Demonstratie vr-briltechnologie van Fove

Indien de bril de bolheid van de 2e lens in je kan meten, kan dit de diepte berekenen.
Het verschil tussen een reflectie op het raam of erachter maakt in dit geval niet veel uit.
Dit verschil wordt door andere eigenschappen van het beeld door je hersenen 'vertaald' naar of iets een reflectie is of erachter staat.

Dat is wat ik bedoelde. Ik kan zonder me pupil te bewegen scherp stellen op het raam of iets erachter. Ik heb geen idee of dat in me oog gebeurd of in me hersenen, maar gebeurd dat in me oog dan zou dit ding dat ook moeten meten en dat lijkt me vrij onwaarschijnlijk dat die dat kan..

Ik weet het niet zeker, maar volgens mij maak je een probleem dat er niet is..

Eyetracking werkt vaak door ocular-reflection: een ir lichtbron word in het oog geschenen en terug gereflecteerd door de pupil. De rotatie van het oog wordt vervolgens bepaald door de x-y positive van de reflective + de vervorming (ovaalheid) van de pupil te berekenen.

Als je naar je eigen vinger kijkt terwijl je die naar je toe en van je af beweegt merk je dat je niet alleen scherpstelt door de bolling van je ooglens maar bovendien weldegelijk je ogen ook beweegt (scheel kijken als iets heel dichtbij is). Je kan dus het verschil in de hoek tussen de twee ogen meten (ocular disparity) om te bepalen naar welke diepte wordt gekeken (en waar er iets scherpgesteld zou moeten worden). Het is een beetje moeilijk te verwoorden maar stel je kijkt naar een punt recht naar voren, afhankelijk van hoe ver het object van je vandaan is (z-positie), is de driehoek die je ogen naar dat punt vormen breder of smaller (zonder dat de relatieve x-y positie van het veranderd!).

Let op dat je bij een reflective in een spiegel of raam ook zeker dit verschil in diepte hebt, ten overstaande van bijvoorbeeld een computerscherm. Zelfs met 1 oog dicht kan je veel dichter bij een spiegel staan en je eigen gezicht nog scherp zien, dat dat je bij een scherm (met hele hoge resolutie) zou kunnen staan en het beeld nog scherp kan zien, omdat de relfectie in het raam een ander virtuele diepte/afstand heeft.

Waar ro8in denk ik naar refereert is dan ook niet het fysiek focussen (scherpstellen) op twee punten. Maar het verplaatsen van bewuste aandacht naar twee punten. Net zoals je je aandacht kan plaatsen op iets in de periferie. Dat wil echter niet zeggen dat je dan ook scherpstel op dat punt! Dit zou inderdaad iets zijn wat een eye-tracker niet zou kunnen oppikken en voor praktische doeleinden ook niet zou moeten doen! Als de eye-tracker dan het beeld in de periferie 'scherpstel' heb je er niks aan omdat je fovea daar niet op gericht is, en het gebrek aan scherpte daar niet komt vanwege de hoek van inval van het licht maar vanwege de resolutie van dat deel van je netvlies!


Dus in het kort: onscherpte in een 3-d scherm komt door de relatieve verschuiving op de x as van het beeld tussen de twee ogen. Je ogen stellen scherp mede door de relatieve hoek tussen de richting van de twee ogen. De pc meet dit en weet naar welke diepte je aan het kijken bent en kan daar een object selecteren of wat voor manipulatie dan ook mee doen. Reflecties en objecten achter een raam hebben per definitie een andere diepte en dus een andere verschuiving op de x-as (tussen de twee ogen). Dat moet dus geen probleem zijn. Je aandact verplaatsen naar een deel van je gezichtsveld dat niet op je fovea valt kan een eye-tracker niet meten, maar is waarschijnlijk ook helemaal niet nuttig/nodig.

[Reactie gewijzigd door k.olfers op 31 juli 2024 10:25]