Springen door de tijd
Het is inmiddels alweer vijf jaar geleden, min of meer op de dag af, dat Capcom een Devil May Cry-game uitbracht. Dat was natuurlijk deel 4, die chronologisch gezien na deel 3 en 1 speelt, maar weer vóór deel 2.
Gespeeld op: Xbox 360
Ook verschenen voor:Pc, PlayStation 3
Hoofdrolspeler Dante is al meerdere keren heen en weer gereisd tussen hemel en hel, en de opkomst van demonenkoning Mundus, de centrale villain van het verhaal, is gestuit. Wij gaan er echter voorzichtigjes van uit dat de meeste fans de serie niet zozeer voor het meeslepende verhaal volgen, maar meer voor de stijlvolle gevechten, grote zwaarden en flink aangedikte cutscenes. Stuk voor stuk komen die nogal eens in de buurt van het absurde, maar ze geven de game daardoor ook een eigen stijl. Een gevestigde stijl inmiddels, wat de keuze voor een complete reboot opmerkelijk maakt. Voor DmC: Devil May Cry heeft zelfs de in-house ontwikkelstudio van Capcom plaats moeten maken, inclusief kopstuk Hideaki Itsuno. En dan niet voor een andere Japanse Capcom-studio, maar voor Ninja Theory - de Britse studio die onder andere verantwoordelijk was voor Heavenly Sword en Enslaved: Journey to the West. Drastische ingrepen dus. Hier wordt met een botte bijl gehakt.
Voorspelbaar en opmerkelijk
De veranderingen die dit alles met zich meebrengt, zijn even voorspelbaar als opmerkelijk. Het Gotische 'jrpg'-sausje heeft plaats moeten maken voor een veel Westerser palet aan stadse achtergronden. De bekende accessoire-rijke Super Saiyan-vorm die de Japaners maar al te graag meegeven aan hun karakters is geschrapt ten faveure van wat menselijkere karakters. De meest besproken aanpassing moet echter toch wel die van Dante zelf zijn. De hoofdrolspeler is van een overdreven jrpg-posterboy met zilver haar getransformeerd in een emo Trainspotting-karakter. Hij draagt zelfs een Union Jack op zijn jas en maakt de oude Dante openlijk belachelijk. Als dat geen schop tegen de schenen van de fans is, weten wij het ook niet meer.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Launchtrailer DmC: Devil May Cry.
Weg met oude Dante
Zelf noemt Capcom het een 'alternatief universum', wat suggereert dat de oude serie ooit gewoon weer terug zal komen, of zelfs naast deze nieuwe zal bestaan. Tijdens onze reviewsessies werd echter al snel duidelijk dat die oude serie wat ons betreft het liefst vandaag nog permanent begraven wordt. De tijd van 'PS2 Dante' is nu wel geweest. Tijd om dezelfde, stiekem best heel strakke gameplay over 2010 heen te tillen. Deze nieuwe richting is daarbij een welkome wind of change, al zal onze eigen Westerse komaf en persoonlijke smaak daar waarschijnlijk ook wel een klein rolletje bij spelen.
In deze nieuwe zijstraat is Dante in ieder geval een emo bad boy met lak aan alles, behalve aan zichzelf. Op zich was dat altijd al wel een beetje zijn karakter, maar dit keer is hij wat recalcitranter. Hij is nog altijd de mythische 'zoon van Sparda', hoewel zijn moeder dit keer geen mens maar een Engel is, wat dan weer een link naar het verhaal heeft. Ook tweelingbroer Virgel komt langs, evenals de demoneneindbaas Mundus, dit keer als de CEO van een evil investeringsbank die achter de schermen alle maatschappelijke touwtjes in handen heeft. Actueel dus, en op een slimme manier. Want Mundus heeft nogal wat radertjes om de bevolking in zijn greep te houden, zoals een sensatiezuchtig nieuws- en CCTV-netwerk met een blanke oude zuurpruim achter de camera, overduidelijk geinspireerd op Fox News. Het past en het is esthetisch faai, zeker ook de manier waarop alles aan de hand van de vele cutscenes aan elkaar wordt geknoopt. Een honerable mention is er voor de bossfights, die heerlijk bizar, explosief en groots in elkaar zitten.
Gameplaypilaar
Als we het over een reboot van een serie hebben, hebben we het meestal over de herdefinitie van de art style of het verhaal. Maar er moet ook altijd iets overeind blijven. Batman moest immers ook wel Batman blijven toen Christopher Nolan hem onder handen nam, inclusief Batmobile, cave en Alfred. Je kunt natuurlijk niet in een keer alle pilaren om gaan lopen gooien. Waar in het geval van DmC vooral de stijl, het verhaal en de aankleding een makeover hebben gekregen, blijft de gameplay grotendeels overeind. Nog altijd draait alles om het snelle combineren van melee met verschillende wapens, pull en air juggle-mechanics en Dante's pistolen Ebony en Ivory. Een stijlmeter geeft daarbij na ieder level aan hoe goed je dat hebt gedaan, waarna je met je experiencepunten en rode orbs nieuwe combo's en items kunt kopen. Ook zijn er verschillende secrets te vinden, die onder andere tot meer orbs en speciale challenge rooms leiden.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
'My name is Dante'.
