Samengevat
Op de grotere omvang en het toegenomen gewicht na is de Mavic Air 2 op vrijwel alle vlakken een vooruitgang ten opzichte van zijn voorganger. De nieuwe Air is voorzien van een veel grotere accu, Ocusync en een verbeterde camera. Ook de controller is in omvang gegroeid, wat niet iedereen zal kunnen waarderen, maar waardoor hij je smartphone bijna oneindig van stroom kan voorzien tijdens het vliegen. Het ontbreken van ads-b maakt hem echter veel minder toekomstvast.
Eindoordeel
Toen in 2018 de Mavic Air werd aangekondigd, was dit een nieuw model tussen de klassieke Mavic Pro en de kleine, versimpelde Spark. De Air leek op het eerste gezicht de belangrijkste eigenschappen te bevatten van de eerstgenoemde: sensoren voor, achter en onder, 4k video en een drieassige gimbal, maar dan in een kleinere behuizing. Dat laatste had natuurlijk gevolgen voor de vliegtijd; de veel kleinere accu ging aanmerkelijk korter mee.
Ook ontbraken de componenten voor OcuSync. In plaats daarvan werd wifi gebruikt voor de communicatie tussen drone en controller. Met de Spark hadden we daar geen positieve ervaringen mee en helaas bleek dat met de Air niet veel beter te gaan. Bijna iedere keer viel voorbij een afstand van een paar honderd meter de communicatie uit, al dan niet tijdelijk.
De accuduur was, in vergelijking met de reguliere Mavic, ook even wennen. Van de maximaal 21 minuten was in de praktijk een kwartier bruikbaar. Het was te doen, maar in veel situaties was het krap. Zeker als je naar een onderwerp op afstand wilde vliegen of bepaalde manoeuvres wilde uitvoeren, zoals een timelapse.
Eind april werd de Mavic Air 2 aangekondigd. Wat direct opvalt, is dat DJI is afgestapt van het strakke nieuwe ontwerp met rondingen en terug is bij de basis. Het ietwat hoekige Mavic-uiterlijk doet intussen wat retro aan, maar is tegelijk functioneler. De propellers staan verder uit elkaar, zijn groter en draaien niet meer deels over de body heen. Dat is energie-efficiënter en ook stiller.
Verder is de nieuwe Air voorzien van tal van verbeteringen, zoals een nieuwe 1/2”-sensor met 48 megapixels, ondersteuning voor 4k60 en 1080p240. Verder heeft hij nu OcuSync voor stabielere communicatie, een bitrate van 120Mbit/s, en verbeterde objectdetectie en -ontwijking. Ook wordt een compleet vernieuwde controller meegeleverd. In deze review bekijken we hoe hij in de praktijk presteert en of hij voldoende zekerheid bevat voor de toekomst met nieuwe dronewetgeving.