Sonic Frontiers, Xbox One & Series S|X

Als je aan Sonic denkt, denk je aan een blauwe egel die supersnel is. Sonic, de mascotte van Sega en die het moest opnemen tegen de o zo populaire Mario, is tegenwoordig al niet meer weg te denken in de game-industrie. Sonic Frontiers kwam in 2022 uit, en in eerste instantie was ik wat terughoudend met betrekking tot deze game. Inmiddels heb ik de game toch een kans gegeven en in deze review vertel ik daar wat over.

Ik heb altijd een beetje een wisselvallige gedachten gehad over de Sonic games. De ene keer vind ik een titel erg tof, en de andere keer vind ik die weer niks. De laatste 3D Sonic game die ik tof vond, was Sonic Adventure 2: The Battle voor de Nintendo GameCube. Toen ik hoorde van Sonic Frontiers, wist ik in eerste instantie niet wat ik van deze game moest denken. Het idee van een grote open-wereld Sonic leek me leuk, maar ik wist niet of dit concept me ging aanslaan. Toen de game vorig jaar in de Black Friday-aanbieding was, heb ik toch maar besloten om de game een kans te geven. Het heeft wel nog een dik halfjaar geduurd voor ik hem uiteindelijk had gespeeld, en ik kan nu al zeggen dat ik blij ben dat ik deze game niet op release had gekocht, want ik vond helaas mijn draai niet in deze game.






Maar goed, laat ik beginnen met het verhaal. Het begint als Dr. Eggman probeert de technologie van een oud buitenaards ras, de Ancients, te stelen op de Starfall Islands. Zijn plan mislukt wanneer zijn AI, Sage, hem opsluit in een digitale wereld genaamd “Cyber Space” om hem te beschermen. Kort daarna worden Sonic, Tails, Amy en Knuckles ook deze dimensie ingezogen.

Sonic ontsnapt als enige en moet op de eilanden reusachtige robots, de Titans, verslaan om zijn vrienden te redden. Deze taak heeft echter een zware tol: zijn lichaam raakt steeds meer digitaal gecorrumpeerd. Terwijl Sage hem probeert tegen te houden, ontwikkelt ze een sympathie voor Sonic en bouwt ze tegelijkertijd een vader-dochterband op met Eggman.

De helden ontdekken dat de Ancients hun thuisplaneet verloren aan een kosmische vernietiger, genaamd "The End". Ze vluchtten naar de aarde en bouwden de Titans om "The End" op te sluiten in Cyber Space. Uiteindelijk blijkt de mysterieuze gids die Sonic hielp "The End" zelf te zijn, die ontsnapt en de aarde aanvalt.

In een climaxgevecht werken Sonic, zijn vrienden, Eggman en zelfs Sage samen. Nadat zijn vrienden zich opofferen om hem te genezen, gebruikt Sonic de Chaos Emeralds om "The End" te verslaan. Sage offert zichzelf op in de laatste confrontatie om de entiteit voorgoed te vernietigen. Uiteindelijk worden Sonics vrienden hersteld en verlaat de groep de eilanden met een nieuwe kijk op het leven, terwijl Eggman in het geheim Sage weer tot leven wekt.






Met de gameplay heb ik gemengde gevoelens, en misschien moet ik dat wat nader toelichten. Van de ene kant voelt het allemaal wel goed aan, maar van de andere kant heb ik soms ook het gevoel dat Sonic zich inhoudt, waardoor ik net wat snelheid tekortkom of juist helemaal stilsta. De open wereld is heel groot en je kunt heel veel dingen ontdekken en doen, maar dit is wel telkens hetzelfde. Doordat veel dingen telkens hetzelfde zijn, voelt de game vrij snel eentonig aan.

De game heeft zowel 3D- als 2D-levels waar je doorheen kunt spelen. Hiervoor moet je echter wel eerst door een soort van portal gaan. Voor het openen van een portal heb je weer een item nodig, dat je kunt vinden in de open wereld. Ik merkte dat ik meer plezier ondervond in de normale levels dan in de open wereld, vooral omdat de open wereld te eentonig aanvoelde. Je hebt te vaak dezelfde soort minibazen, dezelfde soort uitdagingen en dezelfde soort puzzels. Het voelde op een gegeven moment meer als een verplichting om verder te komen, en het behalen van deze uitdagingen voelde niet als een voldoening.

Het camerawerk is voor zo'n snelle game zeker goed, maar doordat sommige dingen te snel gaan, merk je ook dat deze soms moeite heeft om je het optimale beeld weer te geven. Hierdoor sprong ik toch wel vaker mis, waardoor ik onnodig doodging. De besturing is verder prima en werkt gewoon goed; de knoppenindeling is goed en dit is een game die je heel snel kunt oppakken. Mocht je toch moeite hebben met een bepaalde skill of move, dan zijn er genoeg tutorials beschikbaar, die tijdens het laden ook nog eens random verschijnen.

Je verdient XP-punten bij alles wat je doet, en met deze punten kun je weer skills vrijkopen. Het zijn er niet superveel, maar het zijn wel handige skills. Een goed voorbeeld van een skill is dat Sonic automatisch een bepaalde move doet, en dat kan bij sommige gevechten wel handig zijn.

Een van de dingen die ik nog graag wil noemen is toch de baasgevechten; deze vond ik niet altijd even logisch. Ik ging soms zonder reden opeens dood, en ik had geen idee waarom. Ik moest op de X-toets blijven drukken en de meter was helemaal vol, en opeens was ik dood. Ik had echt zoiets van: "Hoe dan?". Dat dit kan gebeuren is dan nog niet zo erg, maar dat ik dan wel weer opnieuw ringen moet verzamelen, moet klimmen en de laatste Emerald moet verzamelen voordat ik weer het gevecht kan overdoen, is een grote frustratiefactor voor mij. Het kost niet alleen onnodig tijd, maar is ook gewoon erg vervelend, zeker als je dit meerdere keren zo moet doen.






Op grafisch gebied ziet Sonic er goed uit, vooral in de filmpjes zie je dit ook terug. De details zijn heel mooi aanwezig en alles is goed te zien. Het enige dat ik op grafisch gebied wat minder mooi vond, was hoe Sonic er in de regen uitzag. De impact van de regen zag er een beetje zo uit, alsof de game onscherp was. Dit onscherpe effect had ik alleen bij filmpjes met het regeneffect erin; op andere plaatsen heb ik dit niet gemerkt.

Er zijn verschillende werelden, die elk hun eigen stijl hebben. Zoals bijvoorbeeld eentje met veel bergen en groen gras, maar ook eentje waar je alleen maar woestijn ziet. Elk gebied heeft zijn eigen sfeer, en dat ziet er voor mijn gevoel ook allemaal goed uit. Als ik heel eerlijk ben, was er grafisch niks dat niet mooi uitzag, en dat mag zeker benoemd worden.

De game is verder erg stabiel, alleen heb ik soms wel wat last gehad van kleine framedrops. Dit was voornamelijk bij het begin van een 3D-level, alsof de game nog iets op de achtergrond aan het laden was. Ik heb om dit te testen de levels vaker herstart, maar het was iets dat gewoon elke keer weer op hetzelfde punt gebeurde. Het is niet storend, maar het is wel iets dat me opgevallen is.






Iets waar de Sonic-games altijd al bekend om hebben gestaan, is de muziek. De muziek is altijd al een sterk onderdeel in de games geweest, en dat is ook zo bij Frontiers. Iets dat de game ook heel goed doet, is de combinatie van nieuwe muziek en bekende nummers uit oude games. In elke wereld zijn er verschillende liedjes te vinden, en als je deze gevonden hebt, dan zul je deze mettertijd horen. Mocht je een bepaald liedje niet mooi vinden, dan kun je deze gewoon skippen. Dit geldt natuurlijk wel alleen voor het open-wereldgedeelte, tijdens baasgevechten en de normale levels heb je een vast nummer. Muziek is natuurlijk iets dat je moet horen, en daarom deel ik graag een stukje muziek met jullie. Ik heb gekozen voor eentje die ik wel erg tof vond, enjoy.

Hoewel ik zelf geen capture-apparatuur meer heb, zet ik wel af en toe de Livestream via de share-functie op de console aan. Toevallig heb ik dat ook zo een keer gedaan met Sonic Frontiers, en aangezien ik altijd mijn Livestreams overzet naar YouTube, kon ik deze ook met jullie delen. Let op, deze video kan natuurlijk spoilers bevatten.

Ik had een fysiek exemplaar voor de Xbox, hiervan had ik een korte unboxing gemaakt. Deze wil ik graag met jullie delen, zodat jullie een idee krijgen hoe het fysieke exemplaar van Sonic Frontiers eruitzag. Zeker in een tijd waarin we steeds meer digitaal doen, is dit wel leuk om te delen.

Dan de leukste vraag van elke review: heeft deze game een replay value voor mij? Dat antwoord is helaas nee. Ik heb echt meerdere pogingen gedaan om door de game heen te komen, en ik wil de game gewoon leuk vinden, maar ik heb gewoon niet echt veel plezier gehad in deze game. Ik vind dit deels jammer, want de game heeft zeker potentie, en vooral de muziek geeft een geweldig gevoel. Maar hoe goed ik ook mijn best gedaan heb, ik heb te weinig plezier uit deze game weten te halen.






Sonic Frontiers kwam uit in 2022 en het was na heel wat jaren weer eindelijk een grote 3D-Sonic-game. De game heeft een grote open wereld, die verdeeld is in meerdere gebieden. De game kan vrij verkend worden en heeft verschillende 2D- en 3D-levels die je kunt doen. Grafisch is het een mooie game, maar ik kan wel zeggen dat de muziek het hoogtepunt is van deze game. Het verhaal is leuk en past heel goed in de wereld van Sonic. Helaas vond ik in de gameplay niet mijn draai, vooral omdat ik deze wat te eentonig vond. Verder had ik soms het idee dat Sonic moeite had om de snelheid goed vast te houden, en als deze wel goed was, dan had de camera er soms moeite mee. Het is niet de beste Sonic-game die ik gespeeld heb, maar zeker niet de slechtste.