Helaas!In deze korte documentaire-achtige film legt IBM uit hoe het bedrijf de stopmotion-film 'A Boy And His Atom' gemaakt heeft, door atomen zeer nauwkeurig te verplaatsen.
IBM legt uit hoe het zijn 'atomaire film ' gemaakt heeft
Reacties (9)
En nog wat tekstuele achtergrond informatie:
http://allthingsd.com/201...smallest-movie-ever-made/
http://allthingsd.com/201...smallest-movie-ever-made/
[Reactie gewijzigd door still_the_same op 27 juli 2024 06:12]
omdat de link naar het filmpje zelf niet is gegeven:
http://www.youtube.com/wa..._detailpage&v=oSCX78-8-q0
wat ik me overigens nou afvraag,
zeggen ze nou dat ze doormiddel van dit te doen, uiteindelijk in staat zouden zijn om data(films, excel bestanden, etc) zo dicht op elkaar te plakken dat je "alle geproduceerde films op je telefoon kan plaatsen".
http://www.youtube.com/wa..._detailpage&v=oSCX78-8-q0
wat ik me overigens nou afvraag,
zeggen ze nou dat ze doormiddel van dit te doen, uiteindelijk in staat zouden zijn om data(films, excel bestanden, etc) zo dicht op elkaar te plakken dat je "alle geproduceerde films op je telefoon kan plaatsen".
[Reactie gewijzigd door demonic op 27 juli 2024 06:12]
:strip_exif()/u/69029/crop5cac7b8ae8078.gif?f=community){kind=small}
Er wordt gezegd dat in de hedendaagse toepassingen momenteel ca. 1 miljoen atomen worden gebruikt om een magnetisch stabiel veld te maken om een bit op te kunnsen slaan. Bij IBM kunnen ze nu met slechts 12 atomen hetzelfde bereiken. Om een idee te geven wat dat praktisch zou kunnen betekenen, zegt hij dat als je nu twee films op je iPod kunt zetten, het met hun nieuste techniek in principe mogelijk is om alle films die ooit gemaakt zijn op je iPod kunt hebben staan.
Natuurlijk is deze kleinschaligheid voorlopig wel iets dat het laboratorium nog niet uitkomt, maar het is het toch een proof of concept dat in de zoektocht naar de allerkleinste praktische mogelijkheden om data op te slaan er nog veel meer te bereiken is dan we nu in onze apparaten hebben zitten.
Natuurlijk is deze kleinschaligheid voorlopig wel iets dat het laboratorium nog niet uitkomt, maar het is het toch een proof of concept dat in de zoektocht naar de allerkleinste praktische mogelijkheden om data op te slaan er nog veel meer te bereiken is dan we nu in onze apparaten hebben zitten.
:strip_icc():strip_exif()/u/430827/crop5caf546a7a5c7_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
Als ze inderdaad een data unit (magneet?!?) van alleen 12 atomen kunnen produceren i.p.v. 1.000.000 atomen en dat betrouwbaar kunnen maken en vrij fail-safe, dan ja. Dat er zelf assemblerende nano-structuren al enige tijd mogelijk zijn weten wij maar hoe dat op een atoom niveau gedaan kan worden?!? Belangrijkste is dat er veel geïnvesteerd wordt in onderzoek en dat zal zich waarschijnlijk vertalen in werkende technologie en dus verdere miniaturisering.
Alleen in denk dat hoe kleiner de informatie opgeslagen kan worden hoe gevoeliger het wordt voor data-corruption. Denk aan de normale straling dat er om ons heen is – dat kan heel veel data wipen als de datadrager zonder fatsoenlijk shielding is. En dat brengt ons bij de volgende – op gegeven moment zal de shielding veel groter moeten zijn dan de datadrager zelf.
Een hele coole manier om die straling te visualiseren is bijvoorbeeld de cloud chamber. Een hele simpele techniek maar het laat je wel even zien en zet je aan het denken hoeveel wij op een normale dag binnen krijgen (aan straling) zonder dat wij op een gevaarlijk plek met hoge radiatie zich bevinden.
