Lies of P Preview

Pinokkio in een Soulslike-game

Lies of P

Titel	Lies of P
Platform	Windows, PlayStation 5, Xbox Series X/S
Ontwikkelaar	Round8 Studio
Uitgever	Neowiz
Releasedatum	2023

Een beetje imitatie is de game-industrie niet vreemd. Na het succes van World of Warcraft schoten de mmog’s als paddestoelen uit de grond. Toen League of Legends de wereld veroverde, waren de moba’s niet aan te slepen en toen PlayerUnknown’s Battlegrounds de charme van battle royale bewees, moest elke shooter al snel ook iets in die richting aan boord hebben. Anno 2022 is ‘Soulslike’ een van de gewilde kwalificaties. FromSoftware gaf vorm aan dat subgenre met games als Dark Souls, Bloodborne en Sekiro en eerder dit jaar legde de Japanse studio bij voorbaat beslag op de titel ‘beste game van het jaar’ met Elden Ring. Wij kunnen al niet eens meer normaal naar een schildpad kijken zonder bij onszelf te denken: ‘Why is it always dog?’ Dat zegt waarschijnlijk genoeg.

Nu zijn er al andere games die hebben geprobeerd om een graantje mee te pikken van de grote ‘Soulslike-taart’, meestal zonder veel succes. Wellicht komt daar in 2023 verandering in. Tijdens de Opening Night Show van de gamescom werd onze aandacht getrokken door Lies of P van het relatief kleine en onbekende Neowiz. Check de website van deze Zuid-Koreaanse uitgever en je ziet een hele lijst games, waarvan je er waarschijnlijk niet één kent. Dat is niet erg, want daar gaat binnenkort verandering in komen. Lies of P wist de Soulslike-hype goed beet te pakken met een prachtige trailer, die veel mensen die keken naar de Opening Night Show, wist te interesseren. Het is dan ook niet gek dat er zelfs op de rustigere ‘mediadag’ van de gamescom al rijen ontstonden waar Lies of P al even gespeeld kon worden. Wij konden uiteraard niet achterblijven.

Natuurlijk weer erg moeilijk

Een game als Lies of P is eigenlijk niet geschikt om eventjes te spelen op een beurs. Je wandelt een booth binnen, krijgt een controller in je handen en mag het verder uitzoeken. Tja, dat is niet echt een ideale manier om een sessie met een Soulslike-game in te gaan. We kunnen je dan ook nu alvast verklappen dat we nog niet veel van Lies of P hebben kunnen spelen. In de twee levels die we konden verkennen, bleek de eerste serieuze vijand steevast het eindpunt van onze poging. Wat dat betreft kan Lies of P moeiteloos mee met de Soulsborne-games waar Neowiz zijn game maar al te graag mee wil meten: de hoge moeilijkheidsgraad is alvast een duidelijke overeenkomst.

Overeenkomsten zijn er nog wel meer, maar laten we even bij het begin beginnen. Lies of P is niet zomaar een Soulslike-game; het is een sprookje. Althans, een duistere bewerking van een sprookje. De hoofdrol in Lies of P is voor niemand minder dan Pinokkio. In dit verhaal wordt Pinokkio wakker in de tot voor kort normale stad Krat, die ineens veranderd is in een vijandige plaats, boordevol weerzinwekkende vijanden. Om te begrijpen wat er is gebeurd met Krat en zijn bewoners, moet Pinokkio op zoek naar zijn ‘vader’ Gepetto. Hij moet de antwoorden hebben op alle vragen die Pinokkio en de speler hebben.

