The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom
The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom is een game waarin nu eens niet Link, maar Prinses Zelda zelf de hoofdrol voor haar rekening neemt. Haar belangrijkste wapen is de mogelijkheid om voorwerpen en beesten te dupliceren als echo's, zodat ze die kan gebruiken bij puzzels en in gevechten. Hier kunnen gamers zelf een weg vinden in wat goed werkt. Puzzels zijn op meerdere manieren op te lossen en gevechten op meerdere manieren te winnen. Dat stimuleert het gebruik van je eigen fantasie en creativiteit en dat is het leukst aan Echoes of Wisdom. De game ziet er verder vrolijk en kleurrijk uit, maar draait net niet helemaal soepel op de Nintendo Switch. Er zijn nog wel andere kleine verbeterpuntjes, zoals dat het menu waarin je je echo's bijhoudt wel wat overzichtelijker had gekund, maar dat is allemaal niet zo heel erg. Echoes of Wisdom is vooral een heel leuke, speelse game en een aanrader voor elke Switch-bezitter.
:fill(white):strip_exif()/i/2006792030.jpeg?f=thumblarge)
Begin deze maand publiceerden we een preview van The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom, waarin ik aangaf dat de game me had weten te verrassen. Ik ben zeker niet de grootste Zelda-fan ter wereld, dus de mate waarin deze nieuwe game me in twee uur wist te boeien, vond ik best opvallend. De speelsessie destijds gaf een leuk voorproefje van hoe het echo's-systeem werkt en wat Zelda zoal moet doen in deze versie van spelwereld Hyrule. Zelda? Ja. Deze game heeft eens niet Link, maar Prinses Zelda zélf in de hoofdrol. Ook dat wist je waarschijnlijk al, maar het kan voor de volledigheid geen kwaad dat nog even te benadrukken, want het is best een historisch moment voor de franchise. Buiten spin-offs en korte stukjes kon je nooit eerder met Zelda spelen, dus dat is best bijzonder.
The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom draait om vreemde scheuren die in het landschap zijn verschenen. Die scheuren slokken delen van de wereld op, inclusief gebouwen, beesten en personen. Nog vervelender is dat opgeslokte beesten of personen soms terug de wereld in komen, maar dan als kwaadaardige kopie. Die elementen leiden ertoe dat een kwaadaardige kopie van de koning snel Zelda de schuld in de schoenen schuift van het ontstaan van de scheuren. Zelda wordt gevangengenomen en in een cel gegooid.
Echo's maken
Lang zit ze daar niet, want dankzij de kleine fee Tri en de staf die hij haar geeft, leert ze al snel hoe ze echo's kan maken. Die zijn kopieën van voorwerpen, die ze dan kan gebruiken om puzzeltjes op te lossen of bepaalde plekken te bereiken. In de opening leer je bijvoorbeeld dat je een hoger gelegen plek kunt bereiken door een tafeltje te plaatsen, waar je dan op springt om zo bij die hogere plek te komen. Je leert een vaas te kopiëren, die later dienst kan doen als plek om je in te verstoppen. Bedden kun je makkelijk stapelen, zodat je ze kunt veranderen in een soort trap en ga zo maar door. De puzzeltjes worden langzamerhand steeds moeilijker en de mogelijkheden om die op te lossen groter, waarbij vaak meerdere oplossingen mogelijk zijn.
Daar komt nog bij dat Zelda ook beesten uit de spelwereld kan inzetten als echo's. Elk beest dat je hebt verslagen, behoudens eindbazen, kun je daarna ‘leren’ en er een kopie van maken. Dat beest zal dan vervolgens voor jou vechten. Binnen de kortste keren verzamel je een aardig arsenaal aan in te zetten voorwerpen en beesten. De verschillende beestjes vertegenwoordigen verschillende sterke en zwakke punten en het is erg leuk om te experimenteren met welke beestjes sterk zijn tegen wat voor soort vijanden. Het is vrijwel nooit zo dat er maar één aanpak is die werkt; je kunt vaak met meerdere beestjes uit de voeten. Het is aan jou om dat allemaal uit te vogelen.
Verschillende beestjes
Daar zit wel een beperkende factor bij. Tri heeft een bepaalde voorraad aan kracht en elke echo die je plaatst, kost Tri kracht. Sterke beesten zullen meer kracht kosten, dus daar kun je er dan minder tegelijk van hebben rondlopen. Gaandeweg het spel groeien Tri’s krachten en daarmee ook Zelda’s mogelijkheden, maar het blijft altijd een kwestie van kijken hoeveel je kunt uitgeven aan je echo's. Het kan zomaar zijn dat de zwakke Keese, waarvan je er meer tegelijk kunt oproepen, beter zijn tegen een bepaalde vijand dan de veel krachtigere Darknut of Peahat. Met meerdere beestjes kun je een vijand immers van meerdere kanten bestoken en dat is bij vijanden die jouw beestjes met één tik wegmeppen of die niet te raken zijn van de voorkant een belangrijk voordeel.
Tijdens het spelen zul je merken dat je een voorkeur krijgt voor bepaalde beestjes. Ik ben bijvoorbeeld erg fan van de stekelige beestjes die je als obstakels kunt plaatsen. Ze bewegen niet, maar je vijanden duiken er enthousiast tegenaan en schakelen zichzelf zo makkelijk uit. Dat is wel een dingetje trouwens: veel beestjes vertonen daarbij niet echt intelligentie en werpen zich zo keer op keer op jouw defensief ingezette wezens. Sommige monsters doen dat wel iets beter, mede daardoor stoorde het me niet echt, maar het ziet er soms wel dom uit.
Ook is het zo dat sommige beesten of monsters wel wat overpowered lijken ten opzichte van anderen. Ik kwam op een goed moment een wolfje tegen, waarvoor zelfs een waarschuwingsbordje geplaatst was. Heel interessant natuurlijk, dat moet een aardig beestje zijn. En inderdaad: eenmaal beschikbaar als echo, bleek dat wolfje ook met speels gemak de ene na de andere vijand te verslaan. Dat maakt de game dan echt wel wat makkelijk. Nou is The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom toch al niet heel erg moeilijk, maar als je een beetje experimenteert met je opties, zul je vrij snel de wat betere keuzes in je arsenaal aan echo's vinden en daarna vooral die opties gebruiken.
:strip_exif()/i/2006963770.jpeg?f=imagearticlefull)
Laat ik er meteen bij zeggen: ik heb dat totaal niet als minpunt ervaren. Oké, het is makkelijk, maar allerlei vijanden bestoken met je echo's is in de basis vooral heel leuk om te doen. De game confronteert je ook steeds weer met nieuwe soorten vijanden, waarbij ook de elementen een rol gaan spelen, zoals bij vijanden die een elektrische aanval in zich hebben. Bovendien nodigt de game enorm uit tot creatief nadenken. Het geeft een kick om een oplossing te bedenken die je nog niet eerder had bedacht, of een werkende vechtstrategie te bepalen met een monster of beest dat je eerder nog niet gebruikte. Dat er nooit sprake is van een correcte of incorrecte aanpak, maar je simpelweg je eigen smaak mag volgen en je eigen creativiteit mag gebruiken, is heerlijk.
Onoverzichtelijk menu
Minder heerlijk is het menu dat je door moet werken als je op zoek bent naar een specifieke echo om in te zetten. Je kunt de manier waarop de game de echo's voor je sorteert wel veranderen, maar het blijft hoe dan ook een lange lijst aan voorwerpen, beesten en monsters. Dit voelde soms net wat onhandig, waardoor ik wat te lang zat te scrollen op zoek naar een bepaald item. Uiteindelijk lukt het altijd wel, dus dit is echt geen heel groot minpunt, maar iets dat misschien net wat beter had gekund.
Het verzamelen en gebruiken van echo's is een onderdeel van de mogelijkheden die Zelda tot haar beschikking heeft. Ze kan zichzelf dankzij Tri bijvoorbeeld ook vastmaken aan objecten. Ze kan die objecten meesleuren, wat handig is met grote rotsblokken die Zelda met haar eigen kracht niet zou kunnen verplaatsen. Wanneer ze met een object is gekoppeld, kan Zelda zich ook door dat object laten meevoeren. Denk daarbij bijvoorbeeld aan een boven een kloof heen en weer bewegend platform dat te hoog is om op te springen. Zelda kan Tri er dan op mikken en zich laten meevoeren naar de overkant, zonder zelf fysiek op dat platform te hoeven staan. Het grappige is dat je dit ook kunt doen met beestjes in de omgeving. Ik slaagde er ergens in een hoge plek te bereiken door een echo van een vogel te maken en Zelda dan met die vogel mee te laten vliegen, richting dat hoger gelegen gebied. Dat soort creatieve oplossingen zijn mogelijk en dat is waar de game op zijn sterkst is.
:strip_exif()/i/2006963760.jpeg?f=imagearticlefull)
Spelen met echo's en de mogelijkheden daaromheen is zo leuk, dat ik de neiging had te vergeten dat Zelda ook nog andere mogelijkheden heeft. Zo kan ze ook kortstondig veranderen in een zwaardvechter, waarbij Zelda eigenlijk eventjes verandert in Link. Ze deelt dan rake klappen uit met het zwaard van Link en leert later ook schieten met pijl en boog. Vechten als zwaardvechter is heel effectief, maar veel minder fantasierijk dan spelen met echo's. Ik zette de zwaardvechter dan ook eigenlijk alleen in bij baasgevechten, omdat je die soms snel veel schade wilt toebrengen. Je kunt deze krachten overigens niet onbeperkt gebruiken. Zet je de zwaardvechter in, dan loopt er een energiebalkje leeg; dat moet je aanvullen door brokjes energie te verzamelen.
Gaaf ontworpen levels
De game blijft verder leuk doordat je steeds geconfronteerd wordt met andere vijanden in andere omgevingen. De opvallendste zones zijn de stukken die zich afspelen aan de binnenkant van de mysterieuze scheuren. Zelda en Tri reizen dan naar een andere dimensie, waar Nintendo uitpakt met wat origineler leveldesign dan in andere delen van de game te zien is. In die andere dimensie zweven elementen die weggerukt zijn uit Hyrule kriskras door elkaar, wat soms interessante creaties en aparte paden oplevert.
Wie vaker Zelda-games speelt, zal de globale indeling van Hyrule herkennen, met centraal het kasteel en kenmerkende gebieden voor de Gerudo’s, de Zora’s en meer van dat soort bekende namen die telkens terugkeren in Zelda-games. Voor de duidelijkheid: Echoes of Wisdom heeft geen enkele connectie met eerder verschenen Zelda-games. De grafische stijl is dezelfde als die van de Switch-remake van The Legend of Zelda: Link’s Awakening, maar inhoudelijk heeft die game niets met Echoes of Wisdom te maken.
De grafische stijl is vrolijk, speels en kleurrijk. We hebben de laatste jaren natuurlijk steeds de volwassenere Link in actie gezien in Breath of the Wild en Tears of the Kingdom en deze game heeft vergeleken met die spellen een wat meer kinderlijke uitstraling. Dat is zeker geen diskwalificatie, maar simpelweg een constatering. Het maakt de game er in elk geval een stuk vrolijker op, wat minder serieus ook. Daarbij helpt dat veel van de gesprekjes geschreven zijn in de herkenbare, komische stijl die we eigenlijk altijd zien in Zelda-games. Soms is dat erg grappig, soms een beetje over the top en gemaakt, maar het past goed bij de game. Ik zou dat zelf niet op een andere manier willen zien in The Legend of Zelda.
