Inleiding: exclusief 'speeltje'
Inleiding: exclusief 'speeltje'
Sony zette in juni 2012 de cameramarkt op scherp met het uitbrengen van de Cyber-shot RX100: een compactcamera met een 1"-sensor en een lichtsterke 3,6x-zoomlens, en dat alles in een zeer klein formaat. Alleen de uit de kluiten gewassen PowerShot G1 X van Canon met zijn 1,5"-sensor en de Fujifilm XF1 met 2/3"-sensor leverden in 2012 enig tegengas. High-end compactcamera's als de Lumix LX7 en de PowerShot S110 van Canon hebben een beduidend kleinere 1/1,7"-sensor.
Met de Cyber-shot RX1, in september vorig jaar aangekondigd tijdens een persevenement op IJsland, laat Sony opnieuw zien dat het risico's durft te nemen. De RX1 beschikt namelijk over een full-frame-beeldsensor met 24,3 megapixels en combineert die met een door Carl Zeiss ontwikkelde Sonnar *T-35mm f/2-lens in een zo klein mogelijke, maar stevige body. Die combinatie maakt de RX1 uniek en daar is de adviesprijs van 3100 euro ook naar. Tweakers keek met een kritische blik naar dit dure en exclusieve speeltje.

Body: prestatie van formaat
Pseudo-retro
Sony heeft zijn RX1 een retro-uiterlijk meegegeven, maar heeft de camera wel voorzien van de laatste digitale snufjes. De body is redelijk rechttoe rechtaan, met een vlakke onder- en bovenkant, en loopt van boven gezien iets taps toe naar de zijkanten. Dat geeft de camera een kenmerkend uiterlijk. De RX1 is opgebouwd uit onderdelen van een magnesiumlegering voor extra stijfheid en sterkte, maar is jammer genoeg niet afgedicht tegen stof en waterdruppels. Onderstaande foto's, genomen tijdens de introductie van de RX1 op IJsland, laten zien hoe de RX1 is opgebouwd.
:fill(white)/i/1360799397.jpeg?f=thumb)
Vanwege zijn niet geringe gewicht van 482g inclusief accu is de grip bij de RX1 belangrijk. Op het eerste gezicht lijkt deze bij de Sony-camera ondermaats en weinig bij te dragen aan een goed houvast. Het strak rond de body geplakte gripmateriaal is echter gelukkig van rubber met een relatief grove structuur en dat maakt dat de camera toch goed vasthoudt, geholpen door een opstaande rubberen rand voor de duim. Aan de voorkant zien we verder natuurlijk nog de lens, waarover later meer, en rechtsonder een selectieknop voor de af/dmf/mf-modi. Het beeldmerk van Sony en het RX1-typenummer in het wit bepalen verder het vooraanzicht van de RX1.
De achterzijde wordt voor een groot deel in beslag genomen door de lcd met daaromheen vijf knoppen en twee draaiwieltjes. Boven de lcd zit de logisch geplaatste afspeelknop. Rechts daarvan zit een klein, horizontaal draaiwieltje voor het wijzigen van instellingen, met daaronder achtereenvolgens de AEL-knop, de Fn-knop voor het snelmenu en de d-pad met instelwiel eromheen, met helemaal onderaan naast elkaar de menu- en de delete-knop.

De bovenste posities van de d-pad zijn gereserveerd voor het schakelen tussen weergavestanden, maar de overige drie posities zijn programmeerbaar, waarbij gekozen kan worden uit een lange lijst opties. Boven zit nog een C-knop die geprogrammeerd kan worden en standaard is ingesteld op het wijzigen van de iso-waarde. Rechts van de duimgrip is een rode filmknop geplaatst. De filmknop kan worden uitgeschakeld als de RX1 niet op de filmmodus is ingesteld.
Aan de bovenzijde zien we verder nog de flitsschoen, de modusknop met onder meer de pasm-modes, drie custom-modes, een scene-stand, de filmmodus en een panoramastand. Rechts ervan zit de sluiterknop met daaromheen de aan-uitknop. Op de sluiterknop kan een draadontspanner geschroefd worden, terwijl met de in de body verzonken draairing helemaal rechts direct de belichtingscompensatie bediend kan worden.
