Panasonic Lumix DMC-FZ50 Zwart

De FZ50 is een bijzonder prettige camera om mee te werken en komt op veel gebieden dicht in de buurt van een spiegelreflexcamera. Vooral de Leica lens is een absolute topper waar menige DSLR-lens, vooral de kitlenzen en superzoomlenzen, voor moet buigen. De functie's van dit toestel zijn zo goed doordacht en ingericht dat hij zich ook in dat opzicht met een DSLR kan meten.

Het toestel heeft handmatige zoom en naast autofocus de mogelijkheid tot semi-handmatig scherpstellen. Dit handmatig scherpstellen werkt in de praktijk prettig en maakt deze camera zeer geschikt voor bijvoorbeeld macrofotografie.

De camera heeft ten opzichte van een DSLR een veel kleinere beeldchip maar wel evenveel pixels. Dit betekent dat de pixels veel kleiner zijn wat resulteert in aanzienlijk meer ruis. Dat geldt overigens voor ieder toestel in deze categorie. Er is veel discussie over de manier van ruisonderdrukking van de FZ50, met name klachten over waterverf-achtige effecten kom je vaak tegen. Dit is niet zozeer een beperking alswel een andere benadering van ruisreductie.

Ik ben zelf niet zo enthousiast over die benadering en werk daarom alleen in RAW met dit toestel. Hierdoor omzeil je de beperkingen van de VenusIII engine en kun je achteraf op de PC veel meer zaken in het digitale ontwikkelproces zelf bepalen. Tot een afdrukmaat van ca. A4 is dit overigens amper nodig, de camera levert tot die maat ook in Jpeg prima beelden.

Voor macrofotografie heeft deze camera vanwege de kleine beeldchip uitzonderlijke kwaliteiten. Deze geeft namelijk juist door die kleine chipmaat een grotere scherptediepte, iets waar iedere DSLR-fotograaf mee worstelt. Met behulp van een eenvoudige en zeer betaalbare voorzetlens (wel een echte achromaat nemen) kun je met dit toestel macrofoto's maken waar menig gevorderd DLSR fotograaf jalours op is. Juist op dit gebied lijkt de andere benadering van de VenusIII engine ook nog eens goed uit te pakken.

Deze camera wordt door veel eigenaren geroemd om zijn degelijkheid. Dat heb ik helaas niet zo ervaren. Binnen enkele maanden weigert de sluiterknop een keer, later krijg ik een keer een volledig grijs scherm met een vreemd rastermotief. Na verloop van tijd komen er meer klachten: de handmatige scherpstelling laat het soms afweten, de sluiterknop weigert steeds vaker en andere knopjes beginnen ook af en toe te haperen. 10 maanden na aanschaf gaat de camera terug voor reparatie onder garantie.

Dan begint de ellende pas goed. Het toestel is 5 weken weg en wordt in die tijd twee maal gerepareerd omdat men fouten maakt. Na terugkomst zijn de oorspronkelijke problemen verholpen maar heb ik er ernstiger problemen voor teruggekregen. De autofocus werkt niet meer goed en door een slordige montage past er geen flitser meer op het toestel. Er volgt een tweede reparatie die deze problemen oplost maar die weer andere ernstige fouten tot gevolg heeft.

Na veel gebel en geschrijf wordt er een vervangend toestel toegezegd wat na een week weer ingetrokken wordt. De zaak eindigt bizar met een volledige patstelling omdat de reparateur zegt niet meer te kunnen repareren en importeur en winkelier Foto Konijnenberg ook niets meer willen doen. Verzoeken om vervanging of ontbinden van de aankoop worden ijskoud genegeerd.

Een rechtszaak is helaas te kostbaar dus tandenknarsend moet ik na 10 maanden gebruik een fototoestel van 530 euro kapot aan de kant leggen en een nieuwe camera aanschaffen. Dat dat van een ander merk is en elders gekocht wordt zal niemand verbazen...

Het is jammer om te moeten vaststellen dat de zgn. after sales service van winkelier en importeur zo ver beneden de maat is want dit merk maakt in het algemeen bijzonder goede en handige fototoestellen. Maar met een ingehuurde reparatiedienst die werkelijk van toeten noch blazen weet bedenk ik me wel drie keer voor ik weer een Panasonic apparaat aanschaf.