Inleiding
De gemiddelde schermmaat van televisies neemt elk jaar toe. Deze trend is het gevolg van de toestelprijzen. Die lieten sinds de invoering van platte televisies een continue daling zien, waardoor je voor hetzelfde geld een steeds grotere tv kon kopen. In deze round-up vergelijken we vier televisies met een beeldmaat van 49 of 50 inch. Deze maten vormen op dit moment het gemiddelde voor nieuwe huiskamertelevisies. Als je de getallen van de gemiddelde schermmaat erbij zoekt, kom je een stukje lager uit, maar dat komt doordat televisies die niet voor de huiskamer zijn bedoeld, meestal in een wat kleinere maat worden aangeschaft.
We hebben ook wat prijs betreft een gemiddelde willen nemen en dus hebben we gekozen voor om en nabij de zeshonderd euro. Daarnaast wilden we dat de te testen modellen bij relatief veel webshops beschikbaar waren en daarmee vielen oudere modellen dus af. Ook hebben we als eis gesteld dat alle televisies geschikt zijn voor hdr. We zijn ons ervan bewust dat we in deze prijsklasse geen al te hoge verwachtingen van de hdr-weergave mogen hebben, maar veel mensen zullen het toch prettig vinden dat in ieder geval de mogelijkheid aanwezig is.
Voor deze round-up hebben we gekozen voor twee 49"-modellen: de Sony KD-49XG7096 en de LG 49SM8200. Bij Philips en Samsung kwamen we op modellen uit met een 50"-scherm: respectievelijk de 50PUS7304 en de 50RU7170. Deze laatste is soms ook te vinden als 50RU7172: de versie die wij hebben getest. Dit is een identiek model uit het buitenland, met precies dezelfde software. We wilden graag ook een model van Panasonic meenemen in deze test, maar van dit Japanse merk konden we in deze prijsklasse geen tv vinden die voldeed aan onze eis van een goede beschikbaarheid. We danken Kamera Express voor het beschikbaar stellen van alle televisies in deze test.
Uiterlijk en aansluitingen - Sony 49XG7096
De Sony 49XG7096 ziet er strak uit. De randen rond het scherm zijn aan de boven- en zijkant slechts 1,2cm dik. Onderaan is de rand twee centimeter hoog. Midden onder het scherm is een Sony-logo aangebracht op de rand. Aan de onderkant zit een smal uitsteeksel met daarin de powerled en de infraroodontvanger. De randen zijn van plastic gemaakt, maar dat zie je alleen van dichtbij. Van een afstand lijken ze van metaal te zijn vervaardigd.
/i/2003215708.jpeg?f=imagenormal)
Ook de voeten zijn van kunststof gemaakt en opnieuw zien ze er van wat verder weg bekeken uit alsof het metalen poten zijn. Aan de achterkant zijn ze voorzien van een handige geleider waarmee kabels uit het zicht te houden zijn.
De XG7096 heeft drie hdmi-ingangen en drie usb-ingangen, waarvan er een bedoeld is om een harde schijf op aan te sluiten voor opname. Er zijn een composietingang, een toslink- digitale audio-uitgang en een 3,5mm-koptelefoonaansluiting, die ook dienst kan doen als analoge audio-uitgang. De tv is voorzien van een CI+-slot, en aansluitingen voor kabel en satelliet. Een van de drie hdmi-aansluitingen en de koptelefoonaansluiting zijn recht naar achteren gemonteerd en dat kan erg onhandig zijn als de tv wordt opgehangen.
Uiterlijk en aansluitingen - Philips 50PUS7304
De randen en de voet van de Philips PUS7304 zijn zilvergrijs uitgevoerd. De afwerking lijkt hierdoor op afstand nog wat meer op metaal, maar ook hier zijn uitsluitend kunststoffen gebruikt. Als enige van de vier geteste modellen is deze tv uitgevoerd met een draaivoet, een handige eigenschap die we erg kunnen waarderen, maar die we helaas niet zo vaak meer aantreffen op tv's. Het Philips-logo is alleen zichtbaar op de voet, dus als je dit toestel aan de muur hangt, is het logoloos.
