Realistische racer
Vrijwel elke fan van racegames heeft waarschijnlijk wel eens een Need for Speed-game gespeeld. De serie begon ooit als de natte droom van elke autodief, met wilde politie-achtervolgingen. De serie evolueerde daarna naar de wereld van het straatracen, tuning en andere vormen van spektakel. Echt tevreden over de reacties op die games is EA nooit geweest. Vandaar dat er vorig jaar een andere aanpak werd gekozen en er verschillende games binnen de franchise werden ontwikkeld. Dit moest ervoor zorgen dat elke racefan een voor hem of haar leuke Need for Speed-game heeft.
Getest op: Xbox 360, pc
Ook verkrijgbaar voor: PlayStation 3
Need for Speed: Shift is duidelijk bedoeld voor de wat serieuzere racefans. Het spel biedt de speler keuze uit diverse al dan niet dure auto's waarmee op diverse circuits kan worden geracet. In de feitelijke informatie onderscheidt Shift zich dan ook niet van andere racegames. Snelle auto's, veel echt bestaande circuits die we vrijwel allemaal al vaak genoeg gezien hebben en een stapsgewijze carrièremodus: niet het toonbeeld van originaliteit, maar dat hoeft geen struikelblok te zijn - het draait immers om het racen zelf.

EA heeft echter niet alleen aandacht besteed aan het race-element, maar ook op hoe je een race 'beleeft'. Volgens de ontwikkelaars is racen in games namelijk meestal niet wild genoeg: een auto kan zich met 200km/u in een muur boren, zonder dat je daar in het beeld ook maar iets van merkt. Dit werkt in Shift anders: bij een crash vervaagt het beeld, of zie je - als je echt een klapper maakt - zelfs even niets meer.
Uitgangspunt
De game is gemaakt om vanuit de cockpitview te spelen. Dit heeft weer alles te maken met die spelervaring, racen doe je nu eenmaal ín een auto. Er is dan ook veel aandacht besteed aan de uitwerking van het interieur van de auto's. Bovendien heeft het rijden vanuit de cockpitview nog een ander voordeel. Het gevoel van snelheid is veel groter dan wanneer je met een camerastandpunt achter de auto zou rijden.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Achter het stuur
Eenmaal aan het rijden vallen de graphics, zowel de cockpit-specifieke details als de algehele grafische engine, in positieve zin op. De auto's zien er haarscherp uit en ook de omgevingen, zeker in de stedelijke omgevingen, ogen mooi afgewerkt. De grafische resultaten zijn op de pc van een iets hoger niveau dan op de consoles. Niet dat de Xbox 360 geen mooie graphics op het beeld tovert, maar de pc scoort duidelijk beter op dit gebied. De auto's zien er op zowel de consoles als de pc meer dan prima uit, maar de pc-versie biedt net even wat scherpere beelden. Dit gaat momenteel nog gepaard met wat probleempjes in combinatie met ATI-videokaarten. EA is hiervan op de hoogte en er wordt gewerkt aan een oplossing.
Spectaculair
De Xbox 360-versie maakt een stabiele indruk en heeft geen moment last van framerateproblemen. Dat betekent echter niet dat je helemaal geen last zult hebben van de graphics, al is dat wellicht iets dat per persoon verschilt. Wij schakelden, na lang geprobeerd te hebben te wennen, over naar de camera achter de auto. De cockpit-view is weliswaar spectaculair en indrukwekkend, maar biedt vanwege het gebrek aan overzicht geen relaxte spelervaring. Je zult flink je best moeten doen om de auto überhaupt op de weg te houden. Het concept is sterk en de uitwerking is spectaculair, maar het wist ons toch niet al te lang vast te houden.
Daardoor komt de hoofdzaak van Need for Speed: Shift echter niet volledig tot zijn recht. Het spel is zo duidelijk gemaakt om met de camera van achter het stuur te spelen, dat het spel minder goed wordt als je met een camera achter de auto speelt. Desondanks krijg je op die manier nog steeds de visuele effecten van de zware crashes mee. De race-ervaring wordt echter wat minder intens, doordat je niet alle kleine tikjes meer helemaal 'voelt'.
Precisie of agressie?
De tikjes hebben niet alleen een cosmetische uitwerking, ze spelen ook een rol in de gameplay. In Shift draait alles namelijk om wat voor coureur je bent: je valt óf in categorie 'precies' of in de categorie 'agressief'. Het interessante hieraan is dat de een niet minder is dan de ander. Of je nou heel keurig rijdt of alles en iedereen wegbeukt: punten scoren doe je altijd. In de praktijk scoorden we elke race punten in beide categorieën. Op die manier worden allerlei dingen vrijgespeeld, zoals nieuwe races, auto's en onderdelen, en uiteindelijk stijg je dan naar het volgende niveau. Na vier niveaus wacht het uiteindelijke doel van het spel: de Need for Speed World Tour.
