Door Jurian Ubachs

Redacteur

Need for Speed Unbound Review

Potentie verliest van frustratie

25-12-2022 • 06:01

113

Need for Speed Unbound

Need for Speed Unbound

Need for Speed Unbound levert een op sommige vlakken ouderwetse NFS-game af en combineert dat met wat nieuwe onderdelen in de gameplay en in de look van het spel. De cartoony effecten die te zien zijn bij drifts en in de personages, zijn even wennen, maar werken uiteindelijk heel goed. Ook de opbouw van het singleplayeravontuur is leuk gedaan. Het is alleen jammer dat de races al snel in herhaling vallen en de zin om door te spelen daarmee na een tijdje afneemt. Het grootste probleem aan Need for Speed Unbound is dat de game soms niet eerlijk aanvoelt en mede daardoor onnodig moeilijk is. Zodra je het gevoel hebt dat de AI-tegenstanders op een oneerlijke manier sneller zijn dan jij, gaat de lol er snel af. Dan nog kun je heus wel genoeg winnen om verder te komen, maar die momenten zijn dodelijk. De game speelt verder best oké, al voelt het driften soms niet helemaal zoals het zou moeten. Need for Speed Unbound zorgt net te vaak voor frustrerende momenten. Waarschijnlijk valt een deel daarvan wel te corrigeren met updates en bugfixes, maar voor nu is dit niet de game waarop wij het meest zouden hopen als de kerstman deze dagen een game onder je boom dropt.

Need for Speed is nostalgie. Veel gamers zullen zich de tijden van games als Hot Pursuit nog kunnen herinneren en met plezier terugkijken op de vele politieachtervolgingen. Door de jaren heen hebben we allerlei games met allerlei invalshoeken gezien. De franchise maakte uitstapjes naar autosport en keerde net zo vaak weer terug bij het straatracen. Daar, op straat, voelt de serie zich het meest thuis. Het is dan ook geen wonder dat ontwikkelstudio Criterion voor de jongste aanwinst in de serie terugvalt op dat aloude recept: de straatracers die het tegen elkaar opnemen en daarbij moeten uitkijken voor de politie, die hen maar al te graag in de boeien slaat. Combineer dat element met een vrij begaanbare stad, een flink aantal auto’s en races, en je hebt Need for Speed Unbound.

De plaats van handeling is Lakeshore City, een stad die gebaseerd is op Chicago. Dat is leuk voor mensen die de stad kennen, maar maakt verder niet zo veel uit. Het is belangrijker dat er een mooie mix is tussen straten in stedelijk gebied, weggetjes door heuvels, lange rechte snelwegen en ga zo maar door: alles voor een zo gevarieerd mogelijk spelaanbod. Dat zit in Need for Speed Unbound wel goed. Je komt in de verhaalmodus natuurlijk normale punt-naar-puntraces en circuitraces tegen, maar er zijn ook speciale events rond driften en races waar de nadruk meer ligt op het nemen van veel bochten. Het feit dat ze op wisselende locaties zijn en dat je zelf ook met steeds snellere auto’s rijdt, houdt de game lang fris.

Voorspelbaar verhaal

Dat aspect is in het begin nog niet zo belangrijk. In die fase leer je als hoofdrolspeler Rydell en Jasmine kennen. Rydell is een garagehouder voor wie je klusjes doet en die doe je vaak samen met goede vriendin Jasmine, beter bekend als Yaz. Wanneer de garage echter bestolen wordt, blijkt Yaz niet helemaal zuivere koffie te zijn en dus raken de hoofdrolspelers gebrouilleerd. De game pakt de draad dan twee jaar later weer op, als de hoofdrolspeler samen met Rydell met een soort ‘Uber maar dan sneller’ weer wat op probeert te bouwen. Dankzij een nieuwe dame, Tess, kom je echter weer in aanraking met straatraces en komt ook Yaz weer op je pad. Vanaf daar ontspint zich een verhaal over wraak, weddenschappen en straatracen dat aanvankelijk best aardig lijkt, maar op een gegeven moment vooral te voorspelbaar wordt. Dat is jammer, maar tegelijkertijd heb ik persoonlijk een verhaal zelden nodig om een racegame leuk te vinden. De poging is aardig; het resultaat niet optimaal.

Need for Speed Unbound

Terwijl het verhaal wat wegzakt, blijven veel randzaken daar omheen best goed overeind. Zo zijn de gesprekjes die de personages met elkaar voeren, vaak vanuit de auto, wel vermakelijk. De tussenscènes zijn grafisch niet van een bijzonder niveau, maar ze zijn goed genoeg om je aandacht vast te houden. Het grafische niveau is trouwens een onderwerp op zich. Criterion heeft voor Need for Speed Unbound gekozen voor een heel eigen, losse stijl. De game mixt strakke, normale beelden van auto’s en de spelwereld met een cel-shaded, cartoony stijl voor de speciale effecten en de personages. Dit alles trekt, als je op de PlayStation 5 of de Xbox Series X/S speelt, in 4k op 60 frames per seconde aan je voorbij. We zagen tijdens het spelen op onze Series X af en toe wel wat lichte schokjes, maar niets om je zorgen over te maken. We hebben echter geen uitgebreide tests gedaan op dit vlak, dus of de game op alle platforms even stabiel presteert, durven we niet te beweren.

