter bij de zon licht.

het zonlicht...
of
de zon ligt...

dasiro 10 april 2020 14:42

als je de animatie ziet van de verschillende shots, dan vind ik het vreemd dat ze niet allemaal dezelfde belichting en sluitertijd lijken te hebben. Het is niet alsof er plots wolken voor de zon schuiven

ApexAlpha @dasiro • 10 april 2020 15:38

Voor de mensen die ook verward waren: Tweakers heeft er een JPEG van gemaakt maar het originele plaatje was een GIF: https://www.esa.int/var/e..._during_flyby_pillars.gif

mjtdevries

Wetenschap

@ApexAlpha • 10 april 2020 17:02

wellicht opzettelijk omdat het dynamisch bereik te groot is om in één opname te vangen?

MrR0b3rt 10 april 2020 14:52

Hee, hij lijkt helemaal niet plat!

Oke, ook nog wat serieus toevoegen aan je reactie...want ik vind het allemaal wel super interessant. Het is heel lastig om te beseffen hoe groot alles is, de afstanden etc. dat het zoveel jaren duurt om een planeet te bereiken die relatief dichtbij is.

R1 @MrR0b3rt • 10 april 2020 15:20

de afstand lijkt ong hetzelfde te zijn als naar Mars, en die is op gunstige momenten met een half jaar bereikbaar. Ik denk dat het een andere reden heeft dat de reis zo lang duurt en fly by's nodig zijn maar ik kan dat niet snel vinden.
Tijd voor aanvulling van een expert

bakmeel @R1 • 10 april 2020 16:29

Precies wat @wildhagen uitlegt. In tegenstelling tot missies naar bijvoorbeeld Mars, waar ruimtevaartuigen moeten versnellen om te ontsnappen aan de aantrekkingskracht van de zon, moet de BepiColombo missie juist enorm afremmen. Zouden ze dat niet doen dan werd de baan een smalle ellips rond de zon en had je per x jaar hooguit een paar minuten de tijd om Mercurius te observeren.

Het verschil in versnelling is ook dermate groot, dat "standaard" raketmotoren niet genoeg specifieke impuls kunnen leveren voor deze missie. De grote enabler zijn dan ook de ionen-motoren, (star-wars muziek zwelt aan

) die met een stuwkracht van enkele milinewton maar gedurende 6 jaar "branden" toch genoeg weten af te remmen om in een baan rond Mercurius te komen.

Ik heb het genoegen mogen hebben om in het verleden mee te mogen werken aan dit project tijdens een vorige baan bij ESTEC. Het is echt een fantastische missie.

RJG-223

Ruimtevaart

@bakmeel • 10 april 2020 19:45

Het verschil in versnelling is ook dermate groot, dat "standaard" raketmotoren niet genoeg specifieke impuls kunnen leveren voor deze missie

Strikt genomen gaat het niet om specifieke impuls (= efficiëncy), maar om delta-V (= snelheidsverschil). Deze missie heeft een zeer hoge delta-V. Met chemische motoren (met een veel lagere specifieke impuls) moet je daarvoor heel veel brandstof (reactiemassa) meenemen. Dan heb je een veel grotere raket nodig (als die al bestaat), of je moet het vaartuig in twee of meer delen lanceren. Dat alles maakt de missie dan waarschijnlijk te kostbaar. Met ionenmotoren, die véél efficiënter zijn (maar daarentegen slechts een zeer lage stuwkracht hebben) hoef je veel minder reactiemassa mee te nemen, zodat alles makkelijker en goedkoper wordt. Het gaat alleen veel langer duren, omdat de stuwkracht zo laag is.

wildhagen

Ruimtevaart
Wetenschap

@R1 • 10 april 2020 15:35

Dat is mede omdat het heel moeilijk is om in een baan om Mercurius te kunnen komen, om meerdere redenen.

Another reason why so few missions have targeted Mercury is that it is very difficult to obtain a satellite orbit around the planet on account of its proximity to the Sun, which causes the Sun's gravitational field to pull on any satellite that would be set into Mercury's orbit. The planet's orbit is inclined to the ecliptic by 7°, and its orbital velocity varies from 24.25 miles per second (39.03 km/s) at aphelion to almost 30 miles per second (48 km/s) at perihelion. Spacecraft would be even faster, because they accelerate as they approach the greater gravitational pull of the Sun, but must slow down for orbit insertion, so this entails considerable fuel requirements. This is different with superior planets beyond Earth's orbit where the satellite works against the pull of the Sun. Therefore, reaching an orbit around Mercury requires especially expensive rocketry. Mercury's lack of an atmosphere poses further challenges because it precludes aerobraking. Thus a landing mission would have even more demanding fuel requirements.

