Inleiding: meer dan een telefoon
Inleiding: meer dan een telefoon
Wie anderen vertelt dat hij telefoons reviewt, krijgt opvallend vaak de vraag: "Wat is nu beter, een iPhone of een Galaxy?" In die vraag weerklinkt voor veel mensen de keuze die je hebt op de smartphonemarkt. Apple en Samsung hebben door zich op elkaar te richten in de afgelopen jaren alle concurrentie klein gemaakt. Terwijl de markt groeide, groeiden eigenlijk alleen Samsung en Apple mee. Samsungs prestatie om die positie te verwerven is moeilijk te overschatten. Er worden inmiddels meer Galaxy-toestellen dan iPhones verkocht en beide bedrijven staan zonder enige twijfel met hun verkoopcijfers, omzet en winst aan de top van de telefoonmarkt.
Behalve het weer is echter niets veranderlijker dan de smartphonemarkt. Terwijl de neergang van een bedrijf in elke andere branche makkelijk tien jaar of meer duurt, kan een bedrijf op de telefoonmarkt binnen een paar jaar zijn imperium zien instorten. Vraag maar aan Nokia, de schier onaantastbare marktleider van vijf jaar geleden is nu een kleine uitdager; het marktaandeel is gezakt van rond 40 procent enkele jaren geleden tot slechts een paar procent nu. Daarom is het verwonderlijk dat zowel Samsung als Apple in dezelfde val dreigen te trappen als Nokia destijds.
Waar Nokia hard op afgerekend is, is dat het jarenlang de markt overvoerde met telefoons die onderling maar weinig verschilden. Bovendien leken de belangrijkste modellen steevast op elkaar wat specs, features en interface betreft. Nokia durfde niets radicaal te veranderen, uit angst klanten van zich te vervreemden. Apple maakt al drie jaar volgens velen grotendeels dezelfde telefoon: de iPhone 4, 4S en 5 hebben weliswaar verschillende specs, maar een radicaal nieuw uiterlijk heeft de iPhone niet gekregen. Samsung maakt het nog bonter. Sinds de Galaxy S III zijn er minstens vijftien apparaten gepresenteerd met hetzelfde ontwerp. En ook de Galaxy S4 is geen grote verandering op ontwerpgebied.
Toch is het maar de vraag of Samsung en Apple op dit conservatisme worden afgerekend. Ten eerste innoveren beide bedrijven nog op details. Bij Samsung is dat bijvoorbeeld de besturing via eye-tracking, handbewegingen boven het scherm en andere 'slimme' features. Bovendien is er geen grote uitdager om het stokje snel over te nemen. Alle concurrenten zijn voorlopig nog te klein om een bedreiging te vormen, maar het zal in de bestuurskamers als teken aan de wand worden gezien dat er in de laatste maanden positieve geluiden naar buiten komen over Sony, LG en HTC. Het lijkt erop dat alledrie het ergste hebben gehad. Samsungs eigen analistenbureau waarschuwde zelfs vorig jaar al voor de komende groei van LG.
De telefoon die de concurrentie klein moet houden en tientallen miljoenen consumenten ervan moet overtuigen weer voor een Samsung te gaan, is de S4. De S4 is meer dan een telefoon; het is Samsungs filosofie voor het komende jaar, voor zowel ontwerp als software en features. Samsung zal weinig moeite hebben om mainstream-klanten te overtuigen, maar is het een geschikte telefoon voor een tweaker? Wij legden deze telefoon uitgebreid op de pijnbank. Deze review is echter niet het laatste wat er te zeggen is over de Galaxy S4. Over een paar weken volgt daarom een shoot-out tussen de meest aansprekende telefoons die tot dusver in dit jaar zijn uitgebracht: de Galaxy S4, Sony Xperia Z en HTC One.
Features: met de ogen scrollen en zweven boven het scherm
Het punt waarvoor Samsung de meeste aandacht vraagt, zijn de features die zijn toegevoegd. Deze features zijn nu alleen op de S4 te vinden, maar komen later vermoedelijk via updates ook naar andere toestellen. Zo kwamen de features van de S III later naar de S II en Note, terwijl veel van de functies van de Note II ook als update naar de S III kwamen. Zo presenteert Samsung een telefoon met zijn nieuwe features, maar kunnen huidige gebruikers later ook van deze noviteiten gebruikmaken.
Samsung vuurt nieuwe features op gebruikers af als schoten hagel. Veel ervan zullen bij veel gebruikers al snel vergeten zijn of nooit ontdekt worden. Andere vinden wel een groep gebruikers en een enkele is echt voor vrijwel iedereen handig. Er zijn verschillende manieren die Samsung inzet om die features mogelijk te maken: de frontcamera, een infraroodcamera, diverse sensoren en de extra gevoelige capacitieve laag op het scherm.
Slim Scrollen is een van die features. Daarmee kun je bijvoorbeeld door webpagina's en foto's scrollen door de telefoon te kantelen. De frontcamera controleert of je naar de telefoon kijkt, wat per ongeluk scrollen moet voorkomen. Samsung gebruikt hiervoor de combinatie van frontcamera en accelerometer. Ook kun je scrollen door te knikken. Het is een van de twee: je kunt scrollen door te kantelen of door te knikken. Als je mensen in de komende maanden jaknikkend in de trein ziet, betekent dat dus niet automatisch dat ze het hartgrondig eens zijn met wat ze lezen; ze kunnen ook proberen te scrollen. Overigens keken mensen in het openbaar vervoer tijdens de reviewperiode niet raar op van het scrollen door te knikken.
Dat de functie is geactiveerd, zie je aan het oog dat in beeld verschijnt. Als de feature probeert ogen te vinden, komt er eerst een blauwe overlay midden op het scherm. Als de ogen zijn gespot, maakt de telefoon het icoon groen en verdwijnt het uit beeld.

Het vergt oefening om het juist te gebruiken. De eerste keer gaat het bij veel mensen verkeerd en daarna heb je nog even tijd nodig om het goed in te stellen en op de juiste snelheid te scrollen. Na het instellen is de feature prima bruikbaar bij het lezen van lange teksten, bijvoorbeeld een artikel met honderden reacties op Tweakers. Het nadeel is wel dat de telefoon geen onderscheid maakt tussen omhoog scrollen en even omhoog kijken om de ogen van het scherm te halen.
Daar komt bij dat de feature alleen werkt in sommige - zij het veel - van de standaardapplicaties, maar niet in apps van derden. Wie bijvoorbeeld door zijn nieuwsoverzicht in Facebook wil scrollen door te knikken, komt bedrogen uit: dat werkt niet. Samsung heeft hier echter wel iets te pakken. Als het goed werkt, voelt het heel natuurlijk aan, zo natuurlijk, dat je automatisch met je hoofd gaat schudden om horizontaal te scrollen, iets wat gek genoeg niet werkt.
Ook de Air View van de Galaxy Note II zit in de S4. Met deze functie kun je bijvoorbeeld een snippet van een e-mail zien terwijl je in de inbox blijft. Ook kun je zien wat er in een map met foto's zit. Dat gebeurt door te 'hoveren'. De Note II vereist de S Pen om te hoveren, maar op de S4 kan dat ook met de vinger. Dat werkt door een gevoeligere capacitieve laag, die Synaptics levert. Het is net als op de Lumia 920, waarbij het Super Sensitive Touch heet, een instelling die kan worden in- en uitgeschakeld.
Air View werkt in sommige standaard-apps en is in veel gevallen nuttig. Het grote probleem schuilt erin dat de software geen onderscheid maakt tussen een bewuste 'hover' en onbewust de duim boven het scherm laten zweven. Daardoor gaat het nogal eens mis en dat maakt de verleiding groot om het uit te zetten. Vooral in de mailclient is dat een issue; Air View is heel gevoelig en daardoor slaat het al aan terwijl de gebruiker alleen nog maar op weg was met om met zijn vinger iets anders te selecteren. Ook irritant: Air View werkt in de browser door zaken te vergroten, terwijl het ideaal was geweest om bijvoorbeeld de hover-functie in Android aan te spreken, zoals Sony doet met de Xperia Sola. Op die manier hadden ontwikkelaars Air View automatisch kunnen gebruiken via de Android-sdk.

