Hardware 112

De allereerste cd-speler van Philips

Inleiding

Soms is repareren een beetje een privilege. Los van het feit dat je mensen helpt en dat het proces mij persoonlijk altijd veel voldoening geeft, is het soms gewoon gaaf, omdat je bijzondere apparaten met een verhaal binnenkrijgt. De Hardware 112-reeks is daarop gestoeld: unieke spullen die weer tot leven gewekt moéten worden, niet omdat het echt nodig is, maar vooral omdat het kan...

Vandaag doe ik een speciaal boekje voor je open, een rood boekje. Als je de hint nog niet begrepen hebt, kom je uit een nieuwer tijdperk dan ik ;) Het rode boek, of red book, is de standaard waarin Philips en Sony de compact-disc-audio hebben beschreven. Op de tafel staat een Philips CD100, de allereerste cd-speler die op de markt kwam.

"Onlangs heb ik bij mijn ouders de zolder opgeruimd en wat spullen van vroeger mee naar huis genomen. Tussen de spullen zat mijn oude cd-speler, een Philips CD100 uit 1982. Mijn vader heeft 42 jaar bij Philips in Eindhoven gewerkt. Toen de CD100 uitkwam in 1982, de eerste cd-speler ooit, heeft mijn vader geregeld dat ik samen met hem naar de fabriek in België mocht om te kijken naar de speler en de productie ervan, en als laatste natuurlijk luisteren naar een cd. Wat een geluid; ik wil hem hebben!

Dat ding kostte toen echter een vermogen voor een manneke van tien jaar oud. Mijn vader kocht hem in 1983 voor me, met als voorwaarde dat ik de helft zelf zou betalen. Een halfjaar lang heb ik allerlei klusjes gedaan thuis, bij de buren en familie om het geld bij elkaar te krijgen. Jaren heb ik genoten van het mooie, pure geluid van de CD100. Zo rond mijn achttiende kreeg de cd-speler wat kuren, tijdens het afspelen van een cd kwam er regelmatig een krakend of ruisend geluid door de muziek. De lens was schoon, dus dat was het probleem niet, en als je een tik met twee vingers op de speler gaf was het krakende of ruisende geluid weer (even) weg. In 1994 is hij in een doos de zolder opgegaan.

Nu, in 2015, heb ik hem weer aangesloten, maar hij speelt helaas niet meer. Hij gaat aan, de lampjes branden en als je op Play drukt, laat hij de cd even draaien, maar stopt dan. Ik denk dat misschien een aandrijfriem gaar is. Ik ben geen elektronicatechneut, dus ik kan de cd-speler niet zelf repareren. Ik zou het supertof vinden als dit 32 jaar oude familiestuk en stuk Nederlandse audiogeschiedenis in ere hersteld wordt. Het is misschien niet echt super computergestuurd of tweakerwaardig, maar ik denk dat er toch een brok mooie techniek in de speler zit."

Geschiedenisles

Dit hele verhaal begint alweer 57 jaar geleden met de uitvinding van de laser door Arthur Schawlow en Charles Townes. Drie jaar later, in 1961, diende David Paul Greg een octrooi in voor een optisch leesbare videoplaat. Later vloeide hier, door een samenwerking van Philips en MCA, de misschien nog wel bekende LaserDisc uit voort, een enorme plaat van 30cm doorsnede waarop analoge (ja je leest het goed) video opgeslagen kon worden.

Dit systeem werd maar mondjesmaat gekocht door de consument, mede door de bijna gelijktijdige introductie van de videorecorder, die als voordeel had dat er opnames mee gemaakt konden worden. Klanten waren teleurgesteld toen bleek dat LaserDisc dit niet kon. LaserDisc flopte en de optische schijf leek een stille dood te sterven.

In 1974 begonnen ingenieurs van Philips Audio aan het ontwerp van een audioplaat om de kwaliteit van de kwetsbare vinylplaten te overtreffen. Er werd begonnen met een analoog systeem dat leek op LaserDisc. Later werd ontdekt dat een digitaal systeem superieur kon zijn, vanwege de mogelijkheid tot foutcorrectie.

Vijf jaar later, we schrijven inmiddels 1979, was het eindelijk zover: de compact-disc, met een diameter van 11,5cm, werd samen met een prototype cd-speler gepresenteerd aan de pers. In dit jaar ging Philips een samenwerking met Sony aan en in 1980 werd de cd-standaard van Philips-Sony gepresenteerd; het rode boekje was een feit. Inmiddels is de diameter van de cd op 12 centimeter gesteld, zodat er 74 minuten op passen.

De tijd vliegt voorbij en in 1982 werd de allereerste cd ter wereld geperst. Dit was het album The Visitors van ABBA. Eind 1982 kwamen ook de eerste consumentenspelers op de markt, eerst in Japan en later wereldwijd. Zo ook onze Philips CD100.

Tijd om aan de slag te gaan. De meeste apparaten moet je gewoon aansluiten en kijken wat ze doen. Dit is niet altijd handig, maar bij een cd-speler kun je dat prima doen.

Zoals je ziet op de video van de eigenaar werkt de cd-speler bijna helemaal. Hij doet het alleen niet ;) Zonder dollen, dit is zo te zien best een overzichtelijk karwei. De cd-speler heeft stroom en hij snapt enigszins wat hij moet doen. Het lukt alleen niet zo goed.

Sesam Open U

Je merkt aan alles dat deze cd-speler de eerste in zijn soort is. Degelijk gebouwd, high-end zelfs. Dit ontwerp moét werken, koste wat kost. En het kostte wat. Tegenwoordig krijg je een cd-speler bij een pak koekjes en wordt alles op een of twee chips geïntegreerd. Dat was in de tijd van dit model echt anders. 


Philips heeft duidelijk aan zijn Service-monteurs gedacht. De bovenste printplaat kan op een speciaal standaardje gezet worden, zodat je bij alle onderdelen kunt meten en werken: chapeau Philips. Op de laatste foto’s zie je dat Philips ook niet bang was aanpassingen te maken in het ontwerp nadat de printplaten getekend waren; dit is een zogenaamde bodge. De hele print zit vol met kleine en grote aanpassingen: bijzonder.

Een leuk detail is deze sticker. Hieraan kun je afleiden wanneer deze printplaat is gemaakt: 97-84. Ik ga ervan uit dat dit het 97e exemplaar uit 1984 is.

Service

In de goede oude tijd, en tegenwoordig ook nog wel, werden apparaten naar de reparateur gebracht. Die kon het probleem dan met een servicehandleiding diagnosticeren en verhelpen. Philips heeft voor onze CD100 ook een prachtdocument gemaakt. Alle hardwarerevisies, testprocedures, enzovoort worden uitgebreid beschreven. Het is echt een pareltje om in te kijken.

Bijzondere tests met speciale cd’s voorzien van vingerafdrukken, zwarte spots, bepaalde signalen, een lasersimulator, 'lissajous'-figuren, bits die nagemeten moeten worden: het houdt niet op. De overdaad aan procedures, schema’s en diagrammen maakte me wel nerveus. Ik heb geen lasersimulatorprint; ik kan niet even een testplaat 00437283-33839 regelen met blackspots of een bepaald patroon. Zoals altijd mag ik weer repareren op mijn gevoel.

Vintage-audioapparatuur heeft een aantal standaardproblemen; ze zullen je niet onbekend voorkomen. Het zijn zaken die we eigenlijk in elke reparatie terugzien, zoals slechte condensators. Condensators zijn de doem van veel elektronica. Ze drogen uit, lekken, gaan bol staan en ontploffen soms spectaculair. Het kneusje van de elektronica heten ze ook wel. Je hebt ze helaas nodig. Onze slechte start kan veroorzaakt zijn door een condensator die niet meer zijn originele capaciteit heeft of de boel niet goed filtert.

Een ander standaardprobleem bestaat uit slechte verbindingen. Soldeertin is kwetsbaar. Ooit was het een mengsel van lood en tin. Tegenwoordig is soldeer loodvrij, conform de ROHS, en brengt het nog veel meer ellende met zich mee, maar het is minder milieubelastend. Oh wacht, een apparaat dat sneller stukgaat, belast het milieu ook. Onze cd-speler heeft nog gewoon lood erin zitten. Helaas vertonen vooral audioapparaten vaak vermoeidheid in die verbindingen. Het zal wel te maken hebben met alle muzikale trillingen of met de levensduur.

Daarnaast zijn er nog legio mogelijke problemen, zoals versleten laserbuisjes, rotte chips, enzovoort, maar in mijn ervaring zijn de bovenstaande twee problemen de meest voorkomende.

Doorsolderen kost alleen maar tijd en een flink stuk tin. Ik ben dus begonnen met een makkelijke eerste poging. Gewapend met mijn trouwe soldeerbout trok ik ten strijde om de honderden contactpunten opnieuw te verhitten, vers tin toe te voegen (loodhoudend, nooit loodvrij en loodhoudend mengen) en verder te gaan met het volgende. Ik ben intussen geoefend in deze truc, zoals met diverse versterkers en het beeldscherm van een Arcadegame, dus mij gaat het vrij snel af. Ben je hier nog nieuw in, bereid je dan voor op minimaal een uur stevig doorwerken.

Even later kon de test beginnen. Laat ik onlangs al mijn audio-cd's de deur uit hebben gedaan; ik kon dus niet genieten van harde gitaren met boze mevrouwen. In de basisschoolmeuk van m’n oude klas vond ik nog een hele ‘leuke’ cd. Met sprookjes en liedjes van de Efteling. Ik was heel blij, want ik moet natuurlijk ook nog een duurtest doen: op repeat, joe-pie.

Je moet er soms wat voor over hebben, dat repareren. De cd-speler had nog wat startproblemen, maar na een paar keer de servicemodus geforceerd te hebben (een cd-speler met een servicemodus, kun je het je voorstellen?) kwam het loopwerk op gang.

Muziek! Jullie niet natuurlijk, maar ik kon genieten van ‘Pardoes de Tovenaar’.

De cd-speler heeft tien à twintig seconden nodig voordat hij muziek afspeelt. Ik weet niet of dat een probleem is of dat het in die tijd zo hoorde. Ik merk dat ik behoorlijk verwend ben met online-instant satisfaction en willekeurige muziek uit alle genres door elkaar. Met deze cd-speler ging je nog echt naar een album luisteren. Wie doet dat nog?

Grote schoonmaak

Dit prachtige beestje is oud en als iets oud is, gaat er in de hoekjes en kiertjes vuil zitten, maar met een zachte tandenborstel en wat alcohol valt er best wat moois van te maken.

Tot slot

Voor mij was dit een ware ontdekkingstocht door het verleden. Vintage-vormgeving, ontworpen met de reparateur in gedachte in plaats van de prijs: Philips maakte mooie spullen en deze CD100 was echt een kroonjuweel. Het feit dat het ding met minimaal werk na ruim dertig jaar nog steeds werkt, zegt wel iets. Ik hoop dat Petje72 nog lang kan genieten van zijn jeugdaankoop; hij heeft zo’n beetje de beste afschrijving op een cd-speler die je maar kunt wensen.

Het repareren van de meeste vintage-audioapparatuur vereist alleen maar een soldeerboutje en een rol tin. Wanneer ga jij aan de slag? Ik sluit af met een paar foto’s uit diverse hoeken van dit prachtige stukje elektronica.

Heb jij nog kapotte hardware liggen?

