Remake voelt als nieuwe game

Paper Mario: The Thousand-Year Door Review

Twintig jaar geleden op GameCube

Paper Mario: The Thousand-Year Door

Paper Mario: The Thousand-Year Door is een remake van de gelijknamige GameCube-game uit 2004. De games zijn wat hun inhoud betreft grotendeels hetzelfde, al heeft deze nieuwe versie natuurlijk wel de nodige vernieuwingen aan boord. De game draait in een hogere resolutie dan vroeger en ziet er stukken mooier uit. Ook de soundtrack is geheel vernieuwd. Fans van het origineel kunnen in het spel overigens ook de oude soundtracks terugvinden, als nostalgisch extraatje. Tijdens het spelen merk je verder amper dat je te maken hebt met een game die zijn oorsprong ruim twintig jaar geleden vond. De gameplay valt soms wat in herhaling, maar biedt tegelijkertijd de nodige verrassingen, en de teksten in de tekstballonnetjes zijn ronduit briljant geschreven. Zo is Paper Mario: The Thousand-Year Door een prima game voor nieuwkomers én voor gamers die het origineel al kennen.

Pluspunten

• Originele stijl in moderner jasje
• Hilarische teksten
• Diepgang in gevechten

Minpunten

• Tempo ligt soms wel erg laag
• Gameplay valt af en toe in herhaling

Getest

Paper Mario: The Thousand-Year Door, Switch

Prijs bij publicatie: € 59,99

Vanaf € 44,-

Vergelijk prijzen

We roepen weleens gekscherend dat Nintendo altijd succesvol zal blijven omdat het steeds dezelfde games zal blijven maken en zijn publiek die games toch altijd opnieuw zal blijven kopen. Dat bedoelen we niet letterlijk zo. Gewoon weer een nieuwe Zelda of nieuwe Mario is wel degelijk een nieuwe Zelda of Mario, en geen herhaling van dezelfde game. Toch zijn er ook games waarbij dat juist wel zo is. We hebben het dan natuurlijk over remakes, en die zijn de laatste jaren populairder dan ooit. Wat decennia geleden leuk was, is dat mogelijk nog steeds, als je er een moderne look aan geeft en de nodige features update om de game te laten voldoen aan de huidige standaarden. De volgende in de rij van opnieuw gemaakte games is Paper Mario: The Thousand-Year Door. Die game verscheen oorspronkelijk voor de GameCube, in juli 2004. Met het twintigste jubileumjaar in aantocht verschijnt er nu een nieuwe versie voor de Nintendo Switch, die in alles uitstraalt ‘gewoon’ een nieuwe game te zijn.

Dat effect hangt natuurlijk vooral af van de vraag of deze game voor jou echt nieuw is of niet. Ik had zelf het origineel nooit gespeeld, dus ging ik zonder voorkennis deze remake in. Daarbij werd ik voor het grootste deel positief verrast. De game straalt in weinig uit dat je te maken hebt met een spel dat zijn oorsprong aan het begin van deze eeuw vindt. Toch is dit wel degelijk een remake. Zou je de scènes uit de GameCube-versie naast die van deze Switch-versie leggen, dan zijn de overeenkomsten niet moeilijk te zien. De personages, de werelden en zelfs de indeling van de interface zien er nagenoeg hetzelfde uit. Natuurlijk is de resolutie anno nu een stuk hoger en zijn de graphics in algemene zin stukken verbeterd, maar het is makkelijk te zien dat dit inderdaad dezelfde game is, met dezelfde setting en hetzelfde verhaal.

Dat verhaal begint als Prinses Peach Mario op de hoogte brengt van een oude schat en op hem wacht in het onheilspellend genaamde dorpje ‘Boevechem’. Als Mario arriveert, blijkt Peach te zijn ontvoerd door Bows … eh nee, door Heer Cruxus en de Kruistronauten. Cruxus blijkt op jacht naar dezelfde schat als die Peach op het spoor was gekomen. Deze schat is, zo beschrijft een oude legende, verstopt achter de Millenniumpoort. Om die te openen, heb je een serie Juweelsterren nodig. Mario en Cruxus maken daarom beide jacht op de Juweelsterren, en daardoor belandt onze besnorde vriend natuurlijk ook in het vizier van de boosaardige boevenbaas.

