Tenchu - Shadow Assassins - Review

Hemels oordeel

De laatste twee weken heb ik voornamelijk in de schaduw doorgebracht. Nu lijkt dat, gezien het prachtige Nederlandse weerbeeld, natuurlijk niet opmerkelijk, maar ik doelde op de bloedstollende avonturen die ik in de nieuwe Wii-game Tenchu: Shadow Assassins heb beleefd.

Getest op: Wii
Ook verkrijgbaar voor: PSP (april)

Grof vertaald betekent het Japanse woord 'Tenchu' zoveel als ‘Hemels oordeel’, wat geïnterpreteerd mag worden als een lot waar niet aan valt te ontkomen. Als fan van met name het origineel uit 1998, heb ik de laatste jaren genoeg Tenchu-games zien passeren die zich om uiteenlopende redenen niet met de eerste game konden meten. Daarom zal ik zonder genade mijn persoonlijke ‘tenchu’ vellen over deze nieuwste incarnatie van de wat ondergesneeuwde serie stealthgames.

Tenchu 4

Vuile klusjes

Anders dan veel films en boeken doen vermoeden, ging het leven van een ninja in de veertiende eeuw niet over rozen. Deze waaghalzen werden door hun meesters vaak op de meest onmogelijke missies gestuurd, waarbij ze soms dagenlang diep in vijandelijk gebied opereerden, met gevaar voor eigen leven. In wezen deden zij de vuile, wat eerloze klusjes waar Samoerai en Daimyo’s zich liever niet aan waagden. Het ging daarbij bijvoorbeeld om sabotage-acties, het plegen van aanslagen of het zaaien van paniek en onrust. Welkom in de wereld van Tenchu.

Tenchu 4

Daar in het donker

Na een aantal ronduit zwakke Tenchu-games, zoals Shadow Assault en Tenchu Z, maakte ik me, toen ik Shadow Assassins in handen kreeg, er ernstige zorgen over of dit spel niet het zoveelste bewijs zou leveren dat de serie zijn eindhalte heeft bereikt. Maar toen ik eenmaal de waanzinnig sfeervolle speelwereld van Shadow Assassins betrad verdwenen deze zorgen binnen vijf tellen als sneeuw voor de zon. Tegen alle verwachtingen in wachtte daar in het donker een bijzonder vermakelijke game, die zelfs verschillende keren in staat bleek mij als absolute fighterfanaat weg te rukken van Streetfighter IV.

Dikke kat

In Shadow Assasins kruipen spelers wederom in de huid van de onverschrokken Rikimaru en de genadeloze Ayame, om op zoek te gaan naar de gekidnapte dochter van Lord Gohda. Het verhaaltje is eenvoudig, maar vermakelijk en wordt op treffende wijze uiteengezet, zowel vanuit het perspectief van beide ninja’s als met behulp van prachtige cutscenes. Gaandeweg zal het tweetal door een aantal zwaarbewaakte gebieden sluipen, waarbij het zo nu en dan tot explosieve confrontaties leidt wanneer de eindbazen zich ermee gaan bemoeien. Uiteraard krijgen beide ninja’s de beschikking over een aantal wapens, zoals de welbekende Shuriken, rookbommen en het vlijmscherpe Ninjato-zwaard. Tussen de nieuwe wapens bevinden zich onder andere een nogal venijnig werphengeltje en een dikke Shinobikat, die als een mobiele camera fungeert en locaties van verborgen vijanden prijsgeeft.

Tenchu 4

Strak genoeg

De beste nieuwe 'wapens' komen echter in de vorm van de Wiimote en de Nunchuk, waar de game zich prima mee laat spelen. Vooral de controls en gameplay zijn aspecten waar ik me van tevoren nogal zorgen over maakte, aangezien stealthgames doorgaans vrij gecompliceerd zijn en de typische ‘Wiiplay’ zich zeker niet altijd als '100% accuraat' profileert. Uiteraard is alle begin moeilijk en duurt het even voor je echt gewend bent aan deze nieuwe vorm van besturing binnen de serie. Maar zodra je het onder de knie hebt zul je zien dat bij Shadow Assassins voor wat de controls betreft, de nadruk vooral ligt op gemak en speelplezier. Perfectie blijft uit, maar voor een stealthgame op de Wii mogen we zeker niet klagen.