Heb je iets dat niet meer werkt en dat je toch heel dierbaar is? Meld dan jouw probleem met foto’s en een goed verhaal in 'Hardware 112 - hardware stuq? Meld het hier'. Samen met de redactie kiest sebastius elke maand een project uit om te repareren, met natuurlijk een reparatieverslag op de frontpage.

Reacties (278)

[sebastius]

Wow wat een reacties deze ochtend, bedankt voor het enthousiasme. Het is een enorm gedoe om op elke losse thread te reageren, dus bij deze wat algemene reacties:

Ik ben als eerste voor klakkeloos alle soldeerverbindingen gegaan om vier redenen:

- De eigenaar beschreef dat als hij klopte op de kast dat de speler weer werkte. Dit is een goede hint voor een mechanisch probleem.
- Mijn ervaring met audio-apparatuur, het is bijna altijd wel een soldeerverbinding
- Ik heb een steekproef gedaan met een aantal condensatoren en ik kon geen problemen vinden tijdens het doormeten. (dit is niet in de tekst te lezen, sorry daarvoor)
- Doorsolderen kost alleen maar wat tijd en inspanning.

Over de opmerking dat dit een eenvoudige reparatie was:

- Dat klopt. Bij het kiezen van de projecten is dat niet altijd te voorzien.
- Ik vind dat ook wel fijn, want dan kan ik meer tweakers eenvoudige basis-reparaties leren. Doorsolderen is een fijne vaardigheid om te hebben. Niet spannend maar je krijgt er veel hardware weer mee op de rails.

Over de condensatoren en reparatieprocedure:

- Vanwege de beperkte schrijftijd en vanwege het overzicht (en soms omdat ik het domweg vergeet) schrijf ik niet altijd elke stap op. Ik doe m'n best zo volledig mogelijk te zijn maar het moet ook wel een toegankelijk stuk blijven

[pe1dnn]

- Doorsolderen kost alleen maar wat tijd en inspanning.

Bijkomend probleem is wel dat dit nog Sn60 Pb40 tin is, dus loodhoudend. Ik heb zelf ook nog een klosje dat inmiddels al redelijk opgebruikt is, ben er erg zuinig mee. Als het op is dan is het einde oefening voor wat betreft het toevoegen van nieuw tin van dit soort. Voor zover ik weet is het niet meer in de handel, of wordt het nog verkocht voor dit soort reparaties?

Mogelijk kan je de soldeerverbindingen ook herstellen door ze opnieuw te verwarmen, want het materiaal is er, maar voor uitzetting/krimp en door tin rot zijn breuklijntjes ontstaan die als ze helemaal doorgescheurd zijn een contactonderbreking geven. Dan heb je alleen vloeimiddel nodig (zoals de oorspronkelijke hars) en kun je weg komen als je de geschikte soldeertin niet hebt.

In plaats van alles door solderen kun je ook op zoek gaan naar de slechte verbindingen. Ze zijn te herkennen doordat je rond het draadje nog een soort ringetje ziet. Volgens mij zag ik die ook op een foto bij het artikel.

Ander alternatief is natuurlijk het oude tin verwijderen en dan wel loodvrij tin gebruiken. Ook dat wil je denk ik alleen selectief doen en niet voor alle verbindingen.

[sebastius]

Loodhoudend tin is nog uitstekend verkrijgbaar. Hoef je niet zuinig mee te zijn.

De hele print desolderen en resolderen met loodvrij gaat niet werken.

[Nicolaswvl]

Even uit interesse, hoe komt het dat resolderen met loodvrij niet gaat?

[sebastius]

Je mag het niet mixen omdat de sterkte van de verbinding er onder lijdt.

[Nicolaswvl]

Ook niet als je met een tinzuigpomp of met litze het originele soldeer verwijdert?

[aadje93]

je zult het nooit volledig weg krijgen, waardoor je nieuwe soldering niet sterk is (immers je krijgt eigenlijk 2 solderingen die slecht met elkaar hechten).

[Nicolaswvl]

Dus als ik het goed begrijp is het verstandig om voor het doen van reparaties aan oudere toestellen altijd een bolletje 60/40 soldeer bij de hand te hebben? Ik zie inderdaad dat je die nog zowat overal probleemloos kan kopen.

[Reactie gewijzigd door Nicolaswvl op 22 juli 2024 21:16]

[aadje93]

nu is het nog in de markt, maar dat zal langzaam steeds verder terug gedrongen worden ivm milleu etc. Het is daarom verstandig altijd wat achter de hand te hebben, en hier wel spaarzaam mee om te gaan

[Nicolaswvl]

Ik zal dan maar een klein voorraadje inslaan :-)

[Damic]

Nee er blijft altijd wat op je pad/pin hangen.

[Kraanmachinist]

hoe kun je dan loodhoudend tin herkennen?

[sebastius]

Als er geen rohs sticker op de behuizing zit dan is het waarshijnlijk met lood gedaan.

[Cow_tipping]

Vanaf 1 juli 2006 was het bij de wet verplicht om voor een groot aantal elektrische apparaten loodvrije tin te gebruiken. Wij waren bij Philips beeldbuizen in 2003 bezig om de bestaande soldeerprocessen aan te passen aan deze nieuwe soldeer.
Dus als je een apparaat hebt van na 2006 heb je vrijwel zeker loodvrije tin op de printplaten zitten. En hoe ouder het apparaat hoe zekerder dat je bent dat er wel loodhoudende tin is gebruikt.
Bij dit apparaat uit 1984 is dus zeker lood in de tin aanwezig.

[Damic]

vloeipunt. Flux tin heeft blijkbaar een vloei temperatuur dan lood houdend (voor mijn gevoel dan), het kan zijn dat ik er naast zit maar ik vermoed van niet.

[Anoniem: 475099]

hoe kun je dan loodhoudend tin herkennen?

De geur van lood is kenmerkend.

[Nicolaswvl]

Alleen is het niet erg verstandig om het even ter beoordeling in te ademen :-)

[Anoniem: 475099]

Alleen is het niet erg verstandig om het even ter beoordeling in te ademen :-)

Dat is weer een heel ander verhaal

[pe1dnn]

Loodhoudend tin is nog uitstekend verkrijgbaar. Hoef je niet zuinig mee te zijn.

Ah, kijk, dat wist ik niet, dacht dat het niet meer mocht. Weer wat geleerd

De hele print desolderen en resolderen met loodvrij gaat niet werken.

Snap ik, daarom zei ik ook selectief, dus alleen die rot zijn en dat kun je zien, meestal bij componenten die warm worden (vermogensweerstanden, vermogenstranstoren) of trillen (bij pootjes van transformatoren en spoelen).

Overigens gezien de transformator in de CD100 is het nog een conventionele voeding. Dingen die het op termijn ook vaak begeven zijn schakelende voedingen, met name de afvlak condensatoren aan secondaire zijde.

Als ik de condensatoren in dit model bekijk zijn die denk ik geen probleem, deze blauwe axiale zijn heel stabiel. Problemen zijn vooral met latere versies die recht op stonden en helemaal ellendig zijn die SMD dingen die gewoon op je print lekken. Vooral de hoge capaciteiten die worden gebruikt voor afvlakken en dus kort veel stroom moeten kunnen leveren.

Als je van dit soort apparaten houdt, heb je wel eens een VCR N1500 bekeken? Daar zitten hele mooie stukjes regeltechniek in met nog losse componenten. Ook de snelheidsregeling van de motoren met wervelstroomdemping heb ik nooit meer ergens anders gezien. Techniek uit zo ongeveer 1972. Zat ook in de VCR N1501 maar VCR N1502 had al DC motoren.

[ikwilwp8]

Ik soldeer op de Hogeschool nog dagelijks met loodhoudend tin. Veel beter spul dan dat loodvrije, alleen goed je handen wassen na het solderen en onder afzuiging werken.

[Bintzak]

Kan je niet gewoon labhandschoenen aandoen.

[Ririshi]

Als je dan met de soldeerbout tegen je hand aankomt smelt de handschoen aan je huid vast. Erg heet en zeer onprettig

[GekkePrutser]

Zonder handschoen is het ook heet en zeer onprettig kan ik je vertellen

[mrmartijn]

Ja maar een handshoen blijft plakken dus dat is vrij lang heet en onprettig.

[TD-er]

Voor zover ik weet is lood-houdend soldeer nog gewoon te koop voor de particulier.
* TD-er heeft krap 2 jaar geleden nog een rolletje of wat ingeslagen.

[Anoniem: 454358]

Bijv https://www.conrad.nl/nl/...0-100-g-10-mm-828699.html

Voor reparaties is het nog gewoon verkrijgbaar, alleen mag het niet meer in nieuwe producten gebruikt worden.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 454358 op 22 juli 2024 21:16]

[Anoniem: 8819]

http://m.ebay.nl/itm/Soli...-/201366923966?nav=SEARCH

Deze bedoel je???

[peterpv]

Ja, dat is de "ouderwetse" loodhoudende tin, ongeveer 60% tin en 40 % lood. Dit specifieke rolletje heeft draad van 0.3mm doorsnede, dat is wel heel dun. Dat zou ik alleen voor SMD componenten gebruiken. Voor componenten met draadjes en zoals voor deze klus (reparatie vintage audio apparatuur) zou ik wat dikker draad gebruiken, bijvoorbeeld 1 mm doorsnede. Het kan wel met 0.3 mm maar dan gaat de draad zo snel "op" .

[Floor]

Wederom een uitstekend stuk en heeft mij doen besluiten om een kleinere soldeerbout te gaan kopen. Ik heb hier nog wat oude spullen staan en het lijkt me leuk om deze weer aan de gang te krijgen.

Gebruik je met doorsolderen ook vloeimiddel?

[sebastius]

Jazeker, Edsyn Flux FL88

[ikwilwp8]

Gebruik je dan soldeertin zonder harskern? Wat voor flux remover gebruik je?

[sebastius]

Met harskern (nou ja of het nog echt hars is weet ik niet). Fluxremover doe ik niet aan (FL88 is no-clean), en soms als het echt mooi moet zijn dan gewoon IPA.

[Jerrythafast]

Waar is de 'Fixed by Sebastius'? Ik zie alleen een matig Tweakers-stickertje

Een CD100 mét een handtekening van Sebastius... moet jij eens opletten hoeveel die waard wordt over nog een jaar of 30!

[sebastius]

Ik behandel klassiekers altijd met respect, dus dan maar zo

[BobJung]

Mooi verhaal en reparatie klus , top.
Ik heb zelf een fijnmechanisch achtergrond maar niet vies van dit soort klussen.
Gebruik je wel eens koude spray om de componenten of soldeer te bevriezen. Deze krimp zorgt voor een verbinding en kan je vrij nauwkeurig bepalen wat er stuk is. Werkt ook bij transistoren. Als het natuurlijk een contact probleem is en geen doorbranden van componenten, al zie je dat meestal wel.

[Reactie gewijzigd door BobJung op 22 juli 2024 21:16]

[sebastius]

Ooit wel maar die bus nooit meer vervangen toen hij op was. Het hielp ook niet altijd.

[caipirinha]

Wat een prachtig ding. Ik ken deze wel een vriend van mij had er ok één, hij werkte bij Philips.
Ik zelf had een philips portable met een losse netvoeding.
Zelf luister ik overigens nog steeds cds maar nu op een speler van denon.
Ik ben geen audiofiel maar mp3s of streaming kan ik niet waarderen.
Mijn oudste cd is een AAD exemplaar van een trompetcondert uit 1982, is een ideale test cd omdat er zo lekker veel ruis op staat.
Over de afmetingen van de cd is ook nog een leuk verhaal te vertellen. het gat in de cd heeft exact de grootte van een ouderwets dubbeltje en de diameter zou gebaseerd op de langst bekende uitvoering van beethovens nr 9 maar in feite was het een gemiddelde van wat Sony en Philips aan lengte wilden.

