Terug van weggeweest
Samengevat
We hebben wat gemengde gevoelens over Guitar Hero Live. De nieuwe gitaar bevalt ons prima. Op veel andere onderdelen van de game hebben we echter wel wat aan te merken. Dat je nu tegen echte bandleden en een echt publiek aankijkt is leuk, maar doordat je steeds maar een paar nummers met een band mee kan spelen, bouw je er geen enkele band mee op. Dat je weer Star Power kunt verzamelen om Hero Powers in te kunnen zetten is nog steeds erg leuk. Het duelleren met een andere gitarist is echter behoorlijk suf geworden. Daarbij missen we ook de optie om gezamenlijk te spelen en elkaar juist te helpen. Ondanks dat de game een veel ruimere keuze aan speelbare nummers heeft, is Guitar Hero Live daardoor wat saaier dan zijn voorgangers.
Eindoordeel
Gespeeld op: Xbox One
Ook verkrijgbaar voor: PlayStation 4, Wii U, Xbox 360, PlayStation 3 en iOS
Je zou een boek kunnen schrijven over de opkomst en ondergang van de gitaargames. Misschien is zo'n boek zelfs al ergens te koop. Opvallend is in ieder geval dat het succes van de twee grote concurrenten Guitar Hero en Rock Band even snel verdween als het kwam. Na een paar jaar van enorme successen stortte de markt volledig in. Het is alweer vijf jaar geleden dat Guitar Hero: Warriors of Rock verscheen, de laatste game uit de serie. Althans; heel lang leek het erop dat dit het laatste deel uit de serie zou blijven. Inmiddels ligt Guitar Hero Live in de winkel. Kennelijk durft Activision het weer aan, al gooit de uitgever het in dit nieuwe deel wel over een iets andere boeg. Sterker nog, in Guitar Hero Live wordt gemorreld aan het fundament waarop zowel Guitar Hero als Rock Band is gebouwd.
De veranderingen aan het concept beginnen allemaal bij een nieuwe ontwikkelaar. Activision moest wel op zoek naar een nieuwe studio, want de oude games werden gemaakt door Neversoft. Nadat Activision de studio in 1999 kocht, werd hij in 2014 samengevoegd met Infinity Ward en niet veel later officieel opgeheven. De ontwikkeling van het nieuwe Guitar Hero Live heeft Activision uitbesteed aan FreeStyleGames, dat vooral naam maakte met de beide DJ Hero-games. De nieuwe studio durft hard in te grijpen in het concept van de game.
/i/2000813313.jpeg?f=imagenormal)
Nieuwe ontwikkelaar
Opvallend genoeg is FreeStyleGames in dezelfde val getrapt waar ook Neversoft in viel. Het heeft niet alleen nieuwe software op de markt gebracht, maar ook nieuwe hardware. Om Guitar Hero Live te kunnen spelen, heb je een nieuwe plastic gitaar nodig. Mocht je nog een oude hebben liggen, dan kun je daar niks mee. Gitaar spelen gaat in Guitar Hero Live anders dan je gewend bent. Mocht je overigens nog een drumstel op zolder hebben liggen: ook daar kun je in Guitar Hero Live niets meer mee. Speelde je graag basgitaar? Dan kom je in Guitar Hero Live eveneens bedrogen uit.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Guitar Hero Live.
Nieuwe gitaar
De nieuwe gitaar die bij Guitar Hero Live wordt geleverd voelt grotendeels vertrouwd aan. Het is eenzelfde plastic geval als je gewend bent van de voorgaande games. Je heb nog steeds de strum bar waar je de noten op aan moet slaan en de whammy bar waarmee je effect kunt geven aan lange noten. De veranderingen zijn te vinden op de nek van de gitaar. Daar vind je nu zes knoppen in plaats van vijf, en die zes knoppen hebben geen vrolijke kleuren maar zijn zwart of wit. Belangrijker is dat je nu geen vijf knoppen op een rij hebt, maar twee rijen van drie knoppen boven elkaar. Groot voordeel daarvan is dat je niet langer je hand hoeft te verplaatsen om naar de blauwe en oranje toetsen te zoeken. Je hebt nu slechts drie toetsen naast elkaar en kunt je hand dus steeds op dezelfde plek houden, waarbij wijs-, middel- en ringvinger ieder een eigen toets hebben.
Denk echter niet dat GHL daarmee makkelijker is dan zijn voorgangers, want je hebt nu een heel andere beweeglijkheid nodig. Je hebt immers zes toetsen en geen drie. Je hand kan dan wel op dezelfde plaats blijven, je zult je vingers wel degelijk in allerlei bochten moeten wringen. Je hebt immers twee rijen van drie knoppen boven elkaar en zult per vinger dus afwisselend de knop op de onderste of bovenste rij in moeten drukken.
/i/2000813311.jpeg?f=imagenormal)
Smalle highway
Die verandering is ook te zien op de highway. Waar je vroeger vijf verticale banen had, heb je er nu nog maar drie. Op die banen zie je nu echter zowel zwarte als witte noten voorbijkomen. Zie je een witte noot, dan dien je de onderste knop in te drukken. Zie je een zwarte noot naar beneden komen, dan hoort daar de toets op de bovenste rij bij. Zo simpel is het uiteraard alleen als je op de lagere moeilijkheidsgradaties speelt. Wie begint op Casual krijgt zelfs enkel witte noten voorgeschoteld en hoeft dus alleen de witte knoppen op de onderste rij te gebruiken. Bij Normal komen de zwarte noten erbij. Dan merk je dat de nieuwe manier van spelen niet zozeer moeilijker of makkelijker is dan de oude, maar vooral anders. Hoe vaak je Guitar Hero ook hebt gespeeld en hoe goed je ook met de vijf gekleurde knoppen overweg kon, je zult in Guitar Hero Live even moeten wennen aan de nieuwe opzet.
Uiteraard neemt de uitdaging flink toe als je de game op de moeilijker standen zet. Dan zul je steeds vaker combinaties treffen van zwarte en witte noten, waarbij je steeds meer grepen toe moet passen die doen denken aan het aanslaan van akkoorden op een echte gitaar. Dat wordt versterkt doordat je ook barré-akkoorden aan kunt slaan, waarbij je de boven elkaar liggende witte en zwarte toets tegelijk indrukt. Zoals gezegd: de nieuwe manier van spelen is niet zozeer makkelijker of moeilijker dan de oude, hij is vooral anders. Het goede is dat dit wellicht net iets meer wegheeft van echt gitaar spelen dan de oude vorm. Het allerbelangrijkste is echter dat het op dezelfde manier uitdagend is als die oude manier. Wie de eerste uren op zijn nieuwe gitaar heeft gemaakt, zal waarschijnlijk op hetzelfde moeilijkheidsniveau spelen als voorheen. We zijn dus wel gecharmeerd van de nieuwe manier van spelen, ook omdat het leuk is om een nieuw trucje onder de knie te krijgen.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
De nieuwe gitaar van Guitar Hero Live.
Echte mensen
Alsof dat nog niet genoeg was, heeft FreeStyleGames nog meer overhoop gegooid. Verdwenen zijn bijvoorbeeld de bekende gezichten uit de game en, belangrijker, ook alle andere virtuele bandleden die je achter de highway zag acteren. In Guitar Hero Live zijn alleen echte mensen te zien, afgebeeld achter de nieuwe gitaarhals. Activision heeft daarbij flink uitgepakt. Er is nog steeds een soort campagne in de game, waarbij je als lid van een beginnende band carrière maakt en in verschillende zalen mag spelen. De carrière verloopt nu echter niet zozeer van kleine naar steeds grotere zalen. Je bent een soort carrièretijger die na een paar successen alweer switcht naar een nieuwe band. Wellicht ben je niet meer dan een veredelde sessiemuzikant die steeds voor een paar optredens wordt ingehuurd, zo zou je het ook kunnen zien. Het komt er hier in ieder geval op neer dat je in het ene na het andere hippe bandje opduikt en in die nieuwe band steeds hooguit een handvol nummers meespeelt.
De bands hebben namen als Fight Hound, Quantum Freqs en Vivid Screams, en ze worden bevolkt door een lange reeks hipsters. Elke band heeft daarbij een stijl die eerder tot uiting komt in het uiterlijk van de muzikanten en de aankleding van het podium dan in de muziek die ze spelen. Zo stap je moeiteloos over van een soort emo-bandje naar een alt.country-gezelschap. Opvallend is dat geen van de bandjes waar je mee op het podium kunt staan ogen alsof ze van de harde muziek houden die prominent in de game aanwezig is.
/i/2000813312.jpeg?f=imagenormal)
Boe!
Toch gaat het niet zozeer om het uiterlijk van de muzikanten. Het gaat meer om hun reactie op jouw spel. In Guitar Hero Live bekijk je de wereld door de ogen van de gitarist van de band, en Activision voert dat ver door. Zo loop je al voor het optreden begint met je bandleden door de catacomben van de tent waar je speelt en pogen de bandleden je moed in te praten. Op weg naar het podium krijg je van een roadie een gitaar omgehangen en eenmaal op het podium krijg je nogmaals wat aanmoedigingen van je bandleden over je heen. Tijdens het nummer reageren zowel het publiek als je collega's op je spel. Als je veel noten weet te raken, zie je blije gezichten, hier en daar een opgestoken duim van je bandleden en vooral gejuich van het publiek. Dat is uiteraard anders als je de meeste noten mist. Dat zal vooral het publiek laten merken, al kijken ook je bandleden dan lang zo vrolijk niet meer.
Het is daarbij vooral knap hoe de makers de reacties van collega's en publiek naadloos op elkaar aan laten sluiten. Zonder dat je daar invloed op hebt verandert het camerastandpunt, waarbij het beeld dus zogenaamd door je eigen ogen is gefilmd. Je kijkt dus regelmatig van publiek naar bandleden en andersom, en in die overgangen kan opeens ook de waardering veranderen, als je in de tussentijd opvallend veel beter of slechter bent gaan spelen. In dat laatste geval kun je ook nog steeds worden weggestemd door het publiek, waarna er een vroegtijdig einde komt aan het optreden - al zit het spel uiteraard zo in elkaar dat je na een afgebroken song gewoon weer opnieuw een poging kunt wagen. Het nieuwe uiterlijk ziet er uiteraard een stuk geloofwaardiger uit dan het oude, want je ziet nu opeens echte muzikanten en vooral een echte zaal met echte fans, die hun waardering voor je spel zullen laten blijken.
Toch gaat de moeite die Activision genomen heeft een klein beetje verloren. Dat komt vooral doordat je zo kort met een band mee mag doen. In veel gevallen ben je na drie nummers alweer klaar en stap je over naar een andere band. Het maakt dat je steeds niet veel langer dan een kwartier tegen dezelfde fotomodellen aan mag kijken. Dat is veel te kort om er een band mee op te bouwen. Dat was in de oude opzet beter; daarbij doorliep je met dezelfde band een lange carrière - van beginnende naar grote artiesten. Alles was weliswaar virtueel, maar we hadden destijds meer connectie met virtuele personages zoals Johnny Napalm en Lars Ümlaüt dan met de vele echte karakters die nu tijdens de campagne aan je neus voorbij trekken.
/i/2000813314.jpeg?f=imagenormal)
Net als MTV
Dit deel van de game, de campagne, heeft Activision de naam Guitar Hero Live meegegeven, ingegeven door het publiek dat je voor je ziet als je speelt. Gelukkig is er meer, want naast GH Live is er ook GHTV, ofwel Guitar Hero TV. Hierin zijn de virtuele bands en het publiek verdwenen. In plaats daarvan maak je gebruik van een dienst die nog het meest wegheeft van MTV. Via internet maak je contact met de servers van Activision. Daar komt een lange lijst nummers voorbij die je mee kunt spelen. Net zoals dat gebeurt als je tv kijkt, haak je daarbij af en toe halverwege in bij een song. Als een song afgelopen is, start vanzelf de volgende. Welke dat is, weet je niet vooraf - net zoals je ook niet weet wat de volgende clip is die op MTV voorbijkomt. Het enige dat je weet is dat je binnen GHTV de keuze hebt uit twee kanalen: een met hardere nummers, en een tweede kanaal waarop de muziek iets meer mainstream is.
De twee kanalen hebben bovendien ieder een ander thema dat elk uur wisselt. Je kunt dus steeds kiezen uit de twee virtuele programma's die er in dat uur te zien zijn op GHTV. Elk heel uur starten twee nieuwe programma's waar je tussen kunt kiezen, met ieder een net iets ander thema. In totaal wordt er voor de twee programma's geput uit een voorraad van 230 nummers. Bij al die nummers zie je niet het publiek en de bandleden op de achtergrond die je in GH Live ziet; in GHTV zie je de clip van het nummer dat je aan het spelen bent. Daardoor lijkt GHTV dus nog veel meer op MTV.
