Door Jurian Ubachs

Redacteur

Afro Samurai

25-03-2009 • 16:50

31

Multipage-opmaak

Voorkennis aanbevolen

Wat krijg je als je de coolheid van ninjas en samurai mixt met de coolheid van Samuel L. Jackson? Juist: Afro Samurai. Namco Bandai laat de zwaardvechter met de attitude uit de comic- en animeserie overstappen naar de gamewereld. Afro Samurai is een game die je leuk wilt vinden; daar zorgen de stijl, de humor en de aanwezigheid van Jackson al voor. Bovendien bleek in eerdere speelsessies dat het hakwerk in Afro Samurai verslavend werkt. De vraag is echter of die verslavingsfactor het hele spel aanwezig blijft.

Getest op: Xbox 360
Ook verkrijgbaar voor: PlayStation 3

Afro SamuraiDe game vertelt het verhaal van de donkere zwaardvechter Afro Samurai. Als kind was Afro getuige van de moord op zijn vader door Justice, de drager van de 'Number One headband'. In de wereld van Afro Samurai mag de drager van de Number One alleen worden uitgedaagd door de drager van de Number Two. Om wraak op Justice te kunnen nemen moet Afro die dus eerst verslaan. Op zijn pad wordt hij tegengewerkt door The Empty Seven, een groepje oude monniken dat weinig goeds met hem van plan is.

Het verhaal is niet al te boeiend, als je Afro Samurai niet kent. Ken je de anime wel, dan herken je veel elementen en biedt het verhaal, vooral op de punten waar het verhaal in de game net ietsje anders is dan in de anime, vanzelf meerwaarde. De manier waarop het verhaal wordt verteld is heel stijlvol uitgewerkt. In dat opzicht is vooral het level waarin Afro steeds op zoek moet naar de Japanse dame Okiku een genot om te spelen. Ken je de serie echter niet, dan is dit vooral een saai level met een veel te laag tempo. Eerst de serie eens bekijken voordat je de game speelt is dus zeker een aanrader. Verschillende gevechten, waaronder het duel met Kuma, zullen dan veel meer betekenis krijgen.

*Hilariteit

Het is uiteraard geen vereiste om bekend te zijn met de wereld van Afro Samurai, maar zonder voorkennis zul je sommige dingen niet echt begrijpen. Want wie is bijvoorbeeld Ninja Ninja, het op Afro lijkende figuur dat te pas en te onpas zijn mening geeft en sappige one-liners door je speakers schalt? Ninja Ninja is eigenlijk geen personage, maar een soort alter ego van Afro Samurai, dat de humoristische kant van Afro voor zijn rekening neemt. En dat doet hij met verve, getuige uitspraken als "Mount that asshole! Uhh wait... that came out wrong..." Af en toe praat Ninja Ninja rechtstreeks tegen de speler - "You saw that too, right?" - wat voor enige hilariteit kan zorgen.

Gameplay

Ninja Ninja is er niet alleen voor comic relief, hij geeft af en toe ook aanwijzingen als Afro even de weg kwijt is, en hij maakt Afro in het begin van het spel wegwijs in de besturing. De besturing van Afro Samurai is eenvoudig te leren. Afro heeft de standaard-snelle of -harde 'klapjes' en hij kan springen, schoppen en blokken. Al snel leer je dat je verschillende combo's kunt maken met de knoppen voor snelle en zware aanvallen, wat af en toe spectaculaire en zeer bloederige effecten oplevert.

*Vijanden doormidden hakken

Wat dat laatste betreft wordt Afro Samurai pas echt interessant als je leert om te gaan met de speciale 'geconcentreerde modus' van Afro. Met een druk op de linkertrigger vertraagt het beeld en wordt alles zwart-wit weergegeven, waarna je met een lijntje op de plek kunt mikken waar Afro zijn tegenstander doormidden mag hakken. Bij standaardvijanden levert deze actie altijd een directe kill op. Tegenover sterkere vijanden en bazen is een enkele klap lang niet voldoende, maar doordat je ook deze slice-aanvallen aan elkaar kunt rijgen kun je ze op deze manier effectief uitschakelen. Het achter elkaar plakken van speciale aanvallen ziet er bovendien spectaculair uit.