De afwerking van de camera staat trouwens op een hoog niveau. Zo zijn alle witte letters, cijfers en symbolen geen opdruk, maar uitgefreesd en daarna ingeschilderd met witte verf. Zo moeten de tekens ook na verloop van tijd nog leesbaar zijn. Het statiefschroefdraad zit in het midden, recht onder de lens.
:fill(white)/i/1360800429.jpeg?f=thumb)
Carl Zeiss
Carl Zeiss is hofleverancier van de high-end lenzen van Sony of in ieder geval de ontwikkelpartner daarvoor. De lenzenfabrikant heeft voor de RX1 een Sonnar *T 2/35-lens ontworpen. Deze heeft een voor onder meer straatfotografie klassieke brandpuntsafstand van 35mm en een grootste diafragma van f/2. Net als de body van de camera zijn ook het lensgedeelte en zelfs de lensdop van metaal. Net als de rest van de Sony-lenzen heeft ook deze lens een constante diameter.
De lens is opgebouwd uit acht lenselementen, verdeeld over zeven groepen. Drie van de acht elementen hebben een asferische vorm, terwijl van die drie er een van het Advanced Aspherical-type is. Het vast gemonteerde objectief heeft interne scherpstelling en negen diafragmalamellen voor een zachte bokeh. Het is mogelijk om een optioneel verkrijgbare zonnekap op de lens te bevestigen en ook het gebruik van filters is mogelijk. De lens is niet gestabiliseerd, maar voor video is elektronische beeldstabilisatie beschikbaar.

Bijzonder is dat de lens voorzien is van een zogeheten 'leaf shutter'. Daardoor maakt de camera haast geen geluid bij het afdrukken. Ook de Fujifilm X100 en zijn opvolger X100s zijn voorzien van een leaf shutter.
Sony heeft de lens uitgerust met drie metalen ringen. De diafragmaring zit het dichtste bij de body en loopt van f2 tot en met f22. De ring daarna is om te schakelen tussen macromodus en normale stand. Bij het gebruik van de macrostand schuift de lens iets uit en scherpstelling is dan mogelijk tussen 0,2m tot en met 0,35m. In de normale stand is 0,3m de minimale scherpstelafstand. Een leuk detail is de oranje metallic basis van de lens, die aangeeft dat de camera voorzien is van een full-framesensor. Ook de lensmount van de Alpha A99-dslr is hiermee uitgerust.

Helemaal vooraan zit de focusring. Die heeft bijna een volledige omwenteling nodig om het hele scherpstelbereik af te gaan. Bij snel handmatig focussen met de focus peaking-functionaliteit wordt dat al snel vervelend, maar het betekent wel dat je zeer nauwkeurig kunt scherpstellen. Een groot nadeel vinden we dat de diafragma- en de macroring te gemakkelijk draaien. Daardoor kun je per ongeluk met de verkeerde instellingen fotograferen en een belangrijk fotomoment missen. Je kunt de metalen lensdop aan de voorkant inknijpen om hem te verwijderen, maar wij vinden het metaal daarvoor te glad.
Hieronder zie je overigens de lensvertekening. De eerste twee hebben betrekking op de macrostand, terwijl voor de laatste twee gebruikgemaakt is van de normale opnamestand. De eerste en de derde van deze vier zijn met de lenscorrecties aan.
:fill(white)/i/1360886770.jpeg?f=thumb)
WhiteMagic-lcd
De lcd achterop heeft een grootte van 3" en is van het type WhiteMagic. Dat houdt in dat Sony aan de rgb-subpixels van het scherm witte subpixels toegevoegd heeft voor een hogere lichtopbrengst. Dit zijn eigenlijk gewoon extra subpixels, maar dan zonder kleurfilter ervoor. Door de witte, extra subpixel, komt het totale aantal subpixels uit op 1229k en dat komt in dit geval neer op een vga-resolutie. Ook de full-frame-dslr Alpha A99 is met een dergelijk scherm uitgerust.
Buiten in de zon van de boulevard van Nice was het scherm ondanks de WhiteMagic-technologie van Sony moeilijk af te lezen. Dan loont het echt om geld uit te trekken voor de optische of elektronische zoeker. Daarbij moet wel gezegd worden dat de helderheid van het scherm op Automatisch stond. Binnenshuis hebben we de helderheid handmatig op Zonnig Weer gezet en dan zie je wel degelijk het scherm helder oplichten.
