Hack & slash
Sinds de populariteit van The Lord of the Rings een nieuwe boost heeft gekregen door de filmtrilogie, zijn er verschillende games uitgekomen die daarvan konden profiteren. Sommige games waren goed en succesvol, zoals The Battle for Middle-Earth en The Lord of the Rings Online, maar andere titels wisten de middelmaat niet te ontstijgen. In die laatste groep vallen vooral de spellen die leunden op hacken en slashen, en waarin je midden in de actie werd gegooid. Dat maakt de keuze van ontwikkelaar Pandemic bij de nieuwe LotR-game opvallend, want The Lord of the Rings: Conquest kenmerkt zich als een echte 'hack & slasher'.
Verschijnt op: pc, Xbox 360 en PlayStation 3
Gewone soldaten
The Lord of the Rings: Conquest sluit voornamelijk aan bij de hoofdpunten uit de film. De game plaatst je echter - voor het grootste gedeelte van het spel - niet in de rol van de bekende personages, maar in die van gewone soldaten. Hoe dit in elkaar zit, wordt goed uitgelegd in de tutorial. Deze speelt zich af tijdens de War of the Ring, waarbij de legers van Isildur tegenover die van Sauron staan. In dit onderdeel worden de verschillende klassen voorgesteld, en hun specifieke aanvallen uitgelegd. Een niet te moeilijk, handig begin van het spel, in een bovendien zeer herkenbare setting.
War of the Ring
Na de tutorial begin je met War of the Ring, de spelmodus waarin je de grote gevechten uit de film naspeelt. De opzet is eenvoudig en duidelijk: kies de klasse waarmee je wilt spelen en stort je in het strijdgewoel. Gaandeweg krijg je daarbij nieuwe missiedoelen, die afhankelijk zijn van de setting waarin je aan het vechten bent. In eerste instantie ziet het er prima uit. De setting is goed, de omgevingen zijn nagemaakt op basis van de films en de gevechten worden ingeleid door bijbehorende filmbeelden, waardoor de The Lord of the Rings-sfeer heel goed tot uiting komt.
Kies je klasse
De keuze voor een klasse speelt een interessante rol. Het lijkt er namelijk sterk op dat sommige klassen in bepaalde situaties beter uit de voeten kunnen dan andere klassen. In stukken waarin je veel Orcs en Uruk-Hai's om je heen hebt, is het bijvoorbeeld geen goed idee om als archer of scout aan de slag te gaan. De wizard en de warrior komen in zulke situaties beter tot hun recht. Hier is over nagedacht, want het spel geeft je op meerdere punten in een missie de mogelijkheid om van personage te wisselen. Als het dus niet lukt als warrior, kun je snel wisselen naar een archer, wizard of scout.
Speciale capaciteiten
Hoewel elke klasse bepaalde specialiteiten heeft, komen de klassen in opbouw overeen. Ze beschikken allemaal over bepaalde standaardaanvallen en over speciale capaciteiten. Zo kan de warrior zijn zwaard veranderen in een vuurzwaard, heeft de archer verschillende soorten pijlen en kan de wizard verschillende magische aanvallen gebruiken. Hoewel de balans redelijk goed is, lijken de wizard en de warrior vaak de betere keuzes te zijn. De archer is af en toe nog wel handig, maar de scout lijkt een vrij overbodige klasse, al zorgt dat voor doorzetters wellicht voor een extra uitdaging.
Overzicht
De keuze voor een bepaalde klasse speelt weliswaar een rol, maar geen van de klassen is opgewassen tegen de overheersende problemen in The Lord of the Rings: Conquest. Ik begon vol goede moed aan de missie in Isengard, maar nog geen vijf minuten later was mijn enthousiasme als sneeuw voor de zon verdwenen. Debet daaraan is de onoverzichtelijkheid, die snel en vaak optreedt. In open stukken is het best te doen en krijg je de tijd om af en toe even te checken waar je vijanden zich bevinden, maar in de kleinere gangen en paden, waar vijanden al snel van meerdere kanten komen, ben je het overzicht vaak volledig kwijt.
Rammen
Op dat soort momenten valt elk tactisch element weg en verandert Conquest in een hack & slash-game in de puurste zin van het woord: rammen, rammen en nog eens rammen. Daarbij ben je als archer of scout ten dode opgeschreven. De wizard en warrior hebben door hun sterke close combat-eigenschappen nog wel een kansje, maar als je omgeven bent door vijanden is de kans groot dat je vroeg of laat wordt neergemept. Het gevolg is dat vijanden vrij eenvoudig door kunnen blijven meppen, zonder dat jij iets terug kunt doen. Zeker in kleine ruimtes is dit een probleem, omdat je dan nergens heen kunt om aan hun klappen te ontvluchten. Dit alles leidt maar al te vaak tot de jammerlijke dood van een soldaat.
Bloed onder je nagels...
Nu is het natuurlijk zo dat we gewoon 'een soldaat' spelen. Na het sterven mogen we als nieuwe soldaat direct de actie weer opzoeken, terwijl het gevecht nog op dezelfde locatie plaatsvindt. Dus duik je de actie weer in, en waarschijnlijk kom je nog wat verder, voordat het probleem zich herhaalt en je weer het onderspit delft. Je hebt echter maar een beperkt aantal levens, en als het laatste leven is vergeven verschijnen de rode letters 'Defeat' in beeld en is je missie mislukt. Je voelt het al aankomen: dan mag je het hele level opnieuw doorlopen. Niks tussentijdse savegames of checkpoints, gewoon keihard opnieuw beginnen.
