Legendarisch verhaal nog steeds goed - Final Fantasy VII Rebirth Review

Ik ben een fan van het eerste uur. Ik was 14 toen ik het origineel speelde, en bijna elk jaar opnieuw begon met spelen, totdat ik echt alles unlocked en maxed out had.

Ik vind het erg sterk dat je in deze (en ook de geschreven) review aanhaalt hoe nostalgische gevoelens de verwachting altijd kleuren. Nostalgie vervormt je beeld en herinneringen van de volledige realteit van toen. Nostalgie is namelijk de leftover van enkel de positieve herinneringen en gevoelens uit die tijd, terwijl in de werkelijkheid van toen ook gewoon te maken had met de dagelijkse issue van uit die tijd. Daarnaast was je vroeger qua persoonlijkheid ook anders.

Zoals ik al zei, ben ik een fan van het eerste uur, en ik kan me nog goed herinneren wat voor innerlijke stress ik ervoer bij het alles-willen-halen, en alles willen verslaan. Toen was er in ons huishouden nog geen ADSL, dus je internet-tijd ging gepaard met boze ouders die vonden dat je moest kappen met de telefoonlijn bezet houden. Toen was er nog niet zoveel youtube content, en moest je het met geschreven guides doen, als die er al waren. Ruby Weapon en Emerald Weapon verslaan en daar de juiste loadout en teamcombi voor vinden, het vinden en fokken van chocobo's totdat je een maxed-out Golden Chocobo hebt, je moest verschillende chocobo's uit verschillende regio's vangen die dan ook nog male/female moesten zijn etc. en je moest de juiste, dure voeding bij Chocobo Sage kopen, en de juiste Nuts -carob nuts & zeio nuts- hebben om te fokken, en daarvoor had je veel Gil nodig, dus moest je zoveel mogelijk All-materia tot master uplevelen want die brachten 1.4M Gil op en dan moest je dus weer wapens hebben die triple-growth-materia hadden, en dan moest je weer de juiste wezens opzoeken om tegen te vechten die de meeste materia-growth-points opleverden, en jezelf Fury geven zodat de tijdsbalk sneller zou lopen etc etc....
Dus vroeger ging ik ondanks de innerlijke stress en constante ergernis van het opnieuw beginnen proberen, ging ik gewoon door totdat ik het haalde, want je had niet zoals nu continue een snelle quicksave he. Nee, dat kon alleen op bepaalde momenten, en je moest dan altijd weer ergens opnieuw beginnen.
En tuurlijk was ik blij het uiteindelijk allemaal lukte, maar de innerlijke stress en vooral ergernis vooraf was stiekem vaak meer dan dat je lang plezier had van je behaalde resultaten, althans zo stak het bij mij in elkaar.

Nu 27 jaar later, heb ik toch wel iets geleerd in het leven en her en der wat wijzer geworden De constante "stress" die gamen kan opleveren, zoals opdrachten doen met een timer/tijdsdruk, of opdrachten waar je enkel op het moeilijkste niveau een accessoire kan krijgen o.i.d., 45minuten lang vechten tegen 1 (eind) baas of summon (bijvoorbeeld Bahamut verslaan op het moeilijkste niveau), zijn me de hartkloppingen vaak niet meer waard. Ik ben dan ook niet meer zo beloning-gedreven. Zo heb ik de Götterdämmerung in de Remake ook niet gehaald. Kep het 1x geprobeerd, maar mijn stresslevels zaten weer hoog. Dus ik ben ermee gestopt.

Juist om deze "wijsheid", leg ik de lat niet zo hoog qua nostalgische verwachtingen van de hele FF7 Remake/Rebirth/Reunion reeks. Dus ik snap heel goed dat het combat systeem wat meer naar deze tijd gebracht is. Het hele muscle-memory-opbouwen om het combatsysteem onder de knie te krijgen zie ik weer een beetje tegenop, maar als ik eenmaal bezig ben zal het wel lukken. Ik snap dat er niet voor de UE5 is gekozen en ik snap dat ze verhaallijnen toch her en der veranderen, net zoals ik snapte dat Peter Jackson de hele verhaallijn van Tom Bombadil en Glorfindel uit de LOTR films heeft gelaten . Ik bezie FF7 Remake/Rebirth/Reunion niet volledig als een nieuwe game, maar zeker ook niet als een volledig nostalgie-oproepende game. Kortom, ik sluit me niet helemaal aan met de 'echte diehards' die stevige kritiek op elk klein detail hebben. Met een beetje nostalgie, maar daarbij snappend hoe nostalgie werkt, een beetje open blik en de verwachtingen gewoon navenant bijstellen, kan ik deze game in deze tijd op mijn beurt weer behoorlijk waarderen. Niet exact hetzelfde als in 1997, maar gewoon in zijn eigen aandacht anno 2024.

@Tweakjur , ik had het al eens gezegd, maar wederom een prettige review waarin je wat mij betreft de juiste aspecten aanhaalt, complimenten!