/i/2003216682.jpeg?f=imagenormal)
Rechts onder het beeldscherm zit een klein uitstulpsel met daarin een statusled en de infraroodontvanger. De voet heeft een T-vorm en is niet voorzien van een kabelgeleider, maar vlak boven het centrale deel zit een tiewrap, die gebruikt kan worden om kabels netjes uit het zicht te houden. De tv heeft Ambilight, het systeem dat gebruikmaakt van rgb-leds om de muur achter je tv met het beeld te laten meekleuren. Als je geen fan bent van gekleurd licht in je huiskamer, kun je het uiteraard ook uitschakelen of, wat wij aanraden, gebruiken als bias light waarbij neutraal wit licht van 6500 kelvin op de muur wordt geschenen.
De PUS7304 heeft maar liefst vier hdmi-ingangen die ook nog eens allemaal voorzien zijn van een audio return channel. Hij heeft twee usb-aansluitingen, waarvan er een is bedoeld voor een harde schijf. Hij heeft een CI+-slot dat gebruikt kan worden met de antenne- of satellietaansluiting en via een rj45-stekker op je thuisnetwerk kan worden aangesloten. Hij heeft een toslink- digitale audio-uitgang, maar er is ook een 3,5mm- analoge aansluiting, die ook voor koptelefoons kan worden gebruikt. Als enige analoge ingang is er een aansluiting voor componentvideo met analoog geluid via break-outkabeltjes.
Uiterlijk en aansluitingen - LG 49SM8200
Bij LG zijn de bezels rond het scherm, net als bij alle andere televisies, van plastic gemaakt. Van die bezels zie je niet zoveel doordat de glasplaat aan de voorkant bijna helemaal tot de rand doorloopt. Zo lijken ze superdun als de tv uitstaat, maar als je de tv aanzet, zie je dat het beeld op ongeveer een centimeter van de rand begint. Onder het scherm zit een smal stripje van geborsteld metaal, waardoor de afwerking er net een beetje luxer uitziet. Rechts onder het scherm zijn twee logo's zichtbaar.
/i/2003216744.jpeg?f=imagenormal)
De voet is weer geheel van kunststof gemaakt, maar heeft van LG een 'metaal-look' gekregen, waardoor je van een afstand zou kunnen denken dat de voet daadwerkelijk van metaal is gemaakt. Hoewel de voet alleen in het midden aan de tv vastzit, kun je de tv niet draaien op de voet, zoals dat met de Philips-tv wel kan. Wel is er een handige kabelgoot in de poot aanwezig. De hele achterkant is van metaal gemaakt, waardoor deze tv er van achteren het mooiste uitziet van alle modellen in deze test.
Als je de tv wil ophangen, is het erg onhandig dat de meeste aansluitingen recht naar achteren zijn geplaatst, waardoor ze lastig te bereiken zijn en je kabels met haakse stekkers nodig hebt. Er zijn vier hdmi-aansluitingen waarvan er eentje van arc is voorzien. Er is een CI+-aansluiting die gebruikt kan worden in combinatie met de antenne- of satellietaansluiting. Een van de twee usb-aansluitingen kan worden gebruikt met een externe schijf voor opname. Digitale audio kan de tv verlaten via de optische toslinkconnector. Een 3,5mm-aansluiting voor een koptelefoon ontbreekt. Er is een aansluiting voor netwerk en een voor component- of composietvideo met analoge audio.
Uiterlijk en aansluitingen - Samsung 50RU7170
Ook bij Samsung zien we plastic voor de afwerking van de tv. Op een normale kijkafstand ziet het er prima uit, maar van dichtbij oogt het al snel wat goedkoop. Van alle geteste televisies heeft de Samsung duidelijk de minst mooie afwerking. De bezels zijn wel mooi smal en de rand onder het scherm is ook beperkt in hoogte. Midden onder het scherm zit een smalle uitstulping met daarop het Samsung-logo. Hoewel duidelijk is bezuinigd op de behuizing, ziet het geheel er keurig uit.
