Neva
Neva grijpt de aandacht met de sterke grafische stijl en houdt die vast dankzij origineel en gevarieerd leveldesign en een sfeervol en emotioneel verhaal. De manier waarop de band tussen Alba en Neva groeit is voelbaar en prachtig om te zien. De gameplay verandert mee met de opgroeiende Neva, wat de speler steeds nieuwe mogelijkheden oplevert. Die gameplay is op zichzelf niet heel bijzonder, maar alles daaromheen is dat wel. Neva is een prachtig avontuur waar je met een goede avond gamen al doorheen kunt zijn, maar voor de twee tientjes die je ervoor betaalt, is dat niet heel erg.
:fill(white):strip_exif()/i/2006853464.jpeg?f=thumblarge)
Door drukke schema’s vol grote titels kom ik zelden in de gelegenheid om eens naar wat kleinere titels te kijken, dus dat hier nu een review over Neva prijkt, is op zichzelf al bijzonder. Nog bijzonderder is het dat ik begin augustus ook al een preview heb gewijd aan dit spel, dat ik toen omschreef als een kleurrijk kunstwerk. Dat is natuurlijk geen toeval. Vanaf het moment dat ik de game voorbij zag komen in een presentatie tijdens Summer Game Fest, ben ik verliefd op de grafische stijl en de algehele sfeer van Neva. Ik wist toen al dat ik deze game graag wilde spelen en er waarschijnlijk gewoon tijd voor zou maken.
Herkenbaar
Natuurlijk is Neva niet de enige game die een opvallende, kunstzinnige stijl combineert met een fijne sfeer, maar Neva greep me. Opvallend, want ik had de vorige game van Nomada Studios, Gris, niet gespeeld. Gris is een een game die gaat over een jonge vrouw die verdwaald is in haar eigen wereld, waarin ze gaandeweg dan meer en meer haar weg vindt. Dat gaat gepaard met een steeds verder toenemend kleurgebruik. Dat laatste doet Neva zeker anders en de stijlen zijn ook niet helemaal hetzelfde, maar wie in Neva ook Gris herkent, heeft geen ongelijk. Neva gaat echter op meerdere manieren verder dan Gris en is dan ook een completere game en, maar dat is natuurlijk ook onderhevig aan meningen, een mooiere game.
Neva begint als de jonge vrouw Alba en haar wolfhertkruisingvriendje op een zomerse dag worden verrast door uit de lucht vallende vogels. Ze blijken geïnfecteerd met vreemde, zwarte bloemen die alles verwoesten en doden. Kort daarop wordt het tweetal overspoeld door een golf aan duisternis en zien we Alba en haar viervoeter in gevecht tegen allerlei duistere wezens. Het dier overleeft deze strijd niet en terwijl de wereld meer en meer wordt bedekt en gegrepen door die duisternis, zien we Alba rouwen om het verlies van haar kompaan. Ze blijft echter niet alleen achter, want de grote wolf - ik noem het voor het gemak vanaf hier gewoon even wolfjes - blijkt een kleintje te hebben. Zo blijft Alba dus over met het kleine, witte wolfje genaamd Neva.
Overzichtelijk setje bewegingen
Het avontuur van Alba en Neva begint in de zomer, waar felle, vrolijke kleuren de overhand hebben en het kwaad ver weg lijkt. Dat is maar goed ook, want in deze fase van de game is Neva nog klein. De game leert de speler hier omgaan met de verschillende facetten van het spel. We hebben hier namelijk te maken met een sidescrolling actieplatformgame, dus als speler ben je bezig met vechten, springen, klimmen en ga zo maar door. Alba’s arsenaal aan bewegingen is overzichtelijk genoeg: ze kan springen, beschikt over een doublejump en een dodge. De dubbele sprong en de dodge kun je in de lucht ook aan elkaar plakken om grotere sprongen te maken. Daarnaast kan Alba klimmen aan wanden die voorzien zijn van witte bloemetjes en heeft ze een zwaard waarmee ze de duistere wezens te lijf kan gaan.
In deze eerste fase van de game hebben die gevechten nog niet veel om het lijf en ligt de focus vooral op Alba zelf. Neva is immers nog een welpje. Het vechten komt hier dus neer op de vaardigheden van Alba zelf, die ontwijkend en klappen gevend allerlei wezens verslaat. Het vechten is niet zo moeilijk, al is het soms even puzzelen welke aanpak het best werkt. Zo kom je op een gegeven moment vijanden tegen die blokken voor zich uit schuiven en Alba daarmee proberen te raken. Over ze heen springen en ze in hun rug raken is makkelijk genoeg, maar soms heb je er meerdere achter elkaar en zul je ze in een bepaalde volgorde moeten tackelen. Alba beschikt over drie bloemen die dienstdoen als een soort levensbalk. Elke keer dat ze geraakt wordt, verlies je een bloem en als ze alle drie weg zijn, zakt Alba in elkaar en mag je het opnieuw proberen. Het goede nieuws is dat een serie rake klappen ook een bloemetje kan herstellen, dus het is altijd mogelijk om die levensbalk tijdens een gevecht weer aan te vullen.
:strip_exif()/i/2007002840.jpeg?f=imagearticlefull)
De vijanden die je tegenkomt zijn veelal van hetzelfde type, al vallen ze soms op andere manieren aan. Die standaard vijanden kunnen echter ook de controle over bepaalde dieren overnemen, wat zorgt dat je af en toe geconfronteerd wordt met een behoorlijk ander soort vijand, goed voor wat meer creativiteit in de gevechten. Daarnaast schotelt de game je af en toe ook grotere, originele monsters voor. Ook die baasgevechten zijn niet overdreven moeilijk. Elke baas en elk groot dier heeft een specifieke moveset waaraan je soms even moet wennen, maar zodra je het ritme doorhebt, ben je er vaak snel voorbij. Ik heb verschillende baasgevechten een paar keer opnieuw moeten proberen, maar anderen wist ik juist in een keer te verslaan. Zeker wanneer je de moves van Alba goed onder controle hebt en dus aanvallen makkelijk kunt ontwijken, is Neva echt geen moeilijke game meer.
Andere opbouw per seizoen
Tegen die tijd ben je waarschijnlijk ook wel op het punt dat Neva Alba in gevechten kan helpen. Dat begint een beetje als je de zomer achter je laat en de herfst aanbreekt. Het wisselen van seizoen brengt veel veranderingen met zich mee in de game. De kleurstelling van de wereld waarin je rondloopt wordt anders, maar ook de manier waarop die wereld is opgebouwd. De herfstwereld is bijvoorbeeld een stuk verticaler dan de zomerwereld, wat in de gameplay goed merkbaar is doordat Alba ineens veel meer moet klimmen. Daarnaast valt op dat Neva per seizoen groter en volwassener wordt en zich dus meer en meer kan bemoeien met de gevechten. Aanvankelijk doet het diertje dat zelf en daarna kan Alba haar ook de opdracht geven vijanden aan te vallen en vast te grijpen. Op die manier kan Neva vijanden kortstondig vastzetten, wat Alba dan de gelegenheid geeft om snel wat klappen uit te delen.
Zo wordt de rol van Neva dus steeds groter. Weer een seizoen later, in de veelal blauwgekleurde winter, kan Alba ook Neva gaan berijden. Ook dat heeft weer gevolgen voor de opbouw van de spelwereld, want de relatief kleine zomerwereld en verticale herfstwereld worden dus gevolgd door een uitgestrekte winterwereld, die Alba op de rug van Neva toch best snel kan doorkruisen. Neva kan hogere sprongen maken en Alba zo op platformen krijgen die ze zelf niet had kunnen bereiken, dus in het platformen speelt Neva zo ook een rol.
:strip_exif()/i/2007002854.jpeg?f=imagearticlefull)
Dat platformen, of eigenlijk het puzzelen over hoe je sommige platformuitdagingen onder handen moet nemen, is misschien nog wel beter dan het vechten. De game kent op diverse plekken indrukwekkend en origineel leveldesign, wat vaak gepaard gaat met die platformelementen. Zo werkt een deel van de spelwereld met spiegelbeeld: dan moet je aan de andere kant kijken om te zien waar platformen zitten in het deel waar Alba is, omdat die aan haar kant onzichtbaar zijn. Datzelfde doet de game met vijanden, die aan Alba’s kant niet zichtbaar zijn en in het spiegelbeeld wel. Het is een leuke, originele manier om iets dat op zichzelf niet heel uitdagend is, toch uitdagend en leuk te maken. Verder scoort de game in het ontwerp van de spelwereld met de afwisseling in klein en groot. Soms loop je door nauwe gangen, op andere momenten loop je in een groot, wijds shot en is Alba niet meer dan een stipje in dat shot. De manier waarop de game hiermee blijft spelen is ijzersterk en heel gaaf om te zien.
Bewegend schilderij
Wat daarbij continu op hoog niveau blijft, is de presentatie van het geheel. Ik zei het al: de grafische stijl is wat me in de zomer al wist te pakken en dat is de hele game door ook niet veranderd. De stijl spreekt me enorm aan. Je hebt af en toe het idee door een bewegend schilderij te reizen. Ook de manier waarop Alba, Neva en vijanden geanimeerd zijn oogt prachtig, soms zelfs gracieus. De hele game straalt uit met veel liefde en zorg te zijn gemaakt en afgewerkt en dat is voelbaar.