Burnout-dna

De cartoony effecten die komen kijken bij een drift of het inzetten van een boost, zijn even wennen, maar lijken daarna vooral te schreeuwen: doe gek, maak plezier. Bij ons veranderde hoe we naar deze stijl keken van ‘beetje raar’ in ‘oké, best aardig’ en ‘goh, eigenlijk best wel leuk gedaan dit’. De game neemt zichzelf niet te serieus en dat is fijn. Hierin is trouwens ook het dna van Criterion zichtbaar: het is niet voor niets de studio achter de ooit mateloos populaire Burnout-serie die hier achter zit.

Dat betekent ook meteen dat takedowns een rol spelen in de game. De momenten dat je je vol in een andere racer of een politiewagen boort die dan spectaculair crasht, doen denken aan de hoogtijdagen van Burnout. Daar stopt het echter wel. Need for Speed Unbound is namelijk verder wel een wat serieuzere racegame dan de Burnout-games waren. Hier is ook waar Need for Speed Unbound voor mij te veel op twee gedachten hinkt. Aan de ene kant wil het een laidback racegame zijn, die je niet al te serieus moet willen nemen. Maar aan de andere kant is het een game waar je best wel wat vaardigheid voor nodig hebt. Dit is zeker binnen het subgenre ‘straatracegames’ wel een van de lastigste games die ik me kan herinneren. Op de middelste moeilijkheidsgraad zul je zelden races winnen. En ga je op het laagste niveau zitten, dan moet je zelfs nog flink je best doen om te winnen ...

Need for Speed Unbound

… is wat we aanvankelijk dachten en als notitie hadden opgeschreven. Maar naarmate het verhaal vorderde en we verder kwamen, ging er iets opvallen. Sommige races of events waren extreem makkelijk. De driftevents en de Takeover-events, waarbij je een combinatie van acties doet die punten opleveren, zijn supermakkelijk en nauwelijks een ongemak. Je wint lachend van de nummer één. Maar de races zijn vooral heel inconsistent. De gemene deler lijkt: hoe je start, is hoe je finisht. Als je de AI-racers snel voorbij rijdt en op plek 1 komt, is de kans vrij groot dat je daar ook blijft. Als dat niet lukt, rijd je vermoedelijk de hele race ergens tussen plek 5 en 8. Maak je onderweg een fout, dan is winnen al snel niet meer haalbaar. Dat laatste snappen we nog wel, al is het onnodig hard, maar de rest van wat moet zorgen voor de moeilijkheidsgraad voelt raar. Daar komt nog bij dat de AI-racers altijd sneller accelereren dan jij en sneller op topsnelheid zitten. We hebben diverse auto’s geprobeerd en auto’s volledig op acceleratie gebouwd, maar we waren nog steeds niet sneller dan de computer. Dat maakt dat Need for Speed Unbound niet zomaar moeilijk is, maar soms ook simpelweg oneerlijk aanvoelt en dat is voor elke game funest.

Toch is het ook weer niet onmogelijk om te winnen. Gelukkig maar, want anders kwam je ook niet echt verder. Het avontuur zit zo in elkaar dat je elke dag bepaalde races en events doet. Die races vragen een buy-in en hopelijk win je meer geld dan je hebt ingeleverd. Zo bouw je kapitaal op, waarmee je dan betere onderdelen voor je auto’s kunt kopen. Uiteindelijk eindigt elke week met een belangrijke kwalificatierace voor een event dat in het eindspel plaatsvindt. Je bent zo dus constant bezig om te zorgen dat je auto klaar is voor de eindrace van de week.

Need for Speed Unbound

Steeds heter

Elke keer dat je een race of event doet, stijgt ook je ‘heat’. Dat is een indicatie van hoezeer de politie op zoek is naar je. Een vlammetje is niet zo erg: de normale wagens kunnen je dan wel spotten, maar je bent zo veel sneller; dat is geen issue. Vanaf niveau twee wordt het interessanter. Dan komen de wat zwaardere wagens, die je niet meer aan de kant kunt beuken. Op het derde niveau komen er pijlsnelle Interceptors, die jou bij kunnen houden, maar die je dan wel weer een beuk kunt verkopen voor een takedown. Nog een niveau naar boven en er komen undercoverunits de straat op, die je dus niet op je radar kunt spotten om ze te ontwijken. Het laatste niveau brengt een politiehelikopter op je dak. Om die te ontkomen, zul je moeten proberen om meer tunnels in je route op te nemen.

Ontkomen duurt op de hogere niveaus wel wat langer en de agenten blijven langer doorzoeken als ze je dan even kwijt zijn, maar heel lastig is het niet. Toch zul je wel moeten oppassen. Need for Speed Unbound kent namelijk een interessant systeem waarbij je geld dat je die dag of nacht verdiend hebt, bij je draagt. Aan het einde van een dag of nacht meld je je bij een garage of een safehouse. Dan ‘bank’ je het bedrag dat je bij je droeg en pas dan is dat geld veilig. Ook wordt de heat na elke nacht gereset: je begint een nieuwe dag dus weer rustig. De heat reset niet aan het einde van de nacht, dus het is wel slim om de dag niet op het vierde of vijfde niveau te eindigen: dat maakt het lastig om ‘s nachts nog veel te doen, want de politie zit je dan binnen de kortste keren op de hielen. Dit systeem is leuk bedacht en voegt een extra laagje spanning toe aan Need for Speed Unbound, zelfs al word je in de praktijk zelden te pakken genomen door de politie.

Glijdt niet altijd lekker

De keren dat het misgaat, of bijna misgaat, komt dat vooral doordat je ergens tegenaan knalt. Dat hoort er natuurlijk een beetje bij, maar ook hier voelt Need for Speed Unbound af en toe vreemd aan. Je kunt bochten op twee manieren nemen: of je probeert een mooie lijn te rijden en zo min mogelijk snelheid te verliezen, of je gooit je auto in een drift, verdient daarmee een boost en zet die in om weer op snelheid te komen. Dat voelt lang niet altijd helemaal lekker. Soms hadden we moeite een drift in te zetten en op andere momenten wilden we juist gewoon remmen, maar leek de auto in een drift geforceerd te worden. Daarbij wisselt de mate van snelheidsverlies flink. De ene keer glijdt je lekker door een bocht en houdt je snelheid, een andere keer rem je veel meer af. Dat ligt voor een deel bij jezelf: hoe scherper je instuurt bij het driften, hoe dwarser je auto komt te staan en hoe meer snelheid je kwijtraakt. Dat is logisch. Maar te vaak hadden we het idee dat er een ander, onzichtbaar systeem actief was dat er ook invloed op heeft. Dit is lastig uit te leggen in tekst, maar het is een gevoel waarbij je soms vermoedt dat je niet de volledige controle hebt.

Need for Speed Unbound

Het klinkt misschien raar of oneerlijk, maar dat idee begon gaandeweg de game te overheersen. Als je voor jezelf hebt bedacht dat vaardigheid niet altijd de doorslag geeft en de game soms niet eerlijk is, dan kom je daar niet meer overheen, zelfs al zou die aanname niet kloppen. Het beroofde Need for Speed Unbound voor ons van het spelplezier. Daar komt bij dat we in de derde in-game week ook wat te veel herhalingen zagen. Je hebt dan al twee keer toegewerkt naar een belangrijke race en je auto verbeterd en de derde keer dat je dat riedeltje weer mag gaan doen, voelt dat allang niet meer zo interessant.

(Nog) Geen politie online

Buiten de verhaalmodus om is er ook nog de mogelijheid om online te racen tegen anderen. Je doet dat vanuit servers met zestien mensen en kunt met maximaal acht mensen racen of met vier mensen in dezelfde party, uiteraard in dezelfde stad waarin je offline rondrijdt. Er is alleen wel een belangrijk verschil: op dit moment speelt de politie online nog geen rol. Dat is jammer, want de politieachtervolgingen zijn een belangrijk onderdeel van Need for Speed-games. Het is ergens gek dat dat online dus nog niet zo is. Hun aanwezigheid wordt blijkbaar later nog toegevoegd. De multiplayer kent losstaande progressie van de singleplayer, al zijn items die je verzamelt in beide te gebruiken. Wij hadden na de uren die we in de singleplayer hadden gestopt niet veel zin meer om online nog eens dezelfde races te gaan rijden, maar wellicht dat Criterion en EA de komende maanden meer online content implementeren en deze modus langzaam terrein wint op de verhaalmodus.

Conclusie

Need for Speed Unbound is op momenten erg leuk en op andere momenten erg frustrerend. De game geeft je als speler te vaak het gevoel dat er iets niet klopt. Voor een deel is dat het fenomeen dat bekend staat als ‘rubberbanding’, voor een deel is het nog heftiger dan dat. Het maakt dat de game soms oneerlijk aanvoelt en dat is funest voor je spelplezier. Dat is jammer, want op andere momenten is de game dus wél leuk. De manier waarop je je gewonnen geld moet beschermen door af en toe in een safehouse te schuilen, is leuk gedaan en de politieachtervolgingen horen natuurlijk ook bij Need for Speed. De gekozen stijl is even wennen, maar werkt uiteindelijk goed voor de game. Toch overheerst het gevoel dat Need for Speed Unbound een stuk beter uit de cartoony verf had kunnen komen als er net wat minder frustrerende elementen in het spel hadden gezeten.

Reacties (113)

Sorteer op:

Weergave:

Ze moeten geen nieuwe Need for Speed maken. Ze moeten Need for Speed: Most Wanted 2005 Remasteren verkoopt beter dan Need for Speed Unbound.
Ik lees op verschillende forums dat nog veel mensen zijn die Need for Speed: Most Wanted 2005 spelen opnieuw opnieuw opnieuw.
Dat hebben ze al eens gedaan met Need for Speed: Most Wanted (2012).

[Reactie gewijzigd door itsme9x op 22 juli 2024 13:44]

NFS most wanted 2005 was een hit vanwege de verhaallijn die het volgde. Het 2012 versie deelt niets met het origineel behalve de naam en 2012 versie is meer robotachtig, heeft helemaal geen plot zoals het originele 2005 versie en heeft slechte besturing. NFS Most Wanted 2005 zal altijd in mijn hart blijven vanwege de visuele traktatie en verhaallijn. Het kwam meer tot leven met de gebruikelijke inbreng van Mia Townsend.
Voor mij is need for Speed enorm afgegleden toen ea de studio ea black box had gesloten. Die was o.a. verantwoordelijk voor nfs most wanted 2005 en nfs pro street. Die laatste heb ik mij ook zeker erg mee vermaakt. De enige andere ontwikkelaar die ook goede nfs games maakte was slight mad studios met de nfs shift games. Criterion moet gewoon burnout games maken. Daar ligt hun kracht.
Door de succes van Most Wanted is men NFS undercover een beetje vergeten. Want het verhaal en gameplay was praktisch hetzelfde als NFS MW.
Exact, dus wat denk je dat je krijgt als criterion een remaster maakt?
Die uit 2012 was een kruising tussen Burnout en Need for Speed Hot Pursuit.
de versie van 2012 was niet eens de naam MW niet eens waardig vond ik
NFSU remake zie ik eigenlijk wel zitten, mits ze het rubber banding fixen. Vond beide games fantastisch qua sfeer, natuurlijk grotendeels door de muziek, maar het rubber banding was zo frustrerend in die games. Ik heb NFSU nog uit kunnen spelen maar NFSU2 letterlijk na een rage quit verwijderd :D.

Had wel interesse interesse in unbound, had een beetje de underground vibe. Maar als ik het commentaar lees dan hebben ze niks geleerd. Dus sla ik ook deze over
Ik vond het eigenlijk wel prettig dat ik niet zomaar een race kon domineren. Arcaderacers zijn immers vrij makkelijk als je ze vaak speelt, terwijl de AI op een bepaald niveau ingesteld is. Het mag niet perfect zijn, want dat is onredelijk. Je moet immers kunnen winnen. Maar als geoefende speler benader je perfectie op een bepaald moment wel. Ik heb vroeger heel lang High Stakes/Road Challenge gespeeld, en van de mensen die het op een bepaald moment nog online speelde, waren alleen twee Duitsers steeds sneller dan ik. Spelen tegen de AI was gewoon niets meer aan, dus effe een potje NFS spelen was gewoon enkel gericht op het verbeteren van mijn eigen tijd.

Een manier om dit tegen te gaan is overigens ook om in races tragere auto's tegen snellere auto's in te kunnen laten zetten. Dit kon tot NFS3 nog wel. Maar dat werd met NFS4 niet meer mogelijk om de een of andere reden (terwijl het feitelijk dezelfde game was qua opzet).
Voornaamste probleem wat ik had was dat ik rondenlang de race domineerde om dan in de laatste ronde te botsen op een overstekende auto. Gevolg een vertraagd botsfilmpje en iedereen stoof me voorbij en ik werd laatste. Het leek ook of dat overstekende verkeer ook niet te ontwijken was. Dat voelde zo oneerlijk en was mega frustrerend. Het was zelfs zo erg dat je beter rondenlang achteraan kon rijden om dan in de laatste ronde iedereen voorbij te knallen.
En natuurlijk ben ik het wel meg je eens dat arcade racers wel iets van rubber banding moeten toepassen, maar hier was het elastiek toch wel erg kort. Zeker als je de vertraagde onvermijdelijke crash animatie erbij optelt ;)
...
Gevolg een vertraagd botsfilmpje en iedereen stoof me voorbij en ik werd laatste.
...
Zeker als je de vertraagde onvermijdelijke crash animatie erbij optelt
Ik weet niet over welke nfs je het hebt maar in nfsu2 heb ik nog nooit een 'vertraagd botsfimpje' o.i.d. na een crash gezien...

Ik heb nfsu2 vroeger echt helemaal grijs gespeeld en een jaar of 3 geleden ergens gevonden en weer eens helemaal gespeeld, was ook na al die jaren nog steeds zeer vermakelijk! Inderdaad niet altijd makkelijk maar ik kan het ook zeker niet 'onmogelijk moeilijk/frustrerend' noemen.
Hier perfect voorbeeld:
https://m.youtube.com/watch?v=IQqqTPQHXws
Zodra je crasht wordt de crash animatie vertraagd afgespeeld, natuurlijk om het extra spectaculair te maken. Maar dit resulteerde in nog meer frustratie haha.
Dat was in Underground inderdaad een ding en gewoon een rare keus. Maar op het moment dat je alleen voor eigen rondetijden gaat boeit de race na een crash sowieso niet meer.... De Underground serie vond ik minder leuk juist omdat het minder voorspelbaar was qua omstandigheden en het verslaan van je eigen rondetijden dus geen echt ding was tenzij je op een circuit racete. Dat dat mogelijk was, was wel weer een pro tov vele andere NFS'.
Ik zag laatst dat een paar fans bezig zijn met een remake in Unreal. Zou heel erg leuk zijn als dat zou lukken.
De kracht van Most Wanted (2005) was voor mij persoonlijk de challenges die je 1 voor 1 kon afwerken, dus niet de "campaign". Verhaallijn interesseert me niet zo, want dan kijk ik liever een film. Maar in welk Need for Speed spel kun je nu nog challenges doen of vaste routes racen zoals in oudere NFS games? Toen was het vooral leuk om je beste tijd van het parcours te verbeteren. Volgens mij is dit alleen nog terug te vinden in Forza Motorsport?
100% mee eens. Een hoop spellen zijn voor mij te serieus geworden.
Het moet allemaal maar complexer en technisch indrukwekkend zijn, waarbij het speelplezier teveel naar de achtergrond is verdwenen naar mijn mening.

NFS t/m Hot Pursuit en Burnout t/m Revenge vond ik de leukste games.
Lekker binnen een paar tellen racen in goed ontworpen tracks.
Beetje arcade style.

Niet urenlang aanpassen van auto’s en karakters en weet ik veel wat.
Gewoon races/challenges kiezen en proberen overal 3 sterren/100% op te halen als je voor een uitdaging wilt gaan. Leuk dat er een verhaal achter zit, maar voor dit soort spellen mag dat lekker kort gehouden worden.

Waarschijnlijk tot een minderheid, maar lekker casual racen leek op een gegeven moment iets uit het verleden. Gelukkig is er weer hoop voor dinosaurussen als ik met Dirt 5.

