Een goede match
Ninja Gaiden 4
Het hart van Ninja Gaiden 4 is de fenomenale actie. Gevechten verlopen in een moordend tempo en de diepgaande hack-and-slashactie is oprecht bevredigend. Dat ziet er erg spectaculair uit, zeker als je later nieuwe wapens en vaardigheden vrijspeelt. Onervaren spelers worden niet buitenspel gezet. De game introduceert veel instellingen die de actie stukken behapbaarder maken. Zo goed als de actie is, zo ondermaats is echter de rest: het verhaal, het hoofdpersonage en het ritme van de game, dat continu hetzelfde blijft, zeker buiten de actie om. De vijanden en de omgevingen vallen in herhaling. Daarnaast speelt Ryu, een van de twee speelbare hoofdpersonages, een veel te kleine rol in het totaalpakket. Ninja Gaiden 4 is alleen aan te raden als je op zoek bent naar een zeer traditionele hack-and-slashgame, want daarbuiten valt hier weinig te halen – zelfs voor Ninja Gaiden-begrippen.
2025 is het Jaar van de Ninja. Tenminste, dat zegt Ninja Gaiden-maker Team Ninja, maar de Japanse ontwikkelaar heeft een punt. Naast Shinobi, de oude ninjareeks van SEGA die in augustus terugkeerde, zijn er in 2025 maar liefst drie nieuwe Ninja Gaiden-games uitgekomen. Eerder dit jaar werden we verrast met de plotse uitgave van Ninja Gaiden 2 Black, een verbeterde heruitgave van het bejubelde Ninja Gaiden 2. Daarna kwam Ninja Gaiden Ragebound, een geslaagde terugkeer naar de tweedimensionale roots van de serie. Onlangs, op 21 oktober, verscheen ook nog de uitsmijter van het Jaar van de Ninja: Ninja Gaiden 4, een nieuw driedimensionaal Ninja Gaiden-deel.
Ninja Gaiden 4 heeft bovendien een bijzonder randje, want de game wordt niet alleen door Team Ninja gemaakt. De bedenker van de geprezen actiereeks deelt het roer met PlatinumGames. Dat voelt ergens een beetje onwennig, want driedimensionale Ninja Gaiden-games worden al sinds jaar en dag uitsluitend gemaakt door Team Ninja zelf. Tegelijkertijd is die samenwerking bijzonder logisch. PlatinumGames staat bekend als de grootmeester van de hack-and-slashactie. Laten de driedimensionale Ninja Gaiden-games nou net draaien om bloederige gevechten op een hoog tempo. Daarmee weten de experts van PlatinumGames vast wel raad, zou je zeggen.
/i/2007854536.png?f=imagearticlefull)
Een eigen smaakje
PlatinumGames is echter ook een studio met een eigen stijl. Die stijl verschilt niet ontzettend van de Ninja Gaiden-formule, maar er zijn wel verschillen. Ninja Gaiden is op zich best snel, maar games van Platinum worden op een nóg hoger tempo gespeeld. Platinum-games draaien om heel vloeiende en sierlijke actie, waarbij blocks en dodges elkaar in rap tempo afwisselen. In de hack-and-slashgames van de Japanse studio bepaal jij als speler de (hoge) flow van de gevechten. Wie bekend is met Platinum-spellen als Bayonetta of Metal Gear Rising: Revengeance, weet hoe diepgaand die gevechten zijn. Die actie ziet er weliswaar chaotisch uit, maar binnen die hectiek schuilt een bijzonder schaakspel dat leunt op ontwijken en verdedigen, vaak vergezeld van liters bloed en talloze onthoofdingen.
Dus wat als je een driedimensionale Ninja Gaiden combineert met de actie van een typische Platinum-game? Het resultaat is aan de ene kant voorspelbaar, want de samenwerking levert werkelijk fantastische hack-and-slashactie op. Dit is een van de best spelende, vloeiendste delen in de Ninja Gaiden-serie. Aan de andere kant heeft Ninja Gaiden 4 op andere fronten moeite om te imponeren. Tuurlijk, de actie is belangrijk in een Ninja Gaiden-game, maar ze is zeker niet alles. Ninja Gaiden 4 worstelt met levenloze spelwerelden, repetitieve spelsegmenten en een matige uitwerking van de wisselwerking tussen de twee hoofdpersonages.