De Switch piept en kraakt
Wat ik wel graag anders wil zien is de performance van deze game. Dit is een apart kritiekpunt, omdat ik me afvraag in hoeverre we het Echoes of Wisdom erg kwalijk kunnen nemen dat er af en toe wat merkbare haperingen zijn in de framerate. Dat zagen we in Tears of the Kingdom natuurlijk ook al, vooral als je al te ingewikkelde bouwwerken maakte, maar deze grafisch ogenschijnlijk minder zware game heeft ook moeite om echt lekker te draaien op de Nintendo Switch.
Heel vreemd is dat natuurlijk niet. Behoudens een bescheiden hardware-upgrade in 2019 en de komst van een oledscherm in 2021, is er sinds 2017 niets veranderd aan de hardware waarop we de Zelda’s en Mario’s van deze wereld spelen. Komend voorjaar viert de Switch zijn achtste verjaardag. Ter vergelijking: tussen de introductie van de Wii U en de Switch zat net iets meer dan vier jaar, tussen de Wii en de Wii U zat zes jaar. Dat het tijd wordt voor nieuwe hardware is haast een understatement. Die zit er gelukkig ook wel aan te komen, als we de geruchten mogen geloven, maar het moge duidelijk zijn dat Switch-games op dit moment aardig op de limiet van de console zitten.
Conclusie
The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom is een heel andere game dan Breath of the Wild en Tears of the Kingdom, maar tegelijk zien we een duidelijke lijn die hier doorgetrokken wordt. Met name Tears of the Kingdom zette, met de vele opties die het bouwen en koppelen van allerlei objecten met zich meebracht, stevig in op de eigen fantasie en creativiteit van de speler. De game gaf gamers doelen mee, maar liet ze vrij in hoe ze die zouden halen.
Dat aspect is ook duidelijk zichtbaar in de echo's van Echoes of Wisdom. Je bepaalt zelf welke echo's je inzet en hoe je ze gebruikt. Je lost op die manier puzzels op je eigen manier op en gaat gevechten op je eigen manier aan. Natuurlijk werken per gevecht andere beestjes beter, maar dat uitzoeken is een groot deel van de lol van The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom.
Behoudens kleine kritiekpuntjes heb ik dan ook weinig aan te merken op dit nieuwe Zelda-avontuur, dat deze keer dus echt een Zelda-avontuur is en geen Link-avontuur. Het is te hopen dat de volgende The Legend of Zelda zijn avontuur beleeft op nieuwe Nintendo-hardware, maar de Switch heeft er op de valreep nog maar eens een heel fijne game bij.
:strip_exif()/i/2006963720.jpeg?f=imagearticlefull)
:fill(white):strip_exif()/i/2006792030.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/u/266273/crop5e26d80cce2b0_cropped.jpeg?f=community)
:strip_exif()/u/609320/crop5b6ae539e2dcd_cropped.gif?f=community){kind=small}
/u/63282/crop56a4b9e3a41f7.png?f=community){kind=small}
/u/152928/crop5f2a6769d94ac.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/1677170/crop66145b51d9b62_cropped.jpg?f=community){kind=small}
/u/576397/crop667b60a7d50ce.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/92368/crop67f122a4021bc.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/635291/crop65b14977e5ca7_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/634768/crop650afb0e56861_cropped.jpg?f=community){kind=small}
/u/32637/crop677ea9d840dae_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/94596/crop643fb12fd4e6d.png?f=community){kind=small}
/u/111174/sachiel-small.png?f=community){kind=small}
/u/381607/have%2520a%2520nice%2520day%2520-%2520small.png?f=community){kind=small}
/u/2167782/crop6717af3b689d5.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/149883/crop57a462252fb63_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/143137/crop5d1c4f96268ca_cropped.png?f=community){kind=small}
.:strip_icc():strip_exif()/u/147791/crop56e423ed8d794_cropped.jpeg?f=community){kind=small}