Who's bad?
Al lange tijd waart er op internet artwork rond van Battlefield Bad Company. Hierin zien we op de achtergrond vier silhouetten van mannen en op de voorgrond een handgranaat met een grote, gele smiley als veiligheidspin.
Het is de metafoor voor het achtergrondverhaal van de first-person shooter Battlefield Bad Company, waarin geweld en destructie met de nodige humor tot leven komen. Het is bovendien de eerste shooter van Zweedse ontwikkelaar DICE die zoveel nadruk legt op de singleplayer gameplay en het bijbehorende verhaal. DICE is natuurlijk vooral bekend van haar succesvolle Battlefield-serie, maar Bad Company lijkt een geslaagdere spin-off te gaan worden dan het halfbakken Battlefield 2: Modern Combat dat in retrospectief een beetje vlees noch vis was. Overigens is Bad Company geen singleplayer only game; het spel dat vooralsnog enkel op PlayStation 3 en Xbox 360 uitkomt, kent eveneens een multiplayer component. Het bloed kruipt bij de Zweden waarschijnlijk toch waar het niet gaan kan.

Terug naar de singleplayer, waar de makers zelf de meeste nadruk op leggen. De speler kruipt in de huid van nieuwkomer Preston Marlow die bij een drietal heetgebakerde, triggerhappy soldaten hoort. Speciaal voor dergelijke types heeft het Amerikaanse leger de zogenaamde B-Company opgericht waar het prima toeven is voor lieden ‘die graag dingen opblazen’ zoals een van je teammaten Haggard het zo mooi omschrijft. Het kwartet wordt aangevuld door tolk Sweetwater en teamleider ‘Sarge’.

Tijdens een missie in de Balkan stoten jij en je strijdmakkers op een Russische truck met goud. Vervolgens valt er maar een ding te doen: de huidige missie afbreken en op goudjacht te gaan. DICE heeft goed naar de film The Three Kings met George Clooney gekeken, die een soortgelijk verhaal heeft. De makers steken deze invloed voor het achtergrondverhaal overigens nergens onder stoelen of banken. Wat volgt is een ware klopjacht waarbij destructie en het vernietigen van omgevingen tot kunst wordt verheven. Nu hebben games ons al vaker dergelijke zaken beloofd maar Bad Company houdt voor de verandering eens een keer zijn woord.
Opblazen en ontploffen
Toch heeft de ontwikkelaar zijn eerste beloften al voorzichtig een beetje bijgesteld. Volgens DICE zou de nieuwe engine er namelijk voor zorgen dat negentig procent van de omgeving kapot kon. Dat is inmiddels teruggeschroefd, omdat het ‘gameplay wise’ toch niet zo heel leuk was wanneer je in een kaal landschap stond te schieten. Tegelijkertijd vormt destructie van de omgeving omwille van de gameplay nog steeds een enorm belangrijke peiler van het spelplezier.

Stel dat er zich een aantal vijanden verschanst hebben op een zolderverdieping in een verlaten huis. In een traditionele shooter zou je twee dingen kunnen doen. Of met een sluipschuttergeweer trachten iedereen die zijn neus liet zien door het kleine dakraampje om te leggen. Of als een Rambo het gebouw te bestormen onder het mom alles of niets. In Bad Company liggen de mogelijkheden wat minder subtiel. Schiet met een granaatwerper de omliggende bomen kapot die vervolgens op het dak vallen, waarna de vijand onder het puin geplet wordt. Of nog makkelijker, je blaast de hele voorgevel van het huis af en er valt niets meer te verschansen. Het zoeken van dekking is in Bad Company dus van tijdelijke aard en dat levert heel wat knallende explosies op. Meer dan in andere schietspellen zul je aan het opblazen en vernielen zijn. Waarom door de voordeur gaan bijvoorbeeld als je ook door de zijmuur kan.

Uiteraard is de vijand niet van lotje getikt en zullen ze alles op alles zetten om de vier goudkapers uit te schakelen. Zo zitten jij en je teamleden het ene moment nog te bakkeleien over welke route jullie gaan nemen, het volgende moment schiet een tank de complete zijkant van het gebouw tot steengruis en is het rennen voor je leven geblazen. De multiplayer achtergrond van DICE zien we terug in de opzet van de missies. Veel minder nauw dan de levels in Call of Duty 4 kun je bepalen hoe je je door de maps van A naar B begeeft. Uiteraard is er een vaste route, maar of je nu links om een huis, rechtsom, bovenlangs of - dankzij een welgemikt bazookaschot - er doorheen gaat is helemaal aan de speler. In Bad Company voel je je eigenlijk nooit veilig.
Dezelfde destructie gaan we terugvinden in de multiplayer ervaring die online plaats biedt aan vierentwintig man. Het belangrijkste speltype zal Gold Rush gaan heten, waarbij twaalf man jacht maakt op goud en de andere twaalf het goud trachten te verdedigen. Spelers kunnen kiezen uit vijf klassen en al schietend en dingen opblazend, verdien je punten waardoor je weer in rang stijgt. Hoe hoger je ranking, hoe meer wapens en explosieve speeltjes er ter beschikking komen. De vraag is natuurlijk hoe goed DICE erin slaagt dit speltype in balans te houden, aangezien de aanvallende partij natuurlijk zoveel mogelijke potentiële schuilplekken aan gort zal blazen…waarna de kratten goud een stuk duidelijker zichtbaarder worden. Dat dit online voor de nodige, explosieve fun zal gaan zorgen, staat in ieder geval wel vast.
Voorlopige conclusie