Assassin's Creed Shadows is begin dit jaar uitgekomen, en ik moet zeggen dat ik me er goed mee vermaakt heb. Als je het einde gezien had van de hoofdgame, dan wist je wel dat er nog een vervolg zou komen. Maar hoe goed is dit vervolg? Dat vertel ik jullie graag in deze review.
Mensen die de hoofdgame op release hadden gekocht, kregen gratis toegang tot deze DLC (Downloadable Content). De DLC is ongeveer tien uur lang en laat je kennismaken met een nieuw eiland. De DLC biedt niet alleen een nieuw verhaal, maar brengt ook genoeg andere nieuwe dingen met zich mee. Er zijn natuurlijk veel dingen hetzelfde, maar ook dingen anders dan de hoofdgame. Mocht je meer willen weten over de hoofdgame, zoals het verhaal en de gameplay,
klik dan hier voor mijn review daarvan.
De Claws of Awaji-uitbreiding dient als de ware, emotionele conclusie voor de verhaallijnen van Naoe en Yasuke die in de hoofdgame onopgelost bleven. Het verhaal draait om een dringende missie: het vinden van Naoe's moeder, Tsuyu, van wie ze al jaren dacht dat ze dood was, en het bergen van het laatste cruciale Regalia-artefact.
Het avontuur begint met een spoor dat de twee helden naar het nieuwe eiland Awaji leidt. Ze ontdekken snel dat het eiland wordt gecontroleerd door de meedogenloze Tempelier Kimura Yukari, die vastbesloten is de schat te vinden. Naoe en Yasuke worden onmiddellijk geconfronteerd met een gevaarlijke nieuwe factie, de Sanzoku Ippa, die van Awaji één grote val maakt.
De kern van de DLC ligt in de hereniging en het conflict tussen Naoe en Tsuyu. Ze vinden Naoe's moeder in gevangenschap bij Yukari, waar ze al jaren wordt gemarteld. Hoewel de bevrijding een mijlpaal is, is de relatie gespannen. Tsuyu, gevormd door haar lange afwezigheid en haar rol als doorgewinterde Assassin-leider, heeft moeite om Naoe te zien als haar gelijke en volwassen opvolger. Dit creëert een fascinerende persoonlijke spanning die het grootste deel van de verhalende diepgang van de DLC levert.
Terwijl Naoe worstelt met de onthullingen over haar moeder, werkt ze samen met Yasuke om Yukari's regime te ontmantelen door haar drie Taisho-generaals uit te schakelen. Deze jacht leidt tot enkele van de meest intense en strategisch uitdagende missies van de game. Uiteindelijk culmineert de DLC in de confrontatie met Kimura Yukari en de succesvolle berging van het Regalia-artefact, waarmee de Assassin-verhaallijn over het veiligstellen van de schatten wordt afgesloten en Naoe's persoonlijke reis wordt voltooid.
De gameplay zelf is eigenlijk niks veranderd en voelt nog altijd even vertrouwd aan. Wel zijn er nieuwe dingen toegevoegd, waardoor je ook echt een vernieuwing merkt. Er zijn in totaal drie dingen die mij meteen zijn opgevallen, en deze wil ik dan ook even apart benoemen.
Laat ik beginnen met een nieuw wapentype voor Naoe: de Bō-stok. Dit wapen geeft Naoe een aanzienlijke upgrade in direct gevecht, waardoor ze effectiever kan worden ingezet tegen grotere groepen vijanden – iets wat voorheen vooral het domein van Yasuke was. De Bō introduceert nieuwe, gebaseerde aanvallen waarmee Naoe vijanden uit balans kan brengen, terugduwen of neerhalen voor een verwoestende aanval op de grond. Hiervoor is een aparte missie waarin je hiermee leert omgaan. Buiten het feit dat je er zelf mee vecht, kom je ook veel vijanden tegen die met dit wapen vechten, wat zorgt voor de nodige vernieuwing en afwisseling in de gevechten.
Als tweede wil ik het hebben over het sluipen in de game, want de omgeving van het eiland Awaji is ontworpen om de stealth-gameplay van Naoe beter te benutten en de spanning te verhogen. De DLC legt namelijk meer nadruk op het blussen van lichtbronnen en het gebruik van de duisternis om zo ongemerkt dicht bij vijanden te komen. De nieuwe regio voelt constanter gevaarlijk aan; de Sanzoku Ippa-vijanden patrouilleren agressiever, waardoor verkennen hectischer wordt en de speler vaker moet terugvallen op het verbergen in struiken en op daken. Verder hebben ze ook gebruikgemaakt van vallen en nepkisten, waardoor je beter moet opletten wat je doet. Er zijn vaak stukken waar overal draden gespannen zijn, die een alarm of val activeren.
Tenslotte wil ik nog de nieuwe baasgevechten en side missions benoemen, die specifiek zijn ontworpen om de vaardigheden van beide personages te testen. Laat ik beginnen met het baasgevecht: er is een opvallend stealth-gevecht dat sterk leunt op de vaardigheden van Naoe, waarbij ze geluiden moet volgen en in de schaduw moet blijven, wat mij een beetje doet denken aan games als Metal Gear Solid. De side missions op Awaji hebben vaak een directe invloed op de hoofdmissies. Zo kunnen spelers bewakers vergiftigen of bevoorradingslijnen afsnijden om het moeilijkheidsniveau van de finale te verlagen.
Op grafisch gebied is er niks veranderd, dus daar kan ik dan ook vrij kort over zijn. Het eiland Awaji ziet er prachtig uit en past goed in de stijl van Assassin's Creed Shadows. Je ziet dat ze geprobeerd hebben om dingen anders te maken, vooral omdat we met een nieuw gebied te maken hebben. Ik moet zeggen dat het ze aardig gelukt is, en dat ik het ook erg leuk vond om dit gebied uitgebreid te verkennen. De game maakt gebruik van de vier jaargetijden, die elk drie seizoenen hebben. Als je van seizoen wisselt, wordt dit met een mooi filmpje getoond.
Je kunt de game zowel in het Japans als in het Engels spelen. Hoewel ik dit soort games normaal in het Japans zou spelen, heb ik deze om de een of andere reden toch in het Engels gespeeld. Er is hoe dan ook met heel veel dingen rekening gehouden, en dat merk je aan de gehele game terug. Heel af en toe kwam ik een kleine bug of framedrop tegen, maar dit was gelukkig minimaal. Het is grafisch een geweldige game, en ik kan niet anders zeggen dan: ik heb hier enorm van genoten.
Aan de muziek zelf is niks veranderd, en om heel eerlijk te zijn: deze was al heel goed en blijft ook nu gewoon heel goed. De muziek is erg mooi en elk bijzonder moment is voorzien van passende muziek.
Wat ik in de originele review vergeten ben te vermelden, is wat over de afkomst van de muziek. De muziek is namelijk gemaakt door een team van componisten en artiesten, wat een primeur is voor de franchise. De belangrijkste bijdragers zijn The Flight (Joe Henson en Alexis Smith), TEKE::TEKE en Thunderdrum. Ik zal van alle drie even in het kort benoemen wat hun bijdrage was.
The Flight is een Brits duo dat verantwoordelijk is voor het grootste deel van de originele score en de themamuziek van de hoofdpersonages (Naoe en Yasuke). Zij hebben eerder gewerkt aan games als Assassin's Creed Odyssey en Horizon Zero Dawn. TEKE::TEKE is een Japans-Canadese psych-rockband uit Montréal. Zij hebben verschillende originele nummers en sfeerstukken voor de game gecreëerd, waarbij ze traditionele Japanse instrumenten combineren met rock. Thunderdrum is een team dat heeft bijgedragen aan de soundtrack met een mix van psychedelic rock en andere genres. Muziek is natuurlijk iets dat je moet horen, en daarom deel ik graag een stukje met jullie.
Dan de leukste vraag van elke review: heeft deze DLC voor mij herspeelwaarde? Ik denk niet dat ik deze vraag nog moet beantwoorden, want het is een dikke ja.
Ik heb enorm genoten van de hoofdgame, maar ook van deze DLC. Het voelt op alle punten als een waardig vervolg aan, en het sluit perfect aan bij de hoofdgame. Het weerzien van je moeder en alles daaromheen blijft tot het einde erg boeiend, en dat vond ik voor een DLC alleen al erg tof. Maar ook de vernieuwingen en het nieuwe gebied zelf vond ik heel goed gedaan.
Dus ja, voor mij heeft deze DLC, net als de hoofdgame, een dikke herspeelwaarde."
Assassin's Creed Shadows vond ik al een hele bijzondere game, en ik vroeg me af of de DLC dit kon overtreffen. Als je het einde gezien had van de hoofdgame, dan wist je wel dat er nog een vervolg zou komen, en dat vervolg hebben ze voor mijn gevoel ook geleverd.
Deze DLC paste gewoon perfect bij het verhaal van de hoofdgame, en het Awaji-eiland was ook erg leuk om te zien. De DLC voelde vertrouwd, maar bracht tevens ook verrassende en leuke vernieuwingen met zich mee. Ik kan niks anders zeggen dan dat deze DLC precies dat doet wat een DLC hoort te doen: een dikke aanrader!"