Flitser
In sommige situaties kun je niet anders dan flitsen. Sony heeft de RX1 daarvoor uitgerust met een ingebouwde flitser, die links aan de bovenkant zit. Het richtgetal van deze flitser is met 6m niet bijzonder te noemen, maar is vergelijkbaar met dat van andere compactcamera's. Het uitklapmechanisme wordt mechanisch ontgrendeld via een knopje achterop.
Met deze uitklapconstructie is het helaas niet mogelijk om de flitser met de linkerwijsvinger naar boven te richten voor indirect flitsen, wat een zachter licht oplevert. Het mechanisme is opgebouwd uit metalen onderdelen, maar het is niet aan te raden om het, bijvoorbeeld in een tas, ergens achter te haken. Daarvoor is het net te zwak. Het is volgens de specificaties mogelijk om draadloos externe flitsers aan te sturen met de RX1, maar die optie hebben we niet getest.

Ontoereikende accu
Sony is in zijn verkleiningsdrang met de keuze van de NP-BX1-accu, die ook gebruikt wordt bij de RX100, te ver doorgeschoten. De hoeveelheid stroom lijkt met 1240mAh wel aardig, maar de totale energiecapaciteit van 4,5Wh is relatief laag. Dit komt doordat Sony bij de, overigens zeer kleine, accu een spanning van 3,6V gebruikt, terwijl de meeste accu's van concurrenten parallel geschakeld een spanning hebben van ongeveer 7V. De RX1 met NP-BX1-accu zou daarmee ongeveer 200 opnames kunnen maken. Volgens fotograaf Steve Huff valt dit aantal bij koudere omstandigheden echter drastisch lager uit, wat volgens geruchten is toe te schrijven aan de lage spanning.
Niet alleen de geringe capaciteit vinden we een probleem, dat geldt ook voor het ontbreken van een externe lader waar de accu ingeschoven wordt. Sony levert met de RX1 een laadblokje mee om de accu in de camera op te laden. Dat gaat trager dan via een externe lader. Ook is het in de camera laden van de accu niet altijd wenselijk. Zo is het niet mogelijk om een accu mee te nemen in de camera en een tweede op de hotelkamer op te laden. Bij een camera van dit kaliber hadden we anders verwacht. Een extra accu kost ongeveer 50 euro en dat valt gelukkig wel mee.

Dure opties
Niet alleen de camera is prijzig, ook voor accessoires betaal je de hoofdprijs. Zo is optioneel een optische zoeker van Carl Zeiss aan te schaffen voor de lieve som van 600 euro, terwijl de zogeheten 'thumbgrip', die in de flitsschoen geschoven wordt, 250 euro kost. Op het internet zijn van die laatste goedkopere varianten te vinden, maar de originele thumbgrip voor de RX1 kan via een veermechanisme uitgeklapt worden om de afspeelknop te kunnen benarderen.
In plaats van de optische zoeker is het ook mogelijk om een elektronische zoeker op basis van oled in de nieuwe flitsschoen van Sony te schuiven. De flitsschoen lijkt dezelfde als de standaardflits-'socket', maar heeft een groot aantal aan het zicht onttrokken contactpuntjes aan de voorkant zitten. De evf kan via deze contactjes communiceren met de body. De oled-evf kost 450 euro. Dan is er nog een metalen zonnekap voor 180 euro, terwijl voor 250 euro ook een leren 'quick access'-etui te koop is.
Bovengenoemde prijzen zijn wel schappelijker dan wat moet worden betaald voor Leica-accessoires, een merk waarmee Sony zich graag vergelijkt.

Menu: dslr-afkomst
Bekend menu
Gebruikers van huidige Alpha-dslr's zullen met de menu-interface RX1 geen problemen hebben, aangezien die identiek is. Dat maakt het schakelen tussen beide probleemloos. Het menu is onderverdeeld in tabbladen, met verschillende schermen per tabblad, waardoor je niet door lange lijstjes hoeft te scrollen. Daar zou de NEX-divisie van Sony een voorbeeld aan kunnen nemen. De menu's lopen bovendien door, terwijl je links en rechts met de d-pad de verschillende tabbladen afloopt. Sommige tabbladen zijn echter erg dun bevolkt en hadden beter gecombineerd kunnen worden.
Wat de beschikbare opties betreft vallen er enkele op. Zo heeft de ruisreductie van de RX1 de standen Uit, Laag en Normaal, met die laatste stand als defaultwaarde. Wij zouden die echter eerder op laag zetten. Ook biedt de camera drie afzonderlijke lenscorrecties: voor vignettering aan de randen, voor chromatische aberraties en voor vertekening. Deze lenscorrecties worden direct in beeld getoond.