Ook is er Air Gesture, dat werkt via een infraroodsensor aan de voorkant. Die detecteert tot op 7cm boven het scherm of de gebruiker zijn hand wuift. Daarmee kun je bijvoorbeeld een telefoontje aannemen, door foto's scrollen in de Galerij en tussen tabs wisselen in de browser. Ook deze functie is leuk bedacht, maar in weinig gevallen nuttig en bovendien niet foutloos. Het aannemen van een telefoongesprek bleek vaak pas te lukken na een keer of vijf naar de telefoon gebaren.
Een nieuwe functie is ook WatchON, software om je Samsung-tv te bedienen op basis van Peel, al werkt het met alle tv's en settopboxen. Het maakt gebruik van de andere ir-zender, die boven op het toestel zit. Dat een ir-signaal wordt verzonden is zichtbaar doordat de notificatie-led voor op het toestel blauw oplicht. HTC doet dat beter op de One, waarbij de bovenkant van het scherm rood opgloeit. De ir-zender zelf geeft geen zichtbaar lichtsignaal.
Net als met de HTC One is de set-up makkelijk en werkt het als een trein. Klein nadeel ten opzichte van de One is dat WatchON niet te bedienen is vanuit de notificatiebalk. Zappen kan dus alleen vanuit WatchON en niet vanuit andere apps door de notificatiebalk even naar beneden te trekken. Al met al is het een nuttige toevoeging zonder echte nadelen.
/i/1366702263.png?f=thumb)
Het is jammer dat Samsung features inbouwt die niet vlekkeloos werken, waardoor je er niet op kunt vertrouwen en veel gebruikers ze dus snel uitschakelen. Het geeft de indruk dat het om gimmicks gaat, terwijl sommige van de features een echt vernieuwend karakter hebben. Samsung zou veel meer credits krijgen voor zijn vernieuwingen als het minder, maar betere features zou inbouwen. Nu wekken ze de indruk grotendeels voor marketingdoeleinden gemaakt te zijn, terwijl sommige van de features met meer aandacht een grote groep gebruikers veel toegevoegde waarde zouden kunnen bieden. En als alle features goed hadden gewerkt, was de S4 een kleine revolutie op gebied van bediening van smartphones.
Daarnaast zou Samsung zijn functies idealiter duidelijker indelen. Ze zijn nu verdeeld over een groot aantal tabjes in het instellingenmenu, waardoor het niet eenvoudig is om te vinden waar een bepaalde functie thuishoort. Instellingenmenu's van telefoons zijn al lang niet eenvoudig meer, maar als je een bepaalde functie wil vinden, kan dat vooral op de S4 een hele zoektocht zijn.
Sensoren: meer dan ooit, maar beperkt bruikbaar
Samsung heeft zelf ook door dat het op een andere manier dan gebruikelijk moet laten zien dat de S4 een nieuw toestel is en niet gewoon een 'Galaxy S III Plus'. Daarom heeft het een slide gemaakt die de 'verborgen innovaties' in de nieuwe telefoon moet tonen. De marketing daargelaten biedt het wel een visuele weergave van alle sensoren die in het toestel ziten. En dat zijn er heel veel.
/i/1365515334.jpeg?f=imagenormal)
De Galaxy S4 bevat een aantal nieuwe gezichten op sensorgebied, naast de gebruikelijke sensoren, zoals een accelerometer, gyroscoop, nabijheidssensor en lichtsensor, die al jaren in dure telefoons zitten. De rgb-lichtsensor meet het licht op diverse frequenties en doet dus meer dan de gewone lichtsensor in veel andere telefoons. Als de telefoon veel blauw waarneemt, kan het scherm daarop aangepast worden door blauw wat feller weer te geven en die kleur zo zichtbaarder te maken. Nokia gebruikt een soortgelijke techniek in de Lumia 920; die telefoon past ook kleuren aan op gebruik in de buitenlucht, om het beeld zichtbaarder te maken.
De gebarensensor werkt met infrarood om gebaren te herkennen. Ook is er een sensor die vroeger ook al in sommige telefoons zat: een thermometer. Daarnaast is er een vochtigheidsmeter voor S Health; daarin zit een 'comfortmeter', die nagaat of je je in een omgeving met een prettig klimaat bevindt. Dat werkt jammer genoeg alleen in de app, met een widget was de functie wellicht nuttiger geweest.
Samsung heeft er zelf al enkele toepassingen voor, maar het zou pas echt leuk worden als Samsung de api's om gegevens van deze sensoren uit te lezen vrijgeeft. Dat maakt het voor derden mogelijk om apps op basis van deze sensoren te ontwikkelen. Samsung waakt echter over zijn api's als een kloek over haar kuikens en het verleden heeft geleerd dat de fabrikant niet scheutig is met het openstellen van technologie om het ontwikkelen van apps mogelijk te maken. Alleen voor de S Pen kwam goede documentatie beschikbaar om ermee aan de slag te gaan, maar dankzij Air View, dat werkt via een capacitieve laag op het scherm die de vinger detecteert vlak voor hij het scherm raakt, is de functie van de S Pen al deels weer overbodig geworden.
De potentie van de Galaxy S4 is enorm; het is het draagbare apparaat met de meeste features ooit, maar Samsung benut daar zelf helaas maar een klein deel van. Er zit zo veel meer in dit toestel, maar Samsung heeft derden nodig om de volledige potentie te benutten. Of dat ooit gaat gebeuren, is nog maar de vraag.
Accu: een kleine tegenvaller - update
De accu van de Galaxy S4 is een lithium-ion-exemplaar met een capaciteit van 2600mAh. Daarmee is de accu groter dan de 2100mAh-accu van de Galaxy S III en zelfs de 2500mAh-accu van de Galaxy Note. Ook ten opzichte van de concurrentie is de accucapaciteit fors; de HTC One heeft een 2300mAh-accu en de Xperia Z een 2340mAh-exemplaar.
Wij meten de accuduur aan de hand van vier tests: browsen, video bekijken, bellen en de telefoon in stand-by laten staan. Daarbij staat wifi aan, en bij telefonie en in stand-by is 3g ingeschakeld. De omstandigheden zijn voor alle iOS-apparaten identiek en uiteraard zijn de Android-toestellen ook zo veel mogelijk in dezelfde omstandigheden getest. Uitleg over onze testmethode en wat we verstaan onder zwaar, gemiddeld en licht gebruik, vind je in het achtergrondverhaal over onze accutests. In de praktijk hangt de accuduur natuurlijk ook af van zaken als het gebruikte netwerk en de geïnstalleerde apps. Bovendien kan het verbruik van exemplaar tot exemplaar verschillen.
Voor de accutests staat de display op of rond 250 nits en alle maatregelen voor energiebesparing worden uitgezet. Ook adapt display en andere functies voor automatische aanpassingen aan het scherm staan uit.
We hebben dit tot drie keer toe getest, omdat het resultaat verbazingwekkend laag is, maar we kunnen niet anders concluderen dan dat de accuduur van de Galaxy S4 tegenvalt. Met zwaar gebruik houdt hij het 13 uur vol en dat is geen hele dag. Dat is minder dan de Galaxy S III en Note II, en ook minder dan concurrent HTC One.
Het goede nieuws is dat functionaliteit als Air View, Slim Scherm en alle andere zaken van Samsung hier geen blaam treffen. Een hertest met al deze features uitgeschakeld leverde exact hetzelfde resultaat op. Samsung heeft zijn zaakjes hier ogenschijnlijk minder voor elkaar dan voorheen en dat is jammer.
Met gemiddeld gebruik wordt het alleen maar erger. De Galaxy S4 houdt het 34 uur vol en dat is nog geen anderhalve dag. Een positieve invloed op het resultaat heeft nog de videotest; op een acculading kan hij bijna tien uur lang video afspelen en dat is behoorlijk lang. Met browsen houdt hij het ongeveer zes uur vol. Met bellen daarentegen is hij binnen 8,5 uur leeg en dat is een tegenvaller. De accutests zijn waar van belang uitgevoerd op het 3g-netwerk. Het 4g-netwerk heeft vooralsnog op onze testlocaties geen goed bereik, waardoor de accu sneller zou leeglopen omdat het meer moeite kost de verbinding in stand te houden.
Het resultaat is het slechtst bij licht gebruik. De S4 houdt het hier slechts 3 dagen en een paar uur vol, tegenover bijvoorbeeld bijna zes dagen voor de Nexus 4 en HTC One. Dit komt vooral omdat hij in stand-by, zowel met alle features aan als uit, simpelweg te veel van de accu vraagt. Hij slurpt per uur bijna een procent weg en dat is veel meer dan andere telefoons.
We zijn op zoek gegaan naar een mogelijke bug. Sommige software voorkomt bijvoorbeeld dat de processor in 'deep sleep' gaat. Dat blijkt hier echter niet het geval. De processor zit gewoon in diepe slaap als het scherm uit staat. Ook zijn er geen wakelocks geweest van bijvoorbeeld een slecht geprogrammeerde app. Alles werkte naar behoren; de S4 lijkt simpelweg geen zuinige telefoon.
Komende weken zullen we nog enkele hertesten uitvoeren. Bij sommige exemplaren kan het een verschil maken als hij diverse keren is opgeladen, omdat de accu er even over doet om op zijn maximale capaciteit te komen. Als dat een verschil maakt, zullen die resultaten staan in de shootout met de Xperia Z en HTC One en zal ook deze pagina een update krijgen.
Update, woensdag: De accutesten zijn enkele malen uitgevoerd, maar tijdens een hertest na publicatie was dat de S4 bij bellen en in standby zuiniger dan tijdens de reviewperiode. Dat verschil is vermoedelijk toe te schrijven aan de simkaart en bijbehorend netwerk. Omdat de verschillen op zijn getreden bij de tests, waarbij de telefoon veel communiceert met het netwerk, lijkt die verklaring voor de hand te liggen.
Het algemene beeld verandert door de hertest een beetje: op zwaar gebruik gaat hij een stuk langer mee, maar op licht gebruik staat hij nog steeds op achterstand op de concurrentie - zij het dat de achterstand minder groot is.
Scherm: full-hd-amoled
De meest luxe telefoon in de line-up van een fabrikant kan anno 2013 niet meer zonder full-hd-scherm. Hoewel de voordelen ten opzichte van 720p klein zijn, verlies je het in elk geval met marketing als een scherm een lagere resolutie heeft. De voordelen zijn er wel, maar wie nu een telefoon heeft met 1280x720 pixels, zal weinig verschil zien. Bij Samsung is het echter anders. De amoled-panelen van de fabrikant stonden bij de release van de Galaxy S in 2010 vanwege het hoge contrast, diepe zwartwaarden en on-cell-technologie bekend als de beste schermen van de markt, ondanks de magere kleurreproductie en de blauwgroene waas over wit.
De Galaxy S III heeft een scherm dat in verschillende opzichten minder is dan dat van concurrenten die toen op de markt kwamen. De helderheid is lager, de kijkhoeken zijn iets minder en het beeld is marginaal, maar wel zichtbaar minder scherp dan dat van andere schermen. Samsung gebruikt bij amoled vaak PenTile-schermen, met twee subpixels per pixel in plaats van drie.
Scherm | Galaxy S 4 | Xperia Z | HTC One | HTC 8X | Galaxy SIII | BB Z10 | iPhone 5 |
Diagonaal |
5" |
5" |
4,7" |
4,3" |
4,8" |
4,2" |
4,0" |
Resolutie |
1920x1080 |
1920x1080 |
1920x1080 |
1280x720 |
1280x720 |
1280x768 |
1136x640 |
Pixels per inch |
441 |
441 |
469 |
341 |
306 |
356 |
326 |
Subpixels per inch |
883 |
1322 |
1406 |
1023 |
612 |
1068 |
978 |
De PenTile-indeling is nodig, zodat subpixels minder dicht op elkaar kunnen liggen. Daardoor bereikt amoled nu, anno 2013, eindelijk bijna de scherpte op subpixelniveau als lcd in 2010. Bijna, maar nog niet helemaal: het scherm van de iPhone 4 uit 2010 heeft 978 subpixels per inch, de Galaxy S4 blijft hangen op 883. Als Samsung hetzelfde aantal subpixels op een oppervlakte kon stoppen, was het zonder PenTile gekomen op 294 pixels per inch, tegenover 204 pixels per inch voor de Galaxy S III.
De pixels zitten gerangschikt in een soort ruitpatroon, diagonaal van elkaar. Er zijn twee rijen; de ene heeft alleen maar groene subpixels, de andere rij bestaat uit afwisseld rode en blauwe subpixels. De rode en blauwe subpixels lijken wel iets groter dan de groene, vermoedelijk omdat de groene pixels iets 'feller' zijn.
Dit is uiteraard allemaal theorie; in de praktijk heeft de Galaxy S4 1920x1080 beeldpunten en het toestel geeft de beelden dan ook op die resolutie weer. Dat maakt het werkelijke aantal pixels per inch dus 441, even hoog als dat van de Sony Xperia Z en iets minder dan dat van de HTC One.
/i/1366980107.jpeg?f=imagenormal)
Scherm getest
Om te kijken hoe het scherm zich verhoudt tot dat van overige telefoons en tot dat van de Galaxy S III, onderwerpen we het aan een aantal tests. Daarvoor gebruiken we zoals gewoonlijk een X-Rite i1 Display Pro-colorimeter met Calman-software, in een donkere ruimte om omgevingsinvloeden op de schermmetingen uit te sluiten. Alle telefoons worden op deze manier getest.
Om het scherm te testen, meten we een aantal zaken: de helderheid, zwartwaarde, kleurtemperatuur en kleurfout. De helderheid zegt iets over de maximale felheid van het scherm en vaak is er een relatie met hoe goed het beeld op het scherm op bijvoorbeeld een zonnige dag te zien is. De zwartwaarde en het contrast zeggen veel over hoe het scherm eruitziet: hoe hoger het contrast, hoe meer afbeeldingen van het scherm lijken te spatten. De kleurtemperatuur zegt iets over de weergave van wit. De kleurfout ten slotte, duidt aan in hoeverre kleuren op het scherm afwijken van de ideale kleurweergave.
De helderheid van amoled-schermen ligt lager dan die van lcd's. Bovendien is Samsung voorzichtig met het instellen van de helderheid. Immers, hoe feller de pixels moeten branden, hoe korter de levensduur van het scherm zal zijn. Alleen Nokia, dat met zijn 808 PureView per se wilde dat gebruikers buiten foto's kunnen zien, heeft de helderheid van een amoled-scherm flink opgevoerd, naar 500 nits. Samsung houdt het bij een waarde onder de 350 nits. Dat heeft tot gevolg dat beeld op telefoons met amoled-schermen in fel zonlicht over het algemeen minder goed zichtbaar is. De S4 heeft wel een iets hogere helderheid dan de S III en Note II, die beide niet verder komen dan 240 nits. De helderheid is nog altijd wel fors lager dan die van lcd's. Hierbij moeten we aantekenen dat het toestel de helderheid van 303 nits zelden haalt. Bij de weergave van webpagina's blijft de helderheid vaak steken rond de 250 nits, ook als automatische helderheid uit staat. Zelfs als alle automatische instellingen zijn uitgeschakeld, passen veel telefoons dynamisch de helderheid aan; de S4 is daarin geen uitzondering.
Om de afleesbaarheid in fel zonlicht te verbeteren heeft Samsung Adapt Display toegevoegd, een softwarematige instelling die gegevens van de rgb-lichtsensor uitleest en de kleuren van het scherm aanpast. Die functie zat al in de camera-app van de S III, maar niet in de algemene interface. Het mag alleen niet echt baten; de afleesbaarheid in felle lichtomstandigheden is maar een beetje beter dan bij de S III. Andere telefoons, zoals de Nexus 4 en Lumia 920, doen dat een stuk beter.
Amoled-schermen hebben een groot voordeel op lcd's op dit vlak. Omdat pixels simpelweg niet aanstaan als ze zwart moeten weergeven, is de zwartwaarde op of in elk geval waanzinnig dichtbij het nulpunt. De colorimeter kan alleen resterende reflectie opvangen, maar het scherm zelf straalt geen licht uit. Dat heeft tot gevolg dat het scherm een vrijwel oneindig hoog contrast heeft, in tegenstelling tot lcd's. Veel mensen vinden het effect daarvan mooi; het scherm ziet er spectaculair uit en bovendien lijkt de rand van het scherm over te lopen in de behuizing van de telefoon.
De kleurtemperatuur van Samsungs amoled-schermen is vrijwel altijd aan de hoge kant. Bij de S III is dat standaard rond 8000 kelvin en ook bij de S4 is wit iets te blauw.
Net zoals bij de S III kan de gebruiker het scherm instellen op diverse modi; naast Adapt Display zijn er de instellingen Film, Dynamisch en Standaard. De optie Natuurlijk is vervangen voor Adobe RGB, met als naam 'Professionele Foto'. Bij de helderheid en zwartwaarde is tussen de verschillende instellingen geen verschil te zien, maar bij de kleurtemperatuur en kleurfout zien we dit wel. De opties Film en Professionele Foto zorgen ervoor dat de kleurtemperatuur voor een amoled-scherm ongekend dicht tegen het ideaal van 6500 kelvin ligt. Met rond de 6680 kelvin is de weergave van varianten van wit en grijs behoorlijk natuurgetrouw. Ook met Standaard en Dynamisch zit het met een waarde rond 7400 kelvin nog altijd goed; veel recente lcd's doen dat minder goed.
Gemiddelde kleurfout |
Telefoon / tablet | Schermtype | In Delta E 1994, lager is beter |
Apple iPhone 5 |
IPS lcd |
*
1,6900 |
HTC One |
IPS lcd |
**
3,6900 |
Nokia Lumia 920 |
IPS lcd |
**
3,7400 |
Sony Xperia Z |
IPS lcd |
***
5,2800 |
Samsung Galaxy S4 - film |
Super Amoled |
*****
5,44 |
Samsung Galaxy S4 - prof. foto |
Super Amoled |
*****
6,03 |
Samsung Galaxy S III |
Super Amoled HD |
****
8,1600 |
Samsung Galaxy S4 - standaard |
Super Amoled |
*****
9,0500 |
Samsung Galaxy Note II |
Super Amoled HD |
*******
12,7000 |
De gemiddelde kleurfout van amoled-schermen ligt traditioneel hoger dan bij lcd's. Onder meer de iPhone 5 en HTC One X, die overigens niet in deze tabel staat, weten kleuren bijna foutloos te reproduceren, maar toestellen als de Note II en S III gaan op diverse vlakken flink de mist in.
De S4, met zijn diverse modi, biedt de gebruiker de keuze; je kunt kiezen voor fellere en onnatuurlijke kleuren of voor een minder contrastrijk scherm met betere kleurweergave. De beste modus is Film, die de kleurfout terugbrengt naar een prima 5,44 Delta E 1994. Professionele Foto levert ook een prima beeld. Met Standaard komt de S4 uit rond de 9, iets boven het resultaat van de Galaxy S3. De Dynamisch-modus is helemaal een drama; de meter sloeg bij de meting van rood helemaal door. Het gemiddelde kwam uit op 26, maar omdat rood zo slecht wordt weergegeven, is dat alleen een indicatief getal.
Hiermee kan gesteld worden dat amoled veel van de achterstand op lcd heeft ingehaald bij het weergeven van zowel wit als natuurlijke kleuren. Samsung heeft het voor elkaar gekregen om een amoled-scherm op hoge resolutie te produceren dat zowel wit als kleuren voldoende kan weergeven, met behoud van het grote voordeel van amoled: het vrijwel oneindige contrast door het diepe zwart.
/i/1366709091.png?f=imagenormal)
Software: Samsungs eigen lijn
De Galaxy S4 is de eerste telefoon na de Nexus 4 die verschijnt met Android 4.2 Jelly Bean. Veel andere fabrikanten kozen in de afgelopen maanden voor Android 4.1, omdat 4.2 aanvankelijk problemen veroorzaakte met een baseband-chip van Qualcomm, de MDM9x15. Dat maakte dat de accu sneller leeg raakte dan nodig was. Inmiddels is die bug verholpen in Android 4.2.2, wat de accuduur van de Nexus 4 bijvoorbeeld heeft verlengd. Android 4.2.2 kwam kennelijk op tijd uit om de Galaxy S4 ermee te kunnen uitrusten.
Zoals gewoonlijk legt Samsung zijn eigen, loodzware skin over Android heen. De skin is niet loodzwaar omdat hij de telefoon traag maakt, maar omdat het vrijwel elk element van de Android-interface aanpast. Sterker nog: als de Google-diensten er niet op zouden staan, zou het geheel niet eens herkenbaar zijn als Android-telefoon.
De keuzes die Samsung daarbij maakt zijn verstrekkend. Zo wordt de interface van standaard-apps aangepast. Samsung heeft voor deze nieuwe generatie gekozen voor de stijl die onder meer Facebook hanteert met zijn verborgen zijbalk, die via een 'hamburgerknop' links bovenin kan worden opgeroepen, iets dat Google ook steeds meer doet.

De menuknop, die Google het liefst ziet verdwijnen van Android-toestellen, zit nog altijd op Samsung-telefoons. De menuknop verbergt functies die op het scherm zouden moeten zitten en daardoor lopen veel ontwikkelaars tegen het probleem aan dat gebruikers functies niet kunnen vinden of gebruiken, omdat ze verborgen zitten achter de menuknop. In de Holo-interface is de menuknop vervangen door een balk aan de bovenkant met meest gebruikte functies en een 'driepuntsknop', Action Overflow, die toegang biedt tot minder gebruikte opties.
Omdat veel ontwikkelaars zich wel aan de standaarden houden en omdat Samsung zelf is overgestapt op het menu aan de linkerkant, werkt de menuknop ongeveer even vaak niet als wel. Het is een gok: in sommige standaardapps heeft de menuknop wel een functie, in andere weer niet.
Samsung vervangt onder meer de browser, de agenda - die gek genoeg S Planner wordt genoemd-, de mailclient en nog veel meer applicaties in Android. De merkwaardigste wijziging in de nieuwe versie van de 'Nature UX 2.0'-interface is het instellingenmenu. Die kent voortaan verschillende tabs. Dat is geen slecht idee, maar die tabs zijn gemaakt met de standaardelementen die al in Android 1.6 zitten en dus niet met de veel mooiere Holo-elementen. Ook de taakbeheerder, muziekspeler en andere apps hebben deze tabbladen. Hiermee gooit Samsung gebruikers zonder pardon terug naar 2010.

Een pluspunt van TouchWiz is de aanpasbaarheid. Er zijn bijzonder veel zaken aan te passen, waaronder de indeling van de notificatiebalken, het hoofdmenu en uiteraard de homescreens. Nieuw is onder meer dat een eigen tekst op het lockscreen geplaatst kan worden. Standaard staat daar: 'Life Companion', maar bij de instellingen kan dat gewijzigd worden. Een nadeel is dat iconen niet aan te passen zijn, waardoor het uiterlijk toch grotendeels hetzelfde blijft, hoeveel je ook aanpast.

Samsung levert traditioneel een groot aantal apps mee met Android. Daarvan zijn er veel voor eigen diensten, zoals S Health, WatchON, de vooralsnog niet succesvolle WhatsApp-concurrent ChatON en spraakbesturing S Voice. Nieuw zijn gezondheids-app S Health, die onder meer een stappenteller heeft, die berekent hoeveel er gesport is en die bepaalt hoeveel gesport moet worden om bepaalde doelen te halen. Ook kan er de gewichtsontwikkeling mee worden bijgehouden. Er zijn fitness-apps die dat ook kunnen en bovendien zouden accessoires helpen deze app echt nuttig te maken.
'Optische Lezer' is een handige app om onder meer barcodes te scannen, tekst van bijvoorbeeld een menukaart en verkeersbord in een vreemd land te lezen, en vertalingen en dergelijke uit te voeren. Het is goed dat het standaard in de telefoon zit, omdat qr-codes steeds algemener worden gebruikt, terwijl niet iedereen doorheeft dat standaardcamera-apps die niet kunnen lezen.
Story Album is een app waarmee gebruikers fotoboeken kunnen samenstellen. Het is geen nutteloos programma, maar er zijn apps in de Play Store die dat beter doen en meer opties bieden. Group Play is in potentie een ongelooflijk leuk programma. Het biedt diverse vrij nutteloze functionaliteiten, maar is vooral handig om games in multiplayer te spelen met vrienden of familie die zich in dezelfde ruimte bevinden. Dat is een functie die nog geen plek heeft in het dagelijks leven van veel smartphonegebruikers, maar dat kan nog komen. Het is te hopen dat Group Play snel op veel meer telefoons dan de S4 werkt, zodat het echt nuttig wordt.
Al die apps zijn niet verwijderbaar en dat is jammer; gebruikers hebben sommige van die apps simpelweg niet nodig. Wel is er een omslachtige manier om ze te verbergen. De gebruiker kan via de menuknop mappen aanmaken in het hoofdmenu en alles daarin zetten. Ze nemen echter ook niet bijzonder veel ruimte in; de grootste Samsung-app is Story Album van 33MB. Downloadwinkel Samsung Apps is 17MB, het toetsenbord neemt eveneens 17MB in en Samsung Books is 10,44MB. Ter referentie: WhatsApp neemt 13,7MB en Facebook bijna 24MB in beslag.
Een irritante bug die meer Samsung-toestellen hadden en die nog steeds aanwezig is, betreft de 'CloudAgent is gestopt'-melding. CloudAgent is een proces dat de synchronisatie regelt van bijvoorbeeld foto's van Dropbox in de Galerij. Wie inlogt bij Dropbox, krijgt automatisch die foto's in Galerij en die foutmelding. Irritanter is dat het de telefoon voor enkele seconden vertraagt. Dat deze bug nog bestaat, is hinderlijk, dit euvel had allang opgelost kunnen worden.
Een ander probleem is dat functionaliteit vaak niet vloeiend draait. Op totaal willekeurige momenten kan de S4 ineens een beetje stotteren, al is niet aan te wijzen waaraan het ligt. Ook bij het belasten van de telefoon, bijvoorbeeld met gamen, viel het op dat vlak erna de telefoon moeite heeft met normale zaken als bladeren door het hoofdmenu. Dat gebeurt dan niet vloeiend en dit hoort niet op een telefoon in deze prijsklasse. Daarnaast lijkt de S4 soms niet genoeg te hebben aan zijn werkgeheugen; apps worden zo nu en dan afgesloten, terwijl er niet veel openstaat.

Toetsenbord
Het toetsenbord is nog altijd van Samsung, maar er iets wezenlijks veranderd ten opzichte van vorige Samsung-toetsenborden. De tekstvoorspelling is afkomstig van een van de bekendste en meest gewaardeerde Android-toetsenborden: Swiftkey. We hebben dat kunnen verifiëren door een bericht te beginnen met hetzelfde woord en dan te kijken welke volgende woorden Swiftkey suggereert op een andere telefoon en op het Samsung-toetsenbord op de Galaxy S4. De suggesties bleken exact hetzelfde.

Het Samsung-toetsenbord op de Galaxy S4 (links) en een reguliere versie van Swiftkey (rechts). Beide teksten zijn niet getypt, maar telkens is de woordvoorspelling van het toetsenbord geaccepteerd.
Samsung noemt Swiftkey nergens, maar diep in de instellingen is een link te vinden naar de privacyvoorwaarden voor de functie voor het Leren van Twitter, Berichten, Contacten, Facebook en Gmail, waarbij het toetsenbord de teksten in die apps scant en zijn voorspellingen daarop aanpast. Die link leidt naar de site van Swiftkey. Swiftkey is na Swype de tweede bekende toetsenbordtechnologie die Samsung in zijn eigen toetsenbord zet.
Het toetsenbord werkt mede daardoor beter dan voorheen. Voorspellingen zijn prima, al kan de autocorrectie zo nu en dan beter. Een groot voordeel van het toetsenbord is dat het de cijfertoetsen boven de letters toont. Dat is makkelijk bij het invoeren van bijvoorbeeld wachtwoorden met combinaties van cijfers en letters. Het neemt wel meer ruimte in, maar kan niet worden uitgeschakeld. Een optie om het uit te schakelen was aardig geweest voor wie die cijfers zelden nodig heeft.
Net als zo veel toetsenborden van fabrikanten heeft ook dat van Samsung een 'volgtoetsenbord'-functie, waarbij de gebruiker kan vegen om woorden te vormen. Samsung levert die al sinds de eerste Galaxy S mee en de functie is ook al langer geïntegreerd in het eigen toetsenbord.
Evenals bij alle andere Android-telefoons is het toetsenbord altijd te vervangen door een eigen toetsenbord, dat gedownload kan worden uit bijvoorbeeld de Play Store. Het toetsenbord van Samsung is momenteel echter met afstand het beste van alle toetsenborden van fabrikanten.
Software getest
Om de snelheid van de software te testen, gebruiken we diverse benchmarks en browsertests.
Samsungs doen het traditioneel goed op onze eigen frontpage-test, waarbij een statische voorpagina van Tweakers 6.9 wordt geladen, waarbij uit 35 runs het gemiddelde wordt berekend. Samsung past de standaardbrowser bij toestellen aan en voert optimalisaties door, waardoor die browser bij deze test snel was. Dat voordeel is echter weg; de Galaxy S4 is behoorlijk wat trager dan de Galaxy S III en Note II. Hij laadt de pagina in meer dan een halve seconde. Daarmee doet hij er meer dan vier keer zo lang over als de iPhone 5. Het verschil is te merken in de dagelijkse praktijk; sommige sites laden niet zo snel. Het irritantste in de browser is echter, net als bij de S III, het trage tabbeheer. De schermanimatie gaat tergend langzaam.
De Snapdragon 600 is voor het uitvoeren van Java-code een enorme stap vooruit, zo zagen we al bij de HTC One. Ook op de S4 is dat effect te zien; de score ligt eveneens rond de 25.000 en dat is fors hoger dan de scores die we met oudere processors zagen. Deze benchmark is relevant, omdat veel apps werken in de Dalvik VM, die op Java gebaseerd is. De processor is daarom veel bezig met Java-verwerking.
De hogere kloksnelheid vertaalt zich bij deze benchmark rechtstreeks in een hogere score. De S4 komt op bijna 28.000 punten: iets hoger dan de One en veel hoger dan eerdere toestellen.
Peacekeeper is een browserbenchmark van Futuremark die veel elementen van browsen meet en het resultaat bundelt in een score die kan worden vergeleken met die van browsers op andere apparaten. Dit geeft dus een algemeen beeld van het presteren van de browser.
De S4 plaatst zich in deze test ver achter de Note II en HTC One, een duidelijk teken dat de standaardbrowser een stap achteruit heeft gemaakt op het gebied van snelheid. Wel is hij nog altijd veel sneller dan Chrome op de Xperia Z, maar van Chrome op Android is al langer duidelijk dat het achterloopt op de standaardbrowser.
Mozilla heeft de Kraken 1.1-benchmark ontwikkeld om browsers te testen en een indicatie te geven van hoe futureproof ze zijn. Browsers doorlopen een set van tests die zwaar leunen op nieuwe webtechnologie en Mozilla houdt bij hoe lang dat duurt.
De S4 scoort op deze benchmark juist hoog, een teken dat nieuwe webtechnologie uitstekend wordt ondersteund. De S4 doet er iets minder lang over dan de One en de twee toestellen staan op enige afstand van de rest van de concurrentie.

Design en uiterlijk: verschil in nuances
/i/1366980104.jpeg?f=imagenormal)
De S4 lijkt op de S III: de gebruikte materialen zijn dezelfde en ook in andere opzichten zijn de telefoons vergelijkbaar. Grootste overeenkomst is de maat: hij is zo goed als even groot als de Galaxy S III en dat is knap, want het scherm is een slag groter. Het scherm heeft bijzonder dunne randen en dat ziet er mooi uit.
Scherm | Galaxy S 4 | Xperia Z | Galaxy SIII | Note II | HTC One | iPhone 5 |
Lengte |
137mm |
139mm |
137mm |
151mm |
137mm |
124mm |
Breedte |
70mm |
71mm |
71mm |
81mm |
68mm |
59mm |
Dikte |
7,9mm |
7,9mm |
8,6mm |
9,4mm |
9,3mm |
7,6mm |
Gewicht |
130g |
146g |
133g |
183g |
143g |
112g |
Scherm |
5" |
5" |
4,8" |
5,5" |
4,7" |
4"
|
Aan de andere kant zijn de S III en S4 bijna een tweeling; je kunt de verschillen zien, maar je moet er wel op letten. Als een toestel er uitziet als een telefoon van een jaar geleden, kan dat voor sommigen een afknapper zijn, zeker met nieuwe ontwerpen als de Sony Xperia Z en HTC One ernaast in de schappen.
Het grootste verschil in ontwerp is het patroon van de behuizing. Er zitten een soort vakjes in, die te zien zijn als je het toestel beweegt. Soms lijkt de behuizing egaal, maar vanuit een andere hoek zijn de vakjes weer zichtbaar. Het effect lijkt op het patroon in de Nexus 4 en LG Optimus G, en is dus een ontwerpelement dat kennelijk is afgekeken van de concurrent.
Ook de homeknop is anders van vorm; die is weer hoekiger gemaakt. De feedback van de knop is prima. De aanraakgevoelige back-knop zit rechts, de menuknop links. De vergrendelknop zit rechts en de volumeknoppen links. Die knoppen steken voldoende uit en zijn makkelijk te vinden met de vingers. Ze klikken bovendien prima.

Een ander, subtieler verschil met de S III betreft de vorm. De boven- en onderkant zijn niet langer rond, maar wat 'platter'. De S4 is wat minder rond dan de S III. Dat is doorgevoerd in de zijkanten; de S III heeft haast geen zijkanten, maar loopt taps toe. De S4 heeft wel weer duidelijke zijkanten. Samsung heeft vermoedelijk voor die vorm gekozen, omdat anders de componenten niet in de behuizing zouden passen. Een taps toelopende achterkant biedt minder ruimte, net als een ronder ontwerp.
Het materiaalgebruik is bij beide toestellen hetzelfde. De S4 is gemaakt van polycarbonaat, een soort kunststof. Ook de metaal ogende zijkant is gemaakt van kunststof. Het voordeel van het materiaal is dat het licht en goedkoop is, het nadeel is dat alle vingerafdrukken zichtbaar zijn en dat het relatief snel krassen vertoont. De S4 voelt iets luxer aan dan de S III, maar niet per se beter. Sommigen bleken een voorkeur te hebben voor de S III vanwege de comfortabele rondingen, anderen vinden de S4 juist beter. Het is lastig een afweging te maken, maar beide roepen in elk geval geen 'wow'-gevoel op.
Een keuze die we van harte toejuichen is het verwisselbaar maken van de accu en het invoegen van een micro-sdhc-kaartslot. Dat is een goede toevoeging die elke telefoon zou moeten hebben. Immers: als de accu het begeeft, kun je hem makkelijk vervangen en als je niet tevreden bent over de grootte van de accu, kun je eventueel een grotere kopen.
Hardware: op veel punten rap
Geheugen en netwerk
Samsung gebruikt een werkgeheugen ter grootte van 2GB en dat is normaal voor een dure telefoon in 2013. Het werkgeheugen is vermoedelijk gemaakt door Samsung zelf, maar er gaan geruchten over een tekort, waardoor Samsung ook werkgeheugen van concurrenten als Elpida en Toshiba heeft moeten inkopen om genoeg Galaxy S4's te kunnen maken. Het is lastig na te gaan van welke fabrikant het geheugen van ons testexemplaar is en op welke manier dat de snelheid beïnvloedt.
Het opslaggeheugen heeft een grootte van 16GB. Er zijn ook varianten met 32GB en 64GB, maar dankzij de aanwezigheid van een micro-sd-slot, iets wat we in alle high-end toestellen willen zien, kan de gebruiker het geheugen uitbreiden, waardoor het geen beperkende factor is.
Samsung reserveert altijd het snelste geheugen voor zichzelf en dat blijkt ook nu. Het schrijven naar en lezen van sql-queries gaat in RL Benchmark binnen zeventien seconden, iets sneller dan de S III en marginaal sneller dan de Note II. Het lijkt erop dat op dit gebied de grens van hoe snel geheugen kan zijn in zicht komt. Andere fabrikanten hebben inmiddels ook toegang tot sneller geheugen dan voorheen. Waar vorige HTC's bijvoorbeeld minimaal een halve minuut nodig hadden voor deze benchmark, komt de One tot 21 seconden.
Het overzetten van bestanden van de pc naar de telefoon gaat met de Galaxy S4 sneller dan met menige andere telefoon. Bij het overzetten van grote bestanden, zoals films, gaat dat met gemiddeld bijna 16,4MB/s en dat is verrekte snel; alleen de iPhone 5 is sneller. De HTC One is iets langzamer, maar dat verschil is klein.
Bij het overzetten van kleinere bestanden, zoals mp3's, is de Galaxy S4 helemaal niet te verslaan. Dat gaat met bijna 13MB/s en dat is sneller dan de concurrentie.
Een nadeel van het opslaggeheugen is de hoeveelheid. Na de eerste keer starten is door alle software van Samsung maar 9GB van de 16GB beschikbaar voor de gebruiker. Bij andere telefoons ligt dat dichter bij de 12GB. Het is dan ook een uitkomst dat de S4 micro-sdhc-kaarten slikt, want veel gebruikers zullen die hard nodig hebben voor de opslag van bijvoorbeeld films, foto's en muziek. Desondanks is het niet ideaal.
De soc heeft als een van de eerste telefoon-socs ondersteuning voor wifi via de 802.11ac-standaard. Deze moet wifi-snelheden tot 1Gbit/s mogelijk maken, veel hoger dan de huidige snelheden.
Processor
De Galaxy S4 komt uit in verschillende versies. De versie voor Nederland is de GT-i9505, met een Qualcomm 600-soc op 1,9GHz, of eigenlijk 1890MHz. De versie die we eigenlijk veel liever onder handen hadden genomen, is de GT-i9500, de variant met Exynos 5 Octa-soc. De Snapdragon 600 zit bijvoorbeeld ook in de HTC One en is een prima processor, maar de Exynos 5 Octa is de eerste octacore en we hadden graag gezien hoe die presteert, hoe de accu zich houdt en op welke momenten Samsung de vier krachtige processorkernen en de vier zuinige kernen gebruikt.
De Snapdragon 600 is een soc van Qualcomm. De cpu-kernen hebben een nieuwe Krait 300-core, een update van de vorige Krait-core. Deze kan niet alleen hoger geklokt worden, maar ook per kloktik meer werk verzetten. Het werkgeheugen is voortaan lpddr3 in plaats van lpddr2, wat ook de snelheid ten goede komt, zo claimt Qualcomm. De gpu is net als in de S4 Pro een Adreno 320, maar op een hogere kloksnelheid, waardoor hij iets sneller moet zijn dan voorheen. Het is wel een iets andere Snapdragon 600 dan in de One. Dat is niet alleen te zien aan de maximale kloksnelheid van 1,9GHz, maar volgens Anandtech staan in de broncode van de S4 ook verwijzingen naar een APQ8064AB; de One heeft een APQ8064T aan boord.
In CF Bench blijkt dat de S4 iets hoger scoort dan de HTC One en je mag ook niet anders verwachten. Ze hebben immers dezelfde processorkernen aan boord, maar die in de S4 zijn iets hoger geklokt, op een maximum van 1,9GHz. Het verschil is echter niet bijster groot. Het scheelt maar een paar duizend punten en in de dagelijkse praktijk betekent dat weinig.
Er is een nieuwe versie uit van GLBenchmark: 2.7. Aan deze benchmark is weer een zwaardere gpu-test toegevoegd. De T-Rex-test levert scores op met weer veel lagere framerates. Dat komt op tijd, want met framerates van rond de 40fps is de Egypt-test uit versie 2.5 nog bruikbaar, maar binnen afzienbare tijd zullen telefoons tegen het maximum van 60fps aanlopen.
