Prince of Persia opent met een scène waarin de Immortals afrekenen met wat vijanden, om daarna te genieten van de weergekeerde rust. Die rust is echter van korte duur, want al snel duiken er nieuwe vijanden op en blijkt Prins Ghassan te zijn ontvoerd. Sargon en de Immortals zetten de achtervolging in en komen aan bij Mount Qaf. Dat is geen verzonnen naam, maar de naam van een mythische berg die alleen tussen dimensies zou bestaan en dus niet begaanbaar zou zijn voor normale stervelingen. Het is in elk geval een ideale locatie om als doek te gebruiken waarop je een avontuur vol geheimzinnige en bovennatuurlijke ingrediënten wil schilderen.
Simpele basis steeds verder uitbreiden
De actie begint simpel. Sargon kan logischerwijs naar links en rechts rennen en kan daarbij ook springen, glijden en rennen. Hij beschikt in het begin alleen over zwaarden en krijgt vroeg in de game ook een boog om vijanden mee te bestoken. Dat is de simpele basis waar gedurende de game steeds verder op door wordt geborduurd. De game komt doorlopend met nieuwe mogelijkheden, op allerlei manieren. Door specifieke bazen te verslaan, verovert Sargon bijvoorbeeld steeds speciale krachten, die vaak ook helpen nieuwe gebieden te openen. Zo leer je een speciale ‘dash’ in de lucht te doen waarmee je grotere sprongen kunt maken en je kunt na een tijdje switchen tussen dimensies, waardoor andere platformen bruikbaar worden en je weer verder kunt komen. Deze vaardigheden spelen soms ook een rol in gevechten, maar ze zijn vooral belangrijk voor het openen van nieuwe wegen in de spelwereld.
:strip_exif()/i/2006379898.jpeg?f=imagearticlefull)
Wat Sargon verder kan en hoe de game speelt, hangt samen met welke amuletten je hebt verzameld en welke amuletten je uitkiest om te dragen. De amuletten in het spel vormen een buffsysteem en elke amulet draagt iets anders bij. Veel van die extra’s zijn heel handig, maar je kunt er maar een beperkt aantal dragen. Dat betekent dat je niet alle handige buffs tegelijk actief hebt en je dus keuzes moet maken. De invloed van de amuletten is heel breed. Ze kunnen je aanvalskracht of juist je verdediging verbeteren, maar ook invloed hebben op de spelwereld. Er is bijvoorbeeld een amulet die ervoor zorgt dat kristallen, die verschijnen als je een vijand verslaat, automatisch naar je toe komen. Een andere amulet zorgt dat er gezondheidsbalkjes boven vijanden verschijnen, zodat je kunt zien hoeveel schade je ze nog moet toebrengen voordat je ze verslagen hebt. Je kunt je selectie aan actieve amuletten alleen veranderen bij zogeheten Wak-Wak Trees, die ook dienst doen als plek om je game op te slaan en om je eigen gezondheid volledig te herstellen. Rusten bij een Wak-Wak Tree zorgt wel dat alle vijanden in de wereld weer respawnen. In die zin laten de bomen zich dus best vergelijken met bijvoorbeeld de bonfires uit Dark Souls.
De Wak-Wak Trees en die bonfires hebben trouwens een belangrijk verschil: de bomen doen geen dienst als stations voor een fasttravelsysteem. Daarvoor gebruikt Prince of Persia: The Lost Crown weer andere plaatsen, die wat minder vaak voorkomen dan de Wak-Wak Trees. In die keuze vinden we een van onze kleine kritiekpunten, want we hadden liever gezien dat er wat meer van die plekken waren. We moesten soms langer dan leuk is even van A naar B rennen, omdat het fasttravelsysteem net niet efficiënt genoeg werkte. Ik vraag me dan af waarom. Ja, spelers niet te makkelijk van de ene naar de andere plek laten komen; dat snap ik. Daar mag ook best wat uitdaging in zitten. Maar je rent op een gegeven moment vaak door dezelfde stukken omdat je dan het best beschikbare punt voor fast travel hebt gekozen en je vanaf daar nog een stuk lopend moet doen. Dat is zeker geen ramp, absoluut niet, maar een net wat gebruiksvriendelijkere oplossing had de game nog wat gestroomlijnder kunnen maken.