Liegen

Vragen, en de antwoorden op die vragen, vormen voor Lies of P trouwens een onderwerp op zichzelf. Als je weet dat dit een Soulslike is, dan kun je al een aantal gameplayelementen invullen. Er zijn echter ook manieren waarop Lies of P juist weet te differentiëren van de bekende games in hetzelfde genre en een van die manieren is het systeem rond liegen. Pinokkio zou Pinokkio niet zijn als hij niet af en toe een leugentje zou vertellen. In Lies of P groeit zijn neus er niet van, maar er zijn zeker wel gevolgen. Het systeem werkt zo dat de hoofdpersonages in het verhaal af en toe vragen stellen aan Pinokkio. Dat kan op allerlei manieren, zoals in de vorm van een quest. Pinokkio moet iets uitzoeken en daar dan verslag over uitbrengen. Stel dat de waarheid van je bevindingen dan niet is wat je opdrachtgever eigenlijk zou willen horen? Vertel je dan de waarheid, of vul je het verhaaltje wat rooskleuriger in? De keuze die je maakt, heeft invloed op wat voor beloning je krijgt en zou eventueel gevolgen kunnen hebben later in het spel. Toch is het zeker niet zo dat de game zo moralistisch is dat je, als je er voor kiest om te liegen, altijd negatieve gevolgen zult tegenkomen. Sterker nog: de game maakt vrij duidelijk dat je er niet aan ontkomt om af en toe creatief om te gaan met de waarheid. Waar en wanneer je dat kunt doen, dat is iets wat je moet aanvoelen.

Om dat systeem goed te testen, heb je uren aan speeltijd nodig, dus het is logisch dat we dat systeem rond leugens en waarheid nog niet hebben kunnen uitproberen. Wat we ook nog niet hebben kunnen uitproberen, is het combineren van wapens en het ontdekken van de nieuwe vechtstijlen die daarmee kunnen ontstaan. Om eerlijk te zijn: dit onderdeel is ons nog niet helemaal duidelijk. De makers lieten doorschemeren dat je wapenkeuze van groot belang zal zijn voor de gameplay, maar dat is eigenlijk in elke game wel zo. Waarom het voor Lies of P dan een aparte noemenswaardige feature is, is voor ons op dit moment nog niet helder.

Vaste Soulslike-elementen

Wat wel helder is, is dat veel van de andere gameplay-elementen overduidelijk afkomstig zijn uit de bekende Soulslike-games. Zo bestuur je Pinokkio vrijwel gelijk aan hoe je de hoofdpersonages in Dark Souls, Bloodborne of Elden Ring bestuurt. De Bonfires die je kent uit Dark Souls, of Sites of Grace in Elden Ring, heten hier Stargazers. Het is de plek waar je respawnt als je dood bent gegaan en waar je de wereld kunt resetten als je er voor kiest om bij zo’n plek even je rust te pakken. Ga je tijdens je avontuur dood, dan drop je al je ‘Ergo’, wat het in-game betaalmiddel is zoals Souls dat zijn in de Dark Souls-games. En dan zijn er natuurlijk nog de vijanden, die lekker uiteenlopen in stijl, zowel in hun uiterlijk als in hun vechtstijl. We hebben nog geen baasgevecht bereikt, maar de confrontaties met mindere goden waren al lastig genoeg, dus dat belooft niet veel goeds voor gamers die de Soulslike-games lastig vinden.

Still uit de gameplaybeelden van Lies of P, vandaar dat het beeld minder scherp is dan normaal.

De vraag is momenteel ook nog in hoeverre de werking van de gameplay bijdraagt aan die moeilijkheidsgraad. Hierin zit de kunst van de games van FromSoftware. De games zijn moeilijk, maar extreem eerlijk. De systemen werken, je kunt tot op de milliseconde timen en als jij de gameplaysystemen tot in de puntjes beheerst, kun je de game uitspelen zonder zelfs ook maar geraakt te worden. Waar de een huilt en roept om zijn moeder, wandel jij probleemloos verder. Lies of P moet vooral dat aspect ook laten zien, om in dezelfde adem genoemd te mogen worden als de gerenommeerde games van FromSoftware. Op dit moment mist het spel hiervoor nog de kwaliteit. De timing van bewegingen voelde voor ons nog net niet helemaal perfect. Daarbij komt dat de stad veel nauwe gangetjes kent, maar de camera niet altijd op een lekkere manier meedraait. Dat zorgt ervoor dat je het overzicht vrij makkelijk kwijtraakt en dat is een probleem, want Lies of P houdt er van om je in je rug te verrassen met een vijand uit onverwachte hoek.