Zie deze wiki: Exploration of Mercury

wildhagen

Ruimtevaart
Wetenschap

@MrR0b3rt • 10 april 2020 15:01

Nou, relatief dichtbij.... de afstand tussen Mercurius en de Aarde varieert van 47 tot 222 miljoen kilometer, afhankelijk waar ze staan t.o.v. de zon en elkaar.

Ter vergelijk: de afstand tussen de maan en de aarde is ongeveer 384.000 km.

MrR0b3rt @wildhagen • 10 april 2020 15:08

Dat is precies het punt dat ik probeer te maken, 222 miljoen kilometer is praktisch onmogelijk om voor te stellen. Maar op de kosmische schaal is dat volgens mij ongeveer zo groot als mijn tuin (en die is niet mega groot)?

Verwijderd @MrR0b3rt • 10 april 2020 15:42

Maar op de kosmische schaal is dat volgens mij ongeveer zo groot als mijn tuin (en die is niet mega groot)?

Op kosmische schaal is het minder dan het stofje op je beeldscherm.
De eerstvolgende dichtsbijzijnde ster na de zon is Alpha Centauri, die staat dik 4,3 lichtjaar van ons vandaan. Het licht legt zo'n 9,5 biljoen kilometer af per jaar.

En voor de herhaling: dat is de ster die het dichtste bij staat dus.
Ergo: Jouw tuin is veel te groot voor jouw voorstellingsvermogen.

wildhagen

Ruimtevaart
Wetenschap

@Verwijderd • 10 april 2020 15:52

Proxima Centauri staat nog net iets dichterbij (4.243 lichtjaar) dan Alpha Centauri met 4.37 lichtjaar

Maar Alpha Centauri is een stelsel van 3 sterren (Alpha Centauri A en B, Proxima Centuari wordt vaak Alpha Centauri C genoemd)

Maar idd, interstellaire afstanden zijn niet te bevatten voor mensen, dat zijn gewoon té grote getallen

Dan zit je idd met 2 zandkorrels. De afstand tussen Mercurius en Aarde is dan 2 zandkorrels, als je het op dat soort schalen bekijkt.

[Reactie gewijzigd door wildhagen op 27 juli 2024 02:33]

SG @wildhagen • 12 april 2020 22:38

Ja een lichtjaar is moeilijk te bevatten. Maar een stap zou zijn om gewenning aan kilometer tot AU verhouding , dan AU tot Lichtjaar en parsec. Men zal toch regelmatig deze omrekeningen moeten doen om er enige routine in te krijgen. In het normale leven komt deze routine niet voor. Is meer astrologie specifiek.
Makkelijk om op te zoeken. Maar zolang je het niet vanuit geheugen toepast zal het lastig blijven.
Vind astrologie interessant maar niet vaak mee bezig dus die routine zal er bij mij niet in komen.

3raser @wildhagen • 10 april 2020 15:19

Volgens de afbeelding van ESA staat de maan op ongeveer 90.000 km van de aarde. Of moet je de afbeelding eigenlijk in 3D zien en de diepte ook meerekenen? Het is extra verwarrend omdat er zelfs afstanden bij genoemd worden in de baan van de satelliet.

robvanwijk

Wetenschap
Ruimtevaart

@3raser • 10 april 2020 15:52

Of moet je de afbeelding eigenlijk in 3D zien en de diepte ook meerekenen?

Het zonnestelsel is redelijk "plat". Er zit wel wat "diepte" in (als het perfect plat was dan zouden we elke maand een maansverduistering hebben), maar alle grote massa's (de planeten, hun grote manen en de asteroïdengordel) zijn nagenoeg een plat vlak. Als je meer wilt weten, zoek even naar "ecliptic" of "ecliptic plane".

Het is extra verwarrend omdat er zelfs afstanden bij genoemd worden in de baan van de satelliet.

Was het je opgevallen dat er drie afstanden staan aangegeven, die nagenoeg even groot lijken, maar gelabeld zijn met "30.000 km", "12.700 km" en nog een "30.000 km"? Dit is alleen maar een schematische weergave; midden onderin staat (heel klein): "Relative sizes and distances are not to scale".