Afro Samurai Hiermee is direct het sterkste punt van Afro Samurai genoemd. Het hakken is heerlijk en de controle die je hebt bij het doormidden slashen van je vijand is super. Als je een beetje weet te mikken, kun je soms wel vier vijanden tegelijk weghakken, wat gepaard gaat met een flink bloedbad. Al snel leer je dat ook vijanden die proberen je slice te ontwijken nog best kunnen worden geraakt. Zo kun je hordes vijanden achter elkaar doormidden hakken, alleen maar door gebruik te maken van speciale aanvallen, wat een heerlijk gevoel van voldoening oplevert.

*Gemakkelijk

Toch hebben die speciale aanvallen ook een keerzijde. Hoewel ze geweldig zijn en er spectaculair uit zien, maken ze Afro Samurai wel een stuk gemakkelijker. Als je het ritme eenmaal door hebt, wordt het zelfs eenvoudig om de lastigste vijanden om te leggen. Een tweede trucje dat je leert is 'parry', wat je de mogelijkheid geeft om op het hoofd van een vijand te springen en daar een dodelijke move uit te voeren. De focus-aanvallen en de counters maken van Afro Samurai een wel erg machtige strijder. Gevolg daarvan is dat de standaardvijanden al snel niet meer uitdagend zijn, en alleen maar hinderlijk in de weg lopen op het pad naar een baasgevecht dat wel de moeite waard is.

Afro Samurai

*Gebrek aan sturing

De wat repetitieve gameplay wordt af en toe onderbroken door baasgevechten. Deze variëren van 'recht toe, recht aan'-zwaardvechten, tot gevechten waarbij je iets speciaals moet doen om te kunnen winnen. Op dit punt slaat Afro Samurai de plank flink mis. Er zijn namelijk baasgevechten in opgenomen waarbij het niet duidelijk is wat je moet doen om de baas te verslaan. Zo kwam ik er bij een van de bazen pas na een kansloos uur achter dat ik kogels doormidden kon slaan. Het spel geeft daar echter geen enkele aanwijzing voor en vertelt de speler niet hoe het terugkaatsen of doormidden meppen van een kogel werkt. Sterven in een gevecht met een baas is niet zo erg, zolang je het gevoel hebt een kans te maken. Als je niet begrijpt wat je moet doen en niets effect lijkt te hebben, slaat vanzelf de moedeloosheid toe.

Datzelfde geldt een beetje voor de platformelementen in het spel. Afro Samurai is overwegend een actiespel, maar Afro kent een aantal ninja-trucjes, zoals het rennen over muren en het tussen twee muren omhoog springen. Het lukt echter vaak niet om de voor de hand liggende bewegingen uit te voeren. Met een bepaald specifiek platformgedeelte was ik veel te lang bezig, omdat ik keer op keer naar beneden viel. Niet omdat ik niet wist wat ik moest doen, maar omdat ik het niet voor elkaar kreeg Afro precies datgene te laten doen wat ik in mijn hoofd had. Ook daar word je niet echt vrolijk van.

Afro Samurai

*Camera

Het had al een heel stuk gescheeld als de cameravoering een beetje behoorlijk zou zijn. Vaak wordt de actie echter vanuit een zeer onlogische hoek in beeld gebracht. De camerahoek kan met de rechterthumbstick worden aangepast, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Bij de rechterthumbstick is het net alsof rechts en links zijn omgedraaid voor wat betreft de camerabesturing, waardoor je in eerste instantie vaak de verkeerde kant op draait. De matige camera zorgt voor een gebrek aan overzicht, doordat vijanden simpelweg uit beeld raken. Bovendien mep je soms finaal mis bij een eindbaas, omdat de camera weer eens op een onmogelijk plek hangt en je gewoon geen goed overzicht geeft.

Beeld en geluid

De gebreken in de gameplay ten spijt, blijft het enorm lekker om met je zwaard een ultiem bloedbad aan te richten. Toeval of niet: Afro Samurai verschijnt een week na het Wii-spel MadWorld, waarin we meer bloed dan ooit voorbij zagen komen. Namco Bandai doet ook een duit in het zakje. Zo gewelddadig als MadWorld is dit spel net niet, maar ook in Afro Samurai gutst het bloed over het beeldscherm. Begrijpelijk, want dat is in de comic en de animeserie niet anders.

*Trouw aan de roots

Het is spel is overigens duidelijk zichtbaar op de comic en anime gebaseerd, en dat zie je niet alleen aan het verhaal en de personages. De stijl is ook hetzelfde, en er zitten elementen in die de comic-achtergrond van de serie verklappen. Zo wordt het beeld regelmatig opgedeeld in meerdere stukjes, zoals je dat vaak in comics ziet. Het geeft de game een eigen identiteit, terwijl de makers trouw blijven aan de roots van de franchise.

Afro Samurai De aparte stijl wordt moeiteloos ondersteund door de uitstekende soundtrack, die voor het grootste deel is verzorgd door RZA, oftewel Robert F. Diggs, die ooit voorman van de hiphop-groep Wu-Tang Clan was. De hiphop-stijl past perfect bij de game en werkt tijdens de vele slachtfestijnen nog eens extra opzwepend. Als afwisseling maakt hiphop af en toe plaats voor typische oud-Japanse deuntjes, die de samurai-sfeer er een beetje in houden.

*Overtuigende voice-acting

Hoe goed de sountrack ook is, de show wordt toch echt gestolen door de voice-acting in het spel. Zoals gezegd speelt Ninja Ninja hier een belangrijke rol in, met zijn sappige one-liners, al is het jammer dat je die na een paar uur allemaal wel een keer hebt gehoord, zodat de humor er een beetje vanaf gaat. Ook de andere stemmen, die zijn ingesproken door dezelfde acteurs die dat in de anime hebben gedaan, komen zeer overtuigend over.

Conclusie

Hoewel Afro Samurai veel lol biedt bij het doormidden hakken van vijanden, overheerst het gevoel dat dit spel vooral een gemiste kans is voor Atari en Namco Bandai. Afro Samurai is een licentie die zich prima leent voor een game. Dat komt er ten dele ook wel uit, want het hakken werkt zoals gezegd perfect en het is verslavend. De stijl is prima uitgewerkt en blijft trouw aan die in de comic en in de anime. Helaas klopt er teveel niet aan het spel, waarbij de cameraproblemen aan de basis staan van veel andere frustraties. De platformelementen zorgen voornamelijk voor irritatie en door gebrek aan sturing is het in baasgevechten lang niet altijd duidelijk wat je precies moet doen. Daarbij komt dat Afro Samurai niet al te lang is, en geen herspeelwaarde kent. Veel langer dan een uur of zeven, acht hoef je er niet over te doen en daarna is er weinig reden meer het spel aan te raken. Zodoende glijdt Afro Samurai af van een zeer goed spel in potentie, tot niet meer dan een aardig tussendoortje.

Pluspunten

+ Grafische stijl
+ Humor
+ Soundtrack en voice-acting
+ Vijanden in stukjes slicen

Minpunten

- Brakke camerastandpunten
- Gebrek aan sturing in de gameplay
- Stukken tussen baasgevechten repetitief en gemakkelijk

Cijfer: 7,0

Titel Afro Samurai Box Afro Samurai
Platform Xbox 360, PlayStation 3
Ontwikkelaar Namco Bandai
Uitgever Atari
Releasedatum 27 maart 2009
Afro Samurai review Afro Samurai review Afro Samurai review Afro Samurai review Afro Samurai review Afro Samurai review Afro Samurai review Afro Samurai review Afro Samurai review Afro Samurai review Afro Samurai review Afro Samurai review
Video (AfroSamurai_Trailer.flv)


Reacties (31)

Sorteer op:

Weergave:

Omdat hij niet bekend is krijgt hij direct een lagere cijfer, terwijl bekende (meer media geile) games vaak bij meer minpunten al ruim een 9 krijgen.
Vind dat deze user nog wel een punt heeft... RE5 kreeg toch wél een 8,5 en daarvan zei de reviewer zelf dat het eigenlijk geen Resident Evil game meer is... een game die eigenlijk niet is wat het hoort te zijn mag wel hoog scoren? Dat lijkt toch echt meer om de naam te gaan zoals pinjataaa aangeeft. Ik begrijp dat RE5 verder prima te spelen is, maar een dergelijke waardering voor een spel wat zijn eigen legende niet waar maakt vind ik op zijn zachts gezegd vreemd... ik ben het eens met het cijfer 7 als Afro Samurai repetetief is en de sturing en camera echt zo brak blijken te zijn. Maarrrr Afro Samurai is origineel qua verhaal, de style is gruwelijk en toch maar een magere 7 omdat dus eigenlijk in basis de gameplay iets fijner had gemogen.

ik snap die waarderingen soms niet meer hoor... en begrjp dus goed wat pinjataaa bedoelt
Een beoordeling is dan ook subjectief - als je een 'objectieve' review zoek dan mag je lang zoeken - zels als je iets als metacritic zou gebruiken dan kom je nog steeds alleen maar op een gemiddelde van subjectieve reviews uit.

Een review moet je dan ook meer als een leidraad zien, en het cijfer eigenlijk vergeten. Wel zou je na het spelen van een spel zelf kunnen nagaan welke reviewers op één lijn zaten met jouw ervaring, dat met meerdere games doen, en vervolgens gewoon de reviews van die mensen lezen.. dan heb je toch meer kans dat hun reviews ook aansluiten bij je eigen verwachtingen.

Overigens snap ik de cijfers eigenlijk wel.. geen herspeel waarde weegt al gauw in de min - dat een spel dan 'iets nieuws' zou zijn doet daar niet veel tegen. Dat RE5 dan geen 'Resident Evil' game meer zou zijn - ja, jammer voor de fans van de serie, maar als 't spel zelf nog prima te spelen is waarom zou je het dan gebruiken om de review van het het spel an sich te bestraffen?
Dat die subjectief is doet er niks aan af. Dat de mening van de reviewer doorklinkt is prima. Maar het valt wel op inderdaad dat de cijfers soms meer 'naar de naam toe' worden gegeven. Dat is wel spijtig. Dit is iets dat vrij nieuw is, er zit bloed in, grove taal (dat zat er ook in de Anime dus daar ga ik even van uit) - Alles dat ons jeugdige mensen aanspreekt. En dan een 7.

Als ik van t weekend naar de FRS loop dan staat deze game er vast ook niet voor 65 euro. Dat iets niet mainstream en niet makkelijk verkoopt omdat het minder bekend is verantwoord nog geen lager review cijfer.

@ JJJur

Killzone 2 krijgt een 9, daar twijfel ik echt aan hoor. Heb het gespeeld, ik werd zelf warmer van F.E.A.R. en anderen .
Street Fighter krijgt ook een 9, op en top arcade! maar arcade stelt weinig voor :) dat staat er letterlijk, na elkaar, in de conclusie.

Waar ik ook een beetje van baal is dat de basis weg is. Vandaag de dag zijn de games een stapje verder. Wat qua gameplay 8 jaar geleden uniek was, is nu gemeengoed. Dan is dat dus geen verassing meer. Altijd alles 'vanwege de besturing' en totaal nieuwe ervaring een 9 geven doet afbreuk aan de echt goede games vind ik. 8-9 moet uitzonderlijk zijn.
En als iets 'op en top arcade' is en daarna stelt de arcade niet veel voor, dan verdient dit geen 9. Heb het spel kort gespeeld, en kon er niet van genieten (was leuk, maar geen 9)

[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 23 juli 2024 14:18]

Resident Evil volgt gewoon de markt. Net als Mario in Galaxy het heel anders doet dan 64, dit verschil is uitvergroot maar is gekozen om een duidelijk voorbeeld te stellen. Het maakt ook een verschil als je de serie al volgt sinds het begin, in Nemesis heb ik een paar keer flink geschrokken en waren de tegenstanders voor me best angstjagend. Deze worden er niet knapper op met de delen, maar ik word er wel ouder op. Bijgevolg zegt dergelijk game me niet veel meer qua schrikfactor, evenmin als de afknapper in F.E.A.R. met het kleine meisje..

Dan mogen we het ook even over de replay value hebben, dit game heeft er geen. 7 uur voor een goede game-ervaring is mooi, als het een arcade titel is. Maar voor een full release vind ik het wat aan de prijzige kant. Ik ben trouwens een fan van Cowboy Bebop en alhoewel ik de series machtig vind, heb ik nooit de game voor bovenstaande reden gekocht. Het moeilijk importeren buiten beschouwing gelaten.

Maar Resident Evil heeft wel een replay value, het is een core element van ieder game. Je kan extra story elementen unlocken, extra wapens, easter eggs, mini games en dat is iets waarom mensen deze games kopen. Dus denk eens langer na voor je een grote serie onterecht in een vergelijking gebruikt. :)
Wat een onzin. Ten eerste slaat het punt dat je probeert te maken in dit geval nergens op, omdat ik Afro Samurai (zowel de comic als de animeserie) al langer ken. Volgens mij blijkt dat ook wel uit het feit dat aangeraden wordt de game met voorkennis te beginnen, omdat je dan meer uit het verhaal haalt. Bovendien, en dat is iets dat in algemene zin opgaat: de uitgever (in dit geval Atari) doet er alles aan om te zorgen dat reviewers ver voordat er een reviewversie binnenkomt al bekend zijn met de content. In dit geval betekent dat dat Atari alle journalisten die de animeserie niet kenden, een DVD-box met alle episodes van Afro Samurai heeft gegeven. Het feit dat JIJ Afro Samurai als 'niet bekend' aanmerkt, betekent niet dat andere mensen het ook niet kennen. Bovendien, met deze zin: "Hoewel Afro Samurai veel lol biedt bij het doormidden hakken van vijanden, overheerst het gevoel dat dit spel vooral een gemiste kans is voor Atari en Namco Bandai"..- is al aangegeven dat er veel meer mogelijk was geweest met Afro Samurai, en dat de uitwerking niet zo is als ik (en velen met mij) hadden gehoopt. (dit punt ook @ reacties hierboven)

Daarbij ga je ook nog eens voorbij aan het feit dat grote 'mediageile' games vaak met een reden zo zwaar met marketing ondersteund worden: het zijn namelijk miljoenenproducties, en 9 van de 10 keer is die inverstering af te lezen aan de kwaliteit van de gameplay. Grote games krijgen meer vrijheid in ontwikkeltijd en werken met veel grotere teams dan waar kleinere games het mee moeten doen. Waakzaam blijven en naar kwaliteit blijven kijken, in plaats van je blind te staren op een hype, dat is absoluut een must (zie Littlebigplanet, zie Halo 2 en 3..), maar je kunt niet ontkennen dat grootste deel van die 'mediageile' games daadwerkelijk zeer goede producten zijn.

[Reactie gewijzigd door Tweakjur op 23 juli 2024 14:18]

De anime was geweldig kan niet wachten tot ik de kans heb om het spel te spelen want het ziet er echt gaaf uit.

De hele style is gewoon geweldig en hoe ze attacks aan elkaar knopen is zo te zien ook goed over nagedacht wel minder dat het spel makkelijk zou zijn maar ja ik zie wel ik kijk er met smart naar uit :)
de anime was inderdaad geweldig!
heb 'm 2x gekeken en blijft nogsteeds humoristisch!
als de game net zo goed is, ga ik em zeker kopen!
Demo gespeeld. Wel vermakelijk.