Verder kunnen bij het iso-menulijstje in de Auto-stand ook direct de minimale en maximale iso-waarden voor de auto-iso-functionaliteit gekozen worden en wordt de hoogste videobitrate van 28Mbit/s behaald bij 1080/50p-video. Waarom Sony een Digital Zoom-functie aanbiedt op een dergelijke camera ontgaat ons overigens. Ook de lach- en gezichtsherkenning is een voor de doelgroep onnodige functionaliteit.
Daarnaast is het wat onhandig dat je bij de keuze voor hdr-opnames of de multi-shot-ruisreductie de melding krijgt dat die functionaliteit niet mogelijk is bij de combinatie van jpeg en raw. Liever hadden we gezien dat de raw-optie bij die twee functies automatisch wordt uitgeschakeld. Wel is het mogelijk om bijvoorbeeld een van de d-pad-posities daarvoor in te stellen. Dan zouden we ook gelijk de witbalans een positie toewijzen.
Verder is er een optie om bij het indrukken van de AEL-knop de puntbelichtingsmeetmethode te gebruiken, zijn kleur en sterkte van het focus peaking-effect in te stellen en is er al een listing voor het instellen van de weergavestand van de externe oled-zoeker.
Weergavestanden en snelmenu
Na het indrukken van de Disp-knop, de enige van de d-pad die een vaste bestemming heeft, wordt een aantal weergavestanden doorlopen. Bij het nemen van foto's kan onder meer de foto getoond worden met alleen de belichtingsinstellingen onderaan, een volgende stand voegt een virtuele horizon toe en bij weer een volgende stand wordt die horizon ingewisseld voor een livehistogram.
Er is ook een stand met de meest uitgebreide informatie, met de icoontjes met instellingen als doorzichtige overlay rondom in beeld. Dezelfde layout wordt ook gebruikt bij het aanroepen van het snelmenu. De laatste weergavestand is meer een statusscherm met histogram, horizon, belichting, iso-stand en overige camera-instellingen. Dit statusscherm kan handig zijn op bijvoorbeeld een statief of in combinatie met de externe zoeker.

Bij het tonen van foto's is er een weergavestand zonder camera-icoontjes in beeld en er is ook een stand met boven en onder camera-instellingen als overlay, zoals de gekozen iso-waarde, belichting, tijd en datum, en accustatus. Bij de meest uitgebreide view wordt het beeld als thumbnail getoond, met rechts ervan zowel luminantie- als rgb-histogrammen, hoewel minder nauwkeurig als bijvoorbeeld Canon gebruikt. Eronder worden dan de icoontjes van de vorige view getoond, aangevuld met de gekozen witbalans en 'creatieve stijl'.
De AEL-knop fungeert tijdens het tonen van foto's als zoomknop. Met het verticale draaiwiel van de d-pad kan de vergrotingsfactor gekozen worden en met het andere draaiwiel kan gezapped worden naar andere foto's, terwijl dezelfde zoomstand wordt gebruikt. Dat is handig om bijvoorbeeld de scherpte te bepalen.
Grafische effecten
Naast de gebruikelijke scènestanden voor bijvoorbeeld portretfotografie, het fotograferen bij nacht en de landschapsmodi, heeft Sony de RX1, om het serieuze karakter van de camera wat te ontkrachten, voorzien van een groot aantal grafische filters en effecten.
:fill(white)/i/1360911062.jpeg?f=thumb)
Deze kennen we al van andere camera's als de Alpha A77 en andere Alpha-modellen. Het zijn effecten als soft-focus, het selectief tonen van bepaalde kleuren in beeld, een posterisatie-effect voor zowel kleur als zwart-wit, een speelgoedcamera-effect, miniatuur, waterverf en illustratie. Ook maakt de camera op verzoek een hdr-schilderij. De RX1 beschikt verder over de standaardbeeldmodi, zoals Natural, Standard, Portrait en Black/White, maar ook over een Sepia-beeldmodus.