[Reactie gewijzigd door robvanwijk op 27 juli 2024 02:33]

Blokker_1999

Ruimtevaart
Wetenschap

@wildhagen • 10 april 2020 15:15

Vandaar dat hij ook het woordje relatief gebruikte. Pluto moeten we bijv. al op zowat 6 miljard kilometer gaan zoeken. Dan is dit ineens weer wel een heel stuk dichterbij. En dan zitten we nog altijd maar in ons eigen, kleine zonnestelsel.

voor hen die wat willen relativeren: https://joshworth.com/dev...xelspace_solarsystem.html

[Reactie gewijzigd door Blokker_1999 op 27 juli 2024 02:33]

GewoonWatSpulle @MrR0b3rt • 10 april 2020 16:28

Komt door de lens die gebruikt is, waarschijnlijk een extreme fish eye lens, meestal corrigeren ze dit gedrag van een lens met een correctie profiel maar dat is hier duidelijk nog niet gebeurd.

mrcage 10 april 2020 15:18

Wel jammer dat er niet ff een 12mp full color camera gebruikt is

Wel knap dit dit allemaal uit te rekenen is; welk moment te starten en gebruik te maken van andere hemellichamen om uiteindelijke doel te bereiken $_/-\o_$

typo

[Reactie gewijzigd door mrcage op 27 juli 2024 02:33]

Blokker_1999

Ruimtevaart
Wetenschap

@mrcage • 10 april 2020 15:38

De camera's die hir gebruikt werden zijn eigenlijk bedoeld voor inspectie van het ruimtetuig zelf. Er is een betere camera aan boord, maar die zit op dit moment netjes opgeborgen totdat deze over 5 jaar aan zijn missie kan beginnen.

Rabelais @mrcage • 10 april 2020 16:12

De camera waarmee de beroemde 'pale blue dot' foto is genomen, zou in eerste instantie niet eens mee aan boord gaan.
Waarom? Heel simpel: het had geen meerwaarde voor het wetenschappelijke doel van de Voyager 1 en iedere extra kilogram die mee aan boord gaat kost bakken met geld.

Lennis 10 april 2020 16:12

Indrukwekkend en erg interessant. Met dat hele kleine bolletje in die onmetelijke ruimte voel je je toch wel erg klein worden...

MazeWing

10 april 2020 17:37

Foto’s van de aarde geloof ik inmiddels wel...

Ik wil high-res foto’s van Venus en Mercurius!

itcouldbeanyone @MazeWing • 10 april 2020 19:13

Die zij er, zoek naar messenger missie

suprcow 10 april 2020 15:37

en dat allemaal zonder je exacte afstand en snelheid te kunnen meten in de ruimte, knap.

multikoe

Ruimtevaart
Wetenschap

@suprcow • 10 april 2020 19:43

Grappig.
Maar wat ik natuurlijk wilde weten is:hoezo kun je de exacte afstand en snelheid niet meten in de ruimte? Je kunt met doppler-shift de exacte snelheid van een object ten opzichte van de waarnemer meten. Je kunt m.b.v. de signaalsterkte, de response-tijd van je signalen exact de afstand meten ten opzichte van de waarnemer. Waar zit dan het probleem?

multikoe

Ruimtevaart
Wetenschap

@suprcow • 11 april 2020 08:06

Volledig fout. Maar goed, het ziet er niet naar uit dat je in staat bent uit te leggen waarom je het beweert. Je hebt mijn post niet eens gelezen. Ik kan dus niet anders dan aannemen dat je maar wat roept om reacties te veroorzaken. Een troll dus.

psyBSD @suprcow • 11 april 2020 08:28

Dat is niet anders dan wat jouw auto doet om de snelheid aan te geven. Het aantal rpm van je wielen vermenigvuldigd met de omtrek en je hebt de snelheid per minuut.

Een radar gun van de politie meet de tijd tussen het wegsturen van een radio puls en het ontvangen van de puls. Hiermee wordt een afstand berekend. Vervolgens wordt dit een tweede keer gedaan en op basis van de tijd tussen de metingen en de berekende afstand wordt daar een snelheid van afgeleid.

De berekeningen in de ruimte zijn iets complexer, maar in de basis is dat hetzelfde principe. Op basis van bekende gegevens leid je je snelheid en richting ten opzichte van een bepaald object af.

En dat doen ze best aardig, als ze in staat zijn om op een komeet te landen. Een steen, kleiner dan everest, die met een tienduizenden kilometers per uur door ons zonnestelsel reist.

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.

ESA-ruimtevaartuig op weg naar Mercurius neemt kiekjes van de aarde

Lees meer

IT-banen

Reacties (37)

Sorteer op:

Weergave: