Volgens Nintendo is Braintraining leuk voor iedereen. Het moet niet uitmaken of het gaat om een puber die dagelijks games speelt of een bejaarde die nog nooit een spelletje heeft aangeraakt. Nintendo zegt dat wereldwijd meer dan tien miljoen mensen het eerste spel gebruiken voor een training van de grijze massa. Het eerste deel, dat gebaseerd is op de breinoefeningen van de Japanse neurowetenschapper Dr. Kawashima, vloog de winkels uit en stimuleerde ook de verkoop van de Nintendo DS. De titel van dit vervolg omschrijft uitstekend wat de koper in huis haalt: meer braintraining.
Korte oefeningen
Vele klonen probeerden het succes van de game te evenaren, maar het op het oog simpele concept bleek toch moeilijker te kopiëren dan gedacht. Dr. Kawashima laat de speler zijn mentale vaardigheden en geheugen trainen door middel van het uitvoeren van korte oefeningen in de categorieën rekenen, lezen en geheugentraining. De DS wordt hierbij vastgehouden als een boek en de juiste antwoorden worden op het scherm geschreven. Aan het begin heeft de speler slechts enkele oefeningen tot zijn beschikking, maar nieuwe oefeningen kunnen vrijgespeeld worden door stempels te verzamelen; elke keer er getraind wordt, krijgt de speler een stempel op zijn kalender. Wie genoeg stempels verzameld heeft, krijgt toegang tot nieuwe oefeningen.
De hardcore-gamers in de redactie die al flink wat tijd voorzien hebben om dit spel uitgebreid te testen, kwamen bedrogen uit: de eerste speelsessie was al in vijftien minuten afgelopen. Dit kwam enerzijds doordat er nog geen vrijgespeelde oefeningen waren, maar vooral doordat een oefening doorgaans tussen de twintig en negentig seconden duurt. Opgaven kunnen wel opnieuw gedaan worden, maar het spel zal dan geen scores vastleggen. Om een stempel te halen is het overigens niet nodig alle oefeningen te doen: een per dag volstaat. Naarmate meer vrijgespeeld wordt, zal de speler meer tijd in het spel kunnen investeren, maar lange speelsessies zijn niet aan de orde. Bovendien worden de spelletjes snel saai als ze te vaak achter elkaar gedaan worden. De korte speelduur is perfect voor degenen die normaal geen spelletjes aanraken. Over het algemeen zijn deze mensen ook niet bereid om uren te steken in een computerspel, of hebben ze er simpelweg de tijd niet voor. Dit betekent echter nog niet dat een hardcore-gamer dit spel ongeïnteresseerd aan de kant zal leggen; door hen zal het gezien worden als een tussendoortje naast de games die veel tijd vergen. Om de grote massa te bereiken is het spel in het Nederlands vertaald. Gelukkig gaat het om een uitstekende vertaling, waarbij de speler niet het idee heeft dat hij iets mist. Het maakt het spel er zelfs beter op, tenzij de speler ook nog aan zijn Engels wil werken.
Hersenleeftijd bepalen
Volgens Dr. Kawashima is de ideale hersenleeftijd twintig jaar. Deze leeftijd is dan ook het streven voor de speler. Door regelmatig een hersenleeftijdstest te doen, kan de speler zijn vooruitgang, of misschien wel achteruitgang, volgen. De test bestaat uit drie oefeningen, die per keer kunnen verschillen. Een van deze opgaven is stemgestuurd, zoals we die in het vorige deel vaker tegen kwamen. Het zal beslist een reden hebben dat de speler nu bijna niet meer tegen zijn handheld moet praten, want de spraakherkenning werkte gewoon nog niet goed genoeg en frustreerde menig speler. Overigens is de stemgestuurde oefening niet verplicht, en kan er desgewenst voor een ander type oefening gekozen worden. Op basis van de drie oefeningen wordt de speler geconfronteerd met zijn hersenleeftijd. Wij laten die van sommigen onder ons liever achterwege.
:fill(white):strip_exif()/i/1292931423.jpeg?f=thumbmedium)