Prestaties: op hoog niveau
Onderstaande testfoto's zijn gemaakt vanaf een stevig statief en met de zelfontspanfunctie van de camera, terwijl de witbalans handmatig ingesteld werd. De draairing van de vaste 35mm-lens werd op een diafragma van f/8 gezet. Het iso-bereik van de Sony RX1 loopt van iso 100 tot en met iso 25.600 en dit hele bereik kan gebruikt worden bij de auto-iso-functie. Dit bereik kan uitgebreid worden naar iso 50 en iso 51.200 en 102.400, waarbij voor die laatste standen gebruik wordt gemaakt van mulit-shot-ruisreductie.

iso 100, ruisreductie low
iso 200, ruisreductie low
iso 400, ruisreductie low
iso 800, ruisreductie low
iso 1600, ruisreductie low
iso 3200, ruisreductie low
iso 6400, ruisreductie low
iso 12.800, ruisreductie low
iso 25.600, ruisreductie low
Bij lage iso-waarden levert de full-framesensor in combinatie met de Carl Zeiss-lens beelden op die zich kenmerken door een hoog contrast. Zo is er duidelijk onderscheid tussen de lichtere en de donkere, rode lijntjes van het moederbord, en is er veel detail te ontdekken in de schaduwgebieden. De kleurrendering van de RX1 bevalt ons bij onze testcompositite minder, ondanks de handmatige witbalans.
De RX1 heeft geen moeite met het opkrikken van de iso-waarden, zoals uit bovenstaande honderdprocentcrops blijkt. Zo is er tot en met 800 eigenlijk weinig verschil tussen de verschillende iso-waarden. Bij iso 1600 zie je dat voor het eerst de ruisreductie lichtjes aangezet wordt, terwijl dit bij iso 3200 wat toeneemt, terwijl de kleuren wat fletser zijn.
Iso 6400 is de hoogste stand die we zouden aanraden bij de RX1. Bij die stand beginnen details als de lijntjes op het moederbord al wat smoezelig te worden. Ga je nog hoger, naar iso 12.800 en iso 51.200, dan neemt de beeldkwaliteit in rap tempo af. Vergeet dus gewoon die twee hoogste standen.
Raw-nabewerking
Uiteraard zijn we ook benieuwd of het nabewerken van de raw-bestanden via in ons geval Lightroom 4.3 een betere beeldkwaliteit oplevert. De bovenste rij van onderstaande crops geeft het verschil weer tussen de jpeg-bestanden direct uit de camera en de nabewerkte variant. Op de tweede rij worden de jpeg- en nabewerkte raw-versie bij iso 6400 vergeleken.
rij 1 || links: jpeg (iso 100) | rechts: jpeg (iso 6400)
rij 2 || links: raw (iso 100) | rechts: raw (iso 6400)
Bij iso 100 zie je in de raw-versie dat er een kleine winst te behalen is op het gebied van scherpte. Ook bij iso 6400 is dat merkbaar het geval. Lightroom weet toch meer fijne details uit het raw-bestand te halen dan de jpeg-engine van de RX1. Zo zien randen van de plastic koelersteun van het moederbord er meer gedefinieerd uit. Ook maakt Lightroom korte metten met de grauwe kleuren van de RX1-jpegs.
Trage autofocus
Hoewel de RX1 veel te bieden heeft, is de automatische scherpstelling relatief traag. Vooral bij het fotograferen van snelbewegende onderwerpen schiet de RX1 op dat vlak tekort. Dat komt onder meer doordat de camera gebruikmaakt van contrastdetectie-af. Liever hadden we gehad dat Sony de sensor uit de Alpha A99 gebruikt had. Die is namelijk voorzien van af-punten op de sensor, waardoor een snellere scherpstelling mogelijk is.
Alternatieven: uit de lucht gegrepen
De RX1 is uniek omdat het de eerste compactcamera is met een full-framesensor en een vaste lens. Sony heeft gelijk alles uit de kast getrokken en de afwerking staat dan ook op een hoog niveau. De 35mm f/2-Carl Zeiss-lens staat garant voor contrastrijke foto's met een hoge scherpte, zowel in het midden als aan de randen. Met zijn adviesprijs van 3100 euro kent de RX1 momenteel eigenlijk geen gelijke, maar onderstaande modellen kunnen een alternatief zijn.
De RX100 heeft een 1"-sensor en een 3,6x-zoomlens. Daarmee plaatst de camera zich natuurlijk in een heel ander segment dan de RX1. Die laatste is zeg maar een RX100 op steroïden. De filosofie erachter komt wel overeen, namelijk een zo hoog mogelijke beeldkwaliteit in een zo klein mogelijke behuizing. Sony is met beide camera's in die doelstelling geslaagd. De RX1 is overigens ongeveer vijfeneenhalf keer zo duur als de RX100.