Als afsluiter een positieve opmerking over de nieuwe NFS; qua stijl vind ik dit wel erg tof.
De autos aanpassen voor uren vind ik dan net weer ontzettend leuk. (Uiterlijk aanpassen niet driving stats aanpassen).
Voor uren niet, maar het was wel iets wat voor mij specifiek NSF Underground 2 interessanter maakt.
In een tijd waarin tuning, bodykits, e.d. een enorme opleving zagen door de Fast en Furious films en je in de game met je auto daadwerkelijk door een stad kon rijden i.p.v. alleen maar de races te doen was gewoon leuk.

GTA V deed dat ook goed. En in Cyberpunk 2077 mistte ik het.
Ik heb jaren geleden in een nostalgische bui eens gezocht naar een modernere NSF en toen NSF Payback eens geprobeerd en het werd me al vlug duidelijk dat ik voor die nostalgische NSF ervaring niet meer bij NSF moest zijn.
Ja eens, dat maakte destijds voor mij NFSU2 ook beter dan het eerste deel. Een tijdje terug bedacht ik me, een soort nfsu add-on voor GTA zou heel tof zijn :)

Uit nostalgische overwegingen een paar jaar terug nfsu2 gekocht voor de ps2 aangezien ik die een keer met een verhuizing kwijt was geraakt. De memorycard heb ik nog met alles erop en eraan dus die € 4,98 die ik ervoor betaalde (ik meen bij GameMania of een retrowinkel) was me de nostalgie ervan wel waard :)
Forza Motorsport of het wat alternatief wat arcade-racen betreft Horizon doet dat inderdaad, en dat is ook de reden dat ze met NFS een andere kant op moesten gaan. Die verslaan ze immers nooit terwijl ze niet het budget/ruimte hebben om iets te maken wat daar goed mee kan concurreren. En dus is het logischer om een game te maken die gewoon een tijdje gespeeld wordt en daarna aan de kant gelegd wordt, dus gewoon iets met een verhaal, plus wat extra modi. Overigens zaten er wel challenges in Heat. Maar de Criterion-NFS-games zijn anders van opzet. Raar dat EA NFS niet volgens één specifiek concept houdt, en die andere racegames niet gewoon een andere titel geeft. Je ziet hier in de comments ook de nodige verwarring.
Dat was idd een van de beste nfs games, al word ik zo langzamerhand wel een beetje remake moe. De koek is echt op lijkt wel, werkelijk alles word ge-remaked tegenwoordig
Grote uitgevers zoals EA en Ubisoft lijken geen creativiteit te hebben of willen het risico niet lopen voor hun investeerders. Ze blijven hun bestaande IP's uitmelken en zelfs dat doen ze niet zonder slag of stoot.

Als ze een keer met wat nieuws komen willen ze het zsm de markt opgooien. Zie Anthem bijvoorbeeld, dat spel had best potentie.
Ja dat vond ik echt zo zonde, dat spel was echt leuk en had in mijn ogen gewoon wat liefde nodig maar was tegen die tijd al helemaal kapot gecanceled opredit
Ik vind dat daar niet de juiste term voor. Het was gewoon een slechte game. Sure, die kun je aanpassen tot hij beter is, maar dat heeft niks met cancel-cultuur te maken echt.
Ik vond Anthem geen slechte game, het miste vooral een goeie end game en loot systeem. Verder vond ik echt echt leuk en de verschillende pakken waren leuk uitgewerkt. Ik volgde dat spel al lang voor de release en net na de release werd het voornamelijk op reddit helemaal gesloopt en zoals je wel vaker ziet komt dan bij veel mensen het kudde dieren gedrag te voorschijn en hebben ze zelf geen mening meer en volgen ze gewoon een ander zijn mening want dat is makkelijker. Als meer mensen het spel hadden blijven steunen dan had de stekker er misschien niet uitgegaan
Ik vind de term steunen al gek. Het is een megabedrijf dat een product aflevert dat niet af is, voor de hoofdprijs. Waarom zou je dat ondersteunen? Ik koop liever games die meteen helemaal af zijn (en goed), en misschien een game die na veel patches prima is. Bijvoorbeeld via een sale. Ik herken wel wat je zegt over reddit hoor. Iedere sub heeft zijn eigen bubbel.
Gebeurd regelmatig, kijk naar een game als cyberpunk 2077, super brakke game bij release en nu volgens vele een goeie game.
Daar verschillen we dan over van mening, haha. Het gebeurt weleens ja (No Man's Sky bijvoorbeeld), maar dan is het niet aan mij als consument om dat te ondersteunen voordat dat gebeurd is wat mij betreft. Genoeg te spelen.
Ik ben zelf ook niet te spreken over cp2077 🤣 heb net na release een refund aangevraagd bij Sony en het spel nooit meer gespeeld maar hier op tweakers zijn redelijk wat mensen die loco gingen toen ik het afkraakte. Schijnbaar is het nu stukken beter.
Anderen vinden de Underground-games weer leuker, het originele concept met vooral exclusieve auto's waarbij High Stakes/Road Challenge als het summum wordt genoemd heeft ook altijd veel fans gehad, net als Porsche Unleashed.

In realiteit zijn die oude games echt zo goed niet meer en zou niemand ze ook (langdurig) spelen. De vorige NFS was Heat. Dat was op zich een prima game en doet eigenlijk alles wat Most Wanted 2005 deed en meer. Heck, er zit zelfs een trowback in naar Most Wanted 2005 met de hoofdrolspeler uit die game de M3 GTR die gebruikt wordt door een van de 'eindbazen'. En als je wil kun je Heat zo Underground-achtig maken als je wil dmv je autokeuzes. De fans van het originele exotische concept hebben pech, maar ook weer niet, want Forza Horizon is een prachtig alternatief (PS-spelers hebben dus pech).