[jeroen94704]

Ik heb juist begrepen dat de uiteindelijke grootte van de CD groter was dan wat beide partijen oorspronkelijk wilden (Philips 11,5 cm, Sony 10 cm). 12 cm was licht in het voordeel van Philips, omdat die beter waren in het produceren van schijfjes van dat formaat.

Dat er precies een dubbeltje in het gat past klopt. Het is echter niet zo dat het gat bewust het formaat van een dubbeltje is gemaakt. Er is om praktische redenen gekozen voor 15 mm, en dat bleek toevallig net zo groot als een dubbeltje te zijn.

[Anoniem: 24417]

Mooi stuk, als relatieve electronica-noob toch weer e.e.a. geleerd En wat een pareltje.

[Petje72]

Ik ben echt super blij met de cd-speler ! bedankt Sebastius en Tweakers.net voor het repareren van mijn CD100. Alles werkt weer zoals het hoort en het geluid is ontzettend mooi en puur. Heerlijk om zo weer muziek te luisteren en ik heb het gevoel dat het echt weer klinkt zoals vroeger.

Gisteren heb ik nog eens een ceedeetje afgespeeld via de CD100, mijn Blueray-speler, op de iMac en op een "moderne" CDspeler van maar 10 jaar oud, allen aangesloten op dezelfde versterker met zelfde luidsprekers (Bose) en ook via koptelefoon (Sennheiser) en je raadt het al, de CD100 heeft toch echt de mooiste sound.

Mooi verhaal over de speler, stukje geschiedenis er bij en wat electronicales Ik ben verbaasd dat inderdaad alleen het opnieuw solderen alle problemen heeft opgelost dat zegt toch een stuk over de kwaliteit van de onderdelen en manier van bouwen. Ook dat het apparaat zo goed te servicen is en dat Phiips daar destijds goed heeft over nagedacht. Tegenwoordig leven we helaas in een wegwerpmaatschappij: apparaat stuk? dan krijg je een nieuwe of je geld (gedeeltelijk) terug. Heel soms wordt er nog wat gerefurbished maar volgens mij veel te weinig. En hoeveel apparaten die je nu koopt zouden 30+ jaar meegaan? niet veel ben ik bang.

Nogmaals bedankt Sebastius ! Ik ga nu nog effe genieten van de Dire Straits op mijn CD100.

[pennywiser]

"Brothers in Arms" ? Daarvan werd destijds gezegd dat die de beste reden was om een cd speler te kopen..

[Petje72]

Klopt ! Dire Straits werden gesponsord door Philips o.a. om de CD te promoten. Ik heb nog ergens een promo-CD van Philips met paar nummers van Dire Straits. Mijn persoonlijke mening is dat de muziek van de Dire Straits heel mooi klinkt op CD (zeker destijds).

In de jaren 1985 en 1986 ging de band weer op wereldtournee wat een enorm succes werd. In een tijdsbestek van twee jaar heeft de band 247 concerten gegeven in meer dan honderd verschillende steden. Philips sponsorde deze tour en zag het als een ultieme gelegenheid om hun "nieuwe" cd-speler aan de man te brengen.
bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Dire_Straits

Ik herinner me nu ook dat de kwaliteit van het geluid op de CD gradaties had: AAD, ADD en DDD. Hoe meer D's hoe beter zei men toen maar toch werd de kwaliteit van het geluid bepaald door de opname(apparatuur)

Edit: kort filmpje opgenomen dat de CD100 weer speelt. Het geluid is echt top, uiteraard niet goed te horen in dit filmpje maar het geeft een kleine indruk

https://youtu.be/Q2nmXrmYizU

[Reactie gewijzigd door Petje72 op 22 juli 2024 21:16]

[pe1dnn]

Ik herinner me nu ook dat de kwaliteit van het geluid op de CD gradaties had: AAD, ADD en DDD. Hoe meer D's hoe beter zei men toen maar toch werd de kwaliteit van het geluid bepaald door de opname(apparatuur)

Dat was ook het sentiment, "digitaal is beter", dus DDD is beter dan AAD. Die A staat dus voor analoog en D voor digitaal en de reeks is dus het productie proces. Bij AAD zijn de eerste 2 stappen opname en mixen analoog en mastering uiteraard digitaal want anders zou het een grammofoon plaat zijn.

Vraag die je nu met terugwerkende kracht kan hebben is natuurlijk of die analoge opname en mix stappen eigen wel minder waren dan zo snel mogelijk naar digitaal gaan, dit waren toch apparaten met een zeer goede vlakke frequentie response en ook hoger doorgingen in frequentie bereik dan een op 44 kHz gesampled digitaal signaal.

Uiteraard waren later de digitale versies van opname apparaten en mixers goedkoper te maken want zodra het digitaal was hoefde je geen ruisarme componenten meer te gebruiken en filters te kalibreren voor de vlakke frequentie response, al die kennis en kunde was overbodig geworden en alleen nog van belang in de eerste fase bij het digitaliseren tijdens de opname. Maar in de begintijd waren die analoge studio apparaten nog minstens zo goed als nu de helemaal digitale, mogelijk zelfs beter. Maar in de tijd was gewoon alles wat digitaal was per definitie beter ook als het feitelijk niet zo was.

Overigens word de kwaliteit van het geluid niet alleen bepaald door de opname apparatuur maar ook door de afspeel apparatuur want DDD is eigenlijk DDDA; in de laatste stap moet je onvermijdelijk terug naar analoog zolang ons gehoor analoog is. Een over versterkers, luidsprekers en koptelefoons is heel veel te schrijven.

[Reactie gewijzigd door pe1dnn op 22 juli 2024 21:16]

[Atomsk]

Je had destijds trouwens ook nog het probleem van opnametechnici die met LP-productie in het achterhoofd een CD gingen masteren. Bij LP moest je altijd ruim onder de maximale output gaan zitten om niet een "overstuurde" LP te krijgen. Dat deed men voor CD dus ook braaf, met als eindresultaat een cd met veel te zacht geluid. Ik heb nog een CD van Simon & Garfunkel met dat fenomeen.

Tegenwoordig heb je dat niet meer natuurlijk, maar wordt de dynamiek van muziek om zeep geholpen met dynamic range compression.

[franssie]

klopt, geef mij daarom maar zo'n oude CD - schreof ik de versterker wat verder open en het klinkt goed. Bij de tweede soort is het gewoon FUBAR, ook op vinyl.

[Anoniem: 399807]

Er waren maar een tweetal digitale studio's in de wereld. In Nederland was er een en in amerika meen ik.
Ik vind overigens die track lichtjes geniaal. Hier geen nummer dat de track aangeeft maar een visuele weergave van de progressie.

Zouden ze vaker moeten doen.

Mijn eerste cd speler heb ik nog. Hij werkt prima, alleen de lade komt er niet uit. Dat zal wel een rubber dingetje zijn. Favorite Track Selection (FTS) was briljant. Helaas werkt dat systeem ook niet meer. De geheugen chip zal wel verroest zijn.

Ik heb nog de kaart met stickertjes, tot 256 stuks, nooit helemaal opgebruikt. Ik kan ze nog steeds gebruiken als cd-nummering.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 399807 op 22 juli 2024 21:16]

[Gymnasiast]

Dat het laatje er niet uitkwam heb ik zelf bij mijn Philips CD230 gehad. Daar was het een plastic wieltje dat inmiddels vergaan was. Ik heb na enig zoeken toen een "nieuw" wieltje gevonden, uit Hong Kong en was voor €6,40 weer klaar.

[Korben]

Een SPARS-code. Overigens had je ook nog DAD. AAA en DDA waren ook mogelijk, maar niet bij CD's.

[stresstak]

Ik herinner me nu ook dat de kwaliteit van het geluid op de CD gradaties had: AAD, ADD en DDD.

Niet per se de kwaliteit alswel de opnamecyclus. Analoog opgenomen, analoog gemixt en digitaal geperst. Wat voor alle cd's gold/geldt, natuurlijk.

Vooral in de begintijd werd een inhaalslag gedaan door reeds opgenomen muziek van tape naar cd te converteren. Geleidelijk aan werd mixen digitaal en daarna ook de nieuwe opnames. Tja, en als alles altijd DDD is zet je het er niet meer op.

[gwystyl]

Het "bewijs" dat de oude speler weer speelt. Leuk gekozen nummer

Leuke rubriek ook trouwens, ik had er nog niet eerder wat van gezien maar het is leuk om te zien dat sommige tweakers hun oude hardware nog koesteren en dat iemand met verstand van zaken dat weer aan het werk kan krijgen.

[WigaDan]

Heb nog T-shirts en Stickervellen liggen van deze introductie door Dire Straits

[Anoniem: 382732]

Toch lijkt het me mooi als ze die nu nog eens opnieuw opnemen met de huidige inzichten. In de jaren 80 werden de meeste opnames heel klinisch gladgestreken. Tegenwoordig is de trend om het wat natuurlijker/rauwer op te nemen. Ik denk dat de meeste track op Brothers in Arms daarvan opknappen. Een beetje een randje eraan i.p.v. dat gladde.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 382732 op 22 juli 2024 21:16]

[Anoniem: 55563]

Er doen verhalen de ronde dat de DAC's in de eerste generatie cd-spelers stiekem maar 12 of 14 bit waren in plaats van 16, omwille van technische beperkingen in die tijd. Klopt dat? En dan is natuurlijk de volgende vraag of dat ook hoorbaar is.

Mijn ouders kochten ik meen in '84 een Phlips stereotoren met cd-speler. Die speelt nog steeds en staat bij mijn oma. De cd deed dus al zeer vroeg zijn intrede in ons gezin en ik ben er zo mee opgegroeid. Beneden was het altijd cd'tjes draaien en boven op m'n kamer ouderwets vinyl. Het cassettebandje heb ik daardoor nooit echt omarmd. Mooie tijd waarin je inderdaad nog de tijd nam om een plaatje op te zetten en te luisteren.

[peterpv]

Dat klopt, Philips koos ervoor om een 14 bits DAC te gebruiken in deze speler maar hij liep wel 4 x zo snel en dat compenseert dan weer precies voor die twee gemiste bitjes. Dit heet oversampling.

Sony koos in hun eerste speler wel voor 16 bits maar dan zonder oversampling. Dat had als nadeel dat er een heel sterk filter bij moest en dat bleek te horen. De Philipsen met hun oversampling hadden niet zo'n scherp filter nodig en klonken daardoor beter.

Tegenwoordig is het nog extremer de meeste audio DA converters werken maar op 1 (één !) bit maar samplen heel veel over 256 keer ofzo. Dit maakt de DA converter electronisch gezien nog simpeler.

[Neocortex-re]

Doorsolderen en/of een aantal keren proberen was de remedie. Heel herkenbaar.

Ik ben vaak over de kwaliteit van Philips prints helemaal niet zo enthousiast geweest. Vaak was er geen rekening gehouden met onderdelen die warm werden, die zwaar in gewicht waren en met bedieningselementen en pluggen en stekkers die rechtstreeks op de print waren gemonteerd zonder dat er in extra schroefbevestigingen was voorzien. Spoelen gaven ook nogal eens problemen, mogelijk omdat de lak van de koper niet voldoende was verwijderd. Goedkoop printplaatmateriaal, niet echt epoxy.