/i/2003216756.jpeg?f=imagenormal)
Dat geldt niet voor de poten onder de tv. Ook deze zijn van plastic gemaakt. Dat hoeft, zoals we bij de andere televisies in deze round-up hebben gezien, geen probleem te zijn, maar deze voeten vinden we er maar goedkoop uitzien. Dat betreft niet alleen het materiaal, ook het ontwerp ervan vinden we behoorlijk inspiratieloos. Ook is er geen enkele mogelijkheid om de kabels netjes weg te werken. Wat ons betreft kun je deze tv dus maar beter aan de muur monteren, zodat de plastic poten achterwege kunnen blijven.
Ook de achterkant is van goedkoop uitziend plastic gemaakt, maar daar zullen de meesten geen grote problemen mee hebben. Een paar aansluitingen zijn recht naar achteren gemonteerd, maar omdat ze redelijk diep in de behuizing zijn verzonken, heb je er waarschijnlijk geen haakse stekkers voor nodig bij muurmontage. Er zijn drie hdmi-ingangen, waarvan er eentje met een arc is uitgevoerd. Er is een CI+-slot voor gebruik met de antenne- of satellietaansluiting, een toslink- optische audio-uitgang, een rj45-netwerkaansluiting en twee usb-connectors, waarvan er een gebruikt kan worden met een externe schijf voor opname. Verder is er een componentvideo-ingang met analoge audio, die ook gebruikt kan worden voor composietsignalen. Net als bij LG ontbreekt de 3,5mm-koptelefoonaansluiting.
Interface
De duurdere modellen van Sony draaien op Android TV van Google, maar blijkbaar brengt dit besturingssysteem wat hogere kosten met zich mee, want de 49XG7096 uit onze test is uitgerust met een zelf ontwikkeld besturingssysteem. Dit is wat kariger uitgevoerd, maar volstaat naar ons idee ook prima. De Philips 50PUS7304 is gewoon uitgerust met Android TV en dat betekent dat het app-aanbod het grootst is. Wat ons betreft geen heel groot voordeel, omdat de meesten vooral videodiensten zoals Netflix en YouTube gebruiken. Deze zijn op alle tv's beschikbaar, waardoor het app-aanbod in verreweg de meeste gevallen goed genoeg is.
Interface Sony 49XG7096
Bij LG en Samsung krijg je respectievelijk webOS en Tizen als besturingssysteem. De Koreaanse merken doen de ontwikkeling en het onderhoud hiervan zelf, waardoor ze zelf volledig kunnen bepalen hoe de interface eruitziet. Gek genoeg lijken webOS en Tizen op elkaar doordat ze allebei gebruikmaken van een horizontale balk in beeld met daarop grote iconen.
Android TV op Philips 50PUS7304
De televisies van LG en Philips kunnen bediend worden door middel van spraak. De afstandsbedieningen zijn hiervoor met een microfoon uitgerust. Bij Samsung en Sony is deze functionaliteit alleen beschikbaar op duurdere modellen. Naar ons idee is spraakbediening vooral handig om dingen zoals filmpjes op YouTube op te zoeken; voor normaal tv-kijken heb je er niet zoveel aan. Doordat de Philips gebruikmaakt van de diensten van Google, kun je bij deze tv het meeste met spraak, maar als je alles uit de spraakassistent wil halen, ben je naar ons idee beter af met een slimme speaker of een Android-telefoon.
WebOS op de LG 49SM8200
Wat snelheid betreft zijn er geen heel grote verschillen; alle televisies reageren redelijk vlot op commando's van de afstandsbediening. De modellen uit deze test zijn wat minder snel dan de topmodellen, maar ook die werken niet zo vloeiend als we van moderne smartphones gewend zijn. Wat ons betreft is er op dit vlak voor alle fabrikanten nog flink wat werk aan de winkel. Ook vinden we het teleurstellend dat geen enkele televisie een interface heeft die op de volledige uhd-resolutie van het beeldscherm wordt gerenderd. Wat scherpte betreft zou het dus ook nog duidelijk beter kunnen.