De kritische punten die Jur hier noemt, vraag ik me van af of ze te verhelpen zijn met een update. Zowel Heat als nu Unbound hebben ook hun fans die de problemen wel zien, maar toch plezier hebben met de game. Het rare is dat EA verschillende developers op deze games zet. Dus het verfijnen van iets dat zijn fans toch wel heeft wordt lastig op deze manier, lijkt me.
Die oude games hadden betere driving mechanics die tenminste niet alleen maar neer kwamen op 'press drift button to corner'. Dat is wat voor mij eigenlijk elke NFS sinds Criterion de serie kreeg in ik geloof 2010 kapot gemaakt heeft. Niet dat er niet nog meer mis mee was, maar die drift physics vormen de stabiele negatieve factor.
Ik heb deze game niet gespeeld, maar Heat wel en driften daarin gebeurt echt niet zomaar. Je had wel die game die niet lang geleden nog geremade is, Hot Pursuit (met 'remastered' achter de titel)? Daar is het onderdeel van het rij-concept. Bijna zoals in van die kartgames (Sonic Arcade Racing, Mario Kart, etc.) Maar de NFS-games gaan wat dit betreft alle kanten op en zijn dus niet vergelijkbaar.

Criterion doet niet alle NFS-games. Heat werd gedaan door Ghost.

[Reactie gewijzigd door Kenju op 22 juli 2024 13:44]

Misschien is ons idee van wat te makkelijk driften is anders... Maar wellicht ging ik hierboven ook (al driftend :+) wat kort door de bocht. Het gaat me er ook vooral om dat grip racing over het algemeen gewoon geen goede optie is omdat driften altijd sneller is (wat in het echt complete onzin is). Dat schijnt in deze nieuwste game wel beter te zijn maar die heb ik nog niet gespeeld, ik probeer hem wel als hij in gamepass komt over een half jaar.
Naar mijn idee is NFS juist haar ziel verloren na NFS Porsche 2000 en zo goed als NFS III: Hot pursuit is het nooit meer geworden.
NFS Road challenge was na nfs3 een stapje terug.
Hot pursuit 2 was na Porsche gewoon de klif af. En toen kwam de underground meuk…

[Reactie gewijzigd door GAIAjohan op 22 juli 2024 13:44]

Heb mij nog prima vermaakt met Hot Pursuit 2 en Underground 1 & 2, maar het ging wat mij betreft ook bergafwaarts na Porsche 2000. Muziek zoals Rom Di Prisco - Romulus 3 in NFS3 was geweldig.
Need for Speed MW 2005 met de Redux mod is één van mijn favo racegames op de Steamdeck idd.
Hé, die redux mod is interessant. Ik heb de titel een paar keer opnieuw gespeeld op zeer slechte graphics, maar dat ging vervelen :*)
Of Underground 2, die was erg tof.
Goed punt, blijft mij favourite NFS. Als launch game gekocht op de 360, start hem nog wel eens op (jammer genoeg geen BWC).

Underground op de GC is de runner up.

PC versie speelt ook erg lekker trouwens. Nog steeds geen betere NFS gevonden.

[Reactie gewijzigd door SonicRPR op 22 juli 2024 13:44]

snap ook niet dat hier nog een markt voor is. Iedere keer een nieuwe en het is altijd meh.
En NFS Underground. 1 en 2.
Na die tijd alleen maar prut. Deze review verbaast me niets: ofwel, "game voldoet volledig aan de verwachtingen" want die waren erg laag tot niets. :+
Ik zou een nieuwe Shift 2 Unleashed opvolger ook wel waarderen. Heel ander soort NFS, maar vond ik super.
Re: NSF:MW remake

Nou dit! Topspel is dat. Ik had em recent weer eens geinstalleerd, en het speelt toch nog prima weg. Vooral de fase waarin je nog rondcrosst in een suboptimale Fiat Punto met foute stickers is echt lachen. Er is een prima widescreen resolutie launcher voor, als je even zoekt.

[Reactie gewijzigd door _fool op 22 juli 2024 13:44]

Ja, helemaal mee eens. Die eerste Most Wanted was enorm goed in elkaar gezet. En de laatste race is echt gruwelijk spannend.
Daar zou ik maar al te graag een remaster van zien, maar dan wel een echte, en niet zoals ze met de tweede Most Wanted uit 2010 deden.
Precies, net als de Underground series, dan sta ik vooraan in de rij.
Ik heb lang getwijfeld voor deze, voor 44 euro kunnen kopen op bol maar na 4/5 rondjes rijden was ik er klaar mee, muziek was goed maar racen was zo slecht
Games zeker digitaal zouden gewoon een 12h trial moeten hebben waarin je een cashback kan aanvragen.
Op Steam krijg je volgens mij 4 uur speeltijd om nog een refund te krijgen.
Maar dit is niet bedoeld om een spel uit te proberen, als steam merkt dat je te vaak een refund aanvraagt, zullen ze je hier ook op attenderen
12 uren? dan zijn de meeste games al uitgespeeld qua SP. Denk dat ze dat niet doen. 1 uurtje is genoeg.
Gewoon een demo dus zoals vroeger. Kan mij de demo nog herinneren van NFSU 2, gaf toen mij een goede indruk en wist ik dat ik het volledige game wilde. Dus ja, ze zouden demo’s terug moeten brengen idd, maar dat zorgt ervoor dat de developer wel zijn best moet doen om een goede game neer te zetten en dat gaat tegenwoordig vaak in strijd met de deadlines die gezet worden om het spel uit te brengen, af of niet…
Je kan I.I.g. een maandje EA play nemen voor 3,99 en dan kun je het 10 uur spelen.
Met EA Play (en Game Pass dus) krijg je een proefperiode van o.a. deze game, en 10% korting als je ‘m koopt.
Heb de trial gedaan en ik begon met de countach(de fu... Wat?) naast het rijden niet heel leuk was, was ik juist graphics zeer teleurstellend. De cartoonstijjl hadden ze juist meer moeten doorzetten. Misschien wilde ik graag meer Auto Modelista zien in need for speed.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Lamborghini_Countach

Die auto bestaat gewoon en kan je eerder afvragen waarom Lamborghini voor die naam heeft gekozen.
De Countach staat er ook om bekend dat het niet zo'n fijne race-auto is. Het is relatief kort, maar vooral breed. Ook denken de meesten dat de auto behoorlijk aerodynamisch is ontworpen, maar ook op dat vlak valt het tegen. Al de extra spoilers zorgen ervoor dat de auto zich slechter gedraagt.

Met of zonder spoiler, je ziet amper wat als je achteruit moet steken, waardoor je de wagen ook niet echt gebruikt voor woon-werk verkeer. De motor, versnellingsbak, suspensie, interieur en stuurinrichting in de Countach zijn daarvoor wel geschikt. Behalve jezelf en iemand anders kan je er amper wat mee vervoeren.
Het blijft echt typisch dat de twee grootste namen in het genre, Gran Turismo en Need for Speed, het niet voor elkaar krijgen een leuke AI te programmeren. Bij de ene kan het niks anders dan het lijntje rijden waarbij de auto onrealistisch lastig van z’n lijn te krijgen is en er andere natuurwetten gelden. Bij NFS lees ik al jaar en dag grote klachten dus over rubber banding, tot het punt dat het een meme is geworden.

Ik vraag me echt af wie dergelijke zaken goedkeurt als acceptabel game design.
Volgens mij is Forza tegenwoordig toch een wat grotere naam dan NFS. Ik vind GT ook een beetje tegenvallen tegenwoordig. Forza doet met Horizon lekker arcade, maar is daardoor wel behoorlijk lollig en gevarieerd. Ik zou nu dus ook unbound lekker laten liggen en het complete pakket van Horizon 5 kopen.
Zijn punt blijft in ieder geval met Forza horizon echter ook staan, die drivatars zijn ook niet helemaal jofel en gebruiken ook rubber banding. Je ziet bv heel vaak als jij heel goed rijdt dat de rest van het veld als één treintje een paar seconden later over de finish vliegt omdat ze op dat punt allemaal boost krijgen omdat ze achter liggen. Effect is dat de achterste auto's meestal de beste rondetijden hebben want die kregen de meeste boost. En bij lange races heb je het risico dat als je al de hele tijd op kop lag maar vlak voor het einde een fout maakt dat je door het hele veld ingehaald wordt. Stel je meer laps in dan zorgen deze mechanics er voor dat je vrijwel nooit iemand zult lappen en dat je zolang jij geen fout maakt nooit een andere auto zult zien als je eenmaal eerste ligt (wat ironisch is want het idee is natuurlijk het veld dichter bij elkaar te houden om het spel spannender te maken maar heeft vaak de tegenovergestelde werking).
En dat is een probleem dat ook al decennia bestaat. Zelfs het 20 jaar oude Underground deed dat en is 1 van de redenen waarom ik het spel zelf nooit zo leuk heb gevonden.
Grid doet dat wel goed.
Forza Horizon 5 is de eerste die ik van de serie speelde, maar ondanks dat het er mooi uitziet vond ik het qua gameplay een zeer zware teleurstelling, nog slechter dan de laatste nfs titels van de laatste 15 jaar.

Grid legends vind ik wel erg gaaf, zowel qua looks, verhaal als gameplay maar veel te kort als je niet bijbetaald
Forza Horizon is wel erg afhankelijk van hoe je het speelt, als je op het randje gaat rijden met een tune die een goede balans heeft merk je hoe goed het gedrag van de auto's is voor een "arcade" racer. Maar je kan het ook spelen als een traditionele arcade racer, lekker rammen en vol op het gas.

De singleplayer en het verhaal is erg slecht, maar ik speel het voornamelijk online en dat levert regelmatig erg goede races op (en natuurlijk ook regelmatig frustrerende, het blijft een racegame...)
Need for Speed is nostalgie. Veel gamers zullen zich de tijden van games als Hot Pursuit nog kunnen herinneren en met plezier terugkijken op de vele politieachtervolgingen.
Mijn eerste herinnering aan NFS is dat het zelfs werd besproken in De Heilige Koe van Veronica. En de introfilmpjes van de auto's in het spel. Waar je eerst alleen Gran Turismo op de PlayStation en Test Drive op de pc had, was er dan ineens een racer die voor vrijwel iedereen toegankelijk was.

En Underground 1 en 2, want die vielen perfect samen met de eerste Fast & the Furious films

Ik heb nog daarna wat spellen uit de reeks geprobeerd, maar die hebben me nooit echt kunnen boeien.

[Reactie gewijzigd door Vrijdag op 22 juli 2024 13:44]

Underground 1 kwam uit in 2003 en de eerste fast and furious was 2001.

Voor mij waren de eerste nfs nummer 2. Waar je dus kon kiezen of je politie was of niet en dan door steden racen of met spijkermatten anderen staande houden.

Underground was inderdaad met de timing voor de tweede film van fast and furious inderdaad mooi.
De eerste met de politie was NFSIII: Hot Pursuit. Die heb ik ook nog gehad. Zat bij mijn Diamond 3DFX Voodoo 2 kaart (samen met Unreal) :)
De eerste Need for Speed met politie was "The Need for Speed", de alleereerste game uit de serie.

In NFS 2 was de politie weggelaten (al kon je geloof ik met een van de "go" codes wel een politieauto krijgen). In NFS III was de politie weer terug.

Mijn introductie in de serie is de orignele NFS III Hot Pursuit, en dat zal voor mij (waarschijnlijk grotendeels om nostalgische redenen) altijd de beste game uit de serie blijven.

Mijn droom blijft als NFS een all games release doet, met oude games die een grafische overhaul krijgen, maar verder qua gameplay (en soundtrack) onaangetast blijven. Maar dat zal er wel niet in zitten vanwege de licenties voor de auto's etc.

Een ander ding dat me tof lijkt, is als ze een open world NFS maken, met al de tracks van NFS III; dus een woestijngebied met daarin een exacte copie van Red Rock Ridge en Lost Canyon; een stedelijk deel met exacte kopieen van Atlantica, Aquatica en Empire City, een berggedeelte met Rocky Pass en The Summit en uiteraard Hometown en Contry woods er ook in verwerkt.

[Reactie gewijzigd door Niekleair op 22 juli 2024 13:44]

Dat zou inderdaad dik zijn, en is op zich ook te doen, zoals een Forza Horizon bewijst. Maar het zou een flinke investering vergen, en ondanks dat EA daar waarschijnlijk de bronnen wel voor heeft, is dat helaas niet het doel dat ze lijken te hebben voor NFS. Dit ondanks dat het mij wel een goed idee lijkt, ook commercieel gezien. Want hoe goed Forza ook is, het is wel alleen Xbox/PC, terwijl je op de Playstation iets dergelijks niet hebt, laat staan iets met cross-platform gameplay.
Precies hetzelfde hier, de eerste paar NFS waren echt goud. 20 jaar later weet ik zelfs de cheat nog voor de snelste waren: El Niño.
NFS Underground 1 en 2 en Most Wanted waren leuk in die tijd, pas geprobeerd MW te spelen maar vindt het eigenlijk niks meer aan. Het is eigenlijk keer op keer hetzelfde doen om verder te komen.

Ik denk dat ik qua games verwend aan het raken zijn waardoor we erg kritisch zijn op nieuwe games en ze wellicht onderwaarderen vergeleken met oude games.

Voor mij heeft de Need for Speed een hoog nostalgie waarden maar verder niet.
Ja, is er nog een andere most wanted dan?
Ik heb het pas ergens in een andere post ook gezegd: Burnout Paradise is en blijft de beste free format arcade racer. Tijd dat daar een deel 2 van komt!
Die vond ik juist heel saai... Races waren allemaal hetzelfde. Start, open kaart, onthoudt iets als '3x rechtdoor, rechts, 2x rechtdoor en links', doe dat zonder te crashen, win... Repeat ad nauseam.
Voor de mensen die zeggen dat het racen en driften etc slecht aanvoelt, wat voor auto's / upgrades hebben jullie gebruikt?
Ik ben zelf met een miata begonnen en had m'n geld niet goed gemanaged waardoor ik steeds underpowered was, toen vond ik het spel frustrerend.
Na een herstart met betere auto keuzes vind ik dit in ieder geval de beste need for speed uit de afgelopen drie.
Vooral het gevoel van snelheid is nice en juist het driften is beter dan voorheen omdat er wat meer skill in zit (met name micro drifts ipv je auto steeds vol omgooien zonder snelheidsverlies).

N.b mijn huidige auto's zijn (veelgebruikte):
-Mustang Boss
-R34 GTR
-R35 GTR
-Lamborghini Murcielago
En een RX-7 voor de drift challenges buiten de races om.

Ben benieuwd naar jullie bevindingen.
Ik weet niet meer al mijn autos maar er was wel een duidelijk verschil te merken tussen autos met dezelfde scores idd, mijn favoriete auto in A/S class was de lancer Evo XI.

Sommige autos waren dan weer ruk, ik had een oude Aston Martin die je in de story kan unlocken geupgrade naar S class en dat ding kon voor geen meter de AI bijhouden.

Al met al was de story wel leuk, had niet veel met de online dus ik zou zeggen koop het spel over een jaar wanneer het flink afgeprijsd is.
Persoonlijk vind ik die politieachtervolgingen juist drie keer niets. De oorspronkelijke NFS underground 1 & 2 zijn daarmee voor mij nog steeds de highlights van de reeks. Er zaten verder nog wel leuke tussen, maar dat de politie elke keer eigenlijk alleen jou in de weg zit, en in sommige van de games ook nog eens een cheat-modus leek te hebben nam veel lol weg.
In Most Wanted uit 2005 was het - voor mij - toch juist ook wel genieten met de politie. Met objecten de boel versperren, de stad gebruiken omdat je de map goed kent. Daar heb ik wel echt heel veel uren van mijn leven verloren :D
Ik ben ooit blijven hangen bij NFS: Porsche unleashed.... fantastisch spel.

[Reactie gewijzigd door Mr_Jojo op 22 juli 2024 13:44]

Goede oude tijd.En daar dan autoootjes voor downloaden op school op een diskette omdat de internetverbinding daar veeeel beter was dan thuis ! Epic en heimwee naar die tijd.Toen was de NFS serie tenminste nog de moeite waard.

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.