Voelen is toch al iets dat Neva je laat doen, want net als Gris vertelt Neva eigenlijk een best donker verhaal, met daarin ook enkele emotionele momenten en wendingen. Het is een verhaal over een wereld die in de greep is van een allesvernietigende ‘corruption’, die Alba en Neva stukje bij beetje terugdringen, om uiteindelijk het kwaad achter de duisternis het hoofd te bieden en te verslaan. Binnen die setting zie je ook de groeiende band tussen Alba en Neva. Daarbij zien we Neva letterlijk opgroeien, tot ze net zo groot en krachtig is als de oudere wolf die aan het begin van de game ten onder gaat in strijd met de duisternis. Het einde van de game draagt bovendien een boodschap met zich mee, die we uiteraard niet verklappen, maar dat de emotie op diverse momenten goed voelbaar is, moge duidelijk zijn.
:strip_exif()/i/2007002848.jpeg?f=imagearticlefull)
Mindere kanten?
Zo is deze review over Neva al met al een aardige lofzang. Mindere kanten? Die zijn er nauwelijks. Ik kan namelijk best opschrijven dat de game aan de korte kant is. Ik heb geen timer laten meelopen maar met een uur of vier kun je hier denk ik best doorheen zijn. De combinatie van een relatief bescheiden prijs van 20 euro en content die de volle vier uur van hoog niveau blijft, maakt dat ik echt geen probleem heb met de speelduur. Het enige wat dan nog overblijft is dat Neva je soms echt even een naar gevoel kan geven. De game toont meermaals dieren in nood als onderdeel van het verhaal. Dat mag natuurlijk gewoon, want het dient de game. Het is vrij evident dat er een serieus probleem is als er dieren bezwijken voor je ogen, maar leuk is anders. Gelukkig hoeven games niet altijd alleen maar leuk te zijn. Het is meer: als je gevoelig bent voor dat soort beelden, en ik ben dat best wel, dan is het goed om je bewust te zijn van wat Neva je voorschotelt.
Als je de gameplayonderdelen van Neva los bekijkt, mag je concluderen dat Neva niets bijzonders doet op dat gebied. De uitdagingen die je al dubbelspringend en dodgend tegenkomt, heb je allemaal al eens gezien in andere games. Het plaatje is mooi, maar de inhoud is op zichzelf niet vernieuwend, verfrissend of eigenlijk erg origineel. Dat is de cynische manier om naar Neva te kijken. Met een positievere bril op doen al die gameplayelementen wat ze moeten doen om Nomada Studios in staat te stellen een aangrijpend verhaal te vertellen, sfeervol verpakt in een schitterende stijl, begeleid door even fantastische muziek. Want ja, dat zou ik bijna vergeten: ook de soundtrack en geluidseffecten dragen hun steentje bij. De muziek varieert van klein en gevoelig naar groot en bombastisch, en in de effecten stelen de geluidjes van de opgewekte, angstige, boze of juist vrolijke Neva vooral de show.
Conclusie
Neva is een heel fijne game, die met name indruk maakt met zijn fijne grafische stijl. Het samenspel tussen beeld en geluid slaagt er uitstekend in om emotie over te brengen in deze sfeervolle game, die continu blijft verrassen met prachtige, gevarieerde omgevingen. De gameplay is daarbij niet per se een sterk punt. Die doet wat die moet doen, zonder daarbij al te innovatief of origineel te zijn, los van het originele leveldesign dan. Dat is verder eigenlijk niet erg, want Neva blijft een indrukwekkende game, ook met gameplay die de originaliteitsprijs niet zal winnen. Voor de twee tientjes en rond de vier uur die Neva je kost, zou het bijna zonde zijn om deze game aan je voorbij te laten gaan.
:strip_exif()/i/2007002838.jpeg?f=imagearticlefull)
:fill(white):strip_exif()/i/2006853464.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2006852646.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/u/42444/nimic_icon60.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/43400/avatar.jpeg?f=community){kind=avatar}
:strip_exif()/u/53522/crop583d477015a24.gif?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/37445/oakley.gif?f=community){kind=small}
/u/3842/w55.JPG?f=community){kind=small}
/u/502133/crop63230156ad849_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/381607/have%2520a%2520nice%2520day%2520-%2520small.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/745397/crop5fea546f494df.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/84706/crop5f48f03c9fe53_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/565250/crop683b436b98c4e_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/283849/crop5eff21eeb115e_cropped.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/21673/crop65674aee06c6d_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/164484/crop5d9868bc99db0_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/581763/crop671d464e1d270_cropped.png?f=community){kind=small}
. Dat is even andere koek dan de doorsnee games waarbij schietgeweren overheersen. Het is alleen erg jammer dat het met een goede avond uit te spelen is. Misschien koop ik het toch als ik klaar ben met Assassin's Creed Odyssey en Valhalla voor zomaar even tussendoor. Zo heb ik ook nog Unreal Tournament 3 geïnstalleerd staan wat ik soms in een loos half uurtje ga spelen. En dan Cyberpunk nog welke ik draai met path tracing en alles voluit /u/1176/crop635f8931b2b68_cropped.png?f=community){kind=small}