Minstens zo interessant is dat het duidt op een achterliggende beschouwing van machines en de natuur.
Je hebt immers een apparaat, een kunstmatig, dus door mensen gebouwd ding. EN het functioneert niet want...er is een insect ingekropen. Een insect is natuurlijk.
Zo verbeeld deze situatie het menselijk dilemma. De natuur kun je niet onderschatten, erger, ze wordt hier gezien als een onwelkome gast. De natuur is een 'bug' in de zin dat het ons verstoort in onze poging iets kunstmatigs te scheppen dat boven de natuur staat en niet onderhevig is aan de natuurlijke processen.
Dat is wat men met deze computer wilde. Men wilde meer rekencapaciteit. Op een manier die onze hersens blijkbaar niet genoeg konden leveren. Onze hersens en haar rekencapaciteit en vermogen was niet genoeg. Het achterliggende idee is dat de natuur niet genoeg biedt.
En toch is er dat kleine beestje, symbool voor de natuur, dat ons saboteert en nederig maakt.
Wetenschap heeft geleid tot een afkeer van de natuur. Een gevoel er los van te staan en daarom praten academici over de 'conquest of nature'. Alsof de natuur iets vijandigs is dat we moeten overwinnen, beteugelen en temmen als een wild paard.
Deze visie hebben we nog steeds. We willen onze genen manipuleren omdat ziek zijn verkeerd is. We willen onze leefomgeving aanpassen aan wat wij menen nodig te hebben en passen ons niet aan de natuur aan. Pas als het mis dreigt te gaan, of gaat ...bedenken we dat we rivieren meer ruimte moeten geven. Het idee dat je een rivier 'ruimte moet geven' is eigenlijk dwaas.
Want hoe dom ben je als je dat al niet van nature doet, beseffend dat die rivieren soms buiten hun oevers treden? En dan toch bouw je er steden aan. Vanwege de handel via de rivier, ik snap het...
Maar dan ontwerpt men drijvende huizen. Ook dat is eigenlijk dwaas. Ik snap het wel, ruimtegebrek. Nederland is vol. Maar toch ga je weer daar waar gewoon meer risico is. We willen ons niet aanpassen en zinnig zijn en toch weer nabij die rivier wonen. Toch weer de natuur slim af zijn. Zelfs koeien moeten nu op vlotten...
De Romeinen vonden dat Nederland van hun was, omdat het zou zijn opgebouwd uit het slib van de rivieren die in het Romeinse Rijk bestonden, we zijn een grote delta. Wie daar gaat wonen en terpen moet bouwen omdat eens in de zo veel tijd de zee langs komt stromen is gek, dom of wanhopig, maar mensen willen wonen waar iets te eten valt, hoe lastig het ook is, zelfs op vulkanen wonen we.
Dus de natuur 'ruimte geven' is eigenlijk een gevolg van het idee dat we denken dat we de natuur kunnen overwinnen, controleren met dijken en vaargeulen. Een terug komen op wat eerder al mis ging.
En dat hele concept is dus dat de natuur een 'bug' is, iets dat ons irriteert: 'Stop bugging me!' Want de natuur is gevaarlijk, onvoorspelbaar en dodelijk...en daar houden we niet van. En dus maken we haar de vijand en accepteren niet dat onze hersens prima kunnen rekenen... want onze hersens zijn natuurlijk en als zodanig imperfect, oncontroleerbaar en gevaarlijk. En zo maken we van onszelf de vijand, terwijl we in feite in een lijn staan met de natuur.
Als de natuur een motor is, dan zijn wij een van de zuigers die de kleppen verkeerd afstelt in de verwachting dat we beter weten dan de andere zuigers hoe het moet.
"'Kindly let me help you of you'll drown', said the monkey putting the fish safely up a tree.
En dus bouwen we computers en robots in een poging de natuur te overwinnen, niet beseffend dat we onszelf proberen te overwinnen, omdat we via wetenschap vanaf de kleuterschool geïndoctrineerd werden in dit paradigma, dat ons verteld dat het leven beter wordt naarmate we meer grip krijgen op de natuur.
De natuur is een proces van leven en dood. En die dood moeten we niet zo. En dus is de natuur de vijand die we met medicijnen moeten bestoken en wordt de politiek nerveus als een reuma-medicijn ineens schaars wordt.
Wetenschap zou een aanvulling moeten zijn op de natuur, niet een vijandige overname.
En om die reden is een 'bug' een symbool voor de menselijke fout, een verkeerd stuk code in software, de onvoorziene interactie tussen programma onderdelen, het vastlopen van een machine, een materiaalfout. Geef de schuld maar aan de natuur!