Snelle engelenwapens
Toch schemeren er duidelijke Ninja Theory-invloeden door, die ergens in de verte ook een beetje terug doen denken aan Heavenly Sword. Naast Rebellion, je 'gewone' zwaard dat in een van de eerdere games zat, beschik je door de triggers in te houden namelijk over Demon- en Angel-wapens. De snelle, lichtblauwe Engelenwapens komen in de vorm van een zeis en twee werpsterren. Deze zorgen voor relatief weinig schade, maar hebben een groot bereik en brengen vijanden daardoor gemakkelijk uit balans, wat voor minder tegenaanvallen zorgt. De roodgekleurde demonenwapens, een bijl en twee handschoenen, zijn juist zwaar en traag in gebruik, maar brengen veel schade toe en kunnen schilden door midden breken. Een goed beeld van hoeveel schade je nu precies aanricht krijg je echter nooit, daar er geen cijfers over het scherm rollen bij een rake klap. Het verschil is in ieder geval wel merkbaar.
Alle wapens, plus nog twee kettingen die gebruikt worden om vijanden naar Dante en vice versa te trekken, zijn in één vloeiende combinatie met elkaar te gebruiken, mits je de juiste combo's en wapens hebt vrijgespeeld. Het complete arsenaal unlocken duurt overigens zeker de halve game, wat ongeveer neerkomt op 5 tot 6 uur. Dat maakt de totale game dus zo'n 10 tot 12 uur lang. En daarna is er natuurlijk altijd nog een hogere moeilijkheidsgraad.
Lock on
Hoewel het nooit duidelijk wordt aangegeven, bijvoorbeeld met een crosshair boven een geselecteerde vijand, is er wel degelijk een 'lock on'-mechanisme aanwezig om je wilde buttonbashes enige richting te geven. Omdat je hier echter geen expliciete controle over hebt, is het nooit zeker dat de vijand die je wilt raken ook daadwerkelijk wordt getarget. Dit wordt vooral duidelijk bij vliegende vijanden die bommen en speren naar je gooien. Onze ervaring was dat het verstandig is deze als eerste aan te pakken, daar ze het maken van vloeiende combo's ernstig bemoeilijken, maar van de afgevuurde kettingen belandde slechts de helft bij de bedoelde Harpy of bommenwerpende babyvlinder. De rest werd vaak aangetrokken door de vijanden die er toevallig onder of voor stonden.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Pc-trailer van DmC: Devil May Cry.
Ferme zwiepen
Natuurlijk is het voor de ontwikkelaar moeilijk om een dergelijk systeem goed op te zetten, met zoveel dynamische doelwitten in vaak niet al te grote ruimtes, maar het brengt wel enkele gebreken in het gevechtssysteem aan het licht. Het werkt allemaal net wat beter met een maximum aantal van 4 tot 5 vijanden. Daarboven wordt het onnauwkeurig. Veel meer dan een kanttekening is het echter niet waard, want een paar ferme zwiepen met de brede zeis maken ook korte metten met de grotere groepen vijanden. De camera houdt de boel in ieder geval prima in beeld, wat ook weleens anders is geweest bij games van deze orde.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Tweelingbroers Dante en Vergil vechten zij aan zij in DmC: Devil May Cry.Conclusie
Al met al zijn we erg te spreken over de nieuwe straat die Capcom met DmC is ingeslagen. Ninja Theory blijkt een schot in de roos. Het is merkbaar meer in de richting van een Westers publiek geschreven, waarbij op sommige vlakken best een grote kloof is overbrugd. Op de niet al te milde 'user review'-pagina op Metacritic gaan bijvoorbeeld kritieken op over een bot en simplistisch verhaal. Wij vragen ons daarbij af hoe diep je moet willen gaan, in een massale 'hack and slash'-game als deze. De orde van kritiek op het verhaal lijkt uit een hoek te komen met gamers die de fora al volkalken als hun favoriete animekarakter een andere haarstijl aangemeten krijgt. Kom op, stilstand is achteruitgang.
DmC slaagt in wat het wilde bereiken; het rebooten van een ietwat gestagneerde serie. Ook de lichte aanpassingen in het gevechtssyteem pakken wat ons betreft goed uit, hoewel er altijd ruimte voor verbetering zal blijven.
Pluspunten:
- Zeer geslaagd als reboot
- Nieuwe Dante
- Bossfights zeer mooi vormgegeven
- Verhaal komt wat langzaam op gang, maar houdt je goed in het zadel
Minpunten:
- Spelduur had iets langer mogen zijn
- Ontwerp van sommige levels wat zouteloos
- Lock on targetting kan wat rommelig uitpakken
Eindcijfer: 8,5
Titel |
DmC: Devil May Cry |
 |
Platform |
pc, Xbox 360, PlayStation 3 |
Ontwikkelaar |
Ninja Theory |
Uitgever |
Capcom |
Releasedatum |
reeds verschenen |