Mario Tennis Aces Review
Mario Tennis Aces is een vermakelijke game die bij uitstek geschikt is voor de Nintendo Switch. De game is op veel manieren te spelen en leent zich ideaal voor een potje tennis tussendoor, in de trein of waar dan ook. De game speelt heel soepel en stelt spelers in staat op spectaculaire wijze tennis te spelen, maar dan wel op de 'Mario-manier'. Dat betekent dat Mario Tennis Aces af en toe weinig met serieus tennis te maken heeft, maar leuk is het zeker wel. De game mist wat handigheden, zoals de mogelijkheid om een wedstrijd te herstarten. Ook ontbreken er gevoelsmatig wat features in de multiplayer, zoals goede matchmaking en voldoende instelbare opties, maar dat mag de pret uiteindelijk niet drukken.
Eindoordeel
Onlangs kon je op Tweakers de review van Tennis World Tour lezen. Die tennisgame, waarin grote tennisnamen centraal staan en je een carrière moet zien op te bouwen, stelde op zijn zachtst gezegd nogal teleur. De AI bemoeide zich te veel met het spel en van enige sfeer in de game was geen sprake. We moeten dus nog even wachten op een goede, serieuze tennisgame. Voor gamers met een Nintendo Switch is er echter een tussenoplossing, of misschien wel veel meer dan dat. Terwijl Tweakers op de E3 druk bezig was met allerlei in de toekomst verschijnende games, bracht Nintendo Mario Tennis Aces op de markt, voor zijn console. Een al te serieuze tennisgame is dit niet, maar dat dit spel meer goed doet dan een game als Tennis World Tour, is een understatement.
Mario Tennis is een franchise die inmiddels al bijna twee decennia meegaat, en zelfs nog langer als je Mario's Tennis voor de Virtual Boy meerekent. De serie werd echter groot op de Nintendo 64, en in de jaren die volgden verschenen diverse andere games, zoals Mario Power Tennis voor de GameCube en Wii, Mario Tennis Open voor de Nintendo 3DS, en Mario Tennis: Ultra Smash voor de Wii U. Mario Tennis Aces is de eerste game in de serie sinds Ultra Smash, en logischerwijs ook de eerste die voor de Nintendo Switch verschijnt.
De stap naar de Switch levert al direct een aantal pluspunten op die Mario Tennis Aces meer dankt aan de console dan aan de inhoud van de game zelf. We hebben de Switch sinds zijn introductie al vaker geroemd om zijn handheld-capaciteiten. Games als Skyrim en LA Noire speelden we met veel plezier in de trein, en ook Mario Tennis Aces is bij uitstek geschikt voor een draagbaar platform, zeker als je op dat draagbare platform lokaal multiplayer kunt spelen. Daarnaast kun je de game op traditionele wijze spelen, of met een Joy-Con in je handen als 'racket', waarbij je naar hartenlust kunt zwieren en zwaaien. Voor deze manier van spelen heeft Mario Tennis Aces overigens een aparte spelmodus, genaamd Dynamisch Duel. De hoofdmodi speel je op de traditionele manier, dus met de knoppen van de Joy-Cons of een controller.
Wanneer je kiest voor een potje 'echt tennissen', dus met de Joy-Cons als virtuele tennisrackets, herleven de hoogtijdagen van de Nintendo Wii, toen miljoenen mensen fanatiek stonden te tennissen in hun huiskamers. Dat deden ze destijds natuurlijk met hun eigen Mii's in plaats van met Mario en consorten. Deze manier van spelen lijkt op een bepaalde manier het meest 'zoals in het echt', al is daar wel een kanttekening bij te maken. Je timing en de beweging van de Joy-Con bepalen hoe en waar je slaat, maar bij die klappen hadden we het idee dat de computer ook aardig meehelpt om ballen binnen de lijnen te houden. Alleen als je met slechte timing slaat, heb je kans dat een bal uit gaat. Deze variant heeft dan ook niet dezelfde diepgang als de rest van de game, maar toch is het leuk dat deze spelmodus er is. Er ontstaan namelijk best wat verhitte duels als je dit met twee, drie of vier mensen tegelijk speelt. Daarmee belooft Dynamisch Duel een favoriete spelmodus op feestjes te worden.
