Kane & Lynch 2: Dog Days

Waar we in de eerste Kane & Lynch-game nog vrolijk genocide pleegden met Kane, kruipen we in de sequel Dog Days in de gepantserde huid van diens psychotische partner Lynch. Gamers die bekend zijn met dit personage, begrijpen dat Dog Days alleen al vanwege de labiele persoonlijkheid van de hoofdpersoon een vrijwel onuitputtelijke stroom hersenloos geweld belooft. Hoewel deze belofte voor honderd procent uitkomt, is dat niet alleen maar te danken aan Lynch, die dit keer afgezien van zijn lompe gedrag en geschifte uitspraken redelijk beschaafd blijft.

Gespeeld op: Xbox 360
Ook verkrijgbaar voor: pc, PlayStation 3

Bijna drie jaar na het verschijnen van Dead Men keert het meest verknipte videogameduo Kane & Lynch terug in een game die op vrijwel alle fronten verder gaat dan zijn voorganger - met uitzondering van diepgang. Het blijkt dat Lynch, de zwaarst gestoorde van de twee, in Shanghai een heus bestaan probeert op te bouwen. Iedereen die Lynch een beetje kent, begrijpt dat hij geen brave negen-tot-vijfbaan heeft, maar zich weer inlaat met allerhande criminelen waarmee hij louche deals probeert te sluiten. Als hij op een dag een wapendeal sluit die duidelijk een maatje te groot voor hem is, besluit hij zijn maat Kane om advies te vragen. Kane heeft als oud-huurling immers ruime ervaring met dergelijke deals en blijkt niet te beroerd om op het eerste vliegtuig naar de Chinese metropool te stappen. Zodra de twee elkaar weer gevonden hebben, gaat het geheel volgens verwachting snel bergafwaarts en verandert Shanghai al snel in een oorlogsgebied waar het vrijwel onophoudelijk lood regent.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

In your face

Meteen valt op dat Dog Days donkerder, grimmiger en smeriger is dan de eerste game. Het verhaal is niet hoogstaand maar weet zo nu en dan te verrassen en flink te shockeren. Dat is ook deels te danken aan de wat lompe grafische stijl en dan met name het groffe camerawerk. Heel de game lijkt te zijn opgenomen door een derde gek, die meerent en in plaats van Uzi’s en shotguns een goedkope handycam hanteert. De makers zeggen dat ze onder meer goed naar Youtube-filmpjes hebben gekeken, waarbij vooral werd gelet op de elementen die deze huis-, tuin- enkeuken filmpjes zo realistisch maken. Op die manier moet de gamer meer bij het spel betrokken raken. Het gevolg is een game die ondanks alle over-the-top-actie erg realistisch overkomt: voice acting en camerawerk zijn overtuigend. Het grappige is dat slecht camerawerk vanwege de gekozen visuele stijl in deze game dus eigenlijk altijd wel goed kan worden gepraat. Sterker nog, de intrigerende, ietwat ongecontroleerde 'in your face'-stijl weet diverse minpunten een tijdje te verbloemen.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

De lichteffecten en explosies zijn grafisch aardig, maar oogstrelend kunnen we Dog Days niet noemen. Dat is ook duidelijk niet de bedoeling van de makers, die kennelijk veel liever willen shockeren. Zo wordt elke scène ingeluid door een kort filmpje, dat vrijwel altijd in een bloedbad eindigt. Vervolgens wordt de speler hardhandig in de actie gedumpt en dan telt maar een ding: overleven. Het is zaak om je ogenblikkelijk uit de voeten te maken of dekking te zoeken, want overal om je heen gaat van alles de lucht in en vanuit alle hoeken en gaten lijkt vijandelijk vuur te komen.

Toch duurt het ondanks de absoluut turbulente actie waarschijnlijk niet heel lang voordat bij de gemiddelde gamer vragen rijzen omtrent de voortgang van het geheel. Elke scène en elke shoot-out komt namelijk op hetzelfde neer. Sterker nog, het komt van begin tot eind aan op precies dezelfde ren- en schietoefening. De belangrijkste vraag is dan natuurlijk: hoe lang blijft dat leuk?