De S4 scoort op deze test met 15fps hoger dan andere telefoons. De Galaxy S III scoort, zelfs met zo veel pixels minder, een stuk minder op deze test. Dat alleen al duidt aan dat de gpu capabel is voor deze schermresolutie.
In de Egypt-test komt de S4 tot ongeveer 40fps en dat is veel meer dan wat we gezien hebben bij de HTC One. Hoe dat komt is onduidelijk, maar de kloksnelheid van de gpu ligt kennelijk beduidend hoger in de Galaxy S4.
De S4 blijft opnieuw de iPhone 5 een stapje voor. Voor de grafisch iets minder zware taken is de framerate dus meer dan voldoende om alles vloeiend weer te geven.

Camera: meer megapixels, zelfde resultaat
Behalve de One met zijn 'Ultrapixel'-camera van 4 megapixel zijn veel nieuwe, dure telefoons uitgerust met een 13-megapixelcamera. Het is daarbij goed te beseffen dat het aantal pixels is opgedreven zonder iets te doen aan de sensorgrootte. Een grotere sensor zou meer ruimte innemen in de behuizing, ook qua diepte, waardoor dat bij de steeds dunnere telefoons van tegenwoordig geen optie is. Wat fabrikanten van cameramodules daarom doen, is de sensor even groot laten, maar op die ruimte steeds meer pixels proppen. Dat leidt zelden tot resultaten die beter zijn dan die van 8-megapixelcamera's. In theorie gaat het vooral onder mindere lichtomstandigheden snel minder met 13-megapixelcamera's, omdat de kleinere pixels minder licht kunnen vangen. Dat effect was onder meer te zien bij de Xperia Z en Asus PadFone 2.
De resolutie is 4128x3096 pixels, ofwel 12,7 megapixel, vandaar de afronding naar 13 megapixel. De plaatjes kunnen ook op een lagere resolutie worden gemaakt, wat vooral handig is voor het delen via sociale netwerken. De bestandsgrootte is dan kleiner en de upload dus sneller. Video's kunnen gemaakt worden op 1080p bij 30fps. De sensor is een Sony IMX135, door Sony aangeduid als 'Exmor RS'-sensor. De rgbw-technologie om bij minder licht betere foto's te maken is echter uit de sensor gehaald, omdat het niet aan de kwaliteitseisen zou voldoen.
De interface van de camera is gebaseerd op de Galaxy Camera en is mooi rustig als je hem start. Er staan knoppen om een foto en video te maken in hetzelfde beeld. Dat heeft wel een klein nadeel; foto's worden gemaakt in 4:3 en video's in 16:9. Dat betekent dus dat je met de video niet het hele frame ziet. Links onderin is een preview van de laatste foto, bovenin staan bedieningselementen.
Er zijn uitgebreide instellingen om mee te spelen. Een nieuwigheid is Dual Shot, waarmee een plaatje van de frontcamera in de foto geplakt kan worden. Dat kan in zowel foto's als video's. De functie is leuk bedacht, maar het praktische nut is uiteraard beperkt; het lijkt bij een groepsfoto of je aan het videochatten bent, waarbij je eigen foto klein in een hoekje staat.
/i/1366722605.png?f=imagelarge)
/i/1366722608.png?f=thumb)
Er zijn diverse modi aanwezig, zoals Sound&Shot, waarmee een geluid bij de foto wordt opgenomen. Helaas is dat geen standaard, waardoor het geluid niet gedeeld kan worden. Eraser laat gebruikers elementen weghalen uit een foto, iets wat we op meer telefoons tegenkomen. Ook is de optie Drama erbij gekomen, waarmee een element kan worden gekopieerd, bijvoorbeeld om beweging in een foto uit te drukken. Verder zijn er een panoramamodus, een 360-gradenmodus en een mogelijkheid tot nachtfotografie, waarbij de sluiter langer open blijft.
De leukste functies tijdens de reviewperiode blijken Drama Shot en Gum. Drama Shot geeft de mogelijkheid om verschillende foto's van een object te schieten, waarna het object op diverse plekken in beeld wordt gezet. Gum is de mogelijkheid om een ongewilde voorbijganger automatisch uit de foto te knippen. Het enige jammere is dat Gum geen nabewerking is; je weet van tevoren niet of er per ongeluk iemand door het beeld gaat lopen.
Net als LG-telefoons kan de Galaxy S4 reageren op een stemcommando om een foto te maken. De gebruiker kan 'cheese' zeggen, waarna de telefoon een plaatje schiet. Dat is handig voor self-shots met de camera achterop; het is zo goed als onmogelijk om voor een foto van jezelf op de knop te drukken.
Er zijn dus opties bijgekomen, maar ook opties weggegaan, zoals de instelling voor belichting, witbalans en meer van dat soort zaken. Wel kan de iso handmatig worden aangepast. Al met al is de featureset voor de camera erg compleet en is het vooral leuk om mee te spelen.

Bij deze eerste test hebben alle telefoons een foto gemaakt van een fles wijn met op de achtergrond het IJ in Amsterdam. De foto's zijn hier sterk verkleind, maar de uitvergroting links boven in elke foto is wel 1:1. Daarin zijn duidelijk verschillen te zien. Alle telefoons konden prima focussen op de korte afstand van ongeveer 20cm.
De Galaxy S4 blijft hier achter bij de Galaxy S III. De Nexus 4 toont de letters het duidelijkst. De Xperia Z en Lumia 920 hebben iets te veel rode tinten in de foto. De iPhone 5 doet het ook prima.

Ook hier blijkt nog geen voordeel van de sensor met meer pixels van de Galaxy S4 ten opzichte van de S III. De foto's tonen ongeveer dezelfde hoeveelheid details. Het is wel duidelijk dat beide telefoons een voorsprong hebben op de andere telefoons. Zowel de kleurweergave, die ongeveer klopt, als de details zijn over het algemeen bij beide Galaxy's het beste.

In bovenstaand overzicht zijn per abuis de Lumia 920 en iPhone 5 door elkaar gehaald. De foto op de onderste rij links is gemaakt met de iPhone 5, die in het midden met een Lumia 920.
Voor deze test zijn in onze studio vrijwel alle lampen uitgezet, op een lampje in een andere hoek na. Daardoor ontstaat een gecontroleerde testomgeving, waarin de telefoons een zwarte afstandsbediening op een zwarte tafel met rode rand op de gevoelige plaat moeten zetten. Deze foto's zijn geen 1:1-weergaven, maar verkleiningen.
Vrijwel alle telefoons hebben een nachtmodus, waarbij de sluiter langer open blijft om meer licht te vangen. Bij alle telefoons zijn foto's met en zonder flitser gemaakt en is de minst beroerde uitgekozen. De Galaxy S4 doet het hier opnieuw ongeveer even goed als de Galaxy S III, maar nu zijn er concurrenten die het beter doen. De Nexus 4, Lumia 920 en iPhone 5 vangen allemaal meer licht.
De videocamera bevat veel van dezelfde functies als de fotosoftware. Er is videostabilisatie, maar in tegenstelling tot bij de HTC One en Nokia Lumia 920 is die niet optisch maar softwarematig. Het verschil is duidelijk te zien. De video's zijn verder prima van kwaliteit; ze zijn vloeiend en kleuren worden prima geregistreerd. Net als bij de foto's gaat de kwaliteit bij minder licht snel achteruit.
Alternatieven: volop concurrentie
De Galaxy S4 komt uit op een moment dat veel fabrikanten nieuwe topmodellen in de schappen hebben liggen. Voor de prijs van een S4 kun je ook vrijwel elke andere telefoon kopen, inclusief een iPhone 5. Samsungs telefoons zijn bovendien niet waardevast; over een jaar zal de S4 ongetwijfeld nog maar rond de 450 euro kosten.
Je kunt er niet omheen; de HTC One is de grote uitdager van de Galaxy S4. Het door reviewers lovend onthaalde toestel heeft eveneens een full-hd-scherm, maar dan op 4,7". Enkele punten van onderscheid: HTC's skin Sense, het gebruik van aluminium in plaats van het plastic van de S4 en de stereoluidsprekers aan de voorkant van de One.
