Sennheiser Momentum Over-ear (Aluminium, Bruin)

Ik heb deze koptelefoon een avondje geleend van een collega Een heel diepgaande review is dit dus ook niet geworden, wel een goed onderbouwde eerste indruk. Mijn vergelijkingsmateriaal is een Beyerdynamic DT770pro 250. Als speler heb ik een Sansa Clip Zip gebruikt met een assortiment flac bestanden. Equalizer stond op uit.

Als je de meegeleverde bewaardoos oppakt straalt dat al meteen kwaliteit uit. Doos is prachtig gemaakt en gaat echt niet makkelijk vanzelf open. De koptelefoon zelf is prachtig gebouwd en keurig afgewerkt. De kabel is wat dunnetjes (voor de test heb ik de gewone kabel gebruikt zonder regelaars) maar typisch sennheiser.

Ondanks de kwaliteitsuitstraling valt het gewicht enorm mee. De pasvorm is voor een grote kop zoals de mijne niet bepaald geweldig, de schelpen moeten op de onderste stand en dan staan ze alsnog iets uit onderaan mijn oren. De schelpen zijn van een maat dat ik niet goed op of over de oren kan kiezen, wel zijn ze heerlijk zacht. Na een half uurtje doen wel m'n oren zeer.

Omdat deze koptelefoon maar een impedantie van 18 ohm heeft kan eigenlijk elk apparaat dit ding moeiteloos aansturen, de Clip kan ik op iets over de helft zetten op de volume regeling.

Eerst maar wat jazz om een eerste indruk te krijgen. Diana Krall's "east of the sun, west of the moon" van Live in Paris is een mooie track daarvoor. Zang wordt heel helder weergegeven, het gefluit achterin de zaal tijdens het applaus komt er moeiteloos door. Ik kan ook prima de nuances van de drums volgen. Geluid klinkt niet heel ruimtelijk, "soundstage"valt me iets tegen. Geluid klinkt licht warm.

Dan wat andere muziek, "ring of fire". Hmm... de bas partij hier mist toch wat detail. Zang en gitaar komt lekker door.
Live set dan, "the corrs, MTV unplugged". Gaat prima, instrumenten zijn helder en de dames lijken bij je in de kamer te staan.

Tijd voor een serieuze test, Wagner's Parsifal in de opname uit 1984 van Herbert von Karajan en dan "Nun achte wohl und laß mich seh'n" waar je de kerkklokken hoort, een hele lage mannenstem, strijkers en het koor. Hier laat de Sennheiser echt verscheidene steken vallen, het hele laag is een grote brij, ik kan bijna niets onderscheiden.

Half uurtje luisteren en ik heb genoeg gehad. De bas maakt er regelmatig een zooitje van en begint vermoeiend te worden. De pasvorm is, met mijn grote kop, dusdanig dat de randen van mijn oorschelpen pijn doen. Het is duidelijk niet de koptelefoon voor mij.

Voorzichtige conclusie, als je muzieksmaak voornamelijk hits van de laatste 20, 30 jaar omvat dan heb je hier een mooie koptelefoon aan. Ben je een serieuze basverslaafde dan zou dit ding tekort kunnen schieten. Wil je het onderste uit je collectie halen of ben je dol op klassiek dan kun je toch beter verder kijken.