Tenchu Z: Buitenlander in Japan

Introductie

Xbox 360 game Ninja's spreken nog altijd tot de verbeelding. De Japanse krijgers vinden we terug in boeken en films, en ook in computerspellen duiken ze regelmatig op. Zelfs vier getekende schildpadden op tv hebben de ninjavechtkunst onder de knie. De Tenchu-games, waarvan er versies op de PlayStation en Xbox verschenen, geven de speler opnieuw de kans om in de huid te kruipen van een ninja. Sinds het eerste deel 'Tenchu: Stealth Assassins' op de PlayStation, ging de reeks bergafwaarts. Weet Tenchu Z op de Xbox 360 weer leven in de serie te blazen of is dit het einde?

Splinter Cell in Japan
Tenchu Z biedt de gamer de mogelijkheid om op een stealth-missie in het oude Japan te gaan. De speler mag in Splinter Cell-stijl sluipen tussen de traditionele Japanse woningen. Bewakers van de kleine dorpjes maken hun ronde waardoor er regelmatig een struik ingedoken zal moeten worden of afgewacht in de schaduwen totdat de kust weer veilig is. Niet alleen teveel lawaai zal de vijanden alarmeren, ook een onaangename lichaamsgeur zal de aanwezigheid verraden. De te spelen ninja mag zelf ontworpen worden. Helaas is het aanbod van hoofden, kleding en kapsels nogal mager. Wij kozen een charmante vrouwelijke ninja met een zwoele, maar dodelijke blik. Tot onze verbazing mocht er nog een tweede karakter gecreëerd worden. Dat leek te mooi om waar te zijn; zou er met twee karakters tegelijk gespeeld kunnen worden of een mogelijkheid om af te wisselen tussen beide? Niets van dit alles, het tweede karakter duikt soms op in de cutscenes die voor en na levels zitten. Het verdere nut van dit figuur blijft onduidelijk. De femme fatale waar we wel mee spelen heeft overigens de mogelijkheid om tussen de missies van kleding te wisselen. Naast wat gratis kleding en accessoires kan de speler ook kleding en items kopen, veel voegt dit niet toe en voor een groot deel is het niet eens duidelijk wat er gekocht kan worden. Omschrijvingen ontbreken en waarom zou de speler geld besteden aan iets genaamd wild 1, wild 2 of wild 3, als hij niet weet wat het is.

Vijftig missies
Er is geprobeerd variatie aan te brengen in de vijftig missies, maar meestal komt het er op neer dat de speler zich van punt A naar B moet verplaatsen. Daarbij moet doorgaans een bepaalde persoon gedood worden, maar soms voldoet het vinden van iemand. Een andere keer moeten er pakketjes worden verzameld of moet er een brug overgestoken worden. Het is jammer dat niet alleen de missies op elkaar lijken, maar dat ook de vijanden en dorpjes bijna identiek zijn. Wat moet het oude Japan saai zijn geweest - blijkbaar vinden de vijanden dat ook, want we hoorden ze regelmatig geeuwen. Het kunnen klimmen op daken voegt nog wat extra diepgang toe; met een grijphaak wordt gegooid naar een dakrand en de ninja wordt vanzelf omhoog getakeld. Vanaf het dak is goed te overzien waar alle vijanden zich bevinden en geeft een perfect overzicht van het speelveld. In de multiplayer-modus kan de speler maximaal met drie mede-ninja's een team vormen om de singleplayer missies opnieuw spelen. Aangezien het een team betreft is het dan ook vreemd dat de spelers strijden om de meeste kills, en er maar één speler uit het team kan winnen. Een deathmatch-modus wordt niet geboden, waardoor de multiplayerfunctionaliteit niet veel voorstelt.

Gameplay en graphics

Horen, zien en ruiken
Een metertje in het beeld geeft aan of een vijand de speler kan horen, zien of ruiken. Een vervelende lichaamsgeur kan opgelost worden door een duik in een beekje. Het geur-element voegt overigens niet heel veel toe. De snelste manier om een vijand te doden is hem van achter te besluipen. Als de speler zich dichtbij de vijand bevindt komt er een rood cirkeltje in beeld. Vanaf dat moment kan de vijand in een houdgreep genomen worden. De speler kan kiezen om hem genadeloos aan zijn zwaard te rijgen of de tegenstander bewusteloos te slaan. Dode lichamen kunnen verplaatsen worden zodat andere vijanden niets vermoeden van een moordlustige ninja in hun dorpje. Wordt de speler betrapt door een vijand dan zal dit resulteren in een gevecht met zwaard of eventueel een ander wapen, zoals pijl en boog. De meeste vijanden zullen naar hun collega's roepen en gebaren voor ondersteuning, maar meestal zullen die hem in de steek laten en zal hij het alleen moeten uitvechten.