Tizen op de Samsung 50RU7170
De elektronische programmagids, die meegestuurd wordt met het televisiesignaal, ziet er bij alle televisies mooi overzichtelijk uit. Bij Samsung en LG blijft het huidige programma in de linkerbovenhoek zichtbaar. Zo hoef je niets te missen als een huisgenoot tijdens het kijken even wat opzoekt. De instellingen werken wat ons betreft het handigst bij Sony en LG; bij Philips en Samsung moet je in het begin soms wat langer zoeken.
Afstandsbedieningen
Op alle afstandsbedieningen zitten tegenwoordig gesponsorde knoppen. Grote videodiensten als Netflix, YouTube en Amazon betalen de fabrikanten om opvallende knoppen, voorzien van logo, toe te voegen. Dat begon met een enkele Netflix-knop, maar de afstandsbedieningen van LG en Samsung hebben inmiddels drie van dit soort knoppen. Bij Sony en Philips zijn het er nu nog twee, maar wellicht dat de modellen van volgend jaar er ook drie krijgen. We kunnen alleen maar hopen dat deze trend zich niet verder voortzet, want de afstandsbedieningen worden er niet mooier door.
Over smaak valt niet te twisten, maar wij vinden de zappers van Sony en Philips er het mooist uitzien. Die van Samsung ziet er een beetje goedkoop uit en zo voelt hij ook aan. Dat komt doordat hij, met een lengte van zeventien en een halve centimeter, de kleinste is en met een gewicht van 85 gram ook nog eens de lichtste. Doordat het batterijklepje van ons testexemplaar een beetje loszat, leverde dat elke keer bij het neerleggen op tafel een rammelgeluidje op. Daarbij voelen de knoppen nogal 'sponzig' aan en vinden we de lay-out ronduit onoverzichtelijk.
Het design van de Sony-zapper is wellicht een beetje conservatief, maar hij heeft verreweg de duidelijkste lay-out. De knoppen voelen prettig aan en door de afgeronde hoeken ligt hij prettig in de hand. Het is, met een lengte van twintig centimeter, de grootste afstandsbediening. Hierdoor zijn de afstanden tussen de knoppen wat groter en zijn de opschriften mooi duidelijk. Wat ons betreft een prima ontwerp waar we niet veel aan zouden willen veranderen. Bovendien is dit design prima geschikt voor ouderen die niet meer zo goed zien.
De ontwerpers van de Philips-afstandsbediening hebben vooral hun best gedaan om deze zo mooi mogelijk te maken. We kunnen het design zeker waarderen, maar de keuze voor een lichtgrijze kleur maakt de opdruk van de toetsen vaak slecht afleesbaar. Hierdoor moet je het apparaatje steeds onder de juiste hoek ten opzichte van het licht houden om te kunnen zien wat er op de knoppen staat. De knoppen voelen erg prettig aan, met een duidelijk voel- en hoorbare klik.
LG levert veruit de compleetste afstandsbediening, die voorzien is van bewegingsdetectie, een handig scrollwieltje en een microfoon. Het apparaatje heeft een duidelijke lay-out en de knoppen voelen prettig aan. Ook de quick access-functie, waarbij je acties onder de cijfertoetsen kunt programmeren, vinden we erg handig. De bewegingsbesturing kan erg handig zijn, maar als je liever toetsen gebruikt voor de bediening, kan dat ook gewoon. Hij gebruikt wel wat meer energie dan de andere zappers; hij moet dan ook worden voorzien van de wat grotere AA-batterijen. Hiermee komt het totaalgewicht uit op 145 gram. De zwaarste afstandsbediening uit de test, maar door de ergonomische vormgeving ligt deze nog altijd lekker in de hand.