Alleen in denk dat hoe kleiner de informatie opgeslagen kan worden hoe gevoeliger het wordt voor data-corruption. Denk aan de normale straling dat er om ons heen is – dat kan heel veel data wipen als de datadrager zonder fatsoenlijk shielding is. En dat brengt ons bij de volgende – op gegeven moment zal de shielding veel groter moeten zijn dan de datadrager zelf.
Een hele coole manier om die straling te visualiseren is bijvoorbeeld de cloud chamber. Een hele simpele techniek maar het laat je wel even zien en zet je aan het denken hoeveel wij op een normale dag binnen krijgen (aan straling) zonder dat wij op een gevaarlijk plek met hoge radiatie zich bevinden.
:strip_exif()/u/7013/spunky_main.gif?f=community){kind=small}
Echt ongelofelijk dat dit kan hè? Vroeger leerde je bij scheikunde dat atomen zo klein zijn dat je ze niet kunt zien. Ja, een molecuul, een heel grote, dat zou nog kunnen misschien. En nu kun je ze niet alleen zien, maar je kunt ze nog manipuleren met belachelijk grote precisie!
@demonic: Ja, dat is feitelijk wat er gebeurt met deze techniek: onvoorstelbaar veel opslagruimte op een medium met het formaat van een micro-sd-kaartje
Maar goed, dit gebeurt bij -260°C, we zijn nog wel even verwijderd van het moment dat dit bij kamertemperatuur werkt
@demonic: Ja, dat is feitelijk wat er gebeurt met deze techniek: onvoorstelbaar veel opslagruimte op een medium met het formaat van een micro-sd-kaartje
Maar goed, dit gebeurt bij -260°C, we zijn nog wel even verwijderd van het moment dat dit bij kamertemperatuur werkt
[Reactie gewijzigd door Grrrrrene op 27 juli 2024 06:12]
Wat hij zegt is dat je in theorie van 1 miljoen naar 12 atomen per transistor kan gaan, dus 1,000,000/12 = 83,333 keer meer data op kunt slaan op dezelfde oppervlakte. Dat wil zeggen dat je geen 32 GB maar 2,666,666 GB bij je draagt, oftewel 666,666 films (als je uitgaat van 4 GB per film). Of dat genoeg is om alle films ooit op te kunnen slaan weet ik niet, maar je komt een aardig eind in de buurt
Dat zie je verkeerd. Je kan dit zien als een tv scherm met pixels. Wanneer je de pixels de helft kleiner maakt neemt het aantal pixels op het oppervlak met vier toe, niet met twee.
En om het dan volledig juist te formuleren, neemt het hier toe met een factor 8 (2^3) omdat we in 3 dimensies kunnen werken.
Jullie hebben gelijk, als ik het over oppervlakte heb moet ik natuurlijk wel in 2D rekenen
Het sommetje wordt dan:
(1,000,000/12)^2 = 6,944,388,889 keer meer data op dezelfde oppervlakte, d.w.z. geen 32 maar 222,220,444,448 GB, oftewel 55 miljard films van 4 gb. Dan moet je toch wel alle films ooit gemaakt bij elkaar kunnen schrapen
Ik laat 3D even buiten beschouwing omdat het voorbeeld zo al duidelijk is, en de printplaat ervoor zorgt dat je niet zomaar 80,000 keer zoveel transistors in de z-richting kan plaatsen.
Het sommetje wordt dan:
(1,000,000/12)^2 = 6,944,388,889 keer meer data op dezelfde oppervlakte, d.w.z. geen 32 maar 222,220,444,448 GB, oftewel 55 miljard films van 4 gb. Dan moet je toch wel alle films ooit gemaakt bij elkaar kunnen schrapen
Ik laat 3D even buiten beschouwing omdat het voorbeeld zo al duidelijk is, en de printplaat ervoor zorgt dat je niet zomaar 80,000 keer zoveel transistors in de z-richting kan plaatsen.
Op dit item kan niet meer gereageerd worden.