Het contrast is een van de belangrijkste eigenschappen van een scherm als het erop aankomt hoe de beeldkwaliteit wordt ervaren. Doordat oleds zwart perfect kunnen weergeven, komt de contrastverhouding altijd uit op 1:∞. Om dit supergrote contrast te ervaren, moet je wel in een verduisterde ruimte kijken; lichtbronnen in de kamer kunnen reflecties in beeld opleveren die het contrast aantasten. Panasonics 'Absoluut Zwart-filter' werkt echter goed en weet reflecties redelijk goed tegen te gaan. Op dit vlak presteert de GZW954 duidelijk wat beter dan de meeste andere oleds, waardoor het beeld er overdag wat mooier uitziet.
De beste preset is Professioneel1, die zo uit de doos de beste resultaten oplevert.
Gemeten met onze SpectraCal C6-colorimeter, waarvoor we een profiel hebben gemaakt met onze X-rite i1 pro-spectrometer, zien we een zeer goed resultaat in onze CalMAN-meetsoftware. Met een gemiddelde ΔΕ2000 van slechts 0,8 zijn de afwijkingen zo klein dat ze met het blote oog niet meer opvallen. Ook het gammaverloop ziet er prima uit.
Als we naar de afwijkingen bij de primaire en secundaire kleuren kijken, zien we hetzelfde scenario: zeer gering. De gemiddelde ΔΕ2000 komt ook hier zeer laag uit. Er valt met een kalibratie dan ook nauwelijks winst te halen: kudos voor Panasonic.
Hdr
Door het enorme contrast zijn hdr-beelden een feest om naar te kijken op de GZW954. Doordat alle gangbare formaten worden ondersteund, weet je zeker dat je al het hdr-materiaal op de best mogelijke manier kunt bekijken. Alle hdr-televisies ondersteunen hdr10, het meestgebruikte formaat, en hlg, het formaat van hdr-televisie-uitzendingen. Daarbij ondersteunt deze tv zowel hdr10+ als Dolby Vision. Deze twee formaten bieden dynamische metadata voor een nog mooiere hdr-weergave. Ze zijn verwikkeld in een format war, maar met deze tv maakt het dus niet uit welke de uiteindelijke winnaar wordt.
De piekhelderheid van oled is hoog genoeg voor een schitterende hdr-weergave, maar ligt wel wat lager dan bij de helderste lcd-tv's, waardoor je bij het kijken naar hdr de ruimte enigszins moet verduisteren voor het beste resultaat. Bij daglicht valt er ook redelijk te kijken door in het menu de 'HDR Brightness Enhancer' in te schakelen die de donkerdere beelden wat lichter maakt, waardoor ze er beter uitzien met omgevingslicht. Een nuttige functie die je, als het donkerder is, wel weer even moet uitschakelen voor het beste beeld.
Bij de meeste hdr-schermen loopt de helderheid terug als er grote heldere vlakken moeten worden weergegeven, maar bij oleds loopt de helderheid nog wat verder terug bij heel felle beelden. Dit komt doordat oleds, net als crt's en plasma's, zijn voorzien van een automatic brightness limiter, die het stroomverbruik bij een (bijna) volledig wit scherm beperkt. In de bovenstaande grafiek zien we dat de abl ingrijpt bij het weergeven van een steeds groter wit vlak op een zwarte achtergrond. Bij het kijken naar testbeelden is het duidelijk te zien, maar bij het kijken naar normale content valt het bijna nooit op.
Bij de weergave van een wit vlak dat 2 procent of minder van een zwart scherm beslaat, hebben we een helderheid van 912cd/m² gemeten. Bij 10 procent zakt de helderheid naar 856cd/m² en bij 25 procent naar 519cd/m². Bij het weergeven van een volledig wit scherm zakt de helderheid helemaal naar 177cd/m².
Bij het meten van hdr drukken we de afwijkingen niet meer uit in ΔΕ2000, maar in plaats daarvan gebruiken we ΔΕICtCp. Dit is omdat ΔΕ2000 nooit ontworpen was om afwijkingen van, licht uitstralende, beeldschermen uit te drukken en er bij hogere helderheden grote afwijkingen optreden. Meer over dit onderwerp lees je hier en hier. De preset Professioneel1 levert ook bij het weergeven van hdr de nauwkeurigste weergave op.
Bij het weergeven moeten hdr-beeldschermen helderheidspieken die boven het maximaal mogelijke liggen, afkappen en weergeven met de piekhelderheid van het scherm zelf. Daarbij gaan er dus details in de hooglichten verloren. Om wat meer detail in de helderste delen van het scherm te behouden, passen de televisiefabrikanten een bepaalde mate van roll-off toe bij het knikpunt in de electro-optical transfer function. Dat is de functie, vergelijkbaar met gamma bij sdr-beelden, die bepaalt hoe fel een bepaalde signaalwaarde daadwerkelijk moet worden weergegeven.
Door deze roll-off van de helderheid ontstaan er wat grotere afwijkingen rond het kantelpunt. Dit zie je terug in de middelste grafiek. Toch presteert de GZW954 heel goed met een gemiddelde ΔΕICtCp van 4,9. In de bovenste grafiek zie je de afwijkingen waarbij de helderheidsfout buiten beschouwing is gelaten. Er is een zeer kleine kleurafwijking, wat resulteert in een gemiddelde ΔΕICtCp van slechts 0,5; ver onder de zichtbare grens dus. De GZW954 is indrukwekkend nauwkeurig afgesteld in de fabriek en biedt, zonder dat we eerst moeten kalibreren, een extreem nauwkeurige hdr-weergave.
:fill(white):strip_exif()/i/2002515028.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/u/596810/crop5d1097097add7_cropped.jpeg?f=community)