Die matige assemblage was ontstellend jammer omdat de componenten zo goed waren.

Onderdelen die warm worden. Als je bijvoorbeeld in de pootjes van een power-tor of spanningsstabilisator netjes een omega-vorm buigt dan vermijd je veel van de thermische stress op de aansluitingen. Dat is nog belangrijker wanneer zo'n onderdeel aan een koelplaat zit, die namelijk gaat uitzetten als deze warm wordt.

Een druktoets die rechtstreeks op de print zit heeft tot gevolg dat bij indrukken de print meebeweegt. Tenzij je een fatsoenlijke schroef naast die toets plaatst aan de behuizing of een andere voorziening treft. Dat geldt ook voor pluggen en stekkers die vaak een behoorlijke kracht zetten op de print. Philips was hier jarenlang echt heel slecht in, terwijl bijvoorbeeld Panasonic en Sony hier veel beter mee omgingen.

Slappe behuizingen, ook zoiets. Minimaal aantal schroeven en te korte lipjes. Een wereldontvanger met echt een heel goede ontvangst, waarvan eerst de antennehouder scheurt in de slappe behuizing. Even later laat ook een plastic ruitje los wat aan de binnenkant was gelijmd en daardoor heel slecht druk van buitenaf kon weerstaan. Dat voor een apparaat dat toch bedoeld was om mee op reis te nemen. Was bovendien geen budgetapparaat.

Even terug naar de cd-speler van hierboven. Wij hadden de cd-303 thuis. Die werd na 4 cd's zo heet dan hij begon te stinken. De cd-100 had dat probleem minder, voor zover ik me herinner, maar de mogelijkheden voor koeling met horizontaal boven elkaar gemonteerde prints waren beperkt.

Philips - het was een parade van rare beslissingen. Op punten zo fantastisch goed, maar in het totaal te vaak tegenvallend omdat op andere punten niet was nagedacht of vreemd was bezuinigd.

[yalerta]

Volledig eens met bovenstaande. Toch hadden veel Philips apparaten het servicen in gedachte met de opbouw van het geheel.
Maar vaak was het "Iets simpel ontwerpen is anders als iets simpeler maken" juist dat simpeler maken ging ten dan koste van de kwaliteit.
Een printplaat ontwerper dagen langer aan een printplaat ontwerp bezig laten zijn om de print enkelzijdig te kunnen maken. Veel printplaten van Philips uit die periode waren volop voorzien van draadbruggen om de verbindingen te bewerkstelligen.

[Frans G]

Mooi verhaal, laat ik nu net zijdelings de ontwikkeling van de eerste cd-speler hebben meegemaakt. In de jaren 80-tachtig werkte ik bij een print-layout ontwerp bureau. Het bedrijf was gevestigd in Echt Limburg en heette ACS (Applied Control Systems). Een collega van mij heeft toen de print ontworpen, in die tijd had Philips nog niet de kennis van een pcb CAD-systeem. ACS was het eerste bedrijf in Nederland dat gestart was met printen ontwerpen op een computer. De gebruikte software was van Racal-Redac. De print is ontworpen op een Maxi mainframe computer. De productie-files zoals gerber, drill enz werd dan weer uitgevoerd op een VAX computer, deze computer was zo groot als een auto zeg maar. Later hebben we diverse demos gezien van prototypes nog voordat Philips het op de markt gooide. Mooie tijden waren dat. Later heb ik zelf nog printen ontworpen voor de beeldspeler van Philips, die grote zilveren lp's in Hasselt. In Hasselt werd ook de verdere ontwikkeling gedaan van ontelbare typen cd-spelers.

[sebastius]

Tof! Leuk om dit soort details te horen!

[evilution]

Zonder dollen, dit is zo te zien best een overzichtelijk karwei. De cd-speler heeft stroom en hij snapt enigszins wat hij moet doen. Het lukt alleen niet zo goed.

Dat overzichtelijke karweitje kun je niet afleiden uit deze symptomen ondanks dat dat achteraf wel zo uitgepakt heeft. Enige wat het filmpje laat zien (als je het systeem kent) is dat de laser werkt en de focusservo werkt. De motorregeling geeft vervolgens een zet aan de motor en de radiaalservo wordt aangezet om een spoor te gaan zoeken. Het motorregelsignaal wordt vervolgens afgeleid uit de datastroom.
Laser->focus->radiaal->motorregeling->data is de volgorde.
Enkelstraals lasersysteem echt het mooiste wat er is/was.

[wildhagen]

Een leuk detail is deze sticker. Hieraan kun je afleiden wanneer deze printplaat is gemaakt: 97-84. Ik ga ervan uit dat dit het 97e exemplaar uit 1984 is.

Zeker weten? De eigenaar meldde immers dat het apparaat in 1983 is gekocht door zijn vader. Ik denk dus dat het eerder een serienummer of partnumber ofzo is?

Verder wel erg mooi dat hij weer aan de praat is gekomen, mooi werk. Zo'n museumstukje van oer-Hollands fabrikaat moet je gewoon koesteren

[Petje72]

Volgens mijn herinnering hebben we de speler gekocht eind 1983 maar het zou ook begin 1984 kunnen zijn, het was in ieder geval winter en we luisterden CD's terwijl we lekker bij de warme kachel lagen De CD100 is intern via Philips gekocht, mijn pa had connecties bij de personeelswinkel alweer je als mederwerker extra korting kreeg en volgens mij heeft er zelfs een stuk van zijn eindejaarsbonus op ingeleverd omdat ie zo ontzettend duur was.

Het serienummer van de CD100 begint met AH 00350 , de H zou staan voor productie in Hasselt, dan altijd twee keer een 0, het cijfer daarna staat voor het laatste cijfer van productiejaar in dit geval de 3 van 83, laatste twee getallen zijn de week van de productie. Deze speler is dus gemaakt in week 50 van 1983 in Hasselt.

Nu kan het zijn dat er misschien ook onderdelen in zitten uit (begin) 1984 zoals Sebastius vermoedt naar aanleiding van de sticker op de print en dat ze de komplete speler in elkaar hebben gezet net na de jaarwisseling. Volgens mij kwam het vroeger niet zo heel precies dat echt alle onderdelen snel in een korte tijd gessembleerd moesten worden tot één apparaat.

[Dj Neo Ziggy]

Ook dit kan ik mij herinneren. Philips was een hofleverancier voor de tweede kamer. Toevallig werkte mijn vader daar. En daardoor konden wij altijd via hun best goedkoop het "nieuwere" aparatuur kopen.

[LooneyTunes]

En daardoor konden wij altijd via hun best goedkoop het "nieuwere" aparatuur kopen.

Via het Rijks Inkoop Buro (RIB). 36-50 % korting op de Philips adviesprijs.
Dat waren nog eens tijden
Daar kwam mijn eerste cassettedeck (volgens mij was dat de FC141 of gelijkend model) vandaan.

[Reactie gewijzigd door LooneyTunes op 22 juli 2024 21:16]

[erikmeuk3]

Hier staat er ook nog een.
Moet een van de eersten zijn.
Op het type plaatje staat.
For demonstration only.
Not for sale.

[Petje72]

Cool ! ik zou zeggen test of ie het nog doet en anders uurtje solderen en je kan weer luisteren met wat geluk

[erikmeuk3]

Staat al jaren op de agenda...hij moet een calibratie hebben, dat weet ik nog.

[evilution]

Huh? Calibratie? Enige afregelpunten zijn laserstroom en focusoffset. Wat bedoel je met "calibratie"?

[Reactie gewijzigd door evilution op 22 juli 2024 21:16]

[sebastius]

Dat is toch ook calibratie?

[mae-t.net]

Afregelen is net even wat anders, zeg maar heel wat anders, dan calibreren.

Bovendien wijst de noodzaak om aan die punten te draaien, in veel gevallen op het buiten specificatie lopen van onderdelen die dus vervangen moeten worden waarna de afregeling opeens (bijna of helemaal) goed bleek te staan.

[Reactie gewijzigd door mae-t.net op 22 juli 2024 21:16]

[mae-t.net]

Bijna, zie mijn uitleg over het serienummer hier vlak boven.

[D-Three]

Je zegt ik ga er van uit dat het eerder een serienummer is. Maar dat zegt Sebastius toch ook? 97ste exemplaar uit 84 is toch een serienummer? Serienummers zijn soms gebaseerd op productiedata. Zeker op printen zie je dit dikwijls terug.

Maar het kan inderdaad ook gewoon een volgnummer zijn. Al kan ik me wel inbeelden dat de eigenaar er een jaartje naast zit. Het is ruim 30 jaar geleden en een geheugen is niet perfect

[heintjeput]

Ik werk bij een oud Philips bedrijf en als ik dit zo zie kan het ook goed zijn dat het het typenummer van de printplaat is. 12NCs werden (/worden?) daarvoor gebruikt maar vaak wordt maar een deel geprint omdat dat de relevante informatie bevat. Misschien Philips maar vragen of ze dat soort openbare archieven openbaar en doorzoekbaar willen maken.

[Sir Isaac]

In ieder geval krijgen bij ASML alle componenten nog steeds 12NC's, tenminste toen ik daar voor het laatst voor werkte. Dat hebben ze gewoon van philips meegenomen en zal allicht bij andere oude philps onderdelen ook zo werken.

[mae-t.net]

Wildhagen slaat de spijker op zijn kop. Het is een serienummer dat sequentieel opgehoogd wordt tijdens de productie en dus geen datum of partnumber bevat. Het is simpelweg de 0009784ste printplaat uit die reeks.

Het mooiste daarvan is nog wel dat het vrij nauw aansluit bij het sequentiële deel van het serienummer van het hele apparaat. Dat is namelijk 09866. Leuke sanity check.

12NC's kom je op stickers in CD spelers soms wel tegen, dat is dan het artikelnummer van de samenstelling. In deze modellen nog wel alle 12 cijfers in veel gevallen, maar in latere CD-spelers 4 of 5 vetgedrukte cijfers. Dat noem ik een 12NC-staart.

Terugkomend op het serienummer van het gehele apparaat: dit bevat veel interessante informatie.

AH = Hasselt
00 = productiestand, aantal revisies tijdensde loop van de productie
3 = 1983
50 = kalenderweek 50
1 = batch 1
09866 = sequentieel nummer

[mae-t.net]

Jep, de 12NC of de staart ervan. De eerste 6 cijfers zijn bij veel nummers niet interessant binnen het bedrijf zelf maar alleen als je wilt weten bij welk bedrijf je het moet zoeken. Vaak worden alleen de laatste 5 cijfers vermeld omdat die binnen de context voldoende onderscheidend zijn.

Ik denk niet dat Philips voorlopig scheutig is met het doorzoekbaar maken van 12NC's of het vrijgeven van informatie over de structuur ervan.

Ik verwacht dat ik buiten Philips een van de bredere verzamelingen 12NC's en oude codenummers heb, maar die is voorlopig alleen door mijzelf doorzoekbaar. Ik accepteer wel altijd verzoeken om informatie over een nummer en ben ook altijd op zoek naar aanvullingen van mijn verzameling, zowel met structuurinformatie als met bulkdata.

