Intel Core 2 Duo E6600 Boxed

Inleiding

Na het "falen" van de Netburst architectuur met in het bijzonder de Prescott core moest Intel met een volledige nieuwe generatie processoren komen om in de markt te blijven. Op het moment dat de laatste Pentium D's gereleased werden konden de Intel processoren op geen enkel punt op tegen de AMD processoren. Voor velen was het al lang geen verassing meer dat Intel met iets revolutionairs zou komen, en dat kwam in de vorm van de Core 2 Duo, nog heel lang de "Conroe" genoemd.

[img=620]bMIo72dZ[/img]

Gelijk al na de release van deze processoren besloot ik dat ik niet achter kon blijven. Ik gebruikte op dat moment een AMD Opteron 144. Het Dual Core tijdperk was al een tijd aangebroken, en de Core 2 Duo maakte op het moment van de release gehakt van alle AMD processoren. De prestaties waren niet te vergelijken. De architectuur, die het beste van de Pentium M en de Pentium 4 processoren aan boord had, kwam als absolute winnaar uit alle tests.

De release bestond uit 2 verschillende core's, de Allendale processoren, en de Conroe. Ik besloot dat ik zeker een Conroe wilde hebben, om de overklokbaarheid te garanderen, en omdat de grotere cache waarschijnlijk betere prestaties zou leveren. De E6600 kwam hierin absoluut als de beste prijs/kwaliteit uit de bus. De stap naar de E6700 bedroeg ¤ 200, wat naar mijn inziens teveel was voor 260Mhz.

Eerste indruk

Na het ontvangen van de processor, iets na de releasedatum viel me gelijk de verandering in de doos van Intel op. Een stijlvolle doos zonder felle kleuren doet dienst als houder van de processor. Op de doos zijn alle relevante details als de processorfrequentie, de hoeveelheid cache en de processornaam vermeld.

[img=620]uGZVW5tp[/img]

Minstens zo belangrijk als het uiterlijk van de doos is de binnenkant, die bestond uit een processor, een koper/aluminium koeler, en een boekje met de merksticker.

In het boekje was een nogal onduidelijke beschrijving te vinden hoe de processor en de koeler gemonteerd moesten worden, maar ik vermoedde dat dit geen probleem moest zijn. Na een vluchtige blik op de meegeleverde koeler verdween deze weer terug in zijn doos, ditmaal niet vergezeld door de processor. Deze had ik zorgvuldig uit de doorzichtige verpakking verwijderd. In mijn handen bevond zich de krachtigste processorkern ter wereld!

In gebruik

Na het probleemloos installaren van de processor, wat dankzij de LGA socket bijna niet meer fout kan gaan, en het opstarten van het systeem kon Windows Task Manager tot mijn grote vreugd melden dat er zich twee processorkernen in mijn systeem bevonden! Geen Bios problemen dus.

[img=620]bOA5e9Pv[/img]

Na wat korte tests kon ik het niet laten. De processor moest en zal toch op een hogere frequentie lopen. Dit was dankzij mijn P5W DH Deluxe moederbord geen probleem. Een frequentie van 3,6Ghz bleek geen probleem voor de Conroe. Een hogere FSB dan 400 lukte niet, zelfs niet met een lagere processormultiplier, dus ik vermoed dat de processorfrequentie door mijn moederbord beperkt word. Helaas, maar 3,6Ghz is geen slecht resultaat, zeker niet voor de schamele 1,55 Volt die de kern vroeg. Na wat tests en benchmarks nam ik gas terug, en sindsdien loopt de processor op 3,2Ghz, wat meer dan adequaat is voor de alledaagse taken van mijn processor.

Conclusie

Ik kan niet anders dan tevreden zijn over deze processor. Intel heeft de Netburst "fout" ruimschoots goedgemaakt met deze processor. De architectuur is sterk verbeterd, en kan weer meedoen in de huidige tijd. Ik maakte zelf geen gebruikt van de boxed koeler, omdat deze ten tijde van de Pentium 4 al veel te warm werd. Daarom besloot ik zelf voor een oplossing te zorgen.

Al met al een grote stap voorwarts, of zoals Intel zelf zegt :

Intel, Leap Ahead.