Divine Divinity 2, Ego Draconis, PC

Inleiding

Enkele dagen geleden rondde ik Divine Divinity 2: Developer's Cut af. Dit beslaat het originele deel Ego Draconis evenals de expansion Flames of Vengeance. Beide zitten in het Divinity Anthology pakket dat op Steam te vinden is. Dit pakket wisselt momenteel van hand voor € 29,99. Zelf heb ik het pakket ten tijde van een sale voor € 10 kunnen bemachtigen (het pakket bevat tevens DD 1 en de expansion Beyond Divinity).

Ik ben groot fan van (zo open mogelijke)RPG's. Na Skyrim, Titan's Quest, Diablo III en Torchlight II zocht ik opnieuw tijdverdrijf. Ik schafte het Anthology pakket aan en startte een nieuwe game zonder enkele verwachtingen, behalve dat het zeer waarschijnlijk grafisch niet aan Skyrim zou kunnen tippen.

Wat volgde was een avontuur waar ik minimaal 30 uur (tot in de late uurtjes)aan gespendeerd heb en ook nu nog zin aan over gehouden heb om het opnieuw te spelen en andere keuzes te maken. Het laat zich raden dat DD2:DC de speler keuzes laat maken die wel degelijk gevolgen hebben. Soms klein, maar op andere (en minder frequente)momenten dreunen ze door tot en met het einde van het spel. Veelvuldig zullen je empathie, neiging tot zelfpreservatie en zwakheden getest dan wel uitgebuit worden.

Liefde voor het genre en dan nog wat

Het loont om te verkennen. De makers hebben merkbaar veel moeite gedaan je te voorzien van een weelde aan lore, boeken, side-quests en parallelle verhaallijnen. Daarnaast voorziet de game in de optie om de meeste NPC's te kunnen onderwerpen aan een sessie gedachtenlezen. Dit levert grappige, waardevolle en zeer nuttige informatie op die in sommige gevallen cruciaal is voor het beginnen- of vervolgen van een queste. Wat opvalt is dat dit het anticiperend vermogen aanwakkert en je je aangemoedigd voelt langer- of verder na te denken.

Ik merkte al kort op dat o.a. het gedachtenlezen soms grappige informatie oplevert. Je zult tijdens de game vaker tegen situaties en karakters aanlopen die je zullen doen grinniken. Wat je hieruit mag opmaken is dat de makers zichzelf niet té serieus nemen, maar wel met veel toewijding aan deze game hebben gewerkt. Het bonusmateriaal dat bij de Developer's Cut geleverd wordt schijnt hier verder licht op, maar dat zul je zelf moeten ontdekken.

Combat, graphics en keuze

Een RPG dient te voldoen aan twee andere cruciale vereisten. Te weten combat en progressie. DD2:DC laat het volledig aan de speler, ongeacht karakterkeuze, in welke richting hij zich wil ontwikkelen. De speler kan zich toeleggen op melee-, magic- en ranged combat. Je kunt hier ook een mix in creëren. Daarnaast voorziet het skill-systeem ook in handigheden zoals lockpicking en health regeneration. Op hard mode is met name het laatste geen overbodige luxe. De combatskills veranderen de gameplay merkbaar en laten jou de ervaring duidelijk beïnvloeden.

Verder zijn er handelaren verspreid over de verscheidene gebieden. Ze zijn er niet puur ter opvulling, maar kunnen je voorzien in broodnodige potions, charms (lees: gems voor je uitrusting), wapens, armor, reagents voor potions en enchantments. In tegenstelling tot Skyrim beschikken de meesten overigens over een fikse beurs. Maak er gebruik van, want later in de game zul je er fantastische wapens en armor mee kunnen kopen.

Esthetisch is DD2:DC prettig aan de ogen. Verwacht je echter niet aan de grafische krachtpatserij van Skyrim. Het stelt echter niet teleur in zijn eigen recht en weet prima de sfeer te creëren die je aan het toetsenbord gekluisterd houdt. Dit geldt met name voor de armor, armorsets en wapens. Ze zijn divers en naar mate de game vordert wordt je moeite dubbel en dwars beloond.

Take my money sir!

Voor diegenen die zowel het origineel DD2: Ego Draconis en de expansion kopen geldt dat er een naadloze overgang plaatsvindt tussen het origineel en de expansion. Dit ontging mij in ieder geval volledig. Erg prettig. Dat geldt overigens voor meerdere momenten in de game(s). Net wanneer je denkt dat het einde in zicht is, is er nog (veel)meer. En dat bedoel ik positief!

Zoals één van de hoofdrolspelers in de game al vroeg stelt; "Er is de waarheid. En dan is er de perceptie van de waarheid.". Er is geen echt goede of slechte manier om de game te spelen. Dat voedt de drang om de game nog een keer te willen spelen. Ik zie hoe dan ook alvast reikhalzend uit naar het officiële derde deel in deze reeks.

Het is liefhebbers van het genre dan ook aan te bevelen deze game een kans te geven. Punt van kritiek is echter wel dat de prijs milder had mogen zijn. Mocht je de game echter voor € 15 in de bak vinden; aarzel dan niet!