Echt racen
Voordat je daar echter bent, heb je al tal van races gereden en aardig wat auto's verzameld. Dat laatste is in Shift niet een van de hoofdzaken in het spel. Je verdient weliswaar geld en kunt dat uitgeven aan nieuwe auto's en upgrades, maar bij veel races rijd je in een standaardauto die je krijgt aangeleverd. Zeker vroeg in het spel is er dan ook weinig noodzaak om veel auto's te hebben.
De leukste race die we hebben gereden is de Car Battle, waarbij er in twee specifieke auto's die in het echt elkaars concurrent zijn tegen elkaar moet worden geracet. In de singleplayer-modus kiest de speler zelf een van de twee auto's, waarna er een best-of-three-serie start, en de eerste auto met twee zeges dus wint. Tegenhanger van deze modus is het driften. Deze modus is in onze ogen de minst leuke racevariant. Niet dat we glijden in auto's nou zo erg vinden, maar het past niet echt bij de rest van het spel, en is bovendien het minst goed uitgewerkt.
Met 'glijden' stippen we overigens meteen een pijnlijk puntje voor Need for Speed: Shift aan. Het spel laat namelijk een behoorlijke steek vallen als het gaat om het rijgedrag van een groot deel van de auto's. Nu hebben wij doorgaans meer verstand van games en computers dan van auto's, maar het lijkt ons niet realistisch dat auto's bij heel licht sturen al beginnen uit te breken alsof de achterbanden op een ijsvloer staan. Er is sprake van overdreven veel overstuur, ook bij modellen die dat in het echt helemaal niet hebben. Je kunt er best mee leren rijden en dan rijdt het uiteindelijk nog best lekker ook, maar wil je een racegame voor de serieuzere racer neerzetten, dan moeten dat soort details in orde zijn.
Snelheid
Hoewel dat bij niet alle auto's het geval is, en ook de schadesimulatie niet helemaal op orde is, staat dat het spelplezier niet in de weg. De game bezorgt de virtuele coureur een prima gevoel van snelheid, vooral in de cockpitview. De camerapositie achter de auto zorgde, met dank aan de wegglijdende auto's, voor een beeld dat nog het meest deed denken aan een Ridge Racer-game, vooral als we op een stratenparcours reden.
Ook ben je in Shift daadwerkelijk aan het racen. De AI-coureurs verdedigen hun positie door van hun lijn af te wijken, en schuwen zelf, afhankelijk van hun eigen karakter, ook de wat agressievere methoden niet om je in te halen. Zo kregen wij in offline races bij vlagen tegenstand die we bij veel racegames alleen online krijgen, zonder dat de computercoureurs daarbij onrealistisch veel sneller waren dan wij, of snellere auto's hadden.
Online
Daarmee is overigens niet gezegd dat Shift online niet leuk is. Toegegeven, het spel gaat gebukt onder een probleem dat Dirt 2 ook heeft, en dat is dat je veel gamers tegenkomt die het vooral leuk vinden alles en iedereen van de baan te beuken. Shift stelt je echter in staat om anderen met een wachtwoord mee te laten doen aan de door jou georganiseerde race. Met een leuke groep blijkt Need for Speed: Shift dan een heerlijk racespel, waarin lag bijna geen rol speelt. Bovendien telt alles wat je online doet mee in je coureursniveau, wat je ook in de singleplayer-modus weer ten goede komt.
Conclusie
Dat Need for Speed: Shift wat aardige elementen toevoegt die we in de toekomst graag terugzien in meer racegames, staat vast. Zo biedt de game een zeer spectaculaire cockpitview. Nadeel hiervan is wel dat je de game eigenlijk ook echt zo moet spelen, want met de andere camerastandpunten 'beleef' je de game niet op dezelfde manier. Ook de effecten bij zware crashes zijn mooi gedaan en het algemene niveau van de graphics is hoog. Helaas voelen niet alle auto's even geloofwaardig aan, wat vooral komt doordat veel auto's heel snel beginnen te glijden. Shift lijkt hierdoor af te stevenen op een middelmatige score, maar biedt iets dat veel prima racegames soms een beetje missen: echt racen. Tel daarbij de sterke multiplayer-modus op, en je hebt een racegame waar EA zich, ondanks de genoemde minpunten, zeker niet voor hoeft te schamen. Er is echter nog wel veel ruimte voor verbetering.
Pluspunten
+ Echt racen
+ Puntensysteem
+ Online
+ Graphics en effecten, vooral de cockpit-view
Minpunten
- Andere views zijn minder interessant
- Auto's glijden wel heel erg weg
- Is het rijgedrag wel altijd even accuraat?
- Driften
Cijfer: 7,5
Titel |
Need for Speed: Shift |
 |
Platform |
PC, Xbox 360, Playstation 3 |
Ontwikkelaar |
Slightly Mad Studios |
Uitgever |
Electronic Arts |
Releasedatum |
Inmiddels verschenen |
:fill(white)/i/1253604072.jpeg?f=thumb)