Darpa toont Atlas-robot

Het blijft bijzonder om te zien.
Programmeren van robots om bepaalde taken uit te voeren is zeer complex en haast ondoenlijk. Daarom volgen ze tegenwoordig een andere route en wordt er gewerkt aan robots die zelf dingen kunnen leren.

Ze leren robots bijvoorbeeld lopen. Daarvoor gebruiken ze tot nu toe een looprobot, waaruit ze de loopsoftware verwijderen. Hij moet dus echt vanaf ‘scratch’ beginnen. De robot krijgt een beloning als hij een goede stap maakt en is geprogrammeerd op het behalen van een zo hoog mogelijke score. Ze geven de robot steeds een bepaalde hoeveelheid energie waarmee hij bewegingen kan maken. Bij elke beweging meet hij de hoeken en standen van zijn gewrichten. Deze gegevens slaat hij op in zijn geheugen. In het begin maakt de robot willekeurige bewegingen. Dat leidt tot veel vallen en opstaan en allerlei ‘silly walks’. Zodra hij merkt dat hij voor een bepaalde beweging een beloning krijgt, gaat hij die beweging herhalen. Tegelijkertijd blijft hij ook andere bewegingen uitproberen om tot een hogere score te komen.

Kan de robot eenmaal stappen maken, dan kun je hem verder uitdagen door hem bijvoorbeeld over een ongelijkmatig oppervlak te laten bewegen. Ook kun je hem stimuleren om zijn loopbeweging te optimaliseren. Bijvoorbeeld door een extra beloning te geven als hij zuinig met zijn energie omgaat of als hij een traject binnen een bepaalde tijd aflegt. Op eenzelfde manier kun je robots ook leren om samen te werken. Neem bijvoorbeeld de voetbalrobots op TU Delft. Als de spits scoort kun je de helft van de beloning voor een doelpunt aan de robot geven die de ‘assist’ gaf. Zo stimuleer je dat een robot die op een ongunstige plek staat om te scoren, niet zelf op het doel schiet, maar de bal afspeelt naar een speler die een grotere scoringskans heeft.

Een ander punt is als je een bewegende robot taken wilt laten uitvoeren, moet hij voortdurend weten waar hij zich bevindt en wat hij ziet. Een veelbelovende techniek die men inmiddels heeft ontwikkeld is het gebruik van een stereocamera als robotogen. Deze is aangeloten op software die opvallende punten uit de camerabeelden selecteert - denk aan de hoek van een kast of een scherpe overgang van donker naar licht - en maakt met deze punten razendsnel een 3D-kaart. De robot kan deze ruimtelijke kaart vervolgens gebruiken om vast te stellen waar hij is.

Beelden herkennen is weer iets dat je een robot kunt aanleren. Zo kan hij leren wat een machinegeweer, een granaat, een raketwerper en een doodnormale drinkbeker is, maar ook hoe mensen bewegen en welke bewegingen en gedragingen bijvoorbeeld niet normaal zijn. Denk aan een militair die valt en vervolgens blijft liggen. Het verschil tussen een vallend mens en iemand die gewoon ligt, kun je een robot onder andere aanleren met acteurs. Als een robot deze verschillende bewegingen kan onderscheiden, kun je hem gebruiken om het slagveld te monitoren.

[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 24 juli 2024 08:28]