Introductie
De film Three Kings vertelt het verhaal over drie soldaten in de Golfoorlog, die de oorlog laten voor wat hij is en op jacht gaan naar fortuin. George Clooney en de zijnen houden er twijfelachtige motieven op na, maar het levert de kijker een goed verhaal op. De verhaallijn in de shooter Battlefield: Bad Company doet aan Three Kings denken. In de game komt de speler terecht in de compagnie van boeven, prutsers en andere rotte eieren die het leger liever kwijt is: de B-Company.
De focus in de Battlefield-serie ligt sinds jaar en dag op multiplay, maar dat is anders in Bad Company. EA Games wilde voor de verandering eens een Battlefield-game uitbrengen waarin veel meer aandacht wordt geschonken aan singleplay. Bad Company heeft daarom als eerste spel in de serie hoofdpersonages en een verhaallijn gekregen. Uiteraard is er ook een uitgebreide multiplaymodus, een Battlefield-titel zonder multiplay zou onvolledig zijn.
De afgelopen maanden maakte EA potentiële Battlefield-spelers lekker door een aantal trailers vrij te geven. Hierin maakten we kennis met Haggard, Sweetwater, Sergeant Redford en Preston Marlow, met wie de speler zelf aan de slag gaat. In de trailers kwam vooral de humor aan bod die voor een vermakelijke ervaring moet zorgen. Om hier een idee van te krijgen, kun je de trailer hieronder bekijken.
Battlefield met een verhaal
In de introscene maak je kennis met de vier teamleden, en dan blijkt meteen wat de belangrijkste kracht van Battlefield: Bad Company is. Er is een sterke 'chemie' tussen de vier karakters, die als groep een stempel op de sfeer zetten. Sweetwater is het typische doetje, terwijl Redford juist de harde soldaat is. Haggard speelt de volstrekte idioot die kickt op explosies en het liefst dingen sloopt. Jij completeert het team, in de rol van 'the new guy' Preston Marlow. Je bent voor straf overgeplaatst naar de B-Company en hebt al gehoord dat het niet veel soeps is, maart ach, hoe slecht kan het nu helemaal zijn!? Welnu: heel slecht. Alle tactieken en maniertjes die je in andere leger-georiënteerde games hebt gezien of geleerd, kunnen in Bad Company direct naar de prullenbak. Zoals Redford het samenvat: "die leger-onzin laat je maar thuis!"
Daarmee wordt meteen de toon voor de rest van het verhaal gezet. De missies in het spel beginnen in Oost-Europa, waar de Bad Company is betrokken bij een incident. Tijdens de eerste missie worden de richtlijnen van het leger gevolgd, maar daarna kiest het viertal al snel zijn eigen weg, op zoek naar vrijheid en rijkdom. Behalve het Russische leger zijn ook huurlingen actief in het gebied, en die worden uitbetaald in goud. Gebrek aan discipline en de geur van goud leiden er toe dat het gareel in de compagnie verdwijnt, om plaats te maken voor een onvervalste goldrush.
De aanwezigheid van goud is belangrijker voor het verhaal dan voor de gameplay. Toch zul je actief moeten zoeken, wil je alle goudstukken in het spel vinden. De aanwezigheid van een goudstuk wordt aangeduid met een logo van het huurlingenleger. Zie je dat logo, dan is er een goudstuk in de buurt. Behalve goudstukken kun je ook wapens verzamelen. Pak je een wapen op dat je nog niet had, dan unlock je het.
Je ziet zowel het goud als de wapens gemakkelijk over het hoofd. Een kruisje op de minimap geeft aan dat er iets interessants op die plek ligt, maar je komt zoveel witte kruisjes tegen dat je echt niet overal gaat kijken. Dat laatste wordt versterkt door de manier waarop de singleplaycampagne is opgebouwd. Het is in feite één vloeiende, lange missie, waardoor je vooral bezig bent met het doorlopen van de campagne, en minder met het zoeken van wapens of goud. Dat is overigens geen minpunt. De vloeiende opzet van de singleplay-modus heb ik als zeer prettig ervaren. Je hebt veel meer het gevoel een avontuur te beleven dan het geval zou zijn bij het spelen van losse missies.