Regelmatig zal de speler merken dat hij blijft doorhakken op een vijand die allang dood is. Een gedode vijand valt pas neer als de speler ophoudt met slaan. Probleem is dat de karakteranimatie te lang duurt en meer lijkt op het kermen van de pijn dan iemand die dood neervalt. Uiteindelijk zal de speler erachter komen dat vluchten de makkelijkste uitweg is bij een gevecht. De voor de vijanden gebruikte A.I. is tenenkrommend slecht. Na een klein sprintje weg van de vijand zal die al snel vergeten zijn dat er ook maar iets aan de hand was en keert deze terug naar zijn plek. Als de speler dit eenmaal doorheeft is de uitdaging er snel vanaf. In sommige levels kan de speler gewoon voorbij de vijanden rennen, naar het eindpunt. De speler is tegenwoordig verwend met interactieve omgevingen waar veel stuk gemaakt kan worden. Een lamp stuk slaan zodat de vijand ons minder goed ziet was tot onze verbazing niet mogelijk. Eigenlijk is Tenchu Z nog steeds hetzelfde spel als op de eerste PlayStation, met gebreken waar ontwikkelaars toen nog mee weg kwamen.

Grafisch
Toen de game opgestart werd, twijfelden we of het niet het oude Xbox-deel ging in plaats van de 360-versie. Helaas gaat het toch echt om het nieuwste deel dat er uitziet als een port van de Xbox- of PS2-versie. De textures zien er verlopen en waterig uit en de karaktermodellen zijn te hoekig. Als er bovenop een gebouw gelopen wordt is er te zien dat schaduwen zich op plaatsen bevinden waar ze niet horen. Als een hoekig gemodelleerde vijand aan zijn einde komt dan spuit het bloed er met flinke stralen uit, zoals dat gebruikelijk is in Japanse films en wat we ook kennen uit Kill Bill. In deze films ging het echter niet om lelijke pixelachtig stralen bloed zoals we die in deze game aantreffen. Buiten de dorpjes kan de speler 'genieten' van een uitzicht over rijstvelden en landwegen, maar deze ruimtelijkheid blijkt een bedrog, want de speler loopt tegen onzichtbare muren op als hij hier heen probeert te gaan.

Buitenlander in Japan
De traditionele Japanse huizen zijn compleet met Japanse schuifdeuren die bestaan uit een houten rasterwerk waarop transparant papier is geplakt. De speler kan de vijanden achter de schermen zien bewegen. Het is dan stilletjes afwachten totdat er een schaduw verschijnt achter de schuifdeur waarna de speler zijn zwaard dwars door het papier in de nietsvermoedende slechterik prikt. Hiermee hebben we toch een leuk element gevonden in het spel. De huizen zijn van binnen te verkennen door voorzichtig een schuifdeur open te schuiven of gewoon hardhandig naar binnen te stormen. Binnen kan de speler wel op een slapende inwoner of een groepje vijanden stuiten. Het spel bevat Japanse stemmen met Engelse ondertitels. Dit kan gedaan zijn om het Japanse karakter van de game beter te laten uitkomen, maar het voelt eerder alsof er geld bespaard is op het toevoegen van Engelstalige stemmen. De vijanden in de levels roepen van alles in het Japans zonder ondertitels waardoor wij ons een beetje een buitenlander in Japan voelden.

Conclusie

Tenchu Z - Abunai! In het begin is het best vermakelijk om de koelbloedige ninja uit te hangen en al sluipend over de daken de vijanden te verrassen. De besturing is snel onder de knie te krijgen, maar na een paar uur is de lol eraf dankzij de slechte A.I. en de lelijke graphics. Het vervangen van de Japanse stemmen door Engelse zou de game wat toegankelijker gemaakt hebben voor de massa. Om er een goede game van te maken moet er echter veel meer vervangen worden. Wij spelen liever nog maar een keer Metal Gear Solid en Splinter Cell, wel echt goede stealth-games met bovendien een beter verhaal.