Geluid
In de prijsklasse van onze test mag je niet al te veel van het geluid verwachten. Goede luidsprekers hebben nu eenmaal een wat hogere prijs. Alle fabrikanten maken dan ook gebruik van zeer vergelijkbare luidsprekers. Alle televisies zijn voorzien van twee breedbandluidsprekers die aan de onderkant van de kast zijn gemonteerd en het geluid naar beneden uitstralen. Deze opstelling is niet ideaal, want het geluid kan zo alleen via reflecties je oren bereiken. Dat gaat ten koste van het stereobeeld en de verstaanbaarheid.
De kleine, ovale luidsprekers zijn bij alle geteste modellen goed voor tien watt vermogen per stuk, waarmee alle televisies op papier dus ongeveer even hard moeten kunnen. In de praktijk zijn er echter grote verschillen in maximaal volume. De Sony 49XG7096 gaat veruit het hardst. De Samsung 50RU7170 levert het minste volume. Als er wat meer omgevingsgeluid is, zoals pratende mensen, komt deze tv er niet meer bovenuit. De LG en de Philips klinken wat harder dan de Samsung, maar niet veel.
De Sony mag dan het hardst gaan, erg goed klinkt deze tv niet. Het geluid is ronduit blikkerig en schel: onprettig om naar te luisteren. De Samsung ligt het prettigst in het gehoor, met de beste laagweergave en een heel aardig stereobeeld. De LG 49SM8200 klinkt bijna net zo goed, maar gaat niet zo diep als de Samsung. Wat verstaanbaarheid van stemmen betreft, is de LG de beste van de vier. De Philips 50PUS7304 klinkt net als de Sony een beetje blikkerig, met erg weinig laag, maar gelukkig niet zo schel.
Geen enkele van de geteste televisies wist veel indruk te maken en we vinden ze geen van alle geschikt om ons echt te laten genieten van films, series of concerten. De televisies van Samsung en LG hebben een heel aardig geluid voor normaal televisiekijken, maar liever sluit je ze aan op een soundbar of ander extern audiosysteem. Bij de Philips en vooral de Sony kom je eigenlijk niet om een los luidsprekersysteem heen vanwege de matige klank van het ingebouwde audiosysteem.
Inputlag
Bij het spelen van games op een tv heb je het liefst een zo laag mogelijke inputlag. Televisies hebben namelijk tijd nodig om de beelden die via hdmi binnenkomen, daadwerkelijk weer te geven. Voor het testen van de inputlag maken we gebruik van lagtesters van Leo Bodnar. Alle televisies zijn gemeten in de spelstand. Als eerste hebben we getest met 1080p-beelden op 60fps.
Inputlag 1080p60 |
|
Inputlag (ms) |
Samsung 50RU7170 |
******
12 |
LG 49SM8200 |
******
13 |
Sony 49XG7096 |
*********
19 |
Philips 50PUS7304 |
**********
21 |
We zien dat alle televisies prima presteren, maar de toestellen van Samsung en LG doen het zelfs erg goed, met een lag van minder dan een enkel beeldje. Bij 60 beelden per seconde duurt elk afzonderlijk beeldje namelijk ongeveer 17ms.
Inputlag 2160p60 |
|
Inputlag (ms) |
Samsung 50RU7170 |
******
12 |
LG 49SM8200 |
*******
13 |
Sony 49XG7096 |
**********
19 |
Philips 50PUS7304 |
**********
19 |
Ook bij het spelen in 4k presteren alle geteste televisies prima. Samsung en LG presteren weer zeer goed en de televisie van Philips duikt bij de 2160p60-meting ook onder de 20ms. We hebben ook gemeten wat de inputlag is bij het weergeven van hdr, maar die is bij alle televisies hetzelfde als bij sdr.
