Vechten om elke meter
Titel |
The Great War: Western Front |
 |
Platform |
Steam, Epic Store |
Ontwikkelaar |
Petroglyph Games |
Uitgever |
Frontier Foundry |
Releasedatum |
2023 |
Anno 2022 werken oorlogen anders dan pakweg honderd jaar geleden, maar ook in die periode was er al sprake van verandering. Oorlog voeren was ooit een haast ceremoniële aangelegenheid. Trots gekleed in allerlei kleurrijke pakken reden mannen te paard naar de plek waar een slag zou plaatsvinden, om het daar tegen het vijandelijke leger op te nemen. Op dat slagveld werd de winnaar bepaald. Dat is misschien een tikje gechargeerd, maar het punt is wel dat de oorlog normaal gesproken ver weg bleef van de rest van de bevolking. De Eerste Wereldoorlog veranderde dat. Aan het westelijke front werd er over de hele breedte van de frontlinie, die liep vanaf de Noordzeekust van België tot de Frans-Zwitserse grens, gevochten. Complete dorpen werden van de aardbodem geveegd.
Daar komt bij dat de Eerste Wereldoorlog de introductie van veel dodelijkere wapens met zich meebracht. Waar ooit man-tegen-man-gevechten gangbaar waren, werd deze oorlog het domein van machinegeweren, mortiervuur, vlammenwerpers en gifgas. Het leverde ongelooflijk bloedige veldslagen op, zoals de Slag om Verdun, die zo veel slachtoffers kostte dat soldaten ernaar verwezen als ‘de vleesmolen’. Elders, bij de Somme, verloren de geallieerden 630.000 man in vier maanden tijd, terwijl het Duitse leger er 450.000 verloor. Deze slag, die dus vier maanden duurde, leverde de geallieerden in totaal tien mijl terreinwinst op.
Het is met name dat laatste stukje informatie dat ontwikkelstudio Petroglyph Games centraal heeft gezet in de strategiegame The Great War: Western Front. De game laat spelers als bevelhebber voor de geallieerden of de ‘Central Powers’ acteren om te kijken of zij de Eerste Wereldoorlog winnend kunnen afsluiten. De game speelt zich volledig af rond de door België en Frankrijk lopende frontlinie. Die frontlinie kan tijdens het spelen wel verschuiven, maar dat zal niet gemakkelijk gaan. De makers benadrukken dat de Eerste Wereldoorlog een oorlog was waarin om elke meter gevochten werd. Dat effect moet duidelijk overkomen in The Great War: Western Front.
De speler krijgt in het spel dus het commando over een van beide partijen. De oorlog begint uiteraard in 1914 en vanaf daar is de missie simpel genoeg: drijf de legers van de vijand terug en win de oorlog. Daarbij bestaat overigens de mogelijkheid om de oorlog langer te laten duren dan tot in 1918. Het spel beslaat namelijk een periode van 1914 tot en met 1919. Afhankelijk van hoe jij jouw legers leidt en de oorlog uitvecht, bestaat de kans dat het in 1918 niet komt tot een wapenstilstand en capitulatie van de Central Powers, maar dat er dus nog een tijdje wordt doorgevochten.
De oorlog kan op diverse manieren worden gewonnen. Zo is het een optie om de regionale hoofdstad van de ander over te nemen. Als de Central Powers Parijs weten in te nemen, is de strijd afgelopen. Dat is enorm lastig, maar gelukkig is er een andere oplossing. Tijdens de campagne zie je namelijk voor elk van de partijen een balk in beeld met daarin een bepaalde score. Die score geeft de ‘National Will’ aan, oftewel de bereidwilligheid van die partij en haar volk om de oorlog voort te zetten. Door slagen en terrein te winnen, win je aan National Will, en door ze te verliezen lever je in. Komt de National Will op nul, dan is de betreffende partij niet langer in staat om te vechten en heeft ze de oorlog verloren.
De oorlog managen
De gameplay van The Great War: Western Front heeft twee delen, die Petroglyph zelf omschrijft als Theatre Commander en Field Commander. Die laatste spreekt voor zich: zodra het op vechten aankomt, kun je je troepen zelf besturen en de gevechten in realtime-strategiestijl uitvechten. Als Theatre Commander overzie je het volledige front, kies je waar je wil aanvallen of welk deel van het front versterking nodig hebt. Je krijgt berichten van je eigen regering die af en toe missies voor je heeft die, mocht je erin slagen ze te volbrengen, de National Will wat kunnen opkrikken. Deze verdeling tussen overkoepelende strategie aan de ene kant en realtime actie aan de andere kant kennen we natuurlijk van de Total War-serie, die bewezen heeft dat deze wisselwerking uitstekend kan werken.