/i/2000813319.jpeg?f=imagenormal)
Ruime keuze
Het mooie aan GHTV is dat er erg veel nummers zijn om uit te kiezen. Bij Warriors of Rock moest je het doen met 93 nummers, in GHTV komen er 230 nummers voorbij. De volgorde waarin die voorbijkomen kun je niet zelf bepalen, hoewel er wel een achterdeur is. Met het spelen van songs via GHTV verdien je credits, die je kunt inzetten om een nummer naar keuze voorbij te laten komen. Het komt er grofweg op neer dat je na tien nummers genoeg hebt om een verzoeknummer te starten. Je kunt uiteraard doorsparen en een flinke berg credits inzetten om zo verschillende voorkeursongs te starten. Je krijgt aan het begin bovendien een berg credits die groot genoeg is om tien keuzesongs te starten.
De adder onder het gras is dat je credits ook kunt kopen. Daarmee doen microtransacties hun intrede in Guitar Hero. Als je gewoon lekker wilt spelen waar je zin in hebt, zonder aan de programmering van GHTV vast te zitten, zul je moeten dokken. Als je geen geld uit wilt geven, zul je credits moeten sparen door de programmering te volgen. Hoe lekker het ook is om direct na aanschaf van de game al uit een catalogus van tweehonderd songs te kunnen kiezen, we hadden daarbij uiteraard graag gezien dat je zonder het spenderen van credits een eigen programmering had kunnen samenstellen. Je kunt nu wel zelf een speellijst samenstellen, maar enkel door credits uit te geven.
/i/2000813317.jpeg?f=imagenormal)
Hero Powers
Er is nog een reden om GHTV te spelen. Het is namelijk de manier om in level te stijgen, en dat is weer de manier om Hero Powers vrij te spelen. Daar zijn er zeven van, die je op weg naar level 20 vrijspeelt. Ze vervangen de Star Power uit de vorige delen, waar je enkel je multiplier mee kon opvoeren. Nu heb je meer keuze. De meeste Hero Powers hebben te maken met het verwijderen of juist het plaatsen van noten op de highway. Zo begin je met Clear Highway die - de naam zegt het al - tijdelijk de hele highway schoonveegt. Als er een pittige passage aankomt en je hebt voldoende Power verzameld, kun je al die lastige noten van je straatje vegen. Dial Up en Dial Down doen iets vergelijkbaars, maar minder rigoureus. Met Dial Down krijg je minder noten en met Dial Up tijdelijk juist wat meer noten voor je kiezen. Daarnaast zijn er wat power-ups die op meer klassieke wijze de multiplier beïnvloeden. Daarmee kun je het aantal punten opschroeven dat je met het spelen van een song scoort.
Die score is vooral interessant in het leukste onderdeel van de game; spelen tegen iemand anders. Je kunt in Guitar Hero Live een duel uitvechten met een tweede gitarist, door een tweede gitaar aan te sluiten op de game. Je vecht dan een battle uit waarbij de gitarist met de hoogste score wint. Daarbij speelt die multiplier een grote rol, en dat geldt dus ook voor de Hero Powers die de multiplier beïnvloeden. Hoe leuk het ook is om een duel uit te vechten, we missen daarbij de Power-Ups waarmee je een ander dwars kunt zitten. Die zorgden met name in de eerste delen van de serie voor erg veel lol. Nu is het allemaal wat braafjes, zeker omdat er tijdens de songs eigenlijk verdacht weinig secties voorbij komen waarin je de punten kunt verdienen die je nodig hebt om een Hero Power in te zetten. Je speelt in Guitar Hero Live daardoor eigenlijk meer naast elkaar dan tegen elkaar, en dat is jammer. Een groot gemis.
/i/2000813321.jpeg?f=imagenormal)
Overigens is er nog een andere manier om samen te spelen. Drums en basgitaar zijn niet opgenomen in de game, maar de zangpartijen wel. Je kunt dus een usb-microfoon aansluiten op je console. Dat werkt niet zo makkelijk als bij een tweede gitaar. Daar kan de tweede gitarist bij elk nummer direct inhaken. Het toevoegen van een zangpartij verloopt via het menu van de game. Bovendien is het al snel nodig om een usb-hub op de console aan te sluiten voordat er genoeg ruimte is voor een microfoon. Belangrijker nog is dat het zonder basgitaar en drums voelt alsof de zang er een beetje bijgesleept is. We hadden zelf liever de optie gezien om bas te kunnen spelen op de nieuwe gitaar. Dat had wellicht evenveel moeite gekost voor ontwikkelaar FreeStyleGames als de zang, maar wat ons betreft was het een leukere toevoeging geweest. Bovendien missen we nu ook een andere optie: als band - of op zijn minst als deel van een band - samenspelen en met elkaar de song tot een goed einde te brengen. In de recentere delen van de serie kon je samen spelen en elkaar daarbij de helpende hand reiken door een achterblijvende speler een tweede kans te gunnen. Dat is er nu niet meer bij; de game geeft wat dat betreft op beide fronten niet thuis. Tegen elkaar spelen kan wel, maar het is door de wat brave Hero Powers lang niet zo leuk als in de voorgaande delen. Wie in plaats daarvan samen wil spelen in coöp, komt ook bedrogen uit.
