Weinig introductie
Wie de gamereviews van tegenwoordig in de gaten houdt, zal merken dat de meeste titels een score van boven de 7 krijgen. Een simpele verklaring hiervoor is dat games over het algemeen een steeds beter niveau krijgen. Ontwikkelaars doen ervaring op en weten wat wel en wat niet werkt, en uitgevers zijn beter in staat om matige games tijdig de nek om te draaien. Tenminste... zo gaat het meestal. Er zijn echter nog steeds uitzonderingen die de regel bevestigen, en een van die uitzonderingen is de shooter MindJack.
Getest op: Xbox 360
Ook verkrijgbaar voor: PlayStation 3
Het feit dat MindJack nauwelijks bekend was voordat de game uitkwam, is al geen goed voorteken. Uitgevers doen er veel aan om de media en het publiek op de hoogte te houden van alles wat hun games aangaat. Gebeurt dat niet, dan is dat meestal reden tot voorzichtigheid. MindJack is een third-person shooter van de hand van FeelPlus, dat in het verleden heeft meegewerkt aan het matige Ninety-Nine Nights II en het aardige Lost Odyssey. Geen al te indrukwekkend blazoen, maar ook geen rampen-cv.
/i/1296301886.jpeg?f=imagenormal)
MindJack draait om een team van geheim agenten die over de speciale eigenschap beschikken dat ze de controle over andere personen en robots kunnen overnemen. Deze 'mindjack' wordt uitgevoerd door een wanderer, wat eigenlijk de ziel is van agent Jim die de hoofdrol voor zijn rekening neemt. Door beide thumbsticks in te drukken, verlaat je een lichaam en worden in de omgeving direct de beschikbare 'dragers' van jouw wanderer aangeduid. Over de werking en de voor- en nadelen van mindjacking lees je op de volgende pagina's meer.
Gebrek aan uitleg
Voor je echter ook maar één mind hebt 'gejacked' zou het aardig zijn als het spel de setting introduceerde. Wie is Jim? Voor wie werkt hij? Waar komt de mindjacking-technologie vandaan? Waarom volgen we een meisje in het eerste level? Het spel schotelt de speler een kort, onduidelijk introfilmpje voor en communiceert verder door vage flashbacks, en door tijdens de gameplay terloops wat dingen te melden wordt 'uitgelegd' hoe het verhaal een beetje in elkaar zit. Wij konden er geen chocolade van maken. Na een tijdje werd wel duidelijk dat Jim werkt voor een organisatie die daarna juist op hem gaat jagen, maar hoe mindjacking precies werkt wordt bijvoorbeeld nooit uitgelegd.
Repetitief
Het gebrek aan informatie over de setting zorgt ervoor dat je het spel met een raar gevoel begint. Je hebt geen binding met het hoofdpersonage, want je weet helemaal niet wat Jim doet, wat zijn verhaal is en ga zo maar door. Het spel draagt je op om een meisje te volgen in een terminal, en aangezien je in games meestal moet doen wat het spel aangeeft, doe je dat maar. De redenen om deze dame te onderscheppen zijn echter volstrekt onduidelijk, en dat blijft ook zo. Het 'verhaal' hangt verder van toevalligheden en clichés aan elkaar.
/i/1296301888.jpeg?f=imagenormal)
Het duurt niet lang voor je doorhebt dat het matige verhaal prima op zijn plaats is, want binnen een uur heb je al aardig wat frustrerende gameplay-elementen voor je kiezen gehad. Het begint dan ook al op te vallen dat Jim en zijn partner Rebecca - het meisje dat je in het eerste level volgde - steeds hetzelfde doen. Je loopt letterlijk van gang naar gang en van zaal naar zaal, en ontdoet deze variatieloze, repetitieve omgevingen van vijanden. Langzaam maar zeker introduceert MindJack weliswaar nieuwe wapens, maar die voelen generiek aan en ontberen elke vorm van creativiteit.
Wisselen van lichaam
Wel creatief is het mindjacken zelf. De speler heeft, zoals eerder aangehaald, de mogelijkheid om te wisselen van lichaam. Door beide thumbsticks in te drukken, verlaat je een lichaam. Daarna is er een countdown die varieert van één tot vijf seconden, voor je wanderer een ander lichaam kan betreden. Een beproefde aanpak daarbij is om eerst zoveel mogelijk vijanden te verslaan terwijl je in het lichaam van een onschuldige omstander zit; je kunt dan altijd nog terugschakelen naar Jim of Rebecca. Als het duo zelf wordt verslagen, kan een omstander in de buurt worden gebruikt om ze weer tot leven te wekken, al krijg je hier weinig tijd voor en lukt het in de praktijk maar zelden.
/i/1296301889.jpeg?f=imagenormal)
Een ander belangrijk element dat bij het mindjacken hoort, is de mogelijkheid die je hebt om vijanden voor je te laten vechten. Middels mindcontrol kun je vijandelijke soldaten en robots tegen hun eigen maten laten knokken. Daarmee maak je ze ook geschikt om als drager voor je wanderer te dienen. Als je dus meerdere vijanden naar jouw kant hebt toegehaald, kun je ook switchen tussen meerdere lichamen. Nadeel is wel dat het wisselen van lichaam niet soepel verloopt, en dat je soms het overzicht kwijtraakt. Mindjacking een leuk concept waarbij het nodige aan de uitwerking schort.