Kijkhoeken
Televisies met een lcd-paneel hebben allemaal het nadeel dat het beeld onder een hoek lang niet zo mooi is als recht van voren. Ook is bijna geen enkele backlight perfect, waardoor licht niet helemaal egaal over het scherm wordt verdeeld. Ook wordt niet al het licht van de backlight tegengehouden, waardoor de zwartweergave te wensen overlaat.
De kijkhoeken van de Sony zijn behoorlijk goed; dat komt doordat gebruik is gemaakt van een ips-paneel. Ook is de backlight mooi egaal en hebben we geen last van backlightbleeding. Onder een hoek levert deze tv van alle geteste modellen verreweg het beste beeld.
De Philips maakt gebruik van een va-paneel; onder een hoek krijg je dan ook flink minder intense kleuren te zien. Ook is het licht van de backlight wat minder egaal over het scherm verdeeld. Backlightbleeding is wel goed onder controle.
LG maakt gebruik van ips-panelen en dus zijn de kleuren onder een hoek bijna net zo goed als recht van voren. Helaas krijg je wel een flink donkerder beeld te zien als je onder een hoek kijkt. Ook is het beeld niet helemaal egaal wat helderheid betreft. We zien geen ernstige backlightbleeding, maar zwart had van ons wel wat donkerder gemogen.
Recht van voren levert de Samsung een prachtig beeld, maar als je onder hoek kijkt, neemt de verzadiging van de kleuren snel af. Ook de helderheid loopt flink terug. Daarnaast is het licht van de backlight niet helemaal mooi verdeeld. Vooral aan de onderrand is het beeld wat donker. Er is geen ernstige backlightbleeding.
Metingen en hdr
Van ieder toestel hebben we het scherm doorgemeten met de CalMAN-kalibratiesoftware en van alle metingen zegt de contrastmeting het meest over de beeldkwaliteit. Hoe meer contrast er in beeld zit, hoe meer indruk het op ons maakt. We meten het contrast volgens de ANSI-methode, waarbij we het gemiddelde nemen van acht witte en acht zwarte vlakken om tot de contrastverhouding te komen.
ANSI Contrastverhouding |
|
Contrastverhouding (x:1) |
Samsung 50RU7170 |
**********
3976 |
Philips 50PUS7304 |
******
2342 |
LG 49SM8200 |
**
824 |
Sony 49XG7096 |
**
812 |
De televisies van Sony en LG hebben een ips-paneel. Dit type lcd heeft over het algemeen een matig contrast en dat zien we in deze meting terug. De va-panelen in de Philips zijn op dit vlak veel beter. Het Samsung-paneel biedt het beste contrast in deze test. Met een contrastverhouding van bijna 4000:1 presteert het erg goed voor een lcd. Oledtelevisies presteren op het vlak van contrast nog veel beter, maar zijn nog altijd een stuk duurder dan lcd-tv's.
Door te meten of grijstinten de juiste helderheid hebben en geen kleurzweem bevatten, krijgen we een goed inzicht in de nauwkeurigheid van de weergave. We hebben alle presets bekeken en de beste zie je hieronder. Bij LG was dit Expert (lichte kamer), bij Philips ISF Nacht, bij Sony Bioscoop thuis en bij Samsung Film.
We zien dat de gemiddelde ΔΕ2000 bij alle televisies onder de drie ligt. Hiermee is de afwijking met het blote oog eigenlijk niet zichtbaar. Alle tv's doen het dus prima, maar de LG is in de fabriek het minst nauwkeurig afgesteld en de tv van Samsung het best.
Bij de meting van de primaire en secundaire kleuren zien we wat grotere afwijkingen, maar omdat deze fouten alleen naar voren komen bij de weergave van zeer verzadigde kleuren, hebben ze over het algemeen niet zo'n grote invloed op het beeld. Weer presteert Samsung het best, maar dit keer vertoont de Philips de grootste uitschieters.