Als je buiten zo'n feestje om in je eentje zit te gamen, worden andere dingen belangrijk. Niet veel mensen zullen zin hebben om urenlang met bewegingsbesturing te spelen, dus is het wel zo fijn dat de rest van de game dit niet als basis gebruikt. De traditionele manier van besturen werkt zoals dat in menig ander tennisspel gaat. Je loopt rond met een thumbstick en kunt met de actieknoppen verschillende soorten slagen naar de overkant afvuren. Tot daar is Mario Tennis Aces eigenlijk een vrij standaard tennisgame die zich houdt aan de geldende conventies binnen dit genre.
Speciale bewegingen
Mario Tennis zou echter Mario Tennis niet zijn als er niet meer was dan dat. Elke speler heeft tijdens het spelen namelijk een metertje bij zijn naam, en bij elke goede klap vult zich dat een beetje. Zodra de meter voor een derde gevuld is, kun je al gebruikmaken van speciale krachten. Door op 'R' te drukken voer je een Special Shot uit, en als je 'R' ingedrukt houdt terwijl je de bal ontvangt, vertraagt de tijd en kun je een anders onhaalbare bal alsnog terugslaan. Dan kun je met de rechter-thumbstick nog een speciale trickshot uitvoeren en heb je, als je meter helemaal vol is, de optie om een Super Shot te doen. Dat gaat gepaard met een korte tussenscène die duidelijk maakt dat er een allesvernietigende bal zit aan te komen. Die bal is wel te counteren, maar dat is behoorlijk moeilijk.
Bovendien kleeft er aan het wagen van een poging om een Special of Super Shot terug te slaan een risico. Blok je de 'aanval' niet goed, dan beschadig je je racket, en dat kan stuk. Elke speler heeft een bepaald aantal rackets. Zodra ze allemaal stuk zijn, ben je gedwongen om op te geven. Het is een leuke tactiek om tegen de AI te gebruiken, zeker in wedstrijden die anders over meerdere sets gaan. Mario Tennis Aces is leuk, maar we hebben niet altijd zin om lange wedstrijden te spelen. Door doelbewust het racket van de tegenstander aan te vallen, kun je sommige potjes aardig verkorten. Dat is wel zo fijn.
/i/2002090433.jpeg?f=imagearticlefull)
Dat wil trouwens niet zeggen dat wedstrijden in Mario Tennis Aces op zichzelf echt lang zijn. Je speelt amper volledige sets, en een driesetter gaat in de praktijk vaak maar over twee gewonnen games per set. Toch kan dat als lang aanvoelen, zeker in de Avontuur-modus. Hierin krijg je de controle over Mario, die moet ingrijpen als een legendarisch tennisracket, genaamd Lucien, een aantal bekende Mario-figuren in zijn macht krijgt. Om zijn werelddominantie definitief te maken, heeft Lucien vijf Power Stones nodig. Je voelt hem aankomen, Mario moet de spelwereld doorreizen en deze Power Stones verzamelen voordat Lucien dat doet, om hem zo uiteindelijk te kunnen verslaan. Klinkt een beetje alsof Lucien ook Thanos had kunnen heten, maar goed, je moet als ontwikkelaar toch een reden verzinnen om Mario de wereld in te sturen.