Fantastische actie
Ninja Gaiden 4 volgt een andere structuur dan de meeste games in de serie. Wie bekend is met de driedimensionale games, is gewend om te spelen met Ryu Hayabusa, de Master Ninja die al sinds het eerste deel op de Xbox korte metten maakt met draken, demonen en concurrerende ninja’s. In Ninja Gaiden 4 deelt Ryu het podium met een andere ninja. Sterker nog, Ryu komt eigenlijk op een tweede plek. Het gedeelte waarin je met Ryu speelt, is maar een heel klein gedeelte van het spel. Het grootste gedeelte van de verhalende modus speel je met de nieuweling Yakumo. Hij is een jonge ninja van de Raven Clan, een rivaliserende ninjaorganisatie.
Ninja Gaiden 4 is in zekere zin een verhalende game, maar dat verhaal is absoluut geen reden om de game te spelen. In de game hangt er een gigantische mythische draak boven een futuristisch Tokio. Die draak ‘regent’ continu bloed op de stad, wat de sfeer in de Japanse metropool allerminst ten goede komt. Yakumo en zijn Raven Clan hebben daar schoon genoeg van en zijn eropuit om de draak neer te halen. Daarvoor moet Yakumo eerst een heks verslaan, maar die heks, die overigens voor twintig procent uit haar decolleté bestaat, zegt dat de draak alleen kan worden neergehaald door een paar verborgen zegels te breken. Daarom moet je met Yakumo wat eindbazen verslaan en dat is het dan. Wanneer er wél meer verhaal is, krijg je daar bovendien waarschijnlijk weinig van mee.
/i/2007854532.png?f=imagearticlefull)
Ninja Gaiden-games draaien nooit om het verhaal en dat is met het vierde deel niet veel anders. Het verhaal komt nooit op gang. De dialoog barst van nietszeggend jargon. Geen enkele wending voelt verdiend of interessant. Ook het nieuwe hoofdpersonage Yakumo is een ontzettend nietszeggend personage. Hij is alleen cool als hij aan het hakken is. Buiten die actie om − bijvoorbeeld tijdens de sporadische tussenfilmpjes − speelt hij eigenlijk amper een rol in het verhaal. Het verhaal is gewoon een excuus om Yakumo van locatie naar locatie te loodsen. Je leert daarom al snel om de dialogen te negeren − alles in Ninja Gaiden 4 staat in dienst van de gameplay.
Vloeiend
Dat is maar goed ook, want die actie is oprecht fantastisch. Ninja Gaiden 4 voelt vooral aan als een PlatinumGames-game en daarom iets minder als een typische Ninja Gaiden. Je merkt dat PlatinumGames een grotere vinger in de pap heeft gehad tijdens het vormgeven van de actie. Wel zie je de oude Ninja Gaiden-elementen af en toe nog terug. Zo wordt Yakumo regelmatig omsingeld en dient hij zijn doelwitten dan met precisie uit te kiezen. Ook hebben vliegende vijanden de neiging je continu van veraf te bestoken. Die momenten doen denken aan de eerste twee Ninja Gaiden-delen, zeker als je speelt met het iconische hoofdpersonage Ryu. Hij bezit ook veel aanvallen uit eerdere delen in de serie.
Tegelijkertijd is Ninja Gaiden 4 veel vloeiender en soepeler dan die voorgangers. De gameplay draait om het zoeken naar openingen in de aanvalspatronen van tegenstanders. Dat voelt wat ongewoon in een Ninja Gaiden-game, maar levert alsnog fantastische gevechten op. De actie is snel, maar uiterst precies. Het is heerlijk om met Yakumo een vijand in de gaten te houden en af te wachten tot de tegenstander uithaalt. Als je die aanval met een dodge ontwijkt, schiet Yakumo in slowmotion door het scherm, waarna je de actie direct kunt voortzetten met bloederige combo’s. Naast de dodge beschikt Yakumo ook over een parry en een blok. Ook die defensieve moves kan hij ‘perfect’ timen om daarna nog effectiever aan te vallen. Dat voelt zo ontzettend goed.
Herhaling op herhaling
Die actie ziet er ook nog eens imponerend uit. Yakumo danst bij vlagen als een soort dodelijke ballerina over het scherm. Door de linkertrigger op de controller in te drukken, schakelt Yakumo naar zijn Bloodbind Ninjutsu. Met die speciale aanvallen past hij een van zijn vier wapens aan. Zodra je de linkertrigger inhoudt, wisselt zijn rapier bijvoorbeeld naar een lans − zelfs terwijl Yakumo midden in een combo zit. Die Bloodbind-aanvallen gaan gepaard met grote rode flitsen en schermvullende aanvallen. Dat schouwspel is prachtig, maar ook effectief: sommige vijanden hebben schilden die je enkel kunt raken met Bloodbind-aanvallen. Je hoeft dan alleen de trigger in te houden om dat schild te breken en meer schade te doen – simpel, maar bevredigend.
De besturing voelt nooit complex, maar Ninja Gaiden 4 is geen makkelijke game. Op de normale moeilijkheidsgraad is de eerste helft goed te doen, maar latere eindbazen vergen veel oefening. Het is dan niet meer mogelijk om gewoon erop los te hakken en af en toe Bloodbind-aanvallen te gebruiken. Je moet dan écht rekening houden met de aanvallen van de tegenstander. Het timen van een dodge of parry wordt als gevolg veel belangrijker. Dat komt ook doordat je in Ninja Gaiden 4 niet oneindig de blockknop kunt inhouden om vijanden af te weren. Na een paar seconden bezwijkt Yakumo tijdens het blocken onder de druk. Je moet dus continu in beweging blijven door aanvallen te ontwijken.
/i/2007854538.png?f=imagearticlefull)
De game bevat overigens een boel hulpmiddelen die de actie behapbaar maken. Zo kun je instellen dat dodges en blocks automatisch worden ingezet – erg handig voor nieuwe spelers. Ook is er een Hero-modus, waarin het praktisch onmogelijk is om dood te gaan. Daarmee is de actie eigenlijk voor iedereen toegankelijk én bevredigend.
Herhaling
Dat betekent niet dat Ninja Gaiden 4 een game voor iedereen is. Sterker nog, richting het einde worstelt de game om leuk te blijven. Dat komt niet zozeer door de actie, maar door alles rondom de actie. Ninja Gaiden is altijd al een gameserie geweest die om de actie draait, maar Ninja Gaiden 4 leunt nog meer richting die opzet. Je gaat van arena naar arena en hakt erop los. Dat is op zich geen probleem, want de actie is uitstekend, maar Ninja Gaiden 4 doet verder niets om je te verrassen of prikkelen. Sterker nog, de flow van deze levels is bijna vijftien uur lang hetzelfde. De hele game lang heb je het idee dat je weet wat je te wachten staat. In het begin is dat niet zo erg, maar richting het einde van de game schoot die repetitiviteit bij ondergetekende in het verkeerde keelgat.
Neem de segmenten tussen de gevechten door: dat zijn zonder uitzondering lineaire stukjes gameplay, waarbij het hoofdpersonage op de automatische piloot naar het volgende gevecht wordt geloodst. Zo moet je in het eerste gebied van treinrail op treinrail springen terwijl je objecten ontwijkt. Dat wordt nooit leuk om te doen, maar die lineaire segmenten herhalen zich de hele game lang. Ook in latere omgevingen keren de stukjes ‘op rails’ terug, maar dan met een wingsuit of surfboard. Dat voelt allemaal heel veilig en wordt snel eentonig. Het is bijna alsof de ontwikkelaar geen waarde hecht aan alles om de gevechten heen. Op zich is dat te verklaren, want Ninja Gaiden 4 is een pure actiegame. Maar ja, van enige afwisseling is buiten arena’s om dus geen sprake.
Leeg en klinisch
Je hoeft grafisch geen wonderen te verwachten van PlatinumGames' verouderde eigen engine. Technisch draait de game prima, met een consistente framerate op de pc, maar daarmee is alles gezegd. Veel textures zijn lelijk en er is eigenlijk amper interactie met de spelwereld. Het helpt ook niet dat de levels leeg zijn. De enige andere npc die je tijdens het spelen tegenkomt, is de persoon bij wie je nieuwe moves koopt. Dat blijft de gehele game zo. Ook de achtergronden ogen leeg, klinisch en levenloos. Het probleem van veel omgevingen is ook hoe vaak ze terugkeren. Als je in de bossen bent, heb je het idee dat je drie levels lang door dezelfde bossen loopt − en dat geldt ook voor de andere settings. Bovendien vecht je binnen die omgevingen steeds tegen dezelfde vijanden, vaak in dezelfde arena's.
De laatste omgeving in de game schiet daarin volledig door. De game stuurt je dan naar een soort futuristisch wit gebouw. De klinische gangen en kamers beginnen na een paar arena's steeds meer op elkaar te lijken. De variatie is dan zó ver te zoeken, dat je bijkans het gevoel hebt dat je al op bepaalde plekken bent geweest. Af en toe kom je een eindbaas tegen die voor wat spanning zorgt, maar op dat punt in de game begint de herhaling vermoeiend te worden. Weer dezelfde vijanden, weer dezelfde segmenten tussen het vechten door: het is bijna alsof de witte muren dan steeds dichter op je afkomen. De game doet echt niets om te breken met zoveel herhaling.