Sony's belangrijkste toestel van dit moment is de Xperia Z, een glazen telefoon met eveneens een full-hd-scherm. Een groot voordeel van de Xperia Z is dat hij waterdicht is, wat ook betekent dat elke aansluiting achter een klepje zit. Ook is de skin van Sony wat minder ingrijpend dan die van Samsung, maar of dat een voordeel of een nadeel is, zal elke gebruiker zelf moeten bepalen. De prijs is bovendien iets lager.
De verrassende uitdager van dit voorjaar wordt de Chinese fabrikant Oppo met de Find 5. Het is een telefoon met een hoekig ontwerp en eveneens een full-hd-scherm van 5". Het grote verkoopargument is natuurlijk de prijs; die ligt tussen 400 en 500 euro, en dat is een stuk lager dan die van andere telefoons met dezelfde specs.
Het meest aansprekende Android-toestel van LG is de Nexus 4. Met de combinatie van stock-Android, een glazen ontwerp en een mooie 4,7"-lcd met 1280x768 pixels is het vooral een goedkoop alternatief voor de full-hd-telefoons. Hij kost rond de 400 euro. Je krijgt daarvoor wel een telefoon van 'vorig jaar', al zijn de verschillen niet heel groot.
Het meest valide alternatief op Windows Phone is de Nokia Lumia 920. Nokia valt op door afwijkende features, zoals ingebouwde ondersteuning voor draadloos laden en, net als de S4, een scherm dat met handschoenen bediend kan worden. Ook kan het scherm na een update door de gebruiker ingesteld worden, wat sommigen ook zullen waarderen.
De iPhone 5 is een heel andere telefoon dan de Galaxy S4, maar in de marketing van Samsung zijn het aartsvijanden. Bovendien zijn ze de belangrijkste modellen van de twee grootste fabrikanten. De iPhone 5 heeft een aluminium behuizing en een 4"-scherm, waarmee het een compactere telefoon is.
Specs
Merk en uitvoering |
Categorie |
Mobiele telefoons |
Merk |
Samsung |
Serie |
Galaxy S |
Product |
Samsung Galaxy S4 |
Uitvoering |
16/32/64GB |
Prijs en beoordeling |
Prijs |
€ 663,50 |
Aantal aanbieders |
15 winkels |
Eerste prijsvermelding |
Zaterdag 16 maart 2013 |
Beoordeling |
Score: 4.5 (2 reviews) |
Toestel |
Telefoonmodel |
Bar |
Versie besturingssysteem |
Google Android 4.2 |
Gsm-besturingssysteem |
Android |
Beeldscherm |
Schermdiagonaal |
4,99" |
Schermresolutie |
1920x1080 (full hd 1080p) |
Invoermethode |
Touchscreen |
Schermtype |
Amoled |
Multitouch |
Ja |
Touchscreentechniek |
Capacitief |
Secundair scherm |
Nee |
Camera |
Cameraresolutie |
13Mp |
Cameraresolutie (voor) |
2,1Mp |
Camera autofocus |
Ja |
Gsm-flitsertype |
Enkele led |
Resolutie video-opname |
1920x1080 (full hd 1080p) |
Functionaliteit |
Berichten |
E-mail, mms, sms |
Mp3-ringtone |
Ja |
Gps |
Ja |
Gsm-functies |
Dlna, fm-radio (headset), handsfree, kompas, Swype-tekstinvoer, tril, wifi direct |
Verbindingen |
Mobiele netwerken |
Edge, gprs, hsdpa, hspa, hspa+, hsupa, lte, umts |
Frequentiebereik (gsm/umts) |
850MHz, 900MHz, 1800MHz , 1900MHz , 2100MHz |
Wifi aanwezig |
Ja |
Verbinding (wlan) |
802.11a, 802.11ac, 802.11n, 802.11b, 802.11g |
Bluetooth aanwezig |
Ja |
Bluetooth-versie |
Bluetooth 4.0 |
Overige draadloze verbindingen |
Near field communication (nfc) |
Gsm-connector |
3,5mm headset, micro-usb |
Technische kenmerken |
Gsm-chipset |
Qualcomm Snapdragon 600 |
Processorsnelheid |
1,9GHz |
Cpu-core |
Quadcore |
Werkgeheugen |
2GB |
Opslaggeheugen |
16GB |
Geheugenkaart (mobiel) |
Micro-sd, micro-sdhc, micro-sdxc |
Accu |
Accucapaciteit (mAh) |
2.600mAh |
Accutype |
Li-ion |
Uiterlijk |
Kleuren |
Zwart |
Gewicht (gram) |
130g |
Lengte |
136,6mm |
Breedte |
69,8mm |
Hoogte / diepte |
7,9mm |
Overige specificaties |
Bijzonderheden |
Accu verwijderbaar/vervangbaar |
Kosten |
Telefoon maandlast |
€ 55,29 |
Telefoon totaallast |
€ 663,50 |
Meer informatie |
Specs van fabrikant |
Productinformatie van de fabrikant |
Conclusie: ruwe diamant
De Galaxy S4 is een technologisch meesterwerkje; in vergelijking met de Galaxy S III zit er een groter scherm in een kleinere en dunnere behuizing. Bovendien is het de compleetste telefoon ooit, met onder meer een vochtigheidsmeter en een thermometer. De potentie van die sensoren is enorm, maar Samsung vergeet al die potentie te benutten. Het beschikbaar stellen van alle api's kan maken dat al die sensoren meer functies krijgen, maar de kans is groot dat dat nooit gebeurt en dat zou doodzonde zijn.
Daarbij is het scherm een van de beste ooit. Nadelen die amoled voorheen had, zoals een blauwe waas over wit en oververzadigde kleuren, zijn opgeheven. Het scherm is bovendien scherp door de full-hd-resolutie. De stap van 720p naar full hd maakt bij amoleds echt een groot verschil, omdat het scherm veel minder subpixels heeft dan lcd's hebben.
Samsung heeft er bij de ontwikkeling van de S4 voor gekozen om gebruikers zo veel mogelijk opties te bieden. Het aantal features is zo groot dat het niet gelukt is om ze allemaal goed uit te werken. Dat is jammer, want het zijn innovatieve ideeën met grote potentie, maar omdat ze het niet altijd doen en soms onbedoeld juist wel, krijg je al snel de neiging om ze uit te zetten. Hier hadden duidelijke keuzes kunnen helpen om sommige features beter uit te werken.
Opties die wel fijn zijn, zijn die om de accu te verwisselen en een sd-kaart toe te voegen. Beide zijn overigens hard nodig. De accuduur is namelijk zwaar onder de maat en van de 16GB is na de set-up slechts 9GB beschikbaar voor de gebruiker.
Wie de Galaxy S4 koopt, kiest bewust voor al die opties. Dat is prima, want het is een geweldige telefoon, die in de praktijk prima bevalt. Het is in technologisch opzicht bovendien een grote stap voorwaarts ten opzichte van de S III, maar de telefoon heeft veel meer potentie dan Samsung er nu uithaalt en het is te hopen dat de fabrikant snel met goede updates komt voor onder meer de accuduur en een betere werking van de features. De S4 is momenteel een ruwe diamant, die nog veel meer kan schitteren als hij goed geslepen is.
Samengevat
De Galaxy S4 is een van de meest complete telefoons ooit. Naast alle gebruikelijke zaken heeft hij bijvoorbeeld een thermometer en barometer aan boord. Het scherm is bovendien van uitstekende kwaliteit met goede helderheid, bijna perfect contrast en de mogelijkheid om de kleuren juist weer te geven - al is dat standaard niet zo. Ook is het fijn dat hij een microsd-slot en verwisselbare accu heeft. De accuduur is echter ondergemiddeld, het ontwerp is weinig bijzonder en er zitten vooral veel overbodige features op; Samsung heeft duidelijk met hagel geschoten en misschien zit er iets tussen wat je fijn gaat vinden, maar de rest zit eigenlijk alleen maar in de weg.
Pluspunten
-
Een van meest complete smartphones ooit
-
Scherm is uitmuntend
-
Ruimte voor sd-kaart, verwisselbare accu
Minpunten
-
Accuduur valt tegen
-
Veel overbodige features
-
Weinig inspirerend ontwerp
Eindoordeel