De muziek
Tot slot moeten we nog iets kwijt over het muziekaanbod in de game. Met 230 nummers waar je uit kunt kiezen, is de keuze groter dan ooit. Bovendien belooft Activision uitbreiding. Zo komt er als het goed is binnenkort een derde GHTV-kanaal. Wat daar het thema van is, heeft Activision nog niet bekendgemaakt. Wat ons betreft kan de game ook wel wat extra nummers gebruiken. De keuze is nu - ondanks het aanbod van ruim 200 nummers - wat eenzijdig. Ja, er is van alles wat. Harde gitaarmuziek ligt voor de hand; die is altijd de basis geweest voor de game. De serie heet niet voor niets Guitar Hero. Er zijn dus volop bands vertegenwoordigd zoals Avenged Sevenfold en 36 Crazyfists. Andere muzieksmaken zijn ook vertegenwoordigd, maar slechts mondjesmaat. Er is pop, maar veel verder een nummer van Rihanna en Katy Perry gaat het niet. In de wat alternatievere hoek moet je het doen met een enkel nummer van Elbow en Alt-J.
Het is het dilemma van alle Guitar Hero-games. Het is leuk om hits mee te kunnen spelen, maar er zijn niet zoveel hits waarin de gitaar een grote rol speelt. En dus kun je hier meespelen met de schreeuwende synths van Skrillex' Bangarang. Lekker, maar nauwelijks gitaarmuziek te noemen. Toch is het wat ons betreft juist de variatie die mist in het aanbod. Er zijn weinig nummers die afwijken van het stramien van de moderne, harde Amerikaanse bandjes. Wat meer klassiekers had wat ons betreft geen kwaad gekund, ondanks de aanwezigheid van Queen, Rolling Stones, Iggy Pop en Boston. Wat meer nummers in een andere genre dan metal had ook geen kwaad gekund. Al kan Activision die achteraf nog makkelijk muziek toevoegen. Met GHTV is de game daarin een stuk flexibeler dan voorheen.
/i/2000813316.jpeg?f=imagenormal)
Conclusie
We hebben wat gemengde gevoelens over Guitar Hero Live. De nieuwe gitaar bevalt ons prima. Hij maakt de game niet direct moeilijker dan vroeger, maar zorgt er voor dat je toch weer even helemaal opnieuw moet beginnen. De nieuwe gitaar maakt dat de game voelt als een nieuwe start, waardoor het onder de knie krijgen van het plastic instrument weer net zo leuk is als destijds in de eerste delen. Op veel andere onderdelen van de game hebben we echter wel wat aan te merken. Dat je nu tegen echte bandleden en een echt publiek aankijkt is leuk, maar doordat je steeds maar een paar nummers met een band mee kan spelen bouw je er geen enkele band mee op. Dat was bij de oude games wel het geval.
Dat je weer Star Power kunt verzamelen om Hero Powers in te zetten, is nog steeds erg leuk en nu gevarieerder dan ooit. Helaas zijn de Power-Ups die je in kunt zetten tijdens een Battle echter uit de game verdwenen, waardoor tegen elkaar spelen wat saai is. Je kunt met een andere gitarist duelleren, maar elkaar een beetje pesten is er niet meer bij. Daarbij missen we ook de optie om gezamenlijk te spelen en elkaar juist te helpen. Ondanks dat de game een veel ruimere keuze aan speelbare nummers heeft, is Guitar Hero Live daardoor wat saaier dan zijn voorgangers. Dat ligt dus niet aan de gitaar, maar meer aan de spelvormen die Activision biedt - hoewel er wat ons betreft ook wel wat meer variatie mag komen in het muziekaanbod. Aan dat laatste wordt hard gewerkt door Activision; er komen regelmatig nieuwe songs beschikbaar. Alles bij elkaar is Guitar Hero Live een aardige poging om het genre weer nieuw leven in te blazen. De poging is echter maar gedeeltelijk geslaagd.
Eindoordeel