/i/2007854528.png?f=imagearticlefull)
Schijn bedriegt
Dan zijn er nog de twee hoofdpersonages: Ryu en Yakumo. Beide staan op de voorkant van het doosje, maar Ryu komt pas richting het einde van de game in beeld als speelbaar personage. In het kader van afwisseling is dat fijn, want Ryu heeft een paar andere aanvallen en combo’s. Helaas beschikt Ryu maar over één wapen: zijn iconische Dragon Sword. De rest van zijn arsenaal wordt later toegevoegd in betaalde downloadbare content. Dat is teleurstellend, maar soit, ook zonder extra wapens is Ryu leuk om mee te spelen. De flow van de actie verandert niet echt met Ryu, maar zijn animaties zijn pijlsnel en sommige speciale aanvallen voelen met Ryu net wat imponerender dan met Yakumo.
Daardoor lijkt de game richting het einde nieuw elan te krijgen, maar schijn bedriegt. Je speelt maar vier van de negentien levels met Ryu. Je krijgt 'm dus maar heel kort onder de knoppen. Nu heb je de keuze om oude levels met Ryu opnieuw te spelen, maar goed, dan vecht je dus wel weer tegen dezelfde tegenstanders in dezelfde arena's. Dat maakt het volgende nog pijnlijker: de levels die je wél met Ryu speelt in de verhalende hoofdmodus, zijn in de kern een herhalingsoefening. Dat is makkelijk te verklappen, maar wie nieuwe content verwacht met Ryu komt zeer bedrogen uit. Dat valt zwaar, zeker in een game die daarvoor al regelmatig in herhaling valt. Natuurlijk draait Ninja Gaiden 4 uiteindelijk om zijn actie; het is alleen jammer dat de rest van de game nooit probeert om die actie te evenaren.
Dat betekent niet dat Ninja Gaiden 4 de moeite niet waard is. Wie geeft om pure, kale hack-and-slashactie komt hier echt wel aan zijn gerief. De gemiddelde speler moet zich alleen afvragen of hij ook dat type speler is.
Conclusie
Ninja Gaiden 4 is een kind van de Japanse ontwikkelaars PlatinumGames en Team Ninja, al zie je vooral de invloed van PlatinumGames terug. De actie in deeltje vier is immers pijlsnel. Als het nieuwe hoofdpersonage Yakumo vlieg je over het scherm en ben je druk bezig om je verdedigende manoeuvres te timen. Door een dodge, parry of block op het juiste moment in te zetten, duik je in openingen in het aanvalspatroon van tegenstanders. Het ritme van die actie is niet alleen bevredigend, het levert ook aantrekkelijke actie op.
De bloederige combo’s vullen het hele scherm, waarbij het hoofdpersonage bijkans door de arena lijkt te teleporteren. Het is mooi meegenomen dat de game veel hulpmiddelen biedt om die actie laagdrempelig te maken. Onervaren spelers worden niet buitenspel gezet en ook de normale moeilijkheidsgraad heeft een fijne curve: pas in de tweede helft schroeft de game het tempo omhoog. Zelfs dan overrompelt de game je niet systematisch met moeilijke tegenstanders of golven aan vijanden, hoewel de uitdaging fiks blijft.
Zo goed als de actie is, zo ondermaats is echter de rest. De lineaire stukjes die de gevechten aan elkaar knopen, volgen iedere keer dezelfde structuur. Ook op andere fronten valt Ninja Gaiden 4 in herhaling. Je speelt wel nieuwe wapens en aanvallen vrij, maar het ritme blijft continu gelijk. Vechten, upgraden, een lineair stukje afleggen – de flow is keer op keer hetzelfde. Ook tegenstanders en omgevingen worden aan de lopende band herhaald.
Je weet altijd wat er komen gaat. De laatste paar missies spannen op dat front de kroon. Het helpt ook niet dat het iconische hoofdpersonage Ryu maar een kleine rol speelt in het geheel. Nieuweling Yakumo maakt buiten de actie om nooit indruk. Ook op het front van verhaal blijft Ninja Gaiden 4 aan de oppervlakte. Gelukkig is de actie fenomenaal, maar Ninja Gaiden 4 is geen game voor iedereen; daarvoor ontbreekt het te vaak aan afwisseling.
Redactie: Ron Vorstermans • Eindredactie: Marger Verschuur
:fill(white):strip_exif()/i/2007601238.jpeg?f=thumblarge)
:fill(white):strip_exif()/i/2007601234.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2007205218.jpeg?f=fpa)
/u/769883/crop6019b4ea33590_cropped.png?f=community){kind=small}
.
/u/176086/crop5f0823fa5e8d6_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/340396/crop6586a98b8794e_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/304106/crop5c9a45f5a374e_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/266273/crop5e26d80cce2b0_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/1199540/crop677c3c8f2c048_cropped.png?f=community){kind=small}