Nieuwe wapens onderzoeken
Op de overzichtskaart, waar je de frontlinie ziet die tussen allerlei bekende en minder bekende Belgische en Franse plaatsnamen door loopt, gaat de actie in beurten. Je kunt tijdens je beurt al je troepen van orders voorzien en verplaatsen, terwijl je ondertussen de aanvoer van nieuwe troepen en de ontwikkeling van je legers in de gaten houdt. Dat laatste werkt via een behoorlijk uitgebreide ontwikkelingsboom waar in je nieuwe technologie kunt onderzoeken die nieuwe mogelijkheden geeft. De ‘Death from below’-tech levert je bijvoorbeeld de mogelijkheid op om soldaten tunnels te laten graven tot onder de loopgraven van de vijand, waarna ze die loopgraven kunnen opblazen. Het onderzoeken van ‘Elite training’ levert speciale elitetroepen op die gespecialiseerd zijn in het vechten in loopgraven en dus cruciaal zijn als je vijandelijke loopgraven probeert in te nemen. ‘Flame warfare’ spreekt voor zich: met deze tech kun je de angstaanjagende soldaten met vlammenwerpers opnemen in je leger.
:strip_exif()/i/2005311478.jpeg?f=imagearticlefull)
Op de overzichtskaart valt verder op dat bij elk van de dorpen en steden een aantal sterren staat. Dat zegt iets over hoe stevig een van beide partijen de betreffende plaats in handen heeft. Sommige plekken hebben maar één ster, wat aangeeft dat die plek makkelijk in handen van de andere partij kan vallen, terwijl andere vier of vijf sterren hebben en dus niet direct in gevaar zijn. Op het slagveld rond een dorp heeft de dominante partij een soort ‘Hoofdkwartier-loopgraaf’ en door die loopgraaf in te nemen, pak je een ster af. Je moet dat dus meermaals herhalen, wil je meerdere sterren verwijderen en het dorp innemen en de frontlinie opschuiven. Dit moet het effect van lang vechten om tientallen tot honderden meters terreinwinst nabootsen. Het kan overigens wel zo zijn dat het proces van meerdere sterren afnemen snel gaat. Als je de vijand verslagen hebt en hij heeft niet snel versterking in de buurt klaarstaan, kun je een beurt later waarschijnlijk relatief makkelijk een nieuwe overwinning boeken. Daarna ligt terreinwinst natuurlijk snel in het verschiet.
Hoofdkwartier aanvallen
Het hoofdkwartier is niet het enige strategische punt tijdens gevechten. Elke map waarop je vecht, heeft diverse strategische punten die met letters worden aangeduid. Dat bleek evident op het moment dat in onze demonstratie een missie kwam om ‘Punt A’ in te nemen in de buurt van het dorp Drocourt. De beloofde beloning loog er niet om: een stijging van dertig punten voor de National Will, wat volgens de ontwikkelaars van Petroglyph behoorlijk veel is. Het maakt ook meteen duidelijk dat het slagveld dus meerdere strategische punten heeft die je moet innemen om uiteindelijk het hoofdkwartier van de vijand aan te kunnen vallen.
Je komt, zoals hierboven uitgelegd, vaker terug op dezelfde plekken. Die plekken zullen de sporen van eerdere veldslagen laten zien. Als jij bijvoorbeeld een krater hebt geslagen door een loopgraaf van onderaf op te blazen, kan het zomaar gebeuren dat die krater er nog is als je daar later opnieuw moet vechten. Zo zijn er meer voorbeelden van elementen in de omgeving die de gevechten wellicht niet overleven, zoals bossen en andere zaken die voor dekking kunnen zorgen, maar ook kunnen worden weggeblazen.
Loopgraven veroveren
De voorbereidingen die je als Theatre Commander treft, leiden natuurlijk steeds tot gevechten. Die gevechten bieden steevast eenzelfde beeld: loopgraven aan beide kanten van het slagveld met in het midden het welbekende ‘no man’s land’ dat je zult moeten overbruggen om de loopgraven van de vijand aan te kunnen vallen. Er zijn allerlei tactieken en trucs die dat mogelijk maken, maar laten we bij het begin beginnen. Je zult namelijk je loopgraven moeten plannen. Soms moeten loopgraven nog worden aangelegd en soms hoef je alleen nieuwe verstevigingen en wapens te plaatsen voor je klaar bent voor een gevecht. Daarbij is belangrijk dat loopgraven het hele slagveld en elkaar dekken en dat het mogelijk is om je troepen snel te verplaatsen tussen loopgraven. Je ziet dan ook veel kleine gangetjes tussen de loopgraven door lopen. Die zijn bedoeld voor verplaatsingen, niet om vanuit te vechten.
Voorbereiden
De loopgraven zijn dus de basis. Vanuit die vaste posities kun je allerlei elementen toevoegen die je kunnen helpen in de veldslag die komen gaat. Denk daarbij aan posities waar je manschappen ‘over de top’ kunnen gaan, posities voor machinegeweren, en ga zo maar door. In deze fase bepaal je ook waar je tunnelgravers naartoe moeten, waar je spionagesoldaten wil hebben en of je bijvoorbeeld een blimp wil inzetten om meer overzicht te krijgen over het slagveld. Je kunt je loopgraven verder beschermen door prikkeldraad te plaatsen, zodat aanstormende vijanden afgeremd worden en langer in de door jou geplande ‘kill zone’ blijven hangen, voor het tot een eventueel gevecht in jouw loopgraven komt.