Hersenloos moordwerk

Dog Days geeft een nieuwe betekenis aan het woord 'repetitief': de gameplay van de eerste vijf minuten wordt nergens gewijzigd, uitgebreid of verder ontwikkeld. Wapens kunnen worden opgepakt, er kan - meestal - dekking worden gezocht en er wordt vooral heel veel geschoten. Wapens upgraden, items pakken en gebruiken, ruimtes onderzoeken, kasten openen of autorijden behoren echter niet tot de mogelijkheden. Het spel voelt desondanks niet eens heel erg lineair aan.

De reden daarvoor en de belangrijkste aantrekkingskracht van het spel ligt in het feit dat het af en toe geweldig is om even hersenloos los te gaan in een aantrekkelijke en geloofwaardige setting vol over-the-top shoot-outs. Dog Days biedt geen ingewikkelde plots, geen lastige puzzels, geen diepe dialogen en al helemaal geen tactische spelletjes, maar simpel moordwerk verpakt in een explosief jasje. Dat kan verslavend werken, maar hoewel het op een zieke manier leuk is, is het wel heel erg veel van hetzelfde.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

In de rug

Het spel bestaat grofweg uit een uur of zes van de ene shoot-out na de andere. Daarmee komen we meteen bij een grote tekortkoming: de duur van de game. Zelfs met de extra’s die de game rijk is, zal Dog Days voor de meeste gamers onacceptabel kort duren. Hoewel het goed is dat Kane & Lynch dit keer online gaan, is ook de multiplayermodus niet bijster gevarieerd of vernieuwend.

Er zijn drie multiplayermodes beschikbaar. In 'Undercover Cop' wordt uit de deelnemende spelers in het geheim één agent aangesteld, die tijdens een overval tussen de criminelen rondwandelt. Het is de bedoeling om op het daarvoor meest geschikte moment in te grijpen en de overval te verijdelen. In 'Cops & Robbers' worden de spelers verdeeld in twee groepen: de criminelen moeten met de buit ontsnappen terwijl de agenten ze moeten zien te stoppen. In Fragile Alliance, ten slotte, is het de bedoeling zo veel mogelijk geld buit te maken en uit handen van de wet te blijven. Hierbij kan je anderen belazeren door ze halverwege in de rug te schieten. Dit kan je uiteraard op represailles op van de andere gamers komen te staan, maar als je het een beetje slim speelt kan je een groter aandeel in de winst pakken.

Maar nogmaals: de multiplayermodus is een leuk maar eenvoudig extraatje dat de speelduur hooguit verdubbelt. Er is overigens ook nog een Arcade-mode, die ongeveer hetzelfde biedt als de multiplayermodus, maar dan met bots in plaats van andere spelers.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Hoewel de besturing voelbaar is verbeterd ten opzichte van het origineel, is er nog altijd genoeg ruimte voor verbetering. In Dead Men voelde het tijdens de vuurgevechten vaak alsof je door een moeras bewoog en klopte er werkelijk niets van het coversysteem. In Dog Days zijn deze zaken duidelijk verbeterd. Dekking zoeken werkt nog altijd slordig en niet altijd even betrouwbaar, maar het is dit keer goed genoeg afgewerkt om het speelplezier niet constant te verzieken.

Dat is te danken aan het feit dat de speler dit keer in elk geval controle heeft over het al dan niet dekking zoeken. Zodra je namelijk ergens achter staat, kun je dekking zoeken met een druk op de A-knop en daar blijven tot je er weer uitwandelt. Het blijft irritant dat je, zelfs als je goed verscholen zit, soms compleet aan flarden wordt geschoten zonder dat je er iets aan kunt doen. De luchtigheid van de game, in combinatie met de drang - en de mogelijkheden - om dan bloederig wraak te nemen, maakt echter een hoop goed.