Wat ruist daar?

Bewegen gebeurt met behulp van de analoge stick op de Wiimote, en zodra je daar de B-knop bij ingedrukt houdt gaat de ninja in kwestie rennen. Waar eerder veel van de actie plaatsvond op of vanaf de daken, blijven we in Shadow Assassins dichter bij de grond. Met name dichte struiken zijn bijzonder praktische schuilplaatsen, als je een zwaar bewaakt gebied met weinig schaduw moet doorkruisen. Zodra je in het struikgewas glipt kun je, door een mep met de Wiimote uit te delen, pijlsnel en geruisloos van struik naar struik rollen. Deze zogenaamde ‘Hayate-techniek’ maakt het zelfs mogelijk de machtige samoeraikrijgers effectief te besluipen, waarna met gemak een stealthkill kan worden gemaakt. Dat laatste gebeurt door op de A-knop te drukken, nadat tegenstanders genoeg zijn genaderd en het scherm licht van kleur verandert. Maar dit is zeker niet de enige functie van de A-knop.

Tenchu 4

De A van actie

Op verschillende plekken in de grote levels bevinden zich actiepunten, zoals bijvoorbeeld een gesloten deur, een kaars of fakkel, of zelfs een reusachtig vat. Met de A-knop kun je de acties die bij deze punten horen uitvoeren, zoals het openen van een deur, het uitblazen van een kaars of je verstoppen in het zojuist genoemde vat. Manoeuvreer je de ninja tegen een wand, dan kan hij zich door op de A-knop te drukken plat tegen de muur drukken, om er zo ongezien langs te sluipen. Door de C-knop op de Nunchuk in te drukken kan de ninja springen, wat uiteraard ook niet onbelangrijk is. Maar de belangrijkste functie zit onder de Z-knop.

Het zesde zintuig

Hoewel het camerawerk in Shadow Assassins zeker niet slecht is, komen er geregeld situaties voor waarin je graag wat meer overzicht over de omgeving zou willen hebben. Hier komt de Z-knop bij van pas. Door hem ingedrukt te houden activeer je het zogenaamde ‘Minds Eye’ van de ninja en worden vijanden in de omgeving fel rood opgelicht, zodat je ziet waar de dreiging verscholen is. Dit zesde zintuig toont ons tevens de 'line of sight' van elk van de tegenstanders, en hij stelt ons bovendien in staat om door middel van de stick op de Nunchuk te kijken op plaatsen waar we normaliter nooit een blik op kunnen werpen. Hoewel het natuurlijk verre van realistisch is, moet worden gezegd dat juist dit soort weinig realistische elementen de game zijn charme geven.

Blijf onzichtbaar

Zoals in elk van de voorgangers staat ook in Shadow Assassins het handig gebruik maken van schaduw en stealth-technieken centraal. Eenmaal gespot, zul je in veel gevallen - behalve als je een zwaard draagt - simpelweg worden teruggezet naar het begin van het level. Op zich is dat geen probleem, want de game is zo opgebouwd dat je nooit ver terug hoeft, maar vervelend is wel dat ontdekking je ranking aan het eind van het level negatief beïnvloedt. Word je gespot terwijl je een zwaard draagt, dan volgt een bijzonder uitdagende confrontatie met de wachter in kwestie, in de vorm van een zwaardgevecht waarbij de speler de Wiimote als zwaard hanteert. Dit laatste werkt vrij aardig, maar er wordt wél gruwelijk veel van je reflexen gevraagd. Het is dus te allen tijde raadzaam om ongezien te blijven.

Tenchu 4

Schaduwmakers

Uiteraard is er in elk gebied genoeg schaduw voorhanden, waardoor ongezien blijven geen probleem zou moeten zijn. Soms is het echter nodig zelf wat schaduw te creëren. De eerdergenoemde kaarsen en fakkels die hier en daar staan opgesteld kunnen van dichtbij worden uitgeblazen of van een afstandje worden uitgeblust met behulp van een blaaspijp en water. Zodra een fakkel wordt gedoofd, zal de eenvoudige wachter een beetje grommen en vergeten dat er ooit een fakkel was. De wat meer getrainde soldaten, vijandelijke ninja’s en samoerai zullen echter op onderzoek gaan, en met name de laatstgenoemden zullen je vaak nog weten te vinden ook. Wanneer je echter niet wordt gevonden keert zelfs de meest achterdochtige tegenstander na verloop van tijd gewoon terug naar zijn oorspronkelijke locatie, om per direct te vergeten dat er een moordlustige ninja in de directe omgeving rondloopt.