Trial-and-error
Met de stroomlijning is verder weinig mis. Je rent, springt, glijdt en vecht je snel genoeg een weg door de spelwereld en ontdekt al snel verschillende gebieden, diverse opdrachtgevers voor sidequests en een centrale hub waar je je jezelf nog wat verder kunt verbeteren door upgrades te kopen voor je wapens, amuletten en potions. Daar heb je de eerdergenoemde kristallen voor nodig en soms specifieke items die je in de spelwereld kunt vinden. Je wapens en andere spullen af en toe upgraden is nodig, want Prince of Persia kan op momenten best uitdagend zijn. Eindbazen verslaan komt vaak neer op trial-and-error: je doet wat pogingen die vooral dienen om de patronen en aanvallen van de vijand te leren en komt daarna steeds wat verder, tot je de (tussen)baas uiteindelijk verslaat. Zo lastig als een Elden Ring of Hades wordt Prince of Persia zeker niet, maar af en toe zul je best even nodig hebben om een specifieke baas te verslaan.
:strip_exif()/i/2006379906.jpeg?f=imagearticlefull)
Dat komt dan vaak neer op het juist toepassen van een of enkele van je mogelijkheden, eventueel door wat te spelen met welke amuletten je actief hebt. Er zijn bijvoorbeeld amuletten die bonussen koppelen aan het goed uitvoeren van een parry. Door een vijand op de juiste manier te blokkeren, kun je dan een beetje health terugwinnen en je tegenstander iets vertragen. Zit je vast bij een vijand van wie aanvallen goed te blokkeren zijn, dan kan een dergelijke samenstelling helpen. Lukt dat juist niet, dan heb je misschien meer aan een amulet die inkomende aanvallen wat minder schade laat doen. Toch is het goed aanleren van parrying en dodgen onmisbaar, zeker wanneer je de game op de wat hogere moeilijkheidsgraden wilt doorspelen.
Heerlijk soepel
De moeite die je neemt om de gameplay mechanics goed te leren, betaalt zich dubbel en dwars terug. Als je het spel namelijk in de vingers hebt, en dan niet alleen het vechten maar ook het platformen, dan is Prince of Persia: The Lost Crown een heerlijk soepele game. De snelheid ligt meestal hoog, zowel in als buiten gevechten. Af en toe dwingt de game je het even rustiger aan te doen, bijvoorbeeld wanneer je kleine puzzeltjes moet oplossen. Vaak gaan die gepaard met het uitvoeren van wat platformuitdagingen, waarvoor de game je niet zwaar straft als je foutjes maakt. Spring je per ongeluk ergens de stekels in, dan verlies je een klein beetje van je gezondheid, maar je mag het meteen opnieuw proberen, net zo lang tot je gezondheidsbalk helemaal leeg is. Als je dood gaat, respawn je bij je laatst bezochte Wak-Wak Tree, wat je dan tien kristallen kost, en ook dat is zeker overkomelijk.
Optionele gids
Hoe vaak je dood gaat, is natuurlijk van invloed op hoe lang The Lost Crown je bezighoudt. De game zal je waarschijnlijk ruim twintig uur kosten, wat meer wordt als je vastberaden bent alle geheimen van de flink uitgebreide spelwereld te ontdekken. Die geheimen zijn er volop, van verborgen schatten tot geheime kamers en ga zo maar door. Dat hoort bij Prince of Persia en ook bij Metroidvania als genre. Het uitpluizen van de spelwereld is deel van de uitdaging. Mocht je daar geen trek in hebben: je kunt een optie inschakelen waarbij je door de wereld heen gegidst wordt en de game zich meer als een reguliere adventure laat spelen. Doordat je niet hoeft te zoeken waar je heen moet, valt het openwereldaspect een beetje weg. Ik vond het leuker wat rond te dwalen, maar voor gamers met een andere voorkeur is die optie er dus wel.
:strip_exif()/i/2006380916.webp?f=thumbmedium)
/i/2005822210.png?f=fpa)