Af en toe kan de camera een bitch zijn, maar dat is misschien een kwestie van wennen.

Ik ga deze wel even kopen denk ik!
Zo! Door al dat gehak lijken de screenshots wel een uitgebreide les anatomie! ;)

Kan er elders niet zo snel wat definitiefs over vinden, dus vraag ik het hier maar: komt het gebruik van cell shaded graphics (of cartoonstyle in het algemeen) neer op lagere systeemeisen? Je zou namelijk denken van wel.
Wat maakt het uit? deze game is op de Xbox360 en PS3
Maar het ligt denk ik niet aan de cell shaded, maar gewoon hoeveel detail (polygonen) er in zit
Volgens mij heb je juist een beter systeem nodig voor cell shading. Het mag dan half 2D lijken; dat is het niet. Naast de 'standaard graphics' moet je als extraatje nog de cell shading doen.

Ik weet niet helemaal of dit klopt, maar de systeemeisen worden er in ieder geval niet lager door.
Lijkt me wel leuk om te proberen de cell shading uit te zetten
Dan kan je zien hoe het onder de moterkap eruit ziet!

(maar voor hezelfde geld hebben ze een manier bedacht om direct cell shaded te renderen)
Het gebruik van Cell Shaded graphics benaderd de anime het meest. Zie ook de Naruto spellen. Het heeft niks te maken met systeemeisen.
Niet slecht, zeker niet als je bedenkt dat dit een licentie-spel is en uitgevers en ontwikkelaars daar vaak makkelijk op in willen cashen. Het spel had zeker potentie zoals Jurian aangeeft maar helaas is het slechts een "wel-aardig"-spel geworden en hadden Namco/Bandai er veel meer uit kunnen halen.
voice acting van de serie was samuel l. jackson, die heeft ook de game gedaan. :) altijd goed samuel.
Jammer dat de minpunten toch wel van die aard zijn dat ze de game geen eer aan doen.
Ik zag zeer uit naar de game maar slecht camera werk, vrij gemakkelijk, onduidelijkheid en korte speelduur zijn vrij grote punten.

De serie is iig meesterlijk als je van dat soort comics houdt.
Lijkt wel een beetje de tegenhanger van MadWorld (op de Wii).. niet dat het hetzelfde is maar ze hebben beiden wel een uitgesproken stijl.. ziet er goed uit.
Alleen Madworld wordt de hemel in geprezen, terwijl Madworld zelf ook enorm repetitief is :/
Ik vind het wel meevallen.. op easy wel ja, maar als je hem op hard speelt is het toch vrij afwisselend.
Dit is heel erg afgekeken van de Anime serie Samurai Champloo (heel erg vette anime)
Een beetje de zelfde stijl, en ook met hiphop soundtracks, alleen is de hoofdrolspeler een japanner en geen afro :p
volgens mij is hij eerder afgekeken van link :P
nee volgends mij van deze link
Ok weer een anime die ik ga zoeken ik dacht dus ook dat hij gejat was van Sqamurai Champloo is trouwen inderdaad een aanrader
Ging dat niet over 3 hoofdrolspelers? :)

Volgens mij staat Samurai Champloo inderdaad vrij hoog op de lijst van all time favorites. Helaas staat alles Mecha net wat voor. Er is natuurlijk ook wel wat te zeggen over de 'coolness' van robots die 60 meter hoog zijn, en bestuurd worden door japanners van 1m50

En je _mag_ ook hoofdstuk 1 van deze review 2x lezen hoor ;)
beetje storend dat ie iedere foto een peuk in zn bek heeft... kan me niet herinneren dat ie dat in de anime heeft // achja miereneuker opmerking my bad
een blowtje, in de film heeft ie het iig wel
volgens mij moest dat deze smiley zijn: :X

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.