Nieuwe Spelen, nieuwe kansen
Beijing 2008, het spel dat Sega twee jaar geleden ter ere van de Olympische Zomerspelen in China uitbracht, kreeg overwegend slechte recensies. Ontwikkelaar Eurocom koos destijds voor kwantiteit in plaats van kwaliteit, en dat pakte niet goed uit. Het spel telde weliswaar 38 disciplines, maar er waren verschillende sporten opgenomen die zich simpelweg niet lenen voor omzetting naar een computergame. Daarnaast muntte de besturing van Beijing 2008 uit in het gebruik van het achterhaalde 'button-bashing', en als klap op de vuurpijl was Eurocom bij de pc-versie vergeten een bruikbare toetsenbordconfiguratie op te nemen voor gamers die niet met een gamepad spelen.
Getest op: pc
Ook verkrijgbaar voor: PlayStation 3, Xbox360
Hardleerse ontwikkelaar
Ondanks de tekortkomingen van Beijing 2008 heeft Sega voor Vancouver 2010 dezelfde ontwikkelstudio gecontracteerd. Direct na installatie blijkt dat Eurocom ook dit keer zijn pijlen op de consoleversies heeft gericht en bij het overzetten van de Xbox 360-versie naar de pc niet over de besturing heeft nagedacht. Het spel is ontwikkeld voor gebruik met de Xbox 360-controller voor Windows, maar in de kleine lettertjes op de verpakking is daar niets over terug te lezen. Voor de koper die niet over zo’n controller beschikt is dat een onaangename verrassing, want met een andere gamepad kan Vancouver 2010 niet overweg.
Wie zijn heil vervolgens in toetsenbordbesturing zoekt, komt erachter dat de toetsenbordconfiguratie niet in de handleiding is opgenomen en dat in diezelfde handleiding nergens te vinden is met welke knop naar de configuratie kan worden genavigeerd. Het duurt daardoor even voordat je doorkrijgt hoe het beeld – dat vreemd genoeg standaard 'windowed' is - op fullscreenweergave kan worden ingesteld. Vervolgens moet er geduldig geëxperimenteerd worden om erachter te komen dat met de w- en s-toetsen door het menu kan worden genavigeerd, waarna eindelijk duidelijk wordt naar welke toetsen de knoppen en triggers van de Xbox-controller zijn overgezet. Eurocom blijkt hardleers, want twee jaar geleden waren we daar ook al mee aan het knoeien.
/i/1265724817.jpeg?f=imagenormal)
Veel van hetzelfde
Als we de besturing eenmaal onder de knie hebben, kunnen we eindelijk aan de slag. Het valt dan meteen op dat de hoeveelheid evenementen in het spel bijzonder mager is. Voorganger Beijing 2008 was enorm uitgebreid, maar dat was, zoals gezegd, zeker geen pluspunt. Zo herinneren we ons judowedstrijden waarin tegenstanders over geheime knoppencombinaties beschikten die je moest herhalen, zonder enig idee te hebben wat voor combinaties dat zouden kunnen zijn - ze waren immers 'geheim'. Gelukkig blijft dergelijke onzin ons nu bespaard: Eurocom heeft duidelijk de opdracht gekregen om minder ambitieus te werk te gaan. Van de dertig disciplines die in de echte winterspelen zijn opgenomen, kunnen er niet meer dan veertien worden nagespeeld. Dat leidt wel meteen tot een van de belangrijkste minpunten van de game.
/i/1265724915.jpeg?f=imagenormal)

Van de veertien disciplines bestaan er zeven uit evenementen waarbij je zo snel mogelijk naar beneden moet skiën of snowboarden en bij de overige disciplines is de gameplay van bobsleeën, rodelen en skeleton nagenoeg inwisselbaar. Alleen het schansspringen, het freestyle-aerial skiën en het shorttrackschaatsen hebben een eigen gameplay, en dat leidt tot een spel dat bijzonder eentonig is. Dat Eurocom ijshockey buiten de game heeft gelaten is redelijk logisch - dat zou een computergame op zich worden - maar de toevoeging van bijvoorbeeld de biatlon, de halfpipe bij het snowboarden of de 500 meter langebaanschaatsen zou al voor meer variatie hebben gezorgd.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Uitgeklede game
Behalve dat het spel veel van hetzelfde biedt, kent de besturing weinig diepgang. Volgens Sega biedt Vancouver 2010 'gloednieuwe besturingsschema’s die nog niet eerder zijn gebruikt voor een officieel videospel van de Olympische Spelen', maar bijzonder revolutionair is het allemaal niet. Veel meer dan een goede afzet en strak insturen kun je aan een onderdeel als de afdaling nauwelijks toevoegen, en omdat dit onderdeel in verschillende varianten zeven keer terugkomt, bestaat de helft van het spel uit onderdelen met een erg beperkte uitdaging.
/i/1265725527.jpeg?f=imagenormal)
Snakken naar curling
Het onderdeel aerials bij het freestyle skiën lijkt al spannender, maar daarbij is de relatie tussen game en werkelijkheid wat ver te zoeken. Het is bij deze discipline met name de bedoeling dat je een letter binnen het bereik van een ronddraaiende cirkel houdt - niet direct het toppunt van vrije stijl. Bij het schansspringen moet je de windrichting in de gaten houden en je afsprong en landing goed timen. Na een paar pogingen is de lol er vanaf; we zouden bijna gaan verlangen naar de - niet in de game opgenomen - onzinsport curling. Klein pluspuntje bij dit alles is wel dat het button-bashen van Beijing 2008 nagenoeg achterwege blijft.