Twist
Tijdens de reis komen Mario en zijn partner Toad in allerlei gebieden die verschillende tegenstanders en uitdagingen huisvesten. Hier laat Mario Tennis Aces zien dat het toch echt om een Mario-game gaat. Veel wedstrijden die onderweg moeten worden afgewerkt, kennen een bepaalde twist. Dan staat er bijvoorbeeld ineens een mast midden op het net die ervoor zorgt dat gespeelde ballen een andere kant op kaatsen, of er vliegen spiegels rond die ballen absorberen en daarna weer terugschieten. De uitdagingen om wedstrijden heen zijn wat dat betreft voorspelbaarder. Mario kan nieuwe rackets verdienen door bepaalde 'rally-uitdagingen' te voltooien. Daarnaast kan hij zijn stats verbeteren door binnen een bepaalde tijd een bepaald puntenaantal te halen in een uitdaging waarbij hij panelen omver moet slaan.
/i/2002090423.jpeg?f=imagearticlefull)
Bij al deze wedstrijden en uitdagingen gaat het erom dat je gebruikmaakt van de mogelijkheden die de game je biedt. Aanvankelijk is Mario Tennis Aces best gemakkelijk. De eerste wedstrijden win je zonder enige moeite, maar al snel worden de speciale vaardigheden belangrijker en komt het echt op de Special Shots en Super Shots aan. Ook de tactiek gaat een rol spelen. Ervoor zorgen dat je tegenstander door zijn rackets raakt is in sommige gevallen zelfs een aan te bevelen tactiek, want op een gegeven moment worden je tegenstanders een stuk sterker. Bereid je daar vast op voor, want sommige confrontaties kunnen tot behoorlijk wat frustratie leiden.
Herstarten niet mogelijk
Daarbij helpt trouwens niet mee dat Mario Tennis Aces een nogal belangrijke functie mist: de optie om een potje opnieuw te starten. Je kunt een potje wel afbreken, maar moet dan eerst weer helemaal terug naar de kaart, om vanaf daar de wedstrijd opnieuw te beginnen. Nodeloos irritant en omslachtig. Soms zie je aankomen dat je een uitdaging, wedstrijd of baasgevecht niet meer gaat winnen en dan wil je gewoon direct opnieuw beginnen. Onbegrijpelijk dat een dergelijke toch wel standaardfeature ontbreekt in Mario Tennis Aces.
Op momenten dat de Avontuur-modus echt te lastig is, kan het helpen om terug te gaan naar eerdere uitdagingen. Mario verdient ervaringspunten met elke bezigheid, ongeacht of hij wint of verliest, al levert een overwinning wel meer punten op. Hoe dan ook kun je door eerdere uitdagingen nog eens te spelen Mario's tenniskwaliteiten verbeteren en zo een lastige uitdaging iets gemakkelijker maken. Deze manier van grinden hebben we in de Avontuur-modus niet overdreven vaak nodig gehad, maar zo af en toe kwam hij van pas. Al met al zorgt de Avontuur-modus voor een goede opbouw van de moeilijkheidsgraad, en alleen daarom al is de hoofdmodus de moeite van het spelen waard. Daarnaast speel je er ook nieuwe banen mee vrij. Er is dus genoeg reden om het avontuur aan te gaan.
Naast de Avontuur-modus en Dynamisch Duel is er ook nog de mogelijkheid om gewone toernooien te spelen. Dat kan met meerdere spelers en met of tegen de computer. Hierbij speel je traditionele potjes tennis, of in ieder geval potjes zonder objecten buiten of binnen de baan die het spel bemoeilijken. Je kunt trouwens ook kiezen voor een klassieke vorm van tennis waarbij de speciale schoten en vaardigheden zijn uitgeschakeld. Het komt dan dus neer op je tennisvaardigheden. Mario Tennis Aces brengt het er ook dan nog best aardig vanaf. Er zijn serieuze tennisgames die het op het gebied van deze 'basics' een stuk minder doen.