Beurtelings knokken

Mario wordt bij zijn jacht op de Juweelsterren geholpen door een mysterieuze kaart die hij van Peach heeft gehad. Daarnaast kan Goombella, die veel over de wereld weet, hem van extra informatie voorzien. Goombella staat ook op elk moment klaar om advies te geven. Ze vertelt je dan wat je op dat moment het beste kunt doen. Soms is dat best handig, bijvoorbeeld als je een tijdje niet hebt gespeeld en de draad van je avontuur kwijt bent. Paper Mario: The Thousand-Year Door neemt de speler toch al stevig bij de hand. Elke nieuwe vaardigheid wordt uitgebreid uitgelegd, waarbij je hem altijd even kunt oefenen. Ook valt op dat in gesprekjes met andere personages soms nadruk wordt gelegd op bepaalde woorden, die dan vaak duiden op de oplossing van een bepaald probleem. Deze game is dan ook zeker niet ontworpen om de limieten van je vaardigheid als gamer op te zoeken.

Showtje

Via de adviezen van een helpende professor kom je al snel je eerste Juweelster op het spoor. Die leidt je naar een nog niet al te spannend gebied waar een draak bezit heeft genomen van de bewuste ster. Nadat Mario en Goombella die kant opgaan, begint de game pas echt. Rondlopend in de wereld, wat je meestal - maar dus niet altijd - side-scrollend doet, kom je vijanden tegen. Die vijanden kun je dan al een klap geven, wat een voordeel geeft. Als je gaat vechten, verplaatst de game Mario en zijn tegenstanders namelijk naar een podium. Gevechten vinden altijd plaats in de vorm van een showtje, en hoe goed je het publiek vermaakt, bepaalt wat voor bonussen je verdient. Geef je je tegenstander alvast een tik in de bovenliggende spelwereld, dus voordat het gevecht begint, dan mag je een openingsklap uitdelen. Andersom kunnen vijanden Mario echter ook al voor het gevecht aanvallen, en dan hebben ze datzelfde voordeeltje.

Eenmaal in een gevecht staan Mario en zijn metgezel tegenover een of meerdere vijanden. Aanvankelijk is Goombella je enige vriend, maar al snel sluiten andere personages zich bij je aan en kun je naar hartenlust ertussen wisselen. Die personages hebben allemaal hun eigen type aanval, dat sterker of zwakker is tegen bepaalde tegenstanders. Mario kan op vijanden springen of ze een mep geven met zijn hamer. Aanvankelijk heb je alleen een standaard sprong en een gewone klap tot je beschikking, maar al snel voeg je er allerlei speciale aanvallen aan toe. Die aanvallen kun je in de beurtelings verlopende gevechten gebruiken, waarbij je ook nog een aantal speciale tactieken of voorwerpen kunt inzetten.

Doordat de gevechten beurtelings verlopen, komt het maar beperkt aan op vaardigheid. Er zijn wel aanvallen waarbij je, om ze zo effectief mogelijk te maken, wat vaardigheidstestjes moet doen, maar slim omgaan met je mogelijkheden is belangrijker. Welk personage zet je bijvoorbeeld voorop? Het voorste personage zal de meeste klappen incasseren, dus als een van beide personages een stuk minder sterk is en minder goed kan verdedigen, kun je hem of haar wellicht beter achteraan zetten. Bij het verdedigen heb je overigens ook de optie om je schrap te zetten en inkomende aanvallen deels af te weren. Dit komt aan op timing, en het is handig om het een beetje onder de knie te krijgen. De meeste gevechten win je echter ook wel zonder dit te doen.

Penningen

De gevechten verlopen steeds op dezelfde manier, maar blijven toch leuk. Dat komt omdat je steeds vijanden met andere sterke en zwakke kanten treft, en zelf dus ook steeds nieuwe mogelijkheden blijft toevoegen. Je hebt als speler veel invloed op wat je precies kunt doen. Je kunt penningen verzamelen en activeren die allerlei extra opties of bonussen kunnen geven. Elke penning heeft een bepaalde waarde in hoeveel ‘pp-punten’ het kost om hem in gebruik te nemen. Het aantal punten dat je hebt is beperkt, dus je zult moeten kiezen welke penningen je actief hebt, en het kan per gevecht verschillen wat daarbij handig is. Hier een beetje mee spelen kan voordelen opleveren, maar ook daarbij geldt: je hoeft er niet per se veel aandacht aan te besteden. Een paar penningen kiezen en amper meer wisselen, is ook voldoende.

De gevechten zijn niet alleen leuk, maar ook een belangrijke bron van inkomsten, op verschillende manieren. Je verdient er wat munten mee die je kunt uitgeven in een van de winkeltjes waar je allerlei voorwerpen en penningen kunt kopen. Daarnaast verdien je sterrenpunten, waarmee je elke keer dat je honderd sterrenpunten hebt verzameld je level verhoogt. Per keer dat je stijgt in level kun je kiezen of je Mario voorziet van meer Hartpunten, Bloempunten of Penningpunten, afhankelijk van de vraag of je vooral behoefte hebt aan meer levenskracht, meer punten om speciale acties uit te voeren, of meer punten om penningen in gebruik te kunnen nemen. Zo word je steeds wat sterker, maar dat geldt natuurlijk ook voor de vijanden die je per hoofdstuk tegenkomt.

Originele stijl met laag tempo

De verschillende hoofdstukken die Paper Mario: The Thousand-Year Door kent, zijn aardig verschillend en stellen je steeds voor andere uitdagingen. In het ene hoofdstuk ben je met behulp van de kleine Ini-wezentjes allerlei puzzeltjes aan het oplossen, en in een ander hoofdstuk ben je als vechter in de arena op jacht naar bovenste plaats in de rangschikking, die als het goed is recht geeft op de juweelster die op de kampioensriem zit. Natuurlijk is dat allemaal niet zo rechttoe-rechtaan als het klinkt, maar het geeft je een idee van hoe de gameplay eruitziet. Soms draait het louter om de gevechten, terwijl op andere plekken de nadruk op andere zaken ligt.

Tempo ligt laag

Die afwisseling werkt goed, maar hier verraadt de game wel zijn onderliggende ouderdom soms een beetje. Ik wil de pacing van het spel zeker niet slecht noemen, maar de game verliest af en toe net te veel tempo of laat leuke stukken net te lang duren, waardoor ze iets minder leuk zijn. Neem bijvoorbeeld de arena, waarin je jezelf vanaf de twintigste plaats naar de top moet vechten. Dat doe je door elke tegenstander boven je te verslaan, dus dat is een reeks van twintig gevechten. De game doorbreekt die reeks met wat korte verhaalelementen, maar uiteindelijk werk je vooral een lange reeks gevechten af, telkens met hetzelfde riedeltje daarvoor: even herstellen door in een bed te slapen, via de computer een gevecht aanvragen, opgehaald worden door een beveiliger, en dan het gevecht aangaan. Dat valt na een paar keer wel nadrukkelijk in herhaling. Heel storend vond ik het niet, maar het had beter gekund.

Hilarische teksten

Dat geldt trouwens ook voor de gesprekken tussen de verschillende personages. Die verlopen allemaal via tekstballonnen, en dat duurt soms behoorlijk lang. Dit onderdeel van de game wordt nog wel aardig gered door de kwaliteit van de teksten die voorbijkomen. Zoals wel vaker heeft Nintendo de game op hoogstaande wijze gelokaliseerd. Dit zijn niet simpelweg vertalingen van Engelse teksten, maar teksten die door Nederlandse schrijvers zijn bedacht op basis van het origineel. Prachtige woordgrappen en originele scheldpartijen - kindvriendelijk uiteraard - vliegen je om de oren, en het is bepaald niet moeilijk om daar enorm van te genieten. Het schrijfwerk is bij vlagen briljant te noemen, en dat is niet eens overdreven.

Iets anders dat bij mij enorm in de smaak viel, is de manier waarop Nintendo de stijl van de game gebruikt. Paper Mario slaat immers op het feit dat de hele spelwereld is opgebouwd uit papieren bouwwerken. Het strijdtoneel waarin de gevechten plaatsvinden is bijvoorbeeld gemaakt van karton. Deze stijl wordt om de haverklap ondersteund door allerlei visuele grapjes. Begeeft Mario zich in een tunnel achter een muur? Dan wordt die muur even ‘weggescheurd’, alsof hij een pagina uit een boek was. Ook is er een personage dat Mario kan helpen met haar sterke adem: ze kan op sommige plaatsen papieren wegblazen om zo geheime doorgangen te openen. Verder leert Mario een vaardigheid waarmee hij zijn lichaam een kwartslag kan draaien, waardoor hij - inderdaad, als een papiertje - door nauwe doorgangen kan bewegen. Dit is allemaal niet per se nieuw, want het zat al in de originele game uit 2004, maar het komt met de moderne graphics een stuk mooier voor de dag. Wie dat moderne jasje graag wil voorzien van een letterlijke nostalgische ondertoon, kan middels speciale penningen de originele soundtrack laten spelen, in plaats van de gemoderniseerde versie. Een leuke extra voor gamers die het origineel goed kennen.

Ten slotte heeft Paper Mario: The Thousand-Year Door de nodige ‘quality-of-life-verbeteringen’ aan boord. Denk daarbij bijvoorbeeld aan het nieuwe hints-systeem dat ik eerder al even noemde en dat nog niet aanwezig was. Het moet spelers helpen de weg te vinden als ze het spoor even bijster zijn. Hoewel dit inderdaad een ondersteuning is, vond ik het soms nog steeds lastig om de weg terug te vinden. Met name het stuk onder Boevechem, waar onder meer de Millenniumpoort is en je steeds ook nieuwe doorgangen opent, kan best lastig zijn om helemaal te doorgronden. Een groot probleem is het niet, maar dit had nog net beter gekund. Wel handig is dat er onder Boevechem nu een nieuwe buizenkamer is, waar vandaan je snel kunt terugkeren naar gebieden waar je al eerder bent geweest.

Conclusie

Paper Mario: The Thousand-Year Door is een fijne game vol verrassende gameplay en briljante teksten, waarbij in beide aspecten veel leuke grappen zijn te vinden. Deze remake laat spelers die de game in het GameCube-tijdperk hebben gemist het avontuur van deze papieren versie van Mario alsnog beleven, op de best mogelijke manier. Het is soms een beetje onduidelijk welke kant je precies op moet, en door de lange gesprekken en de soms wat herhalende gameplay verdwijnt het tempo net te veel uit het spel, maar buiten dat zijn in Paper Mario: The Thousand-Year Door weinig minpunten te vinden. Dit is een uitstekende remake die nooit als een remake aanvoelt als je het origineel niet kent. Dat is een groot compliment.

Pluspunten

• Originele stijl in moderner jasje
• Hilarische teksten
• Diepgang in gevechten

Minpunten

• Tempo ligt soms wel erg laag
• Gameplay valt af en toe in herhaling

Getest

Paper Mario: The Thousand-Year Door, Switch

Prijs bij publicatie: € 59,99

Vanaf € 44,-

Vergelijk prijzen

Reacties (63)

[Spider-Gwen]

Kon niet terug vinden hier in de frames aantal.
30 of 60fps?

[koekiemonster]

Het aantal fps is gehalveerd ten opzichte van de Gamecube release. Die streefde 60fps na. Deze remake is locked 30fps.

[Koen88]

Paper Mario and the Thousand Year Door was toch wel het hoogtepunt van de Paper Mario serie - gelukkig is de serie met Origami King weer een beetje de goede kant op gegaan. Nintendo heeft de fanbase net verkeerd in kaart gebracht, ze hebben de Paper Mario games gebruikt voor "vernieuwende concepten" en de Mario & Luigi games voor de RPGs. Hopelijk verkoopt deze remake als een trein en gaan ze weer helemaal terug naar deze stijl. Ik heb 'm in ieder geval ge-pre-ordered, inclusief bouwpakketje!

[Tjidde]

Ik denk wel dat er meer naar de kant van Paper Mario OG en TTYD opgegaan zal worden.

Aangezien ook Mario RPG aardig goed verkoopt, 3,14M dat is wel een aardig hoeveelheid.

Wat mij wel het vertrouwen geeft dat Nintendo er wel brood in ziet om een echte nieuwe RPG uit te brengen in de Mario wereld met gekkere karakters. En niet de standaard cast en 1000x dezelfde Toad.

[Reactie gewijzigd door Tjidde op 23 juli 2024 10:09]

[Koen88]

Mario RPG staat nog op mijn lijstje, ik heb de Virtual Console release op mijn Wii U staan, maar ook nooit echt gespeeld (Earthbound staat daar volgens mij ook nog bij). Door de geboorte van mijn dochter vorig jaar heb ik zelfs Zelda: Tears of the Kingdom pas 3 weken terug in mijn Switch gestoken (heeft letterlijk hier bijna een jaar op de plank gestaan). Paper Mario was voor mij een blinde pre-order, ik wilde de bonus dingetjes hebben, ik weet dat ik er pas rond de zomer aan toe ga komen.

En niet de standaard cast en 1000x dezelfde Toad.

Dat was nou net exact wat Miyamoto had afgedwongen: Paper Mario games enkel met bekende karakters, experimenteren met gekke personages kon alleen in de Mario & Luigi games. Ik heb de 3DS release Dream Team Bros. staan, en Paper Mario Sticker Star - ik weet wel wat ik de betere game vind. Sticker Star krijgt veel haat omdat het concept voor de gevechten om gegooid was, maar als draagbare Paper Mario is het juist top gepaced. Dream Team Bros. is echter een draak van een game, waarbij enkel de gevechten boeiend zijn. Heeft niks met het Mario universum te maken, het zijn saaie omgevingen met vreselijke muziek... Nee, daar heeft Nintendo echt de plank op meerdere manieren mis geslagen wat mij betreft.

[Bierbal]

Ja Origami King moet ik eerst nog uitspelen maar door tijdgebrek en moeilijkheid had ik daar geen tijd voor. Binnenkort maar eens opnieuw beginnen.

[DdeM]

Waar krijg je zo'n bouwpakkettje? Op de site van Nintendo zie ik alleen met sleutelhanger.

[Koen88]

Ik heb 'm direct bij Nintendo zelf gekocht zodra de pre-orders open gingen - dat is ook de enige plek waar ik dat bouwpakket gezien heb. Hij lijkt uitverkocht: https://store.nintendo.nl...tselgevechtspodium-B00580 Was een mooie deal, game, 3 sleutelhangers en dat bouwpakket.

[Richh]

Ik wou dat ik niet wist dat dit bestond, nu wil ik het en kan ik het niet kopen!

[ThanosReXXX]

Remake voelt als nieuwe game

Dat vond Nintendo blijkbaar zelf ook, vandaar ook de "nieuwe game" prijs.

Begrijp me niet verkeerd: The Thousand Year Door is zeker een goede game, die de moeite van het spelen en het bezitten waard is, maar de prijs is zoals vanouds bij Nintendo toch niet geheel klantvriendelijk voor zo'n oude titel, of die nu grafisch is opgepoetst of niet.

[bzzzt]

Klantvriendelijkheid heeft niets met prijzen te maken?

Ik vermoed dat de kosten van het ontwerpen van het originele spel toch ruim worden overstegen door de kosten van hermaken voor hogere resolutie, animatiesnelheid, beter geluid en het testen van de hele bende.
Daarnaast zal een deel van de afzetmarkt geen interesse hebben omdat ze het spel al grijs gespeeld hebben.
Je kan in ieder geval nu kiezen voor een remake voor volle prijs. Alternatief is mogelijk helemaal geen remake.

[ThanosReXXX]

Het is maar een sarcastisch bedoelde opmerking, je moet het niet zo letterlijk nemen. Het enige dat ik ermee wil zeggen is dat dit geen van de grond af opgebouwde nieuwe game is, en dus hebben ze er hoogst waarschijnlijk minder moeite voor moeten doen qua ontwikkelingsfase dan een echt nieuwe game, en dat zou je best in de prijs terug mogen zien.

Volgens mij was de remaster van Metroid Prime ook goedkoper, althans: ik heb daar minder voor betaald dan deze game, dus in die zin is het inderdaad niet vriendelijk naar je klanten, je doelgroep aan wie je dit wil verkopen.

[bzzzt]

Ik zie dat niet als een uiting van klantvriendelijkheid, meer gewoon business inzicht.
Je kan ook stellen dat Nintendo al de goedkoopste console heeft en door het steeds maar uitstellen van de opvolger mensen heel veel geld bespaard heeft. Heel klantvriendelijk

[ThanosReXXX]

Nogmaals: je interpreteert mijn woorden veel te letterlijk. In meer eenvoudige termen bedoel ik simpelweg dat Nintendo hun potentiële klanten niet echt tegemoet komt/enthousiast maakt als ze remakes voor min of meer dezelfde prijs blijven verkopen als games die wel volledig nieuw zijn.

Overigens is, al bedoelde ik het niet letterlijk, de term in de Engelse taal (consumer friendly prices of rates) wel degelijk een zeer alledaagse term. En iets dat ik als sales manager in IT ook met behoorlijke regelmaat tegenkom, dus wat dat betreft overlappen de betekenissen en terminologieën elkaar toch ook weer wel.

Wat dat "uitstellen" van een opvolger betreft: als nou iets niet te maken heeft met klantvriendelijkheid, dan is dat het wel. Natuurlijk gewoon een zakelijke beslissing, vanwege het nog steeds behoorlijk grote succes van de Switch. Alleen die inkomsten, winsten of ROI's bepalen de einde levensdatum van een bepaald product of dienst, niet het sentiment bij de mensen die die producten of diensten afnemen...

Er is ook helemaal geen in marmer gebeitelde levensduur van een console generatie. Dat heeft enkel één of andere simpele figuur ooit eens het internet op geslingerd, en eruit kwam gemiddeld vijf jaar, en dat nemen wij nu allemaal of grotendeels aan voor iets dat concreet is, dus "verwachten" wij dat iedere fabrikant om de vijf of uiterlijk zes jaar met een nieuw systeem komt, maar dat is dus lang niet altijd het geval.

[Lodd]

Dat lijkt me wat te kort door de bocht, al het ontwerpwerk en creatieve werk ligt er al. Daarnaast is de tooling van vandaag de dag als het goed is stukken beter, evenals de hardware.

[bzzzt]

Betere tooling helpt niet om de gestegen kosten door hogere eisen tegen te gaan.
Games maken wordt al jaren steeds duurder.

[mxmemx]

Ik heb het nooit gespeeld, wel heb ik laatst mijn GC gemod om hem te kunnen spelen, het nadeel van de "nieuwe" is toch het hoge brightness/kinderachterige gehalte, althans ik baseer dit puur op de trailer (ook de reden om origami king niet te kopen). Bij die ouwe voelt het (na 30min spelen) alsof je een oude goeie game speelt dit zijn strepen verdiend heeft, misschien spreekt dan de nostalgie van het gamecube gevoel. Ik ben daarom nog altijd huiverig om deze te kopen ookal wil ik hem al jaren een keer uitspelen (alleen gek genoeg krijg ik het alsnog op de GC niet voor elkaar om er echt even voor te gaan zitten). Er komt ook weer een vliegtuig vlucht aan van 5 uur, wat dus perfect is voor een nieuwe switch game. 1st world problems

Edit: grammatica

[Reactie gewijzigd door mxmemx op 23 juli 2024 10:09]

[ThanosReXXX]

1st world problems indeed...

Op zich is mijn kritiek op de prijs dat ook, maar ja, we moeten er denk ik wel iets over mogen vinden, zeker als wij de doelgroep zijn. Voor mij is het bij dergelijke remakes toch meestal een kwestie van wachten op een aanbieding, want die nieuwprijs ga ik sowieso niet betalen.

Ik moet daarnaast bekennen dat ik geen zinnig woord kan zeggen over de verschillen tussen de twee games, en al helemaal niet wat betreft de helderheid van het beeld. Mocht dat een ding zijn, dan is er vast wel een instelling in het menu van de game om dat aan te passen, en anders kan dat altijd nog op je TV of console zelf.

Verder zag ik buiten de overduidelijke grafische update geen enkel verschil tussen de originele versie en deze, dus het meer "kinderachtige" waar je het over hebt kan ik totaal niet plaatsen, want de game is gewoon 1 op 1 het origineel, alleen in een HD jasje gestoken.

[Aadzor]

Dit soort dingen blijf ik echt creatieve armoede vinden. Vast een leuk spel en nooit op de GameQube gespeeld maar waarom geen nieuwe creaties?

[-MB-]

We hebben in 2020 pas al een paper Mario nieuw voor de Switch gehad, Origami King.

[gradus_8]

2020 pas? Ik snap dat de coronajaren voor sommigen een zwart gat in het geheugen zijn, maar dat is nu toch al 4 jaar geleden. Om de 4 jaar een game in een bepaalde serie uitgeven is niet zo raar in mijn optiek.

[-MB-]

Nintendo niet, plus, we krijgen volgend jaar een nieuwe Switch, beter om een nieuwe game op dat systeem te releasen.

[Manderlay1]

O en de rest van de games zijn zo creatief?

Ik gamede veel enkele jaren terug, nu zijn we enkele jaren in deze gen en nog geen enkele game kon mij tot nu overtuigen om een current gen console te kopen omdat het bijna allemaal sequels of remakes zijn

[Aadzor]

Naja dat is ook een beetje mijn punt. Veel grote makers brengen of een remake uit of een slap voortborduren. Er wordt erg veel gebruik gemaakt van de nostalgie factor.

[AchtungYall]

Helaas blijven switch spellen duur

[Xander.M]

Beetje zoeken en je hebt de meest switch games rond de 50 euro, waarbij ps5 gamss toch best lastig te vinden zijn rond de 60 op release, en in sommige winkels(media markt) voor 79,99.

50 is dan een koopje
Maarja, switch games gaan inderdaad bijna nooit in de aanbieding, zelfs 2dehands is het soms niet de moeite

[AchtungYall]

Ja dat is het probleem vooral, ik heb totaal geen drang om ze te kopen bij release. Maarja, ze worden ook nooit goedkoop dus koop ik ze uiteindelijk nooit

[tedades]

Een cartridge maakt het dat ieder spel minimaal ~10euro moet kosten terwijl een Bluray een paar cent kost. Daarom baal ik wel dat digitale Switch spellen niet altijd goedkoper zijn.

[CR2032]

Switch games gaan regelmatig in de aanbieding. Origami King nu met bijna 30% korting.
Naast de Pricewatch is daar ook een handige site voor: https://www.dekudeals.com/

[Paulus73]

Voordeel is wel dat je de games op cartridges vaak tweedehands ook weer voor een relatief hoge prijs kunt verkopen. Als je het spel gebruikt koopt (zie V&A) kun je het vaak voor een paar euro minder weer verkopen. Heb ik voor mijn kinderen al vaak gedaan.