/i/1265725597.jpeg?f=imagenormal)
Hoewel de gameplay weinig spanning biedt, is het de makers van Vancouver 2010 redelijk gelukt om snelheid te simuleren. Zeker in de first-person modus - een welkome toevoeging - geeft de combinatie van het geluid van je ski's en het gedoseerde gebruik van motion blur daadwerkelijk het gevoel dat je met een noodgang naar beneden suist. De graphics van het spel vallen toch al mee in vergelijking met de andere onderdelen. Het winterlandschap van British Columbia komt aardig tot zijn recht, al geldt ook daar weer bij dat je voortdurend tegen dezelfde elementen aankijkt. Het helpt niet echt dat vrijwel alle afdalingen op dezelfde piste plaatsvinden, en dat er maar één baan is die wordt gedeeld door de bobsleeërs, de rodelaars en de skeletonsleeërs.
Tot op het bot uitgekleed
Niet alleen het beperkte aantal disciplines, het gebrek aan variatie in de gameplay en de platte spelbesturing geven het beeld van een bijzonder sobere game. Op alle fronten is bezuinigd op gameplaymogelijkheden en op elementen die een Olympische sfeer zouden kunnen neerzetten. Een medaillespiegel ontbreekt, het is niet mogelijk om een eigen karakter te kiezen en je hopt simpelweg van discipline naar discipline, zonder dat daar enig verband tussen bestaat. In feite presenteert dit spel daardoor niet de Olympische Spelen, maar een flinke handvol losse mini-games.
De makers hebben geen enkele moeite gedaan om je er als speler van te doordringen dat je meedoet aan het grootste en meest tot de verbeelding sprekende sportevenement ter wereld. Het komt allemaal wat gemakzuchtig over, en dat geldt zelfs ook voor de instelling van het publiek. Het kent maar één actie en dat is klappen en juichen. Als je een absurd slechte afdaling afsluit met diskwalificatie omdat je de eerste zes poortjes mist, wordt dat beloond met een daverend applaus.
Overigens heeft Eurocom toch een erg zinvolle optie aan het spel toegevoegd, namelijk de mogelijkheid om de 'actiemuziek' uit te zetten. 'Actiemuziek' is in Vancouver 2010 het eufemisme voor zeurende college-rock van Canadese bands als Marianas Trench en TV Heart Attack. Het is bijzonder sympathiek - en waarschijnlijk ook prettig goedkoop - dat lokale bands uit Vancouver voor de soundtrack van dit spel zijn gevraagd, maar veel kwaliteit heeft dat niet opgeleverd.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Uitdagingen
Eurocom vond zijn simulatie van de Olympische Winterspelen zelf blijkbaar ook wat mager, want naast Trainingen en Wedstrijden is ook nog het onderdeel Challenges opgenomen. In dertig Challenges – onderverdeeld in drie moeilijkheidsgraden – moeten in verschillende disciplines snelheidsrecords worden verbroken of moet binnen een bepaalde tijd de finish worden bereikt. Op zich is dit een aardige toevoeging die de levensduur van het spel iets verlengt, maar de opmerking van Sega dat deze 'gloednieuwe uitdagingsmodus' je als speler 'op ongeëvenaarde wijze' laat opgaan in de Olympische Spelen is lichtelijk overdreven.
Uiteindelijk blijven de meeste minpunten van het spel ook in deze modus overeind, al dagen de Challenges wat meer uit om toch nog één seconde van je persoonlijke record af te snoepen. Voor wie ook hier klaar mee is, wacht alleen nog de online strijd, waarbij je het tegen drie andere spelers op kunt nemen via Windows Live. Bij gebrek aan servers hebben we dit onderdeel niet kunnen testen, maar de multiplayerfunctie lijkt ook eerder geschikt om met de PS3- of Xbox360-versie in de huiskamer tegen vrienden te spelen.
/i/1265725752.jpeg?f=imagenormal)
Conclusie
Vancouver 2010 maakt bovenal een karige, uitgeklede indruk. Met een minimum aantal disciplines die ook nog eens grotendeels dezelfde gameplay hebben, een volledig gebrek aan Olympische sfeer en een vreselijke soundtrack is het spel geen verbetering van zijn ook al erg matige voorganger. Grafisch is Vancouver 2010 best aardig en de makers weten soms het gevoel mee te geven dat er snelheid in je afdaling zit, maar verder is de lol ver te zoeken.
Wellicht leveren de consoleversies wat plezier op als er tegen vrienden in de huiskamer wordt gespeeld, maar als eenzame skiër achter de monitor ben je snel uitgekeken. Dat is een gemiste kans, zeker omdat het voor een ontwikkelstudio geen hogere wiskunde zou moeten zijn om wat meer eenheid en wat Olympische sfeer aan een dergelijke game toe te voegen, of om een paar disciplines met een afwijkende gameplay op te nemen. Eurocom krijgt nu wederom twee jaar bedenktijd, zodat het kan verzinnen hoe Londen 2012 wat meer uitdaging voor je geld kan bieden.
Pluspunten
+ Redelijke graphics
+ Skiën in eerste persoon
+ Challenges verlengen levensduur iets
Minpunten
- Toetsenbordconfiguratie onduidelijk
- Repetitieve gameplay
- Weinig disciplines
- Irritante muziek
Cijfer: 4,5
Titel |
Vancouver 2010
|

|
Platform |
pc, PlayStation 3, Xbox 360 |
|
Ontwikkelaar |
Eurocom |
Uitgever |
Sega |
Releasedatum |
Inmiddels verkrijgbaar |
:fill(white)/i/1265724459.jpeg?f=thumb)