/i/2002090451.jpeg?f=imagearticlefull)
Ook in de multiplayer heb je de optie om de speciale vaardigheden uit te schakelen, maar zelf vonden we het leuker om Mario Tennis Aces te spelen zoals het bedoeld is, met de opties aan. De actie blijft online goed overeind. We vonden een aantal sterke en een aantal wat minder sterke tegenstanders. Daarbij komen we overigens bij een kritiekpunt. Er lijkt geen enkele beleid te zijn als het gaat om de de tegenstanders waar je aan wordt gekoppeld. Je zou verwachten dat er een bepaalde ranking is en dat je tegen spelers van je eigen niveau wordt geplaatst, maar zo'n systeem lijkt er niet te zijn. Bovendien is er ook weinig in te stellen. Het spelen van losse, betekenisloze online potjes gaat al snel vervelen. In de toernooimodus vind je ook de optie om een online toernooi te spelen. Dat is in elk geval spannender en levert nieuwe figuren op mee te spelen, als beloning. Toch blijft het een aardig beperkt aanbod waar te weinig aan is in te stellen als het gaat om zaken zoals bijvoorbeeld de baan en het aantal rackets per speler.
Mooi
We eindigen deze review echter toch met een positief punt. Niet alleen is Mario Tennis Aces het vermakelijkste tennisspel dat je anno 2018 kunt spelen, het oogt en klinkt ook nog eens goed. Dat is uiteraard geen verrassing. De huisstijl van Nintendo is goed zichtbaar in de game, en dat is prima. Er is een reden waarom gamers elke Mario- en Zelda-game die op de markt verschijnt kopen: je kunt rekenen op kwaliteit. De kwaliteit van Mario Tennis Aces zit niet in de gesprekjes die Mario en Toad hebben met de diverse andere personages, maar zeker wel in hun animaties en de vele speciale effecten die je tijdens wedstrijden voorbij ziet komen. Ook het ontwerp van de wereld verdient een compliment. Je komt de meest uiteenlopende omgevingen en 'tennisbanen' tegen.
Mario Tennis Aces is een vermakelijke tennisgame met een heel eigen Nintendo-twist. Dat is voor gamers die ooit eerder een spel in de serie hebben gespeeld natuurlijk geen nieuws, maar wel even goed om te weten. De game speelt heerlijk en kan ook op diverse manieren worden gespeeld, met dank aan de Switch. De bewegingsbesturing is meer een gimmick, al kan het best leuke momenten opleveren. De avonturenmodus is leuk om te spelen, ondanks dat je wat later in het avontuur moeilijke, soms domweg frustrerende uitdagingen krijgt. Het is jammer dat er weinig opties zijn te kiezen in de multiplayer en dat matchmaking geen rekening lijkt te houden met het niveau van spelers. Bovendien was in de Avontuur-modus de optie om een potje te herstarten erg welkom geweest. Afgezien daarvan is Mario Tennis Aces een prima spel, zolang je maar niet op een al te serieuze tennisgame rekent.
Eindoordeel
:fill(white):strip_exif()/i/2001946977.jpeg?f=thumblarge)
:strip_exif()/i/2002090419.jpeg?f=imagearticlefull)
:fill(white):strip_exif()/i/2001946977.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/1353936834.jpeg?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/548797/crop67209dde183a7_cropped.jpg?f=community)
:strip_exif()/u/31303/HMC2.gif?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/396930/crop593905cbcd58f_cropped.gif?f=community){kind=small}
/u/19215/test.PNG?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/374489/3195621zv0SgTl1.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/341611/crop59bdeb03f3805_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/462612/crop6020053f65e61_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/631112/crop5a62131cdb6ad_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/281517/winn.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/330185/Untitled-1.gif?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/92610/GenghisKhan.gif?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/507911/crop643431f6da4ba_cropped.gif?f=community){kind=small}
/u/463361/crop5c5017eed16bd_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/765597/crop5c35b37a8a7bd_cropped.gif?f=community){kind=small}
/u/81985/crop566b00b43645a.png?f=community){kind=small}
/u/664291/crop55c885bd3122a_cropped.png?f=community){kind=small}