De gameplay moet zichzelf dus nog bewijzen. De technische kant van het spel komt voor nu alvast uitstekend uit de verf. In dat opzicht doet Lies of P het meest denken aan Bloodborne. De uitstraling van de stad doet daar wel iets aan denken. De stijl van de stad Krat is gebaseerd op Belle Epoque, een periode die enkele decennia rond het jaar 1900 beslaat. Krat is daarvan uiteraard een flink duistere versie, waarvan we op dit moment nog niet veel hebben gezien. Die eerste kennismaking is echter veelbelovend. De modellen van de personages en vijanden zien er goed uit, de actie loopt vloeiend en er is in de omgeving veel aandacht voor detail. We zijn dan ook erg benieuwd naar de rest van de stad.

Voorlopige conclusie

Een duistere versie van het aloude Pinokkio-verhaal van Carlo Collodi, gegoten in een Soulslike-jasje: het lijkt op voorhand een uitstekend recept voor een zeer succesvolle game. Lies of P heeft echter nog wel een en ander te bewijzen. Het belangrijkste: de game moet moeilijk zijn, maar op een eerlijke manier, met gameplaysystemen die nagenoeg perfect werken. Die potentie is er zeker, maar dat is iets dat je niet even op een beurs kunt doorgronden. Met zijn originele setting en eigen twists is Lies of P waarschijnlijk de meest veelbelovende Soulslike voor 2023. De game verschijnt voor de Xbox Series X/S, de PlayStation 5 en Windows.

Reacties (27)

[Vrijdag]

Dark Souls op de X360 en Bloodborne op de PS4 heb ik geprobeerd. Ik kwam telkens niet verder dan vijf minuten ofzo. Voor mij zijn die spellen gewoon niet besteed, aangezien ik ook maar een middelmatige "dad-gamer" ben. Jammer vind ik het wel, want wat ik zie van playthroughs en her en der lees van de lore zijn de settings en de monsters echt geweldig. Als er een lamme-noob mode in zou zitten, zou ik het nog wel aandurven

De keuze voor Pinokkio vind ik eigenlijk wel gaaf. Als je bekend met met de oude sprookjes (vooral van de gebroeders Grimm) en fabels, weet je dat dit dikwijls helemaal niet van die lieve, snoezige Disney verhaaltjes zijn. Het is weer eens wat anders dan de uitgekauwde fantasy concepten. Doet me wel een beetje denken aan American McGee's Alice en Alice: Madness Returns qua perspectief

Edit:
Die vijf minuten, bedoel ik de eerste vijf minuten in het spel mee. Die heb ik telkens weer opnieuw moeten doen maar ik kwam gewoon niet voorbij dat eerste skelet (Dark Souls) en dat weerwolfbeestding. Ik heb de eerste vijf minuten van het spel dus voor enkele uren geprobeerd

[Reactie gewijzigd door Vrijdag op 22 juli 2024 17:53]

[Bulls]

Voor Elden Ring heb je een Easy mode mod. Las ik ergens. Het moet je inderdaad wel liggen deze game style. Zo heb ik ook wel games wat ik na zien van een trailer al wel afschrijf, en sommige games die ik probeer ook meteen weg leg.

[-Colossalman-]

Ik heb een aantal jaar geleden ook een souls game geprobeerd, dit is echt niks voor mij. Ik speel liever lekker wat door..
Te lang blijven hangen kost mij teveel schaarse speeltijd.

[cold_as_ijs]

5 min is echt te kort om het aan de kant te leggen. Hoewel ik de neiging snap, liep er ook tegenaan in bloodborne tijdens mijn eerste sessie, moet je voor deze games de tijd nemen. Ook moet je van een paar concepten afstappen die ons zijn aangeleerd in moderne games. De eerste les is dat doodgaan geen straf, maar een kans om het nog eens te proberen. Leer van je dood, dan wordt je altijd beter. Tweede les is dat je niet alles dood hoeft te maken, het is ok om vijanden te negeren. In bloodborne kom je vrijwel aan het begin een executioner tegen, zo weggestopt in een hoekje. Die is voor beginners bijna niet te doden, vertel mij wat ik heb het 25x geprobeerd. Blijkt dus gewoon daar te staan om jou te leren dat je sommige vijanden gewoon moet negeren. En als laatste, vraag je af of iets het wel waard is. Om terug te komen op die executioner, als je hem verslagen hebt heb je wat souls, en wat andere kleine dingen. Niet de moeite waard.