[nijntje82]

En bij menig spel blijf je na de initiële aanschaf van 79.99 nog gewoon lekker verder betalen voor subscriptions en of mtx en of reclames en pushed online etc. Bij nintendo is het gelukkig compleet voor 1 bedrag. Fijn voor mij een mijn kinderen . Ik smijt al m'n euro's naar mijn nintendo vrienden

[Reactie gewijzigd door nijntje82 op 23 juli 2024 10:09]

[pbk]

Duur ten opzichte van? PC-games? Playstation of X-Box?
Volgens mij ben je voor de andere platforms voor een nieuwe game ook al snel meer dan 50 euro kwijt.

[DLSS]

Ik denk dat mensen bedoelen dat dit duur is voor een remake. Niet écht een nieuwe game.

[pbk]

Ik reageerde op de opmerking van @AchtungYall :

Helaas blijven switch spellen duur

Daar staat niets over dat deze remake duur is. Dit stelt dat alle Switch games duur zijn

[BlaBla1973]

Duur?
Er werken (heel veel) mensen aan zo'n spel ,er moet iets van winst gemaakt worden(anders komt er bv nooit een vervolg) en je kan het kopen. Is geen verplichting toch? En als je het dan hebt aangeschaft en je deelt de prijs door het aantal uur dat je het speelt..... Valt de prijs toch best mee

[Reactie gewijzigd door BlaBla1973 op 23 juli 2024 10:09]

[bzzzt]

Je hoeft er ook geen honderden tegelijk te kopen. Heb 150 uur in de laatste Zelda game zitten en dat is nog geen 50 cent per uur geweest. Even duur als Netflix als je een uurtje per dag kijkt. Bioscoop is duurder

[Koen88]

Ze zijn goedkoper dan andere consoles?

[lenwar]

Ze blijven veel geld. Of ze duur zijn is relatief natuurlijk

[thabasement]

Veel geld is net zo relatief als duur

[HooksForFeet]

"Switch spellen blijven een bepaalde hoeveelheid geld kosten."

[wica]

... game in het GameCube-tijdperk hebben gemist ...

Mario Paper is toch ook voor de WII uitgebracht?

[denyos]

Er is wel een Paper Mario uitgebracht voor de Wii maar dat was Super Paper Mario en niet Paper Mario: The Thousand-Year Door

[The Zep Man]

En uiteraard kon de (eerste revisie van de) Wii GameCube-spellen spelen, waar de mogelijke verwarring vandaan komt.

[Linksquest]

Leuke review, heb zelf het origineel nog voor de GameCube, wel een NTSC versie. Altijd een leuk spel gevonden en wil ook deze gaan aanschaffen.

[tedades]

Ik heb nog mijn savegame op de Gamecube, dus deels baal ik dat ik zometeen op de Switch opnieuw zal moeten beginnen.

[boulderdash1978]

Tof dat deze game weer speelbaar is op een moderne console. Over het algemeen vind ik Paper Mario games wel een leuk tijdverdrijf. Met als uitzondering The Origami King. De battles van deze game zijn niet alleen net zo leuk als triviale huishoudelijke klusjes, maar duren daarnaast ook onnodig lang. Nintendo wilde spelers aan het werk zetten lijkt het wel.

[PaPi36]

Nintendo en Sony....koningen van de remakes. Ik vind het erg zonde allemaal en wil het liefst nieuwe avonturen meemaken, de oorspronkelijke kick van een game krijg ik eigenlijk nooit terug met een remake.

[SjekjePieler]

Ik denk zeker dat ik dit spel aanschaf, ik ben ook zeker sinds de release van de Gamecube groots fanaat en gebruik hem nog steeds!

Dus benieuwd naar hoe dit voelt op de Switch, echter een goede had wel geweest voor de Review; is dit spel speelbaar met de Gamecube controller?