Moeilijkheidsgraad
Dat zou een bewuste keuze kunnen zijn van Pandemic. Vroeger was dit de normale opzet bij veel games en mede daarom vinden veel mensen dat games vroeger aanmerkelijk moeilijker waren. Kijkend naar The Lord of the Rings: Conquest klopt dat wel, want inderdaad: dit is, grotendeels door deze opzet, een pittige game. Zelfs op casual, de laagste moeilijkheidsgraad, was ik - als toch niet echt onervaren gamer - uren en uren bezig om een level te voltooien. Niet omdat die levels zo lang zijn, maar omdat het na een minuut of twintig, dertig steeds weer game over was, zodat ik weer opnieuw moest beginnen. Dit accepteer je een, twee, misschien drie keer, en daarna is al het bloed onder je nagels vandaan gehaald en is de lol er helemaal af.
Boss-fight
Op dat moment haak je dus af, tijdelijk of permanent. Dat is eigenlijk zonde, want zo bereik je de leukste delen van de levels niet. Aan het einde van elk gevecht volgt er namelijk een boss-fight, waarbij je de mogelijkheid hebt om te vechten als een van de bekende helden uit The Lord of the Rings. Dit is het enige deel van het spel dat tenminste nog een beetje episch overkomt, want als Aragorn door massa's Orcs heenmaaien blijft cool. Deze opzet komt tot een climax in de strijd bij de Black Gate, waar je het hele level met Aragorn, Gandalf, Legolas of Gimli mag vechten.
Klonen
De randzaken van The Lord of the Rings: Conquest zijn bij lange na niet goed genoeg om de grote gameplayproblemen te compenseren. In een tijd waarin de grafische standaard wordt gezet door spellen als Gears of War 2 en Killzone 2, blijft Conquest ver achter. De omgevingen zien er weliswaar herkenbaar uit, maar ze imponeren volstrekt niet. De character models zien er standaard uit en de hordes Orcs die je bestormen bestaan meestal helemaal uit klonen. Je wordt daarbij dus aangevallen door een soort eeneiige dertigling. Daar komt nog bij dat er om de zoveel tijd een stem door je speakers schalt, die melding maakt van wat je net hebt gedaan. Op zich niet erg, maar het is zo slecht uitgevoerd dat het al snel irritant wordt. Zelfs de omroepberichten in de Hema klinken doorgaans aantrekkelijker.
Alternatieve campagne
Het onaantrekkelijke totaalplaatje en het volstrekte gebrek aan verslavende werking zorgde ervoor dat ik eigenlijk helemaal geen zin had om de alternatieve campagne 'The Rise of Sauron' uit te proberen. Nu is het zeker aardig om met de andere kant te vechten, vooral omdat veel mensen er wel degelijk interesse in hebben om als Orc of Uruk-Hai aan de slag te gaan, maar deze campagne kampt met dezelfde problemen als de rest van het spel. Daardoor valt zelfs het vechten in de herkenbare omgeving van het idyllische Rivendell tegen. Voor de echte sadomasochisten onder ons is er nog een multiplayermodus. Die hebben we echter niet kunnen testen, omdat het spel nog niet uit was en er geen tegenstanders waren. Ik vrees dat ik daar best blij om had mogen zijn.
Conclusie
The Lord of the Rings: Conquest is misschien wel het slechtste spel dat met de The Lord of the Rings-licentie is gemaakt. Het spel maakt een aantal fatale fouten, die ervoor zorgen dat enig mogelijk plezier bij het spelen al snel verdwijnt. De actie is ongeorganiseerd, rommelig en onoverzichtelijk. De balans tussen de verschillende klassen is tot op zekere hoogte goed, maar aan de warrior en de wizard heb je eigenlijk wel genoeg. Het feit dat je bij het verspelen van je laatste leven een compleet level opnieuw moet spelen, ook al was je al bij het einde, is echter de nekslag. Op een dergelijk moment wil je je controller dwars door je beeldscherm smijten, en dat ervaar ik niet als een prettig gevoel tijdens het gamen. Tel daar nog bij op dat de graphics ondermaats zijn en je begrijpt dat de aardige momenten die je met de The Lord of the Rings-helden beleeft en de algehele 'LotR-sfeer', niet meer dan een druppel op een gloeiende plaat zijn. Zonde van de licentie.
Pluspunten
+ LotR blijft een sterke licentie
+ Vechten met de bekende helden
+ Rise of Sauron-campagne
Minpunten
- Onoverzichtelijk
- Levels opnieuw moeten spelen zorgt voor irritatie
- Klassen niet helemaal in balans
- Graphics zeer matig
- Irritante stemmen
Cijfer: 5
| Titel |
The Lord of the Rings: Conquest
|
 |
| Platform |
PC, Xbox 360, PlayStation 3 |
| Ontwikkelaar |
Pandemic |
| Uitgever |
Electronic Arts
|
| Releasedatum |
15 januari 2009
|
:fill(white):strip_exif()/i/1291819599.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/1227565814.jpg?f=thumbmedium)
/i/1238744213.png?f=fpa)
/u/102105/crop56f481fe1f74f.png?f=community){kind=small}
/u/286848/crop5893df624a917.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/221624/DSC03027.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/6764/cergorach.jpg?f=community){kind=small}
/u/179105/crop5e14ab18a929c_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/206968/325134.jpg?f=community){kind=small}