Wat betreft het gebruik van 12NC's in ex-Philipsbedrijven: Inderdaad nog steeds veel gebruikt maar sommige maken er een zooitje van door de eerste 6 cijfers volgens geheel zelfbedachte systemen uit te delen. Whirlpool is voor sommige artikelen een paar jaar terug ineens bij 4000 beginnen te tellen inplaats van de begincijfers 46 of 50 aan te houden. Een ander bedrijf heeft zichzelf (als je de regels tenminste volgt, wat zij duidelijk niet deden) voor het gemak maar van Nederland naar Nieuw Zeeland verhuisd door op het derde en vierde cijfer door te gaan tellen. Andere, zoals Panasonic Tessenderlo, houden zich overwegend keurig aan de standaard. Hun blisters kun je vaak herkennen aan 12NC's die met 3222 beginnen, alsof ze nog steeds bij Philips Lighting horen.

[Reactie gewijzigd door mae-t.net op 22 juli 2024 21:16]

[heintjeput]

Wat betreft de 12NC of volgnummer, ik heb het even aan een paar collega's gevraagd die 'de CD100 konden dromen'. Ze weten het niet precies, er werden er toen ~100 per dag gemaakt in Eindhoven, dus bepalen of het de 9784e is, het zou kunnen als hij op dag 97 is gemaakt. Dit zou betekenen dat hij ~4 maanden na introductie is gemaakt. Dit zou dan weer niet kloppen met de comment van SA007 hieronder.

@De discussie over 12NC's bij oud-Philips bedrijven. Er zijn toch niet echt goede redenen om de oude Philips codering helemaal instant te houden, want je bent een apart bedrijf en je verwacht toch niet meer te gaan fuseren.

[mae-t.net]

100 per dag in Eindhoven (op welk moment?) is leuke informatie om naast de liijst met serienummers te leggen, dankjewel!

Echter gaat het hier om productie uit Hasselt en daar ging het gewoon om de grote aantallen. Ramp up van de productie toen men in Eindhoven de boel onder de knie had, en dan zoveel als mogelijk/nodig produceren. Ook niet elke week exact evenveel waarschijnlijk. Ga er maar van uit dat het gewoon de 9784ste print is uit de productierun en dat dat niet correleert met een mooi rond aantal dagen na begin productie. Klopt ook mooi met het serienummer van het gehele apparaat, en dat die serienummers heel netjes oplopen gedurende de productierun kun je nagaan aan de hand van het elders gelinkte serienummertopic op mfbfreaks.com.

Wat de 12NC's betreft: het is inderdaad op die manier logisch te verklaren dat het eerste Philipsbrede stuk verminkt raakt, maar aan de andere kant is het ook logisch dat dat pas jaren na dato gebeurt. Het systeem zit dusdanig doordacht inelkaar en de voorraadsystemen zijn er ook op geprogrammeerd dat het simpelweg niet voor de hand ligt om het direct na verzelfstandiging om te gooien. Bij Whirlpool dus pas een jaar of 20 na de verzelfstandiging/overname en nog steeds niet helemaal.

Weliswaar is er geen sprake van bij het moederbedrijf terugkeren, maar aan de andere kant zijn er wel veel ex-Philipsbedrijven die zaken doen met andere ex-Philipsbedrijven. Ook in zulke gevallen loont het om de nummering niet drastisch te verlaten.

[Reactie gewijzigd door mae-t.net op 22 juli 2024 21:16]

[SA007]

De nieuwse datumcode op een van de TTL chips is 44e week 83.

Ik weet niet hoe snel die in een product is gekomen, zie ook chips van begin 83, dus dat is geen garantie dat kort daarna het appararaat gemaakt werd (TTL chips waren toen ook al bulk inkoop dingen en lag meestal een flinke voorraad van).

Ik zou de productie op eind '83 geplaats hebben met de verkoop een koste tijd erna, dat plaatst het end '83, begin '84.
Kan zijn dat bij een beetje degelijke productiehoeveelheden het de 97'e is geweest uit '84.

[[Yellow]]

Ik kan me nog herinneren dat ik ernaar lusiterde toen hij nét uit was
Was toen 1000 gulden! Maar man, wat een geluid.
Ongecomprimeerd en gewone ouderwetse DACs. Moet je tegenwoordig moeite voor doen, haha.

Edit: Ja, helaas is de kwaliteit van hedendaagse CDs vaak zwaar onder de maat. Toen de eerste CDs uitkwamen was dat een apparaat voor de audio liefhebber. En dus werd er ook extra aandacht aan de mastering besteedt. Tegenwoordig moet het lekker 'knallen' en voornamelijk goed klinken op oordopjes van 8mm. Luister ter vergelijk de Brothers in Arms CD eens een keer op een goede set!

[Reactie gewijzigd door [Yellow] op 22 juli 2024 21:16]

[biglia]

Ongecomprimeerd en gewone ouderwetse DACs. Moet je tegenwoordig moeite voor doen, haha.

Je had vroeger ook vaak de vermelding van AAD, ADD en DDD op het hoesje. Achja, die tijden zijn voorbij.

[pennywiser]

DDD was het beste zei iederen, maar achteraf bekeken is analoog veel natuurgetrouwer.

[dion_b]

Dat is als zeggen dat olieverf natuurgetrouwer is dan printen

Of iets analoog of digitaal is zegt op zichzelf uitermate weinig over hoe getrouw de (geluids)weergave is. Red Book biedt met z'n 2x 44kHz 16b de mogelijkheid meer geluidsdetail op te slaan dan analoge vinyl op 33rpm (of trouwens 45rpm). Het is dus mogelijk om een perfecte kopie van vinyl met CD te maken. Alleen zal niemand dat doen, want dan benut je het medium nauwelijks.

Verschillen tussen vinyl en CD hebben dus te maken met hoe die extra resolutie van CD ingezet wordt. Anno 1983 hadden producers decennialange ervaring met het analoge proces, maar was het digitale proces volkomen nieuw voor ze. Geen wonder dat ze op dat moment veel beter in staat waren het geluid dat ze voor ogen hadden op vinyl te krijgen dan op het nog onwennige CD. Daar komt bij dat er sterke druk was vanuit marketing om te zorgen voor hoorbaar verschil tussen CD en vinyl, omdat anders mensen het niet gingen kopen.

1+1=2, veel van de eerste CD's hadden een audiokwaliteit die beduidend slechter was dan je op vinyl kreeg op dat moment. Maar dat had niets te maken met de inherente eigenschappen van CD's (of breder, van digitale opname en afspelen) en alles met de markt en de kennis van de geluidstechnici.
Tegen de jaren '90 was dat voorbij: CD had de markt gewonnen, dus de druk om 'beter' of iig 'anders' te klinken was er niet meer, en een generatie geluidstechnici was groot geworden met digitale audio en beheerste het net zo goed als men voorheen de analoge audio beheerste. Vanaf dat moment was Red Book simpelweg superieur omdat het meer resolutie kon bieden dan vinyl LP.

Een betere analoge standaard zou overigens prima CD kunnen evenaren of overtreffen, maar die betere standaard is er nooit (in de mass market) gekomen.

Dat men nu weer teruggrijpt naar LP heeft alles met imago (grotere schijven, retro looks) en exclusiviteit te maken, en uitermate weinig met het geluid. Als men anno 2015 een CD wil masteren die exact klinkt als een LP, dan kan dat gewoon met een stel default presets. Maar muv doorgeslagen hipsters gebeurt dat niet omdat je dan de helft van je hoge tonen mist en je lage tonen niet zo strak zijn als mogelijk is. Natuurlijk kun je zelf een dergelijk modderig geluidsbeeld mooi vinden, maar dat kun je prima zelf uit een niet-modderige geluidsdrager scheppen. Omgekeerd kun je niet uit modderig geluid scherp geluid maken, dus is het vooral zaak om maximale definitie in je drager te stoppen.

[Anoniem: 399807]

Het meest interessante is aan de cd ontwikkeling is dat men een bestaand idee, dat van de lp, gebruikte als uitgangspunt.

Je vervangt bakeliet door... een ander plasticje. Je maakt het kleiner. Je maakt er een soort groefjes in, wel, een lange en een korte deuk, ofwel een 0 of een 1. Je laat het ronddraaien, net als de lp. Je vervangt de naald door een laser.

Als je er over nadenkt is een cd in vergelijking met de lp vrijwel net zo primitief. Het is precies hetzelfde ding maar dan net even anders.

Men kon zich niet buiten de gebaande paden begeven van een cirkel die ronddraait en van de naald die iets uitleest. Wat men wel bedacht is dat je geen naald laat trillen en zo frequenties kan doorgeven maar je het via een DAC doet. En dat idee had men al vanuit de computer afdeling gekopieerd.

Waarom zou je bijvoorbeeld niet een vierkante cd maken waar een laser op een arm heen en weer gaat, zoals een printer kop dat doet? Technisch is dat in principe ook wel haalbaar.

Mensen noemen de cd een vooruitgang en ik sommige opzichten is dat ook zo. Maar zoals je aangeeft, elk voordeel heeft een nadeel. Wat ik vooral zie is hoe veel technologie iets ouds presenteert op een nieuwe manier.

De DCC speler is net zo'n verhaal. Je neemt de analoge castte tape en propt er een digitaal signaal op in feite. Niet echt origineel.

Dit soort tech upgrades zin allemaal tier-based als het ware. Ze borduren voort binnen dezelfde tier, hetzelfde platform.

Wat echt nieuw is en 'vooruitgang' , wat altijd een relatieve zaak is van vergelijking met iets wat al bestond, is dan eerder iets als een digitale muziekspeler zoals de Ipod of een Sansa clip.

Dat komt voort uit een ander platform, de chip revolutie. En in die zin is het voor muziek een revolutie maar binnen de digitale computer wereld een logisch gevolg en vervolg.

Nu zien we hoe het oude horloge digitaal wordt gemaakt. Smart watches met apps en leuke functies, die helaas via de hyperconnectiviteitsneurose in de samenleving weer aan internet hangen en dus je hartslag en andere vitale functies aan de Corporatie kunnen doorgeven, dat terzijde, hoewel niet minder relevant.

En we zien hoe de oude wijzerplaat nu een digitale projectie wordt. De lp werd een cd en de wijzerplaat wordt een projectie van wijzers.

Zo zie je hoe we in cirkels rondrennen en helemaal enthousiast worden van dingen die in wezen, in de kern hetzelfde zijn, maar vaak een nieuwe combinatie zijn van oude en soms nieuwe technieken.

Op een dag kus ik de grafsteen van Marshall McLuhan, leg ik bloemen. Door hem kijk ik tegenwoordig volstrekt anders tegen technologie aan en tegen de samenleving.

[brama]

Een ronddraaiende schijf is tot op de dag van vandaag nog steeds de beste keuze voor data-overdracht gegeven een aantal eisen die je aan het product stelt.

Neem een harde schijf. Je zou denken dat een mechaniek-loze oplossing als een SSD in alle opzichten beter is. Op veel vlakken klopt dat ook wel, maar toch is een harde schijf beter te gebruiken voor langere-termijn opslag. Als je een SSD een jaar lang op de plank laat liggen zonder stroom, dan raken de cellen waaruit het geheugen bestaat corrupt. Een harde schijf kun je na 5-10 jaar nog gewoon aansluiten en de data ervanaf lezen.

Nog beter voor een langere termijn is opslag op ouderwetse tape. Deze kun je zelfs na 30 jaar nog wel lezen (mits goed opgeslagen), en hebben een hoge data-dichtheid.