Verder kan je met overlevellen de game relatief makkelijk maken, het kost wat moeite en tijd maar daar krijg je een fantastische ervaring voor terug.

[Powerblast]

Dark souls en Elden Ring vallen bij mij in de categorie, leuker om zien gespeeld te worden dan zelf te spelen . Heb het beide een poging gegeven, maar is m'n ding niet vrees ik. Dark souls 1, 2 en 3 geprobeerd, na een uurtje had ik het wel weer gezien. Kan het moeilijk verwoorden, maar vond de gameplay nogal "vreemd". Had persoonlijk ook meer verhaal zoals in een RPG verwacht dat werd verteld met quests en npc's i.p.v. zoek het maar uit

Maar goed er zijn wel meer games waarbij ik zoiets heb van leuk als ik iemand het zie spelen op twitch/youtube. Tot ik het dan zelf aanschaf en dan zoiets heb van nee, dat is het toch niet.

In ieder geval wel leuk dat ze sprookjes op deze manier toch weer nieuw leven in kunnen blazen.

[snmght]

Vijf minuten is ook echt te kort. Geef het eens 5 uur. Ik had het geluk dat ik Dark Souls (1) speelde toen ik nog thuis woonde en nauwelijks verplichtingen/verantwoordelijkheden had dus dan kom je er wel lekker in. Maar DS2, DS3 en Bloodborne heb ik gespeeld met (jonge) kinderen en af en toe een uurtje. Is prima te doen actually.

Alleen je eerste uren in dit genre hebben een stevige leercurve maar als je het in de vingers hebt dan heb je het. You are missing out!

[Clukers]

Ik zal hier even mn comment van bij een eerder post omtrent Elden ring herhalen :

Ik ben zelf een heel grote fan van Skyrim en heb ook menige playthrough erop zitten. Na Skyrim heb ik eigenlijk enkel datzelfde gevoel nog gehad met The Witcher 3, Zelda Breath of the Wild en nu met Elden ring. Je kan van Elden Ring een leuke explorer game maken waarbij het vechten niet meer zo centraal staat als Fromsoftware eigenlijk wil, en dat is door het installeren van de Easy Mode mod. Ik heb geen bal aan de uitdagende/frustrerende gevechten, just not my thing, ragequitten is niets voor mij. Maar een uiterst mooie en diverse wereld ontdekken met veel dungeons, een leuk (maar gecompliceerd) verhaal en fijne upgrade mogelijkheden vind ik juist wel heel leuk. Met deze mod kan je Elden Ring in die richting duwen en er toch echt heel wat plezier aan beleven.
https://www.nexusmods.com/eldenring/mods/146?tab=files
Verder zijn er via Nexusmods ook nog heel wat andere leuke mods te vinden, maar uiteraard lang niet zo uitgebreid als voor Skyrim.

Wat je misschien wel kan interesseren is Enderal, dit is een fanmade total conversion mod voor Skyrim die je eigenlijk een heel nieuw spel brengt met de bekende mechanics en dezelfde feel als Skyrim. Hier heb ik ook menig uur aan versleten.
https://store.steampowere...nderal_Forgotten_Stories/
https://www.nexusmods.com/skyrim/mods/77868

[Reactie gewijzigd door Clukers op 22 juli 2024 17:53]

[jellybrah]

Ik ben een beetje soulslike moe, alleen al na dark souls 3 en elden ring.

[Bulls]

Ik snap je maar ben het zelf nog niet, na Elden Ring, Demon Souls gespeeld, Dark Souls 3 en Bloodborne. Nu vandaag net Sekiro ontvangen.
Kan maar zo dat ik er ook ineens klaar mee ben.

[Matthias87]

Na DS 1, 2, 3 en Elden Ring had ik ook Sekiro aangeschaft aantal maanden geleden. Na een uur gerefund. Toen was het genoeg geweest, en overgestapt naar een andere genre

[Bulls]

Wat ik nu van Sekiro gezien heb vind ik het wel aardig, ik hoorde steeds dat het meer de fast paced combat has van Bloodborne en dat klopt op zich ook wel. Deflect is wel even wennen.