Hdr-weergave
We hadden bij televisies in deze prijsklasse geen hoge verwachtingen van de hdr-weergave. Om beelden die een groot dynamisch bereik hebben, overtuigend weer te kunnen geven, heb je nu eenmaal een beeldpaneel met een groot contrast nodig. Dat is dus een oledscherm of een lcd met full array local dimming.
Maximale helderheid HDR-weergave |
|
Piekhelderheid (cd/m²) |
Sony 49XG7096 |
**********
435 |
LG 49SM8200 |
********
343 |
Samsung 50RU7170 |
********
341 |
Philips 50PUS7304 |
********
331 |
We zien dat alle televisies flink tekortschieten wat maximale helderheid betreft. Die is eigenlijk niet hoger dan we van sdr-televisies gewend zijn. Sony doet het nog het beste met 435cd/m² en de rest zit daar zo'n honderd cd/m² onder. Toch doet de Sony het niet beter bij het weergeven van hdr, doordat deze tv een vrij matig contrast heeft.
De nauwkeurigheid van de hdr-weergave is bij alle vier de televisies duidelijk minder goed dan die van de sdr-weergave. We zien eigenlijk dezelfde volgorde terug; LG presteert het minst, Philips doet het iets beter, Sony doet het weer wat beter en Samsung heeft de laagste ΔΕICtCp. Wat ons betreft hoef je geen van deze televisies te kopen voor de hdr-weergave; het is mooi dat ze geschikt zijn om hdr-signalen weer te geven, maar dat ziet er vervolgens nagenoeg hetzelfde uit als sdr.
Conclusie
Als je op zoek bent naar een nieuwe tv met een gemiddelde beeldmaat voor een redelijke prijs, dan zit je eigenlijk met alle televisies uit deze round-up wel goed. Zolang je geen al te hoge verwachtingen hebt, want op alle geteste televisies is wel wat aan te merken. Zo kunnen ze allemaal hdr-beelden weergeven, maar als je echt wil genieten van hdr, kun je maar beter doorsparen voor een oled-tv of een lcd met fijnmazige full array local dimming.
Verder hebben alle fabrikanten bezuinigd op onderdelen om deze redelijk grote televisies voor een concurrerende prijs te kunnen aanbieden. Zo hebben ze geen van alle echt goed geluid; vooral de Sony klinkt erg schel en onprettig. Ook de Philips klinkt wat blikkerig, maar gelukkig niet zo schel als de Sony. De LG klinkt een heel stuk beter en is goed verstaanbaar. De Samsung klinkt het beste van de vier, maar heeft een zeer beperkt maximaal volume.
Bij Samsung is ook bezuinigd op de materiaalkosten, want er zijn uitsluitend niet al te fraai uitziende plastics gebruikt. De meegeleverde afstandsbediening is evenmin veel soeps en voelt goedkoop aan. Ook bij de andere merken is bijna uitsluitend plastic gebruikt, maar dat ziet er allemaal net wat mooier uit. Bij LG krijg je zelfs een stripje geborsteld metaal onder het scherm en ook de achterkant is van plaatstaal gemaakt.
De Philips heeft als enige een handige draaivoet en is voorzien van Ambilight. Je krijgt er ook een mooie, bijpassende afstandbediening bij met microfoon, die helaas slecht afleesbare knoppen heeft. Bij Sony krijg je een zeer duidelijke en prettige afstandsbediening, en zijn de kijkhoeken bovendien goed. De LG laat zich het prettigst bedienen dankzij webOS en de Magic Remote. Alle televisies zijn geschikt om op te gamen, maar LG en Samsung vormen op dit vlak de top dankzij een zeer lage inputlag.
Toch kan er maar een de beste zijn en dat is in dit geval de Samsung. De beeldkwaliteit is, ondanks de matige kijkhoeken, de beste uit de test doordat de kleurweergave in de fabriek zeer nauwkeurig is afgesteld. Ook biedt het va-beeldpaneel het hoogste contrast uit de test. Tel daarbij op dat de buitenlandse RU7172-variant ook nog eens voor het minste geld te vinden is en we hebben een winnaar.