Alles kan kapot!
Behalve het gegeven dat er een singleplaymodus met een verhaal is opgenomen in Bad Company, speelt ook de mate waarin je zaken kapot kunt maken een grote rol. Op een paar uitzonderingen na kan alles worden gesloopt, mits je de juiste wapens gebruikt. Zo kun je een huis beschadigen met granaten, maar zorgt een mortieraanval op datzelfde huis ervoor dat het daadwerkelijk in puin ligt. Het geeft een heerlijk gevoel van macht, om een mortieraanval aan te vragen voor een huis waarin nietsvermoedende vijandelijke soldaten rustig een bak leut wegwerken.
Het vernietigen van huizen, muren, bomen, voertuigen en allerlei andere zaken die je tegenkomt ziet er erg realistisch uit. Blaas je een muur op, dan vliegen de brokstukken om je oren, en een huis dat doelwit is van een gerichte mortieraanval stort keurig in laagjes in elkaar. Bomen knakken geloofwaardig door midden en hout versplintert ongeveer zoals het in het echt zou gaan. Behalve dat het spel goed aanvoelt, ziet het er ook nog spectaculair en geloofwaardig uit.
Destructie is in Bad Company niet alleen een lust voor het oog, het is ook functioneel. Je wordt voortdurend aangespoord om zaken te slopen. Je kunt bijvoorbeeld een muur van een huis opblazen, zodat je niet via de deur naar binnen hoeft. En waarom zou je een sniper van grote afstand neerschieten, als je ook de hele bovenverdieping van het huis waar hij in zit op kunt blazen? Verstoppertje spelen is er daardoor nauwelijks bij, in Bad Company.
Dat maakt het spel soms behoorlijk moeilijk. Er zijn verschillende passages waarin je met inferieure wapens een tank moet uitschakelen. De AI begrijpt ook dat een muurtje kapot kan, dus jezelf verschuilen in een huis helpt niet. Binnen een minuut ben je je dekking kwijt en word je een wandelende schietschijf voor de tank. Op deze manier ontstaan er tactische gevechten, waarbij het zaak is om zo intelligent mogelijk gebruik te maken van je omgeving.
Zoals het een echte Battlefield-game betaamt, kom je overal voertuigen tegen waar je met je squad gebruik van kunt maken. Er zijn wegen in de spelwereld aangelegd, maar je eigen route volgen, dwars door hekjes en over akkerland, is minstens zo effectief. Vooral in tanks wist ik me kostelijk te vermaken door het landschap om te ploegen en alle bomen onderweg op te blazen. Voor bomenhaters is luchtafweergeschut overigens ook een aanrader: kappen op hoge snelheid!
Er zit veel actie in Battlefield: Bad Company. Je vindt overal vaten en explosieven die je kunt opblazen, en alles is er op gericht om de actie er in te houden. Je bent het enige lid van je team dat dood kan gaan, en als dat gebeurt begin je meestal opnieuw op een locatie vlakbij de plek waar je het loodje hebt gelegd. Het gebeurt zelden dat je meer dan een paar minuten gameplay over moet spelen. Zo blijft het tempo hoog, in singleplay.
Graphics & Multiplay
Zoals gezegd ziet het sloopwerk in Battlefield: Bad Company er goed uit. Of dat ook voor de rest van het spel geldt, kan onderwerp van discussie zijn. Als je net begint te spelen valt op dat er een vreemd laagje over de graphics ligt. Ontwikkelaar Dice heeft een wat korrelige stijl gekozen, die in eerste instantie het idee geeft dat de graphics niet goed zijn uitgewerkt. Na een tijdje kijk je door dat effect heen en lijkt het spel juist prima afgewerkt en gepolijst. Gamers die niet aan het effect wennen kunnen zich er echter aan blijven storen.
Als ik oordeel vanuit de situatie waarin ik de 'waas' niet meer zie, dan is Bad Company gewoon een goed uitziende game. Daarbij moet je in het achterhoofd houden dat het spel een multiplaymodus heeft en dus grote online gevechten moet kunnen tonen, wat ten koste gaat van de grafische mogelijkheden. Toch ogen de omgevingen verzorgd en zien de personages er goed uit. Met name de animaties zijn erg fraai vormgegeven. Ook de voice-acting is dik in orde, met name Haggard zorgt met zijn heerlijke redneck-accent voor lachsalvo's.
In multiplay moet je het zonder de sfeer doen die door je viertal soldaten in singleplay wordt neergezet. Online verandert Battlefield: Bad Company in een 'gewone' Battlefield-game. Het spel kan met maximaal 24 gamers tegelijk worden gespeeld. Dat is, zeker in vergelijking met pc-games, aan de magere kant, maar desondanks behoudt het spel de typische Battlefield-gameplay.
Ook in multiplay wordt de gameplay flink beïnvloed door de mate waarin destructie mogelijk is. Het grootste voordeel van het feit dat je zowat alles kunt slopen, is dat campen vrijwel onmogelijk is. Weet je dat er ergens een camper zit, dan vernietig je zijn schuilplek. Het verhaal uit de singleplaymodus is op een aardige, maar voorspelbare manier vertaald naar het multiplaydeel. Het ene team jaagt op goud, het andere team verdedigt datzelfde goud. Mogelijk wordt het aanbod aan multiplaymodi nog uitgebreid, als Electronic Arts met downloadable content komt.
Conclusie
Bad Company is een waardige Battlefield-game. Het spel introduceert op een goede manier een singleplay-avontuur in de serie, zonder dat daarbij de basis van het Battlefield-concept verloren gaat. De singleplaymodus is goed uitgewerkt en ziet er prima uit, mits je na een tijdje gewend raakt aan de stijl. De verschillende personages zijn wandelende karikaturen van zichzelf en zorgen voor een flinke dosis humor. De spelwereld kan vrijwel volledig met de grond gelijk worden gemaakt, wat zowel in singleplay als in multiplay voor interessante gameplay zorgt. De multiplaymodus kent nog te weinig variatie, maar wellicht wordt dat nog via downloadable content verholpen. Hoe dan ook is Battlefield: Bad Company een heerlijke game om de regenachtige zomerdagen mee door te komen.
:fill(white):strip_exif()/i/1223577502.jpg?f=thumbmedium)
/i/1265959914.png?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/85308/mirko.jpg?f=community)
Ondanks dat het samenwerken in de multiplayer een groot gemis is kan ik me er toch best wel mee vermaken 
Het zou een stuk beter zijn als het joinen van een game verbeterd wordt en/ of andere multiplayer modes worden toegevoegd waar samenwerken minder belangrijk is.
. Doordat er zo veel stuk kan valt het extra op dat soomimge dingen, die normaal zomaar stuk zouden gaan, niet stuk kunnen.
. Als er wel mensen zijn die doorhebben hoe het werkt wordt er vaak aangevallen in groepjes van 1 a 2 mensen. Dit schiet dus niet op. Dan moet je maar alleen proberen de basis in te komen, een charge leggen en hopen dat er geen/weinig mensen zijn die proberen de charge te defusen. Gelukkg gaat 's avonds het niveau omhoog. Er wordt dan veel meer samengewerkt en hebt bijna geen last meer van "kleuters". Die potjes zijn echt geweldig 
:strip_exif()/u/34748/ferrari_avatar.gif?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/124045/Puma.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/174221/crop622fcedcbc717_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/216375/crop5a3273040ca2e_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
met controller maak je niet zo snel headies als met een muis, dat is gewoon niet mogelijk 
:strip_icc():strip_exif()/u/204428/Logo%2520crop%252070_70px.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/6751/928_icon_60x60.jpg?f=community){kind=icon}
:strip_icc():strip_exif()/u/200203/crop6092aecc52ccd.jpg?f=community){kind=small}