Agressief en ondernemend

De AI van de tegenstanders in Dog Days is tamelijk verfrissend ten opzichte van die uit de eerste game. Hoogbegaafd kun je de tegenstanders niet noemen, maar ze zijn wel degelijk agressief ingesteld en zeer ondernemend op momenten dat het de speler eigenlijk niet zo goed uitkomt. Blijf je te lang op een plek hangen, dan zal de tegenstander je proberen te omsingelen om je zo tot actie te bewegen. Ten opzichte van de eindeloze stroom hersendood slachtvee die in de eerste game achter je aan kwam, zijn de tegenstanders in Dog Days een stuk pittiger en uitdagender.

Om ook de spelers een beetje te helpen, hebben de makers een aardige innovatie ingebouwd: 'Down Not Dead'. Net als in bijvoorbeeld Gears of War verandert het scherm van kleur en intensiteit zodra je veelvuldig geraakt wordt. Lig je echter zwaar onder vuur terwijl je toch echt je best doet om weg te komen, dan valt Lynch op de grond en krijgt hij de keuze vanuit zijn positie door te schieten of in dekking te gaan. Dit is een erg aardige toevoeging die in het heetst van de strijd vaak het verschil tussen leven en dood bepaalde.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Who needs cover?

De sterk verbeterde AI van de tegenstanders valt overigens wel lichtelijk door de mand als je dingen doet die niet in hun verwachtingspatroon voorkomen. Als je bijvoorbeeld van nature assertief bent aangelegd en het liefst zo snel en zo agressief mogelijk oprukt, zul je soms merken dat de vijand in de war raakt en ineens elke vorm van agressie lijkt te verliezen. Daarnaast lijken tegenstanders ook in deze game niet goed te snappen wat het doel van cover is. Tegenstanders die bijvoorbeeld achter een auto schuilen, zullen keer op keer op keer op exact dezelfde plek hun snuit laten zien, zodat het een eitje is om ze af te schieten. Het was natuurlijk beter geweest wanneer de vijanden enigszins zou begrijpen wat het nut van dekking is, want nu zijn ze wel erg makkelijk naar het hiernamaals te sturen.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Het sterkste punt van Dog Days is zonder meer de sfeer. Zoals gezegd is er veel aandacht aan het realistische camerawerk besteed, en ondanks de vele herhalingen houdt de game de aandacht goed vast. Ook de muziek en de stemmen zijn erg goed verzorgd en de geluidseffecten zijn overwegend sterk gedaan, met als hoogtepunt de miniguns onder de heli's in de latere levels. Audiovisueel zit alles prima in elkaar, het is alleen jammer dat de game op een aantal andere belangrijke punten de plank misslaat.

Conclusie

Kane & Lynch: Dog Days is een weinig subtiele ode aan dom geweld, waarbij elke diepgang ontbreekt. Erger is dat de speelduur tekort schiet, de variatie ontbreekt en de gameplay nog fors verbeterd kan worden. Met name de geluidseffecten en de voice-overs zijn dan weer erg sterk uitgevoerd, en de sfeer van de zieke spelwereld komt door de handycam-stijl erg goed tot zijn recht. Ook het dit keer vrij redelijke verhaal is op zijn eigen geschifte manier goed verteerbaar en de besturing is stevig verbeterd ten opzichte van het origineel.

De makers hebben geleerd van eerder gemaakte fouten en laten met Dog Days duidelijk zien dat ze naar kritiek luisteren. Dat ze dan niet meteen een absolute topper fabriceren, is niet meer dan normaal. Zo bezien belooft de derde game - die er vast en zeker komt - een topper te worden. Want hoewel er in dit geval nog enkele ingrediënten missen, kan rustig gesteld worden dat het recept prima is.

Pluspunten:

- Voice-overs en geluidseffecten
- Online multiplayer
- Grafische stijl

Minpunten

- Korte speelduur
- Veel van hetzelfde

Cijfer: 6,5

Titel	Kane & Lynch 2 Dog Days
Platform	pc, Xbox 360, PlayStation 3
Ontwikkelaar	IO Interactive
Uitgever	Square Enix
Releasedatum	reeds verschenen