Ik wil uiteraard niet zegen dat we allemaal weer aan de ouderwetse technologie moeten, verre van dat. Wat ik duidelijk wil maken is dat het 'klassieke' ontwerp niet helemaal uit de lucht is komen vallen, en dat er niet altijd zomaar een beter ontwerp te vinden is. Al helemaal niet in de tijd dat de CD-speler ontworpen is, en zelfs nu is het waarschijnlijk nog een uitdaging om een fysieke, niet-mechanische datadrager te ontwerpen die tegen een stootje kan en een paar decennia lang meekan. Maar daar is praktisch geen behoefte meer aan.

[Sir Isaac]

Tja, vervang de wielen van de auto door een propeller, verbeter de stroomlijning wat, monteer de deuren als horizontaal naar buiten, voer het motervermogen wat op. Het vliegtuig is gewoon een doorontwikkeling van de auto, weinig vernieuwends aan.
Je vergeet nog wat vernieuwingen die essentieel zijn voor de verbetering van kwaliteit en duurzaamheid van de CD's vs LP's:
- Optisch (contactloos) lezen van informatie
- Harde infrmatiedrager i.p.v. zachte.
- Informatie uitlezen van de kant waar die *niet* is opgeslagen. Daarom zijn krassen buiten focus en hebben ze relatief weinig effect. En daarom moet je met een zachte pen op cd's schrijven: je schrijft bijna direct op de informatielaag. Dit is trouwens het patent waar philips al die winst mee heeft gemaakt.
Je geeft hier wel een heel eigenaardige visie op innovatie. En verder worden goede keuzes uiteraard later weer meegenomen. Een vierkantie CD. Ga die maar eens met 52 speed schrijven.
Dat wij horizontaal lezen en printers daarom in rechte lijnen printen is exact de reden dat oude (matrix + inkjet) printers langzaam waren. Die moesten iedere keer vertragen, omdraaien, versnellen en dat combineren met een precisie van 0.04mm. Dat gaat niet vlot (tenzij je ASML bent, maar dan praat je over een andere prijs categorie). En daarom zijn laserprinters sneller, die maken weer een roterende beweging.
De CD was heel veel stappen vooruit ten opzichte van de LP. DVD naar CD was veel kleiner.

[Reactie gewijzigd door Sir Isaac op 22 juli 2024 21:16]

[evilution]

Ik snap niet dat je een mediaspeler meer vernieuwend vindt dan CD. Voor CD moeten nogal wat stappen gemaakt worden vanaf analoog. Een mediaspeler vernieuwend? Het is niet meer dan bestaande data op een ander medium zetten. Beetje van de ene kast in de ander leggen zeg maar.

DCC is ontwikkeld vanuit een compabiliteitsgedachte, niet om iets revolutionair nieuws te maken.

[Anoniem: 399807]

Van een lp naar een cd is een oppervlakte besparing die vrij duidelijk is. Maar aan een cd zaten nog grenzen. Wat, 72 minuten muziek?

Een mp3 speler is van een andere orde. Het combineert muziekdrager met de enorme sprongen voorwaarts op het terrein van chip ontwikkeling en fabricage. Het vertegenwoordigt ook variatie aan extensies. Wat was de extentie van de lp?

Een media speler komt voort uit een andere stapeling van technieken die tegelijkertijd met de lp, de cd en de DCC ontwikkelt werd. De behoefte om muziek vast te leggen op een medium werd gecombineerd met de behoefte om allerlei data op te slaan en...wat de Wet van Moore uitdrukt.

Van analoog naar digitaal is een grote technische sprong, maar voordat je een media speler hebt moet je de hele Wet van Moore door tot een punt dat je genoeg ontwikkeling hebt om in een kleine chip enorm veel data op te slaan. Als je bedenkt dat Moore's wet elke twee jaar een volgende stap bereikt...

Wat DCC betreft, in principe wil geen enkele fabrikant iets nieuws ontwikkelen. Op de eerste plaats omdat men de onderzoekskosten er uit wil halen en van zodra dat is gebeurd dan is het puur winst. Nieuwe ontwikkelingen kosten geld en als de concurrent dat toch doet moet je wel mee. Vandaar dat je van die consortiums krijgt. Corporaties moeten dan op de kar springen van het een of het ander.

Dat brengt risico's met zich mee, vraag maar aan je Betamax en Philips 2000.

Ik weet niet of DCC bedacht werd vanwege compatabiliteit. Maar ik vind het wel veelzeggend dat Philips uit de lp een cd bouwde en uit de cassette de DCC.

Ik denk dat men ook hoopte dat mensen zich konden inleven omdat een bandje vertrouwd aanvoelde, dus niet te revolutionair was.

[Mijzelf]

Waarom zou je bijvoorbeeld niet een vierkante cd maken waar een laser op een arm heen en weer gaat, zoals een printer kop dat doet? Technisch is dat in principe ook wel haalbaar.

Natuurlijk is het wel haalbaar. Maar waarom zou je? Het wordt er allemaal een stuk ingewikkelder op. Je moet je kop in 2 dimensies nauwkeurig positioneren, ipv 1, zoals bij een CD. Je moet 'heen en weer', oftwel constant accelereren/decelereren, terwijl bij een CD alles vrijwel stil staat, op de rotatie na dan. En die rotatie is behoorlijk uitgebalanceerd.

/Edit: overigens betwijfel ik of het in 1983 ook haalbaar was. De datastroom onder de kop door moet met constante snelheid, want significant bufferen was er niet bij. Een een betaalbare x/y positionering op een tiende micrometer?

[Reactie gewijzigd door Mijzelf op 22 juli 2024 21:16]

[lays526]

in hoeveel dimensies denk je dat een cd beweegt? Geen enkele cd is volmaakt vlak, daarbij vaak is het spindle plateau ook een beetje scheef , de laser heeft niet voor niets een focus en tracking coil bij de lens om dit allemaal te corrigeren. Snelheid van de spindle motor wortdt ook continu aangepast, cd draait sneller als de laser dichter bij het midden komt.

toegegeven dit lijkt mij ook de beste oplossing ipv een printerachtig iets

[Anoniem: 399807]

Je kunt ook een laser ineens een vierkante cd laten beschijnen en de data bufferen. Dat deed men toch al. Dat was die 'zo veel bits oversampling'. Elke tech review in magazines, je kent ze wel, van papier, stond er vol van. Op een gegeven moment sprak niemand nog over deze foutcorrectie methodiek.

Misschien had men geen componenten voor de buffering van een hele cd, maar een laser die op een rails zit zou ook vooruit kunnen scannen.
Je kunt ook de disc bewegen en de laser vast zetten. Dan hoef je niet de boel te roteren.

[lays526]

klopt, maar dit lijkt me toch praktischer

[dion_b]

Misschien toch even moeite nemen te lezen. Analoog vs digitaal maakt geen drol uit voor 'natuurgetrouw'. Ik kan een analoge opname maken van muziek met een wascylinder (a la Edison), maar dat zal op geen enkele manier natuurgetrouwer zijn dan een digitale opname met Red Book sampling - en omgekeerd kan ik een analoge systeem voorstellen die gehakt maakt van CD, SuperCD en willekeurig welke digitale opname. Zolang je sampling meer dan twee keer de frequentie is die je wilt opnemen maakt verschil digitaal-analoog an sich niets uit voor de kwaliteit (bron: https://en.wikipedia.org/...3Shannon_sampling_theorem )

Enneh, bron altijd analoog Ben geen fan van de meeste electronische muziek, maar ook ver daarbuiten kom je legio digitale bronnen tegen (drumcomputer...). Zelfs anno 1983 kon je dit niet zo stellig zeggen, anno 2015 slaat het nergens op.

[Reactie gewijzigd door dion_b op 22 juli 2024 21:16]

[Madrox]

Allemaal waar, echter er zijn ook veel non-digitale muziekinstrumenten en mijn oren zijn ook nog steeds analoog, net als mijn hersens.

Hoe dat geluid afgevangen word maakt ansich weinig uit, als het goed gebeurt; of dat nou analoog is of digitaal.

[Reactie gewijzigd door Madrox op 22 juli 2024 21:16]

[pennywiser]

Haha lol nou dan heb ik toch ongelijk joh.

[Anoniem: 399807]

Een discussie heeft twee definities. Een er van is 'een mening vormend gesprek'. Het gaat niet alleen om je gelijk te halen. Of jij 'ongelijk' hebt is niet zo belangrijk. En dus of een ander gelijk heeft ook niet.

[Anoniem: 382732]

Je kunt niet zeggen welke techniek het beste is. Het gaat om de vakkennis van de recording engineer. Een slechte engineer kan met DDD niks fatsoenlijks maken en een topengineer weet met 50 jaar oude analoge apparatuur fabelachtige opnames te maken. En andersom.
Veel DDD opnames klinken slechter dan nodig omdat veel engineers op een te zacht niveau opnamen (zeker in de tijd dat nog in 16 bits werd opgenomen). Bij analoog opnemen heb je speelruimte voordat het echt erg vervormd, bij digitaal wordt het keihard afgekapt. Daarom werd er op een laag niveau opgenomen om dat te voorkomen, met als gevolg dat veel oudere digitale opnames een effectieve resolutie van 12 of 13 bits hadden.

[Anoniem: 399807]

Gisteren 29-11-15 VPRO 'Geluiden' met Jared Sacks. Blijkbaar doet die nogal wat bijzonders.

http://www.vpro.nl/vrije-geluiden/media.VPWON_1232824.html

[scsirob]

Volgens mij sloeg dat op de mode van de diverse productie stappen.
Eerste letter was recording
Tweede letter was mastering
Derde letter was eindproduct

ADD was dus analoog opgenomen, digitaal gemasterd en op digitale CD geperst.

Zelf heb ik de CD104 gekocht toen hij net uitkwam. Echt een zwaar apparaat. Eerste CD van Genesis, heb ik nog steeds.

[Reactie gewijzigd door scsirob op 22 juli 2024 21:16]

[WhatsappHack]

Ja en toch... Vind dat allemaal leuk en aardig dat die kwaliteit zo hoog is met CD's, maar dat is denk ik toch de eeuwige discussie: het heeft absoluut de charme niet van een LP... CD's klinken zo koud, en al helemaal met die overproduced meuk van tegenwoordig.

Al moet daar wel bij opgemerkt worden dat een goed geperste LP met 45RPM groeven in principe een hogere dynamiek heeft dan CD's natuurlijk. Maar dan inclusief dat lekkere gekraak zo heel af en toe er doorheen. Geeft toch sfeer. (Artificieel is dat niet goed na te bootsen.)

Maarja, een CD blijft indien goed bewaard werken. Een LP gaat achteruit.

[Kars]

Qua geluid, dat is natuurlijk smaak.
Ik ben het grotendeels met je eens hoor, maar een goed 'opgenomen' CD kan voor mij zeker net zo mooi overkomen als een goed geperst vinyl. Het is maar net wat ik luister.

Overigens, die hogere dynamiek, hier nog een mooi stuk hoe ze dat digitaal wisten te verkl#ten...

[WhatsappHack]

Klopt klopt, sommige mensen vinden dat gekraak bijvoorbeeld juist bloedirritant.
Het is voor een deel zeker smaak.

Leuk artikel, hartelijk dank!
Doet me een beetje aan dit youtube pareltje denken: https://www.youtube.com/watch?v=bY4UFEZFRpg

[8bitfanaat]

Mijn pa kocht halverwege de jaren 80 een Philips cd speler en die draaide zeker 20 jaar voor die wat minder werd. Ik herinner me nog goed dat digitale synthesizer muziek afgespeeld kon worden zonder enige vorm van ruis, prachtig was dat! Analoge opnames hadden stiekem toch een beetje ruis .