Half uur opnieuw doen
De opzet van de gameplay doet 'erg arcade' aan. Het spel is opgebouwd in losse hoofdstukken, die je steeds dient te 'clearen' voordat je verder kunt. Het spel geeft ook aan of je de Winner of de Loser van een ronde bent. Dat heeft minder om het lijf dan je nu wellicht denkt; zijn alle vijanden dood, dan win je. Zijn Jim en Rebecca dood, dan verlies je. Verliezen betekent dat je een level opnieuw moet spelen, en dat levert regelmatig een vervelende verrassing op. Het checkpoint-systeem in MindJack zit op zijn zachtst gezegd niet heel lekker in elkaar. Meerdere malen moesten wij stukken van bijna een half uur opnieuw spelen. Dat is niet bevorderlijk voor het spelplezier en uiteindelijk leidde dat ertoe dat we het einde niet wisten te bereiken.
Op bepaalde onderdelen lijkt MindJack de speler alleen maar tegen te willen werken. We zouden bijvoorbeeld graag van de ontwikkelaar willen horen waarom je na elk level je wapens kwijtraakt. Je kunt weliswaar steeds direct aan het begin een paar wapens oprapen, maar het spel geeft geen enkele logische verklaring voor het feit dat je steeds opnieuw met een standaardpistool begint. Ook dit is weer een punt dat erop wijst dat MindJack het niet 'net niet' is, maar gewoon 'helemaal niet'.
Audiovisueel matig
Repetitieve gameplay, slecht geplaatste checkpoints... dat gaat lekker. Ook het niveau van de audiovisuele presentatie van MindJack is geheel in lijn met de rest van de game. Bij een titel als deze probeer je als reviewer een element te vinden dat meevalt, zodat je je verhaal met iets positief kunt beginnen. Dat zorgt er namelijk voor dat de boodschap - de graphics zuigen - daarna beter overkomt. In dit geval is dat echter onmogelijk: het audiovisuele aspect scoort op geen enkel onderdeel voldoende. De textures zijn hopeloos verouderd, de vormgeving van de personages is standaard, ze bewegen alsof er een emmer stijfsel over ze heen is gegoten en alle omgevingen zijn lelijk en voornamelijk blauw-grijs van kleur.
/i/1296301885.jpeg?f=imagenormal)
Het geluid is al niet veel beter. Zeer matige geluidseffecten en dramatisch geacteerde voice-overs trekken het niveau van het toch al sfeerloze spel volledig naar beneden. Zo waren we al een uur of twee flink aan het schieten, toen een van de hoofdpersonages opmerkte dat "these guys are serious!". Je meent het! Door dat soort uitspraken, en daar zijn er nogal wat van, wordt het moeilijker en moeilijker om MindJack serieus te nemen. Het verhaal is wazig, je hebt geen binding met de personages, het ziet er lelijk uit en de zin om door te gaan is al snel verdwenen. Misschien wisten de ontwikkelaars dat eigenlijk ook wel, want grappig genoeg vraagt het spel na elk voltooid level of je nog wel door wilt spelen. Toeval of zelfkennis?
Echte tegenstanders
Dat MindJack geen succesverhaal gaat worden, heb je inmiddels vast wel door, maar toch gaan we deze review nog een kleine positieve draai geven. Er is namelijk wel degelijk een element aanwezig dat verraadt hoeveel potentie dit project ooit heeft gehad. Het spel is namelijk altijd online, en je kunt ervoor kiezen om andere spelers toestemming te geven om jouw spel binnen te komen. Ze kunnen als co-oppartner fungeren, of - en dat is interessanter - de rol van vijand aannemen. Op dat moment speel je dus een singleplayergame waarbij de vijanden worden bestuurd door andere spelers, en dat levert uiteraard een grotere uitdaging op. Dat betekent echter ook dat je sommige stukken vaker opnieuw moet spelen. Als je een stuk van een half uur inmiddels al drie keer hebt gespeeld, blijkt deze functie vooral op papier aardig, maar in de praktijk weinig plezier op te leveren. Bijkomend nadeel is dat je, doordat je spel altijd online is, de game niet kunt pauzeren. Je kunt wel op de pauzeknop drukken, maar het spel loopt dan gewoon door.
Conclusie
Square Enix is vooral bekend van Final Fantasy, en daar zal MindJack geen verandering in brengen. De game staat mijlenver van de huidige standaard die voor third-person shooters geldt. Van het verhaal krijg je weinig mee, je krijgt geen moment binding met de personages, de omgevingen zijn lelijk en net als de gameplay ongelooflijk repetitief. Het mindjacken werkt aardig en geeft het spel, samen met de mogelijkheid om echte gamers als vijanden te hebben, nog wat bestaansrecht. Dat bestaansrecht zal echter vooral tot uiting komen in de kast, onder een flinke laag stof, want wij voorspellen alvast dat je MindJack na een paar uur goed zat bent. Next!
Pluspunten
+ Het concept van mindjacken is leuk
+ Echte spelers als tegenstander in de singleplayer
Minpunten
- Gameplay en omgevingen extreem herhalend
- Grafisch verouderd
- Erg slechte voice-acting
- Geen enkele binding met verhaal of personages
- Slechte indeling checkpoints
- Waarom raak je steeds je wapens kwijt?
Cijfer: 3,5
Titel |
MindJack
|
 |
Platform |
Xbox 360, PlayStation 3 |
Ontwikkelaar |
FeelPlus
|
Uitgever |
Square Enix |
Releasedatum |
Inmiddels verschenen |