Herkenbaar
Ooit werden we doodgegooid met straatracegames. Het succes van Need for Speed: Underground, dat losjes was gebaseerd op de illegale straatrace-scene die ook model stond voor de film The Fast and The Furious, inspireerde uitgevers om soortgelijke games op de markt te brengen. Zo verscheen onder meer Juiced, dat veel van Need for Speed weg had. Midnight Club is echter van een iets andere orde, het eerste deel kwam al twee jaar voor Underground uit en de serie is inmiddels aan zijn vierde deel toe.
Gespeeld op: Xbox 360
Verschijnt ook op: Playstation 3
Los Angeles in het klein
Midnight Club: Los Angeles speelt zich af in de stad van de sterren, de City of Angels. Rockstar heeft Los Angeles niet helemaal nagemaakt, maar er een verkleinde versie van gebouwd. Je zou de spelwereld kunnen zien als een samenvatting van LA. Alle belangrijke landmarks zijn er, net als de specifieke kenmerken van verschillende wijken in de stad. Zo kun je langs de Santa Monica Pier, het Kodak Theatre, het Staples Center en het LA Convention Center scheuren. Een feest van herkenning voor wie weleens in Los Angeles is geweest, en mensen die dat niet kunnen zeggen zullen sommige locaties uit films en televisieseries herkennen.
Los Angeles wordt geloofwaardig en op fraaie wijze weergegeven. Midnight Club: Los Angeles is op de engine van Grand Theft Auto IV gebouwd. In GTA IV blonk die engine niet uit in het tonen van de omgeving, maar de gebouwen in Midnight Club: Los Angeles zien er een tikje beter uit dan die in GTA. Dat is vrij logisch, want GTA IV had meer content, waardoor de mogelijkheden om de graphics op te poetsen in deze game beperkter waren dan in Midnight Club .
Dat is ook terug te zien aan de auto's. Een chromen laklaagje zorgt ervoor dat je in een heerlijk glimmende bak rondrijdt, waar alle lichtbronnen in het spel keuring in real-time op worden gereflecteerd. Daar staat tegenover dat de rest van de omgeving er niet altijd even gedetailleerd uitziet, voor zover je daar oog voor hebt als je met 180 mijl per uur door de straten van LA scheurt.
Beproefd concept
Uiteindelijk gaat het natuurlijk vooral om het racen en daarbij doet Midnight Club: Los Angeles exact wat het moet doen. Het spel streeft geen realisme na, maar schotelt de speler een goed speelbare racegame voor. Daar helpt de besturing prima aan mee. Waar de serie in het verleden koos voor het verouderde model, waarbij de gas- en remknoppen op A en B zaten, is nu voor het systeem met de triggers gekozen, zoals dat in vrijwel iedere racegame wordt gebruikt. Natuurlijk gaat het je in het echt niet lukken om met een Scirocco uit 1988 een bochtje te nemen met 110 mijl per uur, en dan al helemaal niet in Downtown LA, maar dat maakt het allemaal niet minder spectaculair.
Wauw-momenten
Midnight Club zet het underground-racesfeertje aardig neer en het blinkt uit als het gaat om het veroorzaken van 'wauw-momenten'. Zeker als je wat verder komt in je carrière en snellere bakken onder je kont krijgt, zul je af en toe je adem inhouden als je door het drukke verkeer scheurt. Het 'wauw-moment' komt vlak daarna, als je even in rustiger vaarwater belandt en de tijd krijgt je te realiseren wat voor bizarre capriolen je net hebt uitgehaald. Het is slechts een kwestie van goed sturen, maar als je jezelf al slalommend door het verkeer op een drukke snelweg beweegt, geeft dat in Midnight Club: Los Angeles een adrenalinekick.
Dat gevoel is een zegen en een vloek tegelijk. Het maakt Midnight Club tot een lekkere racegame, maar zorgde er bij ons voor dat de voortgang in het spel nogal langzaam verliep. Het is zó leuk om op eigen houtje door LA te cruisen, dat het verrijden van de nodige races om verder te komen haast een minder welkome verplichting wordt. Dat betekent overigens niet dat die races saai zijn - verre van dat zelfs. Zeker bij races op de twee moeilijkste niveaus zul je flink door moeten trappen, wil je winnen. Bovendien brengt het extra spanning met zich mee als je een race rijdt waarbij de verliezer zijn auto moet afstaan aan de winnaar...
Been there, done that...
Pink slip races, races om geld, races in series, races naar landmarks en weer terug: het zit er allemaal in. Hoewel dat genoeg is voor behoorlijk wat afwisseling, biedt Midnight Club niets dat we niet eerder hebben gezien. Het is een mooie collectie verschillende racetypes in een lekker zittend jasje, maar erg vernieuwend is het allemaal niet. Dat maakt het spel niet slecht, maar zorgt er wel voor dat er sneller dan normaal een 'been there, done that'-gevoel op kan komen.
Dat geldt ook voor de manier waarop de singleplayer-modus is opgebouwd. Een meneer van buiten de stad komt naar LA, gaat op zoek naar eeuwige straatrace-roem en - uiteraard - geld. Hij begint in een langzame ragbak waarmee hij om een paar honderd dollar rijdt, maar werkt zich daarna op om in snellere auto's te races en om meer geld te verdienen. Dat gaat zo door tot hij genoeg geld heeft voor een écht snelle kar, met de nodige aanpassingen aan zowel de buiten- als de binnenkant. Kortom: gesneden koek.
Hier moet overigens wel de kanttekening bij worden gemaakt dat dat 'opwerken' in je carrière niet altijd even soepel gaat. Midnight Club: Los Angeles biedt de speler in het begin eenvoudige races, maar al snel verschuift de moeilijkheidsgraad naar een niveau waarbij je echt kaas moet hebben gegeten van het spelen van racegames, wil je blijven winnen. Bijkomend probleem is dat crashes veel invloed hebben. Knal je in het begin op je opponent of op een ander obstakel, dan kun je dankzij de 'catch-up' nog gemakkelijk winnen, maar tegen het einde kost een ongeluk je vaak de overwinning, vooral omdat het lang duurt voordat je weer op snelheid bent. Dit zorgt soms voor frustratie, net als het feit dat je bij tal van races niet kunt kiezen voor 'restart race', maar een hele serie races opnieuw moet rijden.
Verfrissende multiplayer
Goed verzorgd, maar voorzien van een overbekend aanvoelend spelconcept; Midnight Club: Los Angeles lijkt een spel dat gedoemd is al snel op een stoffige plank in de kast te eindigen. Gelukkig beschikt het racespel over een belangrijke troef: de multiplayer-modus, en die maakt heel veel goed. Ook in multiplayer komen we spelonderdelen tegen die we eerder in andere games hebben gezien, maar dat mag de pret niet drukken. In de multiplayer-preview kun je uitgebreid over de inhoud van de multiplayer-modus lezen. Heel kort samengevat komt die neer op 'chaotisch en uitgebreid'.
Veel opties
De chaos wordt vooral veroorzaakt doordat het spel online met maximaal zestien mensen kan worden gespeeld, wat in diverse spelmodi zorgt voor een fiks aantal aanrijdingen. Verder biedt het online racen enorm veel opties. Alles kan worden ingesteld, van het aantal spelers in een race en het type auto dat mag worden gebruikt, tot de spelmodus die gaat worden gespeeld. Zoals in de preview werd gemeld, geeft vooral Capture the Flag het multiplayer-gedeelte van Midnight Club: Los Angeles flink wat meerwaarde.
Het online gedeelte van het spel reikt verder dan alleen het racen. Zo kun je proberen om je auto's online aan andere gamers te verkopen. Ook is er het zogenaamde 'Rate my Ride', waarin spelers elkaars creaties kunnen beoordelen. Dit onderdeel is zeker het bezoeken waard, aangezien je er de mooiste bakken tegenkomt, die je desgewenst over kunt nemen. Behalve deze digitale etalage houdt het spel ook nog spelerstatistieken en leaderboards bij.
Goede soundtrack
Dat de multiplayer een van de sterke punten van het spel zou zijn wisten we al sinds de preview van het spel. Meer verrassend is de kwaliteit van het geluid in de game. Midnight Club: Los Angeles beschikt over prima geluiden waar het de auto's betreft, maar wanneer de soundtrack om de hoek komt kijken wordt het pas echt gezellig. Hip-hop- en dance-liefhebbers kunnen hun hart ophalen bij de gevarieerde soundtrack, die tal van herkenbare nummers bevat.
Conclusie
:fill(white):strip_exif()/i/1291818321.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/1291818276.jpeg?f=thumbmedium)
/u/151149/crop5fde11d32f663_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/8830/crop5df8eadcd55ca_cropped.png?f=community){kind=small}
Kan niet wachten tot ik zelf een ander systeem heb en dit ook op de pc uit is. Mid night club is best leuk ik heb de voorgangers nog op de xbox. Net als carbon en burnout het spelen waard.
:strip_icc():strip_exif()/u/48567/viribox_60x60.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/31989/skelet_1_60.jpg?f=community){kind=small}
/u/44546/chickensamelliott%252060x60.png?f=community){kind=small}
Erg jammer natuurlijk, want het blijft natuurlijk leuk om tegen een vriend te spelen die naast je op de bank zit..