Het verschil tussen plaat en cd is voor mij de beleving in de grootte van de schijf en artwork (niet onbelangrijk). Kwaliteit vergelijken is lastig, is las dat cd en vinyl nogal eens verschillende mastering ondergaan en als Cubase gebruiker kan ik je vertellen dat je dan sowieso appels en peren aan het vergelijken bent. Cd's kampen ook met de Loudness war waardoor er lang niet wordt uitgehaald wat er zeker in zit. Ik draai zelf nog steeds cd's, ook met de komst van streaming, omdat ik gehecht bent aan het fysieke: artwork, apparatuur, moment voor jezelf...

[Alex3]

Daar klopt helemaal niets van. Een CD heeft een grotere dynamiek, ca. 80 dB. Vinyl haalt hooguit 45 dB. Daar heb je geen meetapparatuur voor nodig, je kunt het aan de stille groeven horen. De kanaalscheiding is bij CD's even perfect, bij vinyl slechts 25 à 30 dB, en dan alleen nog in het midden van de plaat; op andere plekken staat het element niet evenwijdig aan de groef. Dat CD's door de loudness war in de praktijk een lagere dynamiek hebben wordt niet door de techniek veroorzaakt. Dat kan ook op vinyl gebeuren.

[Trashed]

Daar klopt helemaal niets van. Een CD heeft een grotere dynamiek, ca. 80 dB.

Wel eens gezien hoe groot de vervorming is op de scope bij een signaalniveau van -80dB? Nee? Komt al aardig in de buurt van 100% hoor!

En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat een toon van ca. 10kHz compleet uit fase is wat nu juist bijdraagt aan het stereobeeld... vandaar dat dit, zeker bij de oudere cd-spelers, leidde tot een vage plaatsing van de instrumenten.

En een goed element in een goede arm kan overigens twéé nulpunten (evenwijdig aan de groef) hebben en de fouthoek is erg beperkt... en met een tangentiale arm is de fouthoek zelfs constant 0.

[drfisheye]

Ik weet niet wat voor complete onzin je hier uitkraamt. Een 10khz toon compleet uit fase? Ja hoor.

Beweeg je hoofd eens een paar centimeter, dan is al het stereo geluid ook uit fase.

[Trashed]

Fijn dat iemand die zich kennelijk niet heeft verdiept in het onderwerp hier meent mijn opmerking complete onzin te moeten noemen.

Destijds bleek toch maar al te duidelijk dat een in fase zijnde sinus op de CD op de scope compleet uit fase stond.

[Alex3]

Van welk apparaat is die sinus gemeten? Waarschijnlijk geen Philips. Een DA-converter heeft als output een blokgolf. Die kan je niet zomaar naar je versterker sturen; die blokken moeten er uit. Je kunt een hoog-af-filter gebruiken. Eén RC-filter geeft een verzwakking van 6 dB/octaaf. Dat is te weinig, dus je moet er meerdere gebruiken. Elk filter geeft een fasedraaiing die je met een fasediagram kunt bepalen; immers het doorgelaten en het tegengehouden signaal verschillen 90 graden.
De truc die Philips toepaste is oversampling: digitaal worden tussenliggende waarden bepaald waardoor de blokfrequentie een veelvoud van de samplefrequentie wordt, zodat je het kantelpunt van het hoog-af-filter ver boven de gehoorgrens kunt leggen. De fasedraaiing van het hoorbare gebied is dan te verwaarlozen.

[Alex3]

Dat is dan meetbaar maar niet hoorbaar, tenzij je de sterkteregelaar veel verder openzet dan bij normaal gebruik. Daarvoor heeft de dynamiek genoeg reserve.

[Anoniem: 382732]

Al moet daar wel bij opgemerkt worden dat een goed geperste LP met 45RPM groeven in principe een hogere dynamiek heeft dan CD's natuurlijk.

Nou, nee hoor. Een CD heeft een dynamisch bereik van 96 dB. Er is geen LP / platenspeler combinatie die dat kan leveren. Ik betwijfel ook of er phonovoorversterkers zijn die zo ruisvrij zijn dat -96dB niet in de ruis verdwijnt.

De reden dat LP's vaak beter klinken is dat die veel beter worden gemasterd tegenwoordig. Bij CD/download mastering wordt helaas maar weinig gebruik gemaakt van de dynamiek die het medium aan kan. Een reden daarvoor is wellicht het gebruik van de verschillende media. Als je de echte dynamiek in de muziek gebruikt is het alleen maar te gebruiken om "echt" naar te luisteren. Bij gewoon huiskamergebruik zullen de zachte passages onhoorbaar worden. Bij LP's is dat geen probleem omdat de meeste mensen daar veel bewuster naar luisteren, in een rustige omgeving.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 382732 op 22 juli 2024 21:16]

[Karloe]

LP's op 45RPM?

Singletjes wel, maar LP's waren 33RPM in mijn vinyl tijd.

Maar de CD100:
Ik werkte eind '82 in de personeelswinkel van Philips in Eindhoven, als uitzendkracht,
ik kan me de Introductie voor "ons" nog herinneren, die was indrukwekkend.
Zo een klein schijfje, en zo zuiver qua geluid.

Maar ja, destijds bijna duizend gulden, de prijs met de personeelskorting weet ik niet meer.
Ik had destijds andere prioriteiten, dus dat is er toen niet van gekomen.

edit:

Ik kocht Vinyl van 1972 tot ± 1990, daarna alleen nog vinyl platen als aanvulling op mijn verzameling, LP's op 45RPM heb ik destijds nooit gezien. Dank voor de tip, ik zal eens gaan zoeken.

@MPC60, minder geluid klinkt wat vreemd, minder muziek met hogere kwaliteit door de hogere RPM is wat logischer.

[Reactie gewijzigd door Karloe op 22 juli 2024 21:16]

[MadButcher]

Master Of Puppets van Metalica was er in dubbel-lp op 45 toeren. Heb 'm.

[MPC60]

Een lp die op 45 toeren draait heeft een betere geluidskwaliteit dan een lp die op 33 toeren draait. Er kan wel minder geluid op dan met 33 toeren. Zo vreemd is het niet hoor.

[ormagon]

Oasis heeft zijn laatste album, Dig Out Your Soul, ook op 45rpm uitgebracht. Album bestaat verdorie uit vier 180 gram platen. Geluidskwaliteit is echt geweldig! Er wordt in huidige releases op LP vaak veel moeite ingestoken wat de voornaamste reden is dat het fijn klinkt. Goede materialen, geen loudness war, mooi gemastered. Pearl Jam bijvoorbeeld die opnieuw hebben gemastered om Ten en VS minder glad te maken, denk ook aan Hail to the Thief van Radiohead.

[Olympus user]

Ik heb 14 jaar bij Philips gewerkt, ik heb de introductie ook meegemaakt.
De personeelskorting was zoals op vrijwel alles minimaal Het voordeel zat hem in de gespreide betaling.
Hierna ben ik bij EMI gaan werken, daar kregen we veel personeelskorting, 5 stuks per maand kopen voor 5 gulden. Met sint en kerst dubbele aantallen.

[evilution]

Ik ben jarenlang servicetechnicus geweest. Wij konden kopen voor 25% van de adviesprijs. Weliswaar "was daar dan wat mee", maar je bent technicus of niet!

[Olympus user]

Korting op de adviesprjs hadden wij ook, echter de adviesprijs hoefde je zelden of nooit te betalen in een reguliere winkel. Meestal dus een dooie mus.
Wij (divisie licht) konden overigens wel goedkoop licht beschadigde TL armaturen kopen als die beschikbaar waren, als we er te weinig op voorraad hadden maakte we ze zelf lichtbeschadigd :-)

[Warpozio]

Als je goed voor je vinyl zorgt (ik heb honderden LPs en duizenden singels, zowel recent als vintage) heb je bijna tot geen gekraak...

[WhatsappHack]

Geen gekraak is dus het moment waarop ik net zo goed een CD had kunnen kopen.
De LP's zijn in top staat, maar er moet gewoon wat gekraak inzitten; oa van wat stof... Is gewoon prettig.

[swel]

Grappig.
Ik weet nog dat het gekraak van een lp gewoon gezien werd als een nadeel.
Een nadelig effect van fysieke schade.

[Diavire]

Het is dan ook vooral een herinnering aan "die goede oude tijd" voor liefhebbers, lijkt mij.

Puur qua muziek is het wat mij betreft een nadeel, als je naar een live optreden gaat zit daar ook geen gekraak of ruis doorheen, dus het voegt niks positiefs toe.

[WhatsappHack]

Dat ligt er denk ik maar net aan naar wat voor muziek je luistert... De muziek waar ik voornamelijk naar luister is live alles behalve ruisloos... Die interesseren zich niet zo voor top afstelling; maar wat ze zelf prima vinden klinken, oftewel: wat het meest walgelijke gitaar geluid produceert.

[Diavire]

Iets dat je dan dus ook in de opname terug zou vinden, aangezien dat gewoon zo opgenomen zou worden.

Het gaat in dit geval over geluid dat bij de originele opname wordt gehoord, dat door de apparatuur wordt veroorzaakt, en er dus eigenlijk alsnog niks te zoeken heeft.

[WhatsappHack]

Nee, live en studio zijn echt twee compleet verschillende zaken...
Misschien niet als je naar een Steve Aoki concert gaat ofzo, maar over het algemeen is dat gewoon een wereld van verschil.

Het heeft niets te zoeken in de muziek in de zin van "niet perse door de artiest bedoeld", maar het gaat hier dus om het medium; niet wat de artiest bedoeld had. En dat geeft het juist die charme... ALS je er van houdt natuurlijk, want het blijft een kwestie van smaak of je dat op prijs stelt of niet.

[Anoniem: 463321]

Overgeproduceerde meuk klinkt echt niet beter op een LP.

[WhatsappHack]

Nee, dat klinkt nooit goed... Dat zie je mij dus ook helemaal nergens zeggen dat dat wel zo zou zijn.

[stresstak]

die overproduced meuk van tegenwoordig.

Tegenwoordig ? Je hebt een ruim gevoel voor 'tegenwoordig'.. Het is al zo sinds een jaar of twintig. De loudness-war is het terrorisme van de digitale muziek.

Maar dan inclusief dat lekkere gekraak zo heel af en toe er doorheen. Geeft toch sfeer. (Artificieel is dat niet goed na te bootsen.)

Je kunt dat nabootsen door jouw vinyl te digitaliseren inclusief ruis, rumble, kraak en spetter.

[WhatsappHack]

Ja maar dan is het probleem dat het kraakje e.d. altijd op exact hetzelfde moment zit en daarmee onderdeel is geworden van je digitalisatie proces. Dat is toch iets anders dan gewoon het gekraak dat de speler veroorzaakt op relatief willekeurige momenten, met uitzondering van beschadigingen op de plaat natuurlijk; dat hikt wel altijd op t zelfde moment.

Lastig uit te leggen misschien, maar gedigitaliseerde kraakjes is het gewoon net niet.

[tikdat]

vooral die plaat van joe jackson opgenomen in een speciaal kerkje voor de sound,ik heb nog nooit zo,n mooi geluid gehoord van cd van hetzelfde album.

[yalerta]

Maarja, een CD blijft indien goed bewaard werken. Een LP gaat achteruit.