[jellybrah]

Sekiro heb ik ook (uit)gespeeld. Het is inderdaad een andere manier van vechten. Toch is het een gewone soulslike zoals bekend van Fromsoftware. De bonfires, ontbreken van logs, beperkte logge combat.

[Bulls]

Beperkt zou ik het niet noemen, eerder tactisch. Games waar je er gewoon op los kan hakken past meer bij Diablo.

[jellybrah]

Als je het vergelijkt met een devil may cry of god of war 1-3 dan is het zeer beperkt, en dat vind ik gewoon saai worden.

[RogerW]

Dit soort games moet je dan ook doseren. Iedereen zou soulslike moe worden als ze alleen maar hondsmoeilijke games spelen, weken of maanden achter elkaar. Nadat ik een soulsgame heb uitgespeeld, speel ik dan ook het liefste iets wat een stuk makkelijker en toegankelijker is. Dan speel ik daarna weer met een fris gemoed een souls game.

[SinergyX]

Het is de nieuwe Battleroyal, de nieuwe moba, de nieuwe farmville, het heeft momenteel enorme momentum waar natuurlijk genoeg een graantje willen meepikken. Het zijn mijn games absoluut niet, maar vind ze regelmatig leuk om naar te kijken hoe mensen zulke games 'eventjes' uitspelen.

Settings zijn wel een beetje eentonig aan het worden, natuurlijk.. dat is souls, maar beetje andere setting had van mij wel gemogen ipv wederom dat donkere, duistere.. niet echt mijn ding.

[Cristan]

Wat een rare game. Ik vind het een best best stom klinkend concept: een gritty soulsbourne met Pinokkio in de hoofdrol. Apart dat een game met zo'n raar concept wel zoveel funding krijgt, want ik vind de graphics en de gameplay van wat ik kan zien er erg strak uit zien.

[Wolfos]

Blijkbaar komt er dit jaar ook een gritty Pinocchio film uit, naast één van Disney. Goede timing in ieder geval.

[Bulls]

Veel sprookjes zijn inderdaad opgeleukt en lief gemaakt, terwijl bijvoorbeeld van de gebroeders Grimm ze een behoorlijke duistere kant hebben. Zo valt er nog veel te veranderen aan ons ingeprente beeld van de bekende verhalen. Ik vind het in elk geval wel verfrissend.

[Reactie gewijzigd door Bulls op 22 juli 2024 17:53]

[GeeBee]

Niet voor niets de Grimmige sprookjes

[Bulls]

Haha merk het nu pas dat de term daar waarschijnlijk van afgeleid is

[harrytasker]

Day one in GamePass, dus ik ga eerst wel eens kijken of het wat is. Kopen kan nog altijd.

[grimlock]

Ik zou ze heel graag spelen maar ben er gewoon te traag voor. Ook de taktiek doorgronden is lastig, maar ik zou wel graag heel de storyline willen volgen en zo van de game willen genieten. Waarom kan dit niet met dit soort games, Far Cry e.d. lukt het wel mee.

[bed76]

Het gaat bij deze games niet om de storyline, maar om de gameplay. Farcry is veel meer story gedreven en ook nog op normal prima speelbaar. Trouwens, dit spel is ook niks voor mij, hoor. Hoe leuk het me ook lijkt, ik ben hier gewoonweg niet goed en geduldig genoeg voor. En ik kan ook helemaal niet tegen het concept dat je elke keer doodgaat.

[grimlock]

Helemaal mee eens, en ik zou het ook super vinden om de hele wereld van Elden Ring eens te bekijken en van wat gevechten te genieten, maar het zit er gewoon niet in. En dat vind ik gewoon jammer.

[Casejunky]

Wel mooi om te zien dat het product wat ik maak ook op tweakers te zien is.

Die hele beursstand die daar stond(meerdere zelfs) is door ons gemaakt.

[MazDaMan1970]

Toch iets teveel eer voor Rutte, dat ze een game van zijn karakter hebben gemaakt :-P