Sony wil zich met de RX1 duidelijk profileren als alternatief voor de Leica M-serie, die ook uitgerust is met een fullframesensor. De prijs van de RX1 ligt ongeveer 2000 euro lager, maar de Leica M9 heeft het voordeel dat hij gebruikmaakt van verwisselbare lenzen. Ook is het meetzoekersysteem van de Leica M-serie haast onweerstaanbaar voor fotografen.
Wat concept betreft komt de Leica X2 meer overeen met de RX1, vanwege de vaste 24mm f/2,8-lens. Vanwege de 1,5x-cropfactor van de aps-c-sensor levert dit een equivalente kijkhoek op van 36mm en dat is nagenoeg hetzelfde als bij de RX1. Vanwege de grotere sensor en grotere lensopening heeft de RX1 meer mogelijkheden op het gebied van scherptediepte, terwijl ook de beeldkwaliteit flink wat hoger zal zijn dan bij de X2. De prijs van de laatste is dan ook de helft lager.
De Fujifilm X100s heeft dan wel net als de Leica X2 een kleinere aps-c-sensor aan boord, maar Fujifilm heeft het nieuwe model voorzien van de kleurfilterconfiguratie van de X-Pro1 en X-E1, waardoor er volgens het bedrijf geen laagdoorlaatfilter voor de sensor nodig is. Door het weglaten hiervan kunnen kleinere details opgenomen worden. Volgens Fujifilm zou de beeldkwaliteit hierdoor vergelijkbaar zijn met die van een full-framesensor. De X100s heeft verder af-punten op de sensor voor een snellere scherpstelling en de hybride zoeker kan een split-prisma-scherpstelling simuleren. Net als de RX1 heeft de X100s een vaste lens met een vergelijkbare kijkhoek.
Fotogalerij en specificaties
Conclusie
Je moet als bedrijf lef hebben om een full-framecompactcamera met vaste lens te introduceren. Vooral vanwege de hoge prijs is van te voren lastig te schatten of een dergelijke camera goed zal worden verkocht. Sony heeft het uiteindelijk toch aangedurfd, met de Cyber-shot RX1 als resultaat.
De RX1 moet het vooral hebben van de beeldkwaliteit en Sony heeft hiervoor geen consessies gedaan. De fabrikant heeft een uitstekende reputatie op het gebied van beeldsensors en maakt, gelet op het aantal megapixels bij de RX1, waarschijnlijk gebruik van een variant van de sensor die in de Nikon D600 zit. Carl Zeiss is gevraagd een lens te ontwerpen die speciaal op die sensor is toegesneden. Dat heeft zich vertaald in een uitmuntende beeldkwaliteit met een hoog contrast, een groot dynamisch bereik en een hoge scherpte over het hele beeld. Ook is het ruisniveau tot en met iso 6400 redelijk onder controle.
De body is uitstekend afgewerkt en vanwege de magnesium constructie kan de RX1 ook tegen een stootje. Het is alleen jammer dat Sony niet de sensor uit de Alpha A99 met af-punten heeft gebruikt voor de RX1. De autofocus van de RX1 is ronduit traag en bewegende onderwerpen scherp houden met focus peaking is geen sinecure. Daar is de camera dan ook niet primair voor ontworpen.
De knoppen zitten op een logische en bereikbare plaats, en via het snelmenu zijn de meeste standaardopties aan te passen. Fijn is de directe aanpassing van de belichtingscompensatie. Minder prettig zijn de te lichte draaiweerstand van de ringen op de lens, en de te kleine afstand tussen de focus- en macroringen.
De RX1 is niet voor iedereen weggelegd en geschikt, maar voor een bepaalde doelgroep is het juist de camera waarop ze al die tijd hebben gewacht.
Pluspunten
+ stevige, goed geconstrueerde body
+ zeer goede beeldkwaliteit
+ diafragmaring
+ stille leaf-sluiter
Minpunten
- prijs
- macro- en diafragmaring draaien te soepel
- autofocussnelheid
- geen beeldstabilisatie
- foto's en video's worden afzonderlijk getoond
- slechte accuduur en opladen in camera
Eindoordeel