Oeps, bij de eerste CeeDees liep de glimmende (aluminium?) laag door tot de kunststof rand van de CD. Hierdoor kon er corrosie ontstaan tussen de lagen met als gevolg dat de als onverwoestbaar aangemelde CD toch naar de knoppen ging.
Heb nog zo'n CD in mijn collectie, lang niet geprobeerd of die nog werkt. Een voordeel is dat een CD van binnenuit gelezen en afgespeeld wordt in tegenstelling tot de grammofoonplaat waar we aan de buitenzijde beginnen.
Het probleem werd opgelost door de zilveren laag in de kunststof lagen in te sealen.

[Anoniem: 382732]

Ongecomprimeerd en gewone ouderwetse DACs. Moet je tegenwoordig moeite voor doen, haha.

Dat bestaat nog steeds. Er zijn meerdere downloadswinkels met ongecompliceerde muziek. En je kunt nog altijd gewoon CD's kopen natuurlijk. Er is maar weinig dat alleen als download/stream wordt aangeboden.

[OCTiMod]

Heel mooi artikel!

Vandaag de dag loopt men helemaal weg met fancy geblaat 32bit/384kHz.DSD en ga zo maar door.
Maar men is de referentie kwijt hoe muziek daadwerkelijk hoort te klinken.

Deze oude speler is daar een mooi voorbeeld van met de TDA1540 (legendarische Philips dac) aan boord.
Gewoon 14bit 44.1kHz en met de juist gemasterde cd liefst AAD klinkt deze speler veel natuurlijker (3D) dan welke fancy 5000+ kostende SACD speler van nu.

Monolithic/R2R versus Sigma/Delta conversie praat niemand over zelfs degene met een knap budget.

Helaas zullen steeds minder mensen weten hoe mooi analoge muziek en ook de AAD CD echt kan klinken sinds 9/10 opname studio's werken met "moderne" digitale opname apparatuur dat sampled op basis van Sigma/Delta conversie en niet R2R.

Simpel gezegd is Sigma/Delta zoals een klasse D versterker (schakelaar) en R2R klasse A een netwerk van weerstanden (dimmer)

Ook leuk om eens te kijken naar de Revox B226 cd speler!

[Videopac]

In een Revox B226 zit gewoon een Philips loopwerk en DAC

[OCTiMod]

Dat klopt, alleen de Revox heeft een CDM1 loopwerk (de eerste lade) en de TDA1541 DAC de eerste 16 bit DAC van Philips waarbij het digitaal filter en DAC in dezelfde chip zitten.

Echter na de TDA1540 (14bit) is het Jimmy Naylor van Burr-Brown degene geweest die de eerste 16bit DAC produceerde de PCM53.

In early 1982, Burr-Brown Research Corporation, later part of Texas Instruments, Inc., demonstrated a 16-bit monolithic digital-to-analog converter. Coupled with earlier compact disc development by Philips and Sony, it enabled affordable high-quality compact disc players, helped transform music distribution and playback from analog phonograph records to digital compact discs, and ushered in digital media playback.

[Alex3]

Over die DAC van Philips: Philips en Sony ontwikkelden samen de CD-speler, maar toen de apparaten verschenen bleek er een behoorlijk kwaliteitsverschil in het voordeel van die van Philips, doordat Philips oversampling toepaste om tussenliggende waarden te berekenen, terwijl Sony gewoon filterde, met fasedraaiing als gevolg. Sony wrong zich in reclamecampagnes in allerlei bochten om kopers te overtuigen dat filtering toch echt beter was, maar stapte later toch op oversampling over.

[Trashed]

Maar men is de referentie kwijt hoe muziek daadwerkelijk hoort te klinken.

Deze oude speler is daar een mooi voorbeeld van met de TDA1540 (legendarische Philips dac) aan boord.
Gewoon 14bit 44.1kHz en met de juist gemasterde cd liefst AAD klinkt deze speler veel natuurlijker (3D) dan welke fancy 5000+ kostende SACD speler van nu.

..ik durf hierover een andere mening te hebben...

[Reactie gewijzigd door Trashed op 22 juli 2024 21:16]

[HMC]

Klasse gedaan. Philips maakte inderdaad erg goede spullen vroeger.
Dit is een voorbeeld ervan. Door en voor mensen ontworpen.

Enig idee wat die service modus dan gedaan heeft om de motor toch weer op gang te krijgen?

En trouwens, mijn eerste CD speler had ook aardig wat tijd nodig. Tussen drukken op play en muziek horen zat makkelijk 5 seconde.

[evilution]

Die tijd tussen play en muziek horen is dan ook relatief als je bedenkt dat destijds apparatuur na het drukken op on/off ook direct aan stond terwijl tegenwoordig eerst een vaag os moet laden voor het ding gebuiksklaar is.
Instant satisfaction? Echt niet.

[Frenz64]

uhmm, telefoon pakken, muziekapp tappen (als die al niet open staat) en shuffle of 1 van de vele selectiemogelijkheden kiezen en de muziek speelt in m'n oren (of wordt gestreamd naar welke weergever die ik wil)

Wel is het zo dat ik liever naar m'n vintage NAD setje luister, cd'tje erin en van een album genieten.

[evilution]

ja, als de boel al aan of stby staat maar dan ga je volkomen voorbij aan de strekking van mijn post. Het gaat er om dat veel apparatuur tegenwoordig eerst secondenlang moet booten voor het gebruiksklaar is.

[Frenz64]

Jij zet je telefoon wel eens uit dan? Ik luister denk ik >90% van al mijn muziek via m'n telefoon of laptop, beide staan eigenlijk nooit uit. Dat was het punt dat ik juist wilde maken. Dus ja, als je moet booten is old skool vaak eerder aan, alleen in de praktijk heb ik altijd instant muziek aan wanneer ik wil. En luister veel, heel veel

[evilution]

Misschien moet je even verder denken dan muziek en telefoon.

[Rens1967]

Klopt. Mijn Sony CD-wisselaar van meer dan 20 jaar oud is 19 seconden sneller met het starten van een audio CD dan mijn Yamaha Blu-Ray speler van nog geen jaar oud, en de wisselaar moet dan nog eerst detecteren of en waar de CD's in de tray zitten.

[Reactie gewijzigd door Rens1967 op 22 juli 2024 21:16]

[jpsch]

We hadden een draagbare radio cd speler waar je de cd echt op toeren hoorde komen. Als je een cd op bandje zette, kwam dit geluid ook in de opname.

[MadButcher]

Toen nog net wel, metalen frontjes en knoppen. Ook die 46cm brede 6000 serie was erg goed.
Paar jaartjes later werd het een en al plastic rotzooi.
Had het eerste auto-reverse cassettedeck van Philips, na een paar jaar lag de kop los.
Nu hoef ik nog geen batterij van Philips.

[andreetje]

De knopjes braken al af als je er naar keek, herinner ik me. Geen wonder dat Japans spul zo populair werd.

Jammer, want Philips bedacht mooie dingen. MFB luidsprekers, cd, audio-cassette, DNL, video-2000....

[Videopac]

Helemaal mee eens. Philips maakte vroeger echt unieke en uitstekende apparatuur. Naast bovenstaande was ook MCC bij autoradio's uniek en werkte perfect: ik denk er nog vaak aan terug als ik mijn RDS radio hoor hikken.

Voor iedereen die een CD speler wil reviseren / reanimeren: lees de uitstekende handleiding / blog van "Gromsound". En helemaal voor andere oude Philips aparatuur heeft hij prachtige restauratiehandleidingen geschreven.

De CD100/CD200/CD300 hadden geen display voor de tijd; de CD202/CD303 wel. De CD303 kostte 1600 gulden(!).

[Reactie gewijzigd door Videopac op 22 juli 2024 21:16]

[andreetje]

Op één of andere manier hadden we toen meer te besteden dan tegenwoordig....

[mae-t.net]

Niet persé. Het was toen een apparaat voor de rijkere medemens.

Van de CD100/00 (Eindhoven) en CD100/30 (Hasselt) samen zijn er ruwweg een kleine 40.000 geproduceerd, zeg maar de uitvoeringen voor de continentale Europese markt. Dat zijn er niet echt heel veel. Van de CD200/300 heb ik nog geen cijfers, maar veel meer zullen dat er niet zijn. Dus toch echt een nicheproduct toen nog.

Voor wat serienummeronderzoek aan de CD100 zie http://www.mfbfreaks.com/forum/viewtopic.php?f=7&t=7199

Als iemand nog serienummers van vroege Philips CD-spelers, zeg tot 1986, houd ik me per PM aanbevolen. Ik hoop begin volgend jaar ook te beginnen aan een inventarisatie van VCR en V2000. Tegen die tijd start ik daar op mfbfreaks ook een topic over.

[Reactie gewijzigd door mae-t.net op 22 juli 2024 21:16]

[Olympus user]

Philips ontwierp goede en moderne spullen. Maken was een ander verhaal voor sommige produkten. Wij zeiden altijd : als het draait moet je niet van Philips

[Trashed]

Helemaal mee eens.. de research was veelal fenomenaal, maar ja.. een fatsoenlijk product maken deden anderen weer veelal beter..

[InsanelyHack]

Ze maakte ook heel veel slechte producten ... hoeveel voorbeelden wil je?

[tinoz]

Ik had het geluk dat mijn vader vroeger de eerste Sony cd speler had. Die zag er wel een stuk beter uit dan deze Philips Zwart van kleur en meer in de lijn met huidige 42 cm audio producten..Maar omdat CD's destijds 60 gulden kostten (zeg maar: 120 euro nu..) duurde het een paar jaar voordat er een leuke verzameling kwam. Helaas ging die Sony veel te snel stuk, al na 3 jaar...

[Jaap-Jan]

Je rekent de verkeerde kant op: 60 gulden in 1985 is ongeveer 47 euro nu (gecorrigeerd voor inflatie).

[Reactie gewijzigd door Jaap-Jan op 22 juli 2024 21:16]

[Frenz64]

Bovendien waren in mijn herinnering LP's ca. Hfl 20 - 25 en de meeste CD's rond de 30 piek, zeker geen 60

[hb1964]

De eerste CD's waren halverwege de jaren '80 tussen de Hfl. 40,= en Hfl. 60,= per stuk.
Mijn eerste CD kostte ook Hfl. 60,= een rib uit mijn lijf destijds.

In die tijd stond je in je eentje bij de bakken met CD's in een drukke platenzaak.

[InsanelyHack]

Mijn eerste CD writer koste ook 900 gulden en wat heb ik er veel CD's mee gebakken. Lekker naar St Michielsgestel naar die Fotozaak van de Wal spindels halen met die papzak die last had van opvliegers want die had altijd een handdoek in zijn nek van de stress ;-) goeie ouwe tijd.

[Anoniem: 463321]

Dude meeste nieuwe cd's kostten jarenlang 40 gulden of ietsjes meer.

[tinoz]

Geloof mij maar dat 60 gulden in die tijd heel wat meer waard was dan 47 euro nu! Die officiële inflatiecijfers nemen belangrijke kostenposten zoals ziektekostenverzekeringen niet mee...

[ormagon]

60 gulden toen staat in ieder geval niet gelijk aan 240 gulden nu, dat is echt je reinste lariekoek. Ja de ziektekosten zijn met een factor drie gestegen maar de koopkracht in zijn geheel is niet een vierde van wat het toen was.

[Finraziel]

Tja dat is een kwestie van smaak denk ik. Ik vind dit echt een pronkstuk dat het verdient om een apart plekje te krijgen waar hij bewonderd kan worden.
Erg cool om dit te zien mijn vader had volgensmij dezelfde (of een die er net zo uit zag in ieder geval).

[fraggie]

120 gulden nu....