Spelregels

Dat is niet echt realistisch natuurlijk, maar het wordt pas echt bizar wanneer een wachter in een doodstille, maar zwaar bewaakte tuin een werp-ster in zijn keel krijgt en vervolgens heel Japan bij elkaar schreeuwt. Dit terwijl er niemand in de directe omgeving acht op slaat. Bijzonder onrealistisch natuurlijk, maar gek genoeg past het binnen de opzet en de ‘spelregels’ van de game. Met spelregels bedoel ik dat je op een gegeven moment weet wat er wel en niet mogelijk is, en hoe scherp het gezichtsveld en het gehoor is van elk van de verschillende wachters. Het doet dan ook nergens écht afbreuk aan de game, aangezien de makers in deze Tenchu naast duidelijke vaste huisregels een spelsfeer neerzetten waarbinnen dergelijk onrealistisch gedrag niet eens storend is. Als je hoge eisen aan realisme in games stelt, dan is het natuurlijk een ander verhaal, maar dan zul je toch al niet zo snel een dergelijk spel voor de Wii aanschaffen.

Tenchu 4

De ware expert

Tenchu laat zich ondanks alles prima spelen. Het spel biedt toegankelijke en vermakelijke controls en de moeilijkheidsgraad is prima. Zelfs de meest doorgewinterde gamer zal de game niet zo maar even uitspelen, aangezien Shadow Assassins een vrij grote, uitdagende game is. Zeker de eerste keer zal het doorspelen ervan lang duren, doordat het patroon van de patrouillerondes van de wachters onbekend is, net als de capaciteiten van de wachters. Elk van de tien levels is opgebouwd uit vijf gebieden die de speler lange tijd bezig zullen houden. Mocht dat in de praktijk anders uitpakken, dan is er nog een vijftigtal mini-uitdagingen - zogenaamde ‘assignments’ - in de game verborgen, en de ware expert zal die natuurlijk niet willen overslaan.

Tenchu 4

Grafisch indrukwekkend

Afgezien van de indrukwekkende replaywaarde moet ten slotte gezegd worden dat deze Tenchu-game in grafisch opzicht een prachtige titel is. De gebieden zien er fantastisch uit en lopen over van sfeer, en ook de cutscenes zijn ronduit prachtig neergezet. De ingame-animaties zijn goed verzorgd en komen strak over, alleen de gezichtsuitdrukkingen zijn erg eenvoudig opgezet. Over het algemeen kun je stellen dat Shadow Assassins een grafisch indrukwekkende game is. De krachtige soundtrack, die terug lijkt te grijpen naar de eerste game, doet daar nog een bijzonder atmosferisch schepje bovenop, waardoor een sprookjesachtige sfeer ontstaat. Ook het niveau van voice-acting is - ondanks de eenvoudige verhaallijn - van hoog niveau, al was Japans met Engelse ondertitels voor mij een betere taalkeuze geweest. Dat is een kwestie van smaak, uiteraard.

Conclusie

Shadow Assassins is een bijzonder geslaagde Tenchu-game geworden, die fans van de serie en van het stealthgenre beslist zal bevallen. De game laat zich spelen aan de hand van een aantal nogal onrealistische gameplay-elementen, die ondanks hun onlogische aard prima in het spel passen en die het spel nergens écht in de weg zitten. Waar de game op het vlak van realisme de nodige steekjes laat vallen, maakt Tenchu met zijn toegankelijke controls, een geweldige soundtrack en verschillende grafische hoogstandjes veel goed. Het is jammer dat er geen multiplayermode aanwezig is waarin ninja’s elkaar op gebied van snelheid, stealth of speelstijl kunnen aftroeven, maar wat de titel wel biedt is in elk geval dik in orde en vermakelijk van begin tot eind. Wii-bezitters met warme herinneringen aan de originele Tenchu-game of met oprechte liefde voor het stealthgenre mogen deze game niet missen.