:strip_exif()/i/2005311482.jpeg?f=imagearticlefull)
Dat laatste is uiteraard niet de bedoeling, maar het risico ligt op de loer. Hoewel de geallieerden in de voorbeeldmissie tijdens onze speelsessie de aanvallende partij waren, waren het toch de Central Powers die de eerste aanval uitvoerden tijdens het gevecht. Logisch? Op zich wel: zodra de AI een kans ziet om jouw linie te doorbreken, zal hij deze niet laten liggen. Het zou het gevecht zomaar kunnen beslissen. In dit geval slaagde de aanval niet. Een combinatie van goed geplaatste hindernissen en machinegeweren zorgde samen met lucht- en artilleriesteun al vlot voor terugtrekkende vijanden. De geallieerden vielen daarop snel aan en wisten de overkant van het no man’s land te bereiken. Daarbij hielp het dat de soldaten gebruik konden maken van een bos voor wat dekking, terwijl inslaande granaten zorgden voor een rookgordijn.
Toen de loopgraaf aan de overkant bereikt was, stuurde de speler die de demonstratie gaf direct de elitetroepen naar voren. Zij zorgden ervoor dat een centrale loopgraaf werd ingenomen. Dat leidde ertoe dat een bepaald deel van no man’s land heel even veilig was om overheen te lopen, dus werden er meteen extra troepen naar de overkant gestuurd. Terwijl de vijand ook versterkingen liet komen, blies de speler een verbindingsloopgraaf op waar hij in de voorbereiding een tunnel onder had laten graven. Dit zorgde ervoor dat de weg naar controlepunt A relatief open kwam te liggen. Enkele ogenblikken later werd punt A ingenomen en was de missie gehaald.
Staakt het vuren
Op dat moment kun je als speler kiezen om nog door te vechten, maar dat kan een averechts effect hebben. Vechten in deze oorlog kost veel en dus is het strategisch inzetten van een staakt het vuren ook belangrijk. Zodra je op de knop ‘Cease fire’ drukt, is het gevecht afgelopen en kan de balans worden opgemaakt. In dit geval hadden de geallieerden de slag gewonnen, wat een kleine bonus voor de National Will opleverde, plus de beloofde bonus van dertig punten die hoorde bij de missie: een prima resultaat. Het kan trouwens ook gebeuren dat niet de speler, maar de computer een staakt het vuren voorstelt. Je bent dan vrij om dat verzoek te accepteren, maar je kunt het ook negeren en doorvechten.
:strip_exif()/i/2005311484.jpeg?f=imagearticlefull)
Natuurlijk is het aanschouwen van een kort potje niet voldoende om de diepgang van The Great War: Western Front goed te beoordelen. We hebben veel dingen nog niet gezien. We weten dat de speler noemde dat hij tanks tot zijn beschikking had, maar die zijn we tijdens de slag niet tegengekomen. De tech-tree brengt natuurlijk nog allerlei extra middelen met zich mee. Deze specifieke veldslag speelde zich af in 1916, wat ook iets zegt over wat voor troepen en wapens er beschikbaar waren. Kortom, er valt nog veel te ontdekken in en rond de gevechten van The Great War: Western Front.
Imperial War Museum
Wat we al wel goed meekregen, was de audiovisuele presentatie van het geheel. Daarin valt een aantal details op. Dat de muziek intenser wordt op momenten dat de gevechten intensiever worden, spreekt redelijk voor zich. Wat dat aangaat vonden we de aanwezigheid van echte, gelicenseerde muziek uit die tijd eigenlijk leuker, want het geeft de game een extra authentieke uitstraling. Datzelfde geldt voor de echte beelden van de Eerste Wereldoorlog die je te zien krijgt aan het begin van een gevecht. Je ziet dan bijvoorbeeld beelden van schietende artillerie. Voor deze beelden, en voor algemene input op het gebied van historische nauwkeurigheid, werkte Petroglyph samen met het Imperial War Museum in Londen. De veldslagen in het spel verlopen natuurlijk een stuk sneller en dynamischer dan in het echt - het blijft per slot van rekening een game - maar de afzonderlijke elementen zouden in historisch opzicht redelijk accuraat moeten zijn.
Voorlopige conclusie
Veel liefhebbers van de Total War-serie hebben The Creative Assembly weleens gevraagd of er ooit een game rond de Eerste Wereldoorlog zou komen. Het antwoord was meestal dat de ontwikkelaars niet inzagen hoe een oorlog waarbij twee legers maandenlang op dezelfde plek tegenover elkaar staan, leuk kan zijn als game. Petroglyph Games doet met The Great War: Western Front in elk geval een interessante poging. De game lijkt zowel in het strategische overzichtsdeel als in de gevechten behoorlijk wat diepgang te bieden. Het is bovendien voor Nederlandse gamers een goede kans om bekender te worden met een oorlog waarover we in ons land over het algemeen minder weten dan over de Tweede Wereldoorlog. The Great War: Western Front komt in 2023 naar Steam en de Epic Store.