Het eerste dat op zal vallen bij het inbouwen van het moederbord in een systeemkast is het i/o-shield. Asus is op het lumineuze idee gekomen om de achterkant te voorzien van een soort schuim, zodat er geen scherpe randen meer aanzitten. Veel tweakers zullen de keren dat ze hun handen hebben opengehaald aan zo'n ding al niet meer kunnen tellen, dus het is te hopen dat deze trend zich doorzet en we die binnenkort bij meerdere fabrikanten zullen zien.
Het installeren van een cpu-koeler gaat wat lastig. Ook bij dit bord is de Arctic Freezer 7 pro gebruikt en die past alleen met de fan naar boven gericht. De heatpipe die op het bord zit is wellicht wat te groot voor grote fans. Het is dus aan te raden om even te controleren of een andere cpu-koeler dan de standaardkoeler van Intel gaat passen zonder problemen.

Asus levert een setje q-connectors mee, voor het voorpaneel waar de powerbutton en dergelijke opgaan: één voor de usb en één voor de firewire. Hier zijn de losse kabels van de connectors op te prikken zodat deze in één keer op de header op het moederbord geprikt kunnen worden. Op de connector staat ook netjes aangegeven waar welke pin voor is, wat erg makkelijk is als er gebruik gemaakt wordt van losse kabels. Vreemd is wel dat er voor de frontaudio geen q-connector bijgeleverd is.
Op de driverschijf die meegeleverd is staat de Asus instAll-applicatie. Deze utility kan automatisch alle drivers installeren die nog niet aanwezig zijn en er wordt ook vermeld welke drivers een reboot nodig hebben. Het installeren duurt echter heel lang, zeker in vergelijking met de eerder geteste Gigabyte. Bij dat moederbord waren de drivers binnen een minuut of tien geïnstalleerd, op de Asus duurt het een goede 45 minuten.
De driver-cd is overigens bootable, wat betekent dat als de optische drive als primair bootapparaat staat ingesteld je de cd er wel uit moet halen. Een andere oplossing is natuurlijk de bootvolgorde veranderen in het bios. Nadat het systeem was geïnstalleerd met de driverdisk viel het systeem continu uit na het inloggen en het laden van de programma's. De boosdoener bleek uiteindelijk de Asus Sixengine-applicatie te zijn. Nadat deze was uitgezet in veilige modus startte het systeem zonder verdere problemen op en werd de driverinstallatie netjes afgerond.
De reden waarom de schijf met drivers bootable is, is niet geheel duidelijk. Het booten met het schijfje resulteert namelijk in een 'missing or bad command interpretor', oftewel een missende command.com die Freedos nodig heeft om te kunnen werken. In de handleiding staat niet vermeld wat de mogelijkheden zijn van de bootable cd.
Verder wordt er ook een Asus update-applicatie bijgeleverd waarmee het bios kan worden bijgewerkt. Deze maakt verbinding met een van de ftp-servers van Asus en checkt automatisch op nieuwe downloads. De gebruiker kan op de autoselect-knop drukken om automatisch een server te selecteren en dit werkt allemaal erg gemakkelijk. Het enige nadeel is dat als een server vol zit, het niet mogelijk is om een andere server te kiezen, zonder de utility weer te verlaten.
De Sixengine is een applicatie die de mogelijkheid biedt om het stroomverbruik op een aantal punten terug te dringen. Vanuit deze utility kunnen de cpu, vga, chipset, geheugen, harde schijf en fan worden aangestuurd. Om de videokaart energiezuiniger zijn werk te laten doen is vereist dat het een Asus-kaart betreft die op de QVL genoemd staat. De Sixengine heeft vijf modi voor energiebesparing, die liggen tussen maximale besparing en turbo modus. De gebruiker heeft uiteraard ook de mogelijkheid om deze zelf in te stellen. Een groot nadeel van de Sixengine is dat deze alleen werkt als het systeem niet overgeklokt is. Hoe de Sixengine presteert zal aan bod komen bij de benchmarks van de borden.
Bios
Niet zozeer het bios zelf, maar de handleiding die bij de P5Q3 meegeleverd is valt op. Het bios is een van de onderdelen waar een gemiddelde gebruiker toch even het boekje bij moet pakken en ook de gevorderde gebruiker vindt het soms handig om er even iets in op te zoeken, zeker omdat ieder merk veel onderdelen anders benoemt. De handleiding geeft echter helemaal geen informatie over het bios. Het P5Q-boekwerk heeft wel een biossectie, dus we gaan er vanuit dat het ondanks dat het de juiste handleiding betreft er een fout is gemaakt bij de P5Q3.
Bij het aanzetten van het moederbord krijgen we eerst een splashscreen te zien, voor de post van het systeem. In dit scherm is het mogelijk om naar de Express Gate te gaan. Dit is een chip die op het moederbord zit en waar een klein besturingssysteem op draait, dat binnen 5 seconden te starten is en gebruikt kan worden voor basistaken als internet, e-mail, chat en Skype. In het bios is in te stellen hoe lang het splashscherm moet blijven staan. Ook is zowel de optie om het uit te zetten als de optie om te wachten op een reactie van de gebruiker aanwezig.

Omdat we zeer benieuwd waren naar de werking en de opstarttijd van het besturingssysteem, wilden we deze functionaliteit gelijk uitproberen. De Express Gate op dit bord werkte echter niet. Het startupscherm kwam wel tevoorschijn, maar daar bleef het bij. De debuggerkaart die in het pci-slot zat versprong niet, wat er duidelijk op wees dat het systeem stil stond. Omdat we de beschikking hadden over meerdere borden is het ook geprobeerd op een tweede P5Q3 en de P5Q. De andere P5Q3 deed hetzelfde als de eerste en op de P5Q werd wel het setupscherm geladen. Na het invullen van de datum en tijd sloeg het beeld echter op zwart. Uiteraard zijn verschillende hardware-instellingen geprobeerd, voor zover de hardware voor handen was, maar de Express Gate kregen we op deze borden niet aan de praat.
Het bios op het moederbord is erg uitgebreid en Asus heeft een heldere onderverdeling gemaakt waarin alles duidelijk bij elkaar staat. Alle storage gerelateerde onderdelen staan bij elkaar, evenals de delen die op de cpu betrekking heeft. Hierdoor is er redelijk makkelijk om wegwijs te worden in het bios.
Bij het onderdeel 'Tweaker' zijn alle overklokinstellingen te vinden, die net als bij de andere P45-borden vrij uitgebreid zijn. Het voltage voor de cpu, cpu pll, cpu gtl reference, fsb, dram, northbridge, southbridge en sata zijn aan te passen. Dit kan ook bij dit bios gewoon door cijfers in te voeren, zodat snel de juiste waarde gekozen kan worden.
De hardwaremonitor die in het bios aanwezig is werkt prima. Wat de voltages betreft zijn de afwijkingen minimaal ( <1%) ten opzichte van wat de multimeter aangeeft. Daarnaast is de monitor vrij compleet: zowel de cpu-core als de 3,3V-, 5V- en 12V-lijn zijn uit te lezen. In de hardware-monitor is ook de cpu- en chassis-fan te regelen door middel van de 'Q-Fan Control'. Hiermee kan gekozen worden voor een standaard-, stil- of turbo-profiel, waarop de fansnelheid zich zal aanpassen.
De biosrecovery-utility op dit bord werkt erg goed. Zelfs als het systeem gereset wordt tijdens het schrijven van de bootblock, wat normaal gesproken fataal is, boot het systeem alsnog vanaf het backup-bios en zal het bios